واضح آرشیو وب فارسی:بنکر: رشد فزاینده «پانسیون ها» طی سالیان اخیر به بخشی از سبک زندگی خصوصاً در کلانشهرهایی مانند تهران بدل شده در حالی که این سبک زندگی، مشکلات متعدد و معضلات عدیده ای را به همراه دارد که غفلت از آن با پیامدهای جبران ناپذیری همراه خواهد بود.به گزارش بانکداران ۲۴ ( Banker )،رشد فزاینده «پانسیون ها» طی سالیان اخیر به بخشی از سبک زندگی خصوصاً در کلانشهرهایی مانند تهران بدل شده در حالی که این سبک زندگی، مشکلات متعدد و معضلات عدیده ای را به همراه دارد که غفلت از آن با پیامدهای جبران ناپذیری همراه خواهد بود. فضای اجتماعی کشور تازه داشت با پدیده آپارتمان نشینی کنار می آمد که موضوع «پانسیون نشینی» توجهات را به خود جلب کرد اگرچه این پدیده گستردگی موضوع آپارتمان نشینی را ندارد اما معضلات آن شاید کمتر از آپارتمان نشینی نباشد. پانسیون ها که تاریخ تولدشان به دوران جنگ جهانی اول و اسکان جنگ زدگان باز می گردد، سال های بعد کاربری خود را عوض کرد و مامن مهاجران خارجی، اقلیت های قومی و پناهجویان سیاسی، آوارگان شهری و برخی اقشار آسیب دیده مانند کودکان، زنان بی سرپرست، سالمندان و بیماران خاص شد؛ نکته جالب اینکه این مراکز امروز محل اسکان برخی جوانان و دانشجویان هم شده است.دلایل مختلفی برای این پدیده ذکر می شود اما به طور قطع رشد تعداد دانش آموختگان دانشگاه ها و جست وجوی آن ها برای کار در شهرهای بزرگ در سال های اخیر به آن دامن زده است؛ حتماً هم هستند کسانی که برای ادامه تحصیل، دشواری های زندگی در این شهرها را به جان می خرند و شاید هم رشد نامیمون طلاق، بالارفتن سن ازدواج و نداشتن یک سقف برای شروع یک زندگی مشترک و دلایل غمناک دیگر از عوامل رشد این مراکز قانونی و غیرقانونی باشد.آنقدر به این مساله اجتماعی توجه نشده که حتی با گذشت این همه سال، آمار دقیق و متولی مشخصی برای این سکونتگاه ها نداریم؛ براساس اطلاعات اتحادیه هتل ها و هتل آپارتمان ها، 221 پانسیون گردشگری در 10 استان به صورت قانونی و زیرنظر این اتحادیه فعالیت می کنند، این در حالی است که شرکت یا اتحادیه خوابگاه های خودگردان تعداد واحدهای زیرنظر اتحادیه خود را 418 عضو اعلام می کند و در نهایت اتحادیه مهمانپذیران استان تهران هم تعداد اعضای خود را 162 واحد ذکر می کند که از این تعداد 49 واحد از نوع اقامتگاهی است.پانسیون ها که زمانی قرار بود به عنوان سکونتگاه های موقت به آن ها نگاه شود، امروز به سرپناه دائمی برای برخی تبدیل شده است لذا باید با یک نگاه کارشناسانه دید که آیا بالاخره باید به این اقامتگاه ها به چشم یک آسیب اجتماعی نگریست یا خیر؟ تجربه زندگی در شرایط جدید مشکلاتی پیش بینی نشده ای را با خود به همراه خواهد داشت حال اگر فرصت این زندگی در شهر یا کشور دیگری به وجود بیاید این مشکلات چندین برابر خواهد بود و حتی ممکن است تا مدت ها زندگی فرد را تحت تاثیر خود قرار دهد، برخی از آن ها حتی از حوزه فردی گذشته و به صورت آسیب اجتماعی در می آید. پانسیون نشینی بستری برای آسیب های اجتماعی در همین زمینه رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در خصوص آسیب اجتماعی معتقد است هر رفتاری که مغایر با ارزش ها و هنجارهای جامعه باشد و روی کیفیت زندگی مردم آن جامعه تاثیر منفی گذارد، آسیب اجتماعی محسوب می شود.حسن موسوی چلَک اما موضوع پانسیون نشینی را مانند آپارتمان نشینی از جنس آسیب های اجتماعی نمی داند اما در عین حال اذعان دارد که می توان به آن به مثابه بستری برای آسیب نگریست؛ وی کنترل و نظارت کمتر در سبک زندگی مجردی را مهم ترین زمینه برای بروز انحرافات اجتماعی می داند علاوه بر این او به عدم وجود حق انتخاب برای تازه واردان هم اشاره می کند که این عامل می تواند سبب هم نشینی با افراد ناسالم شود؛ با این شرایط و با ویژگی های خاص دوران جوانی نظیر ابراز وجود و دوستی، اقدامات هنجارشکنانه اجتماعی دور از ذهن نخواهد بود.اما «علیرضا نجفی» که تجربه حضور و زندگی در چند پانسیون را دارد در گفت وگو با تسنیم درباره اوضاع نابسامان این اماکن با لحنی که انگار هنوز آن دوران سخت را فراموش نکرده است، می گوید که فشردگی و ناامنی این محیط ها بسیار آزار دهنده است؛ تقریباً در یک اتاق 12 متری 8 تا 12 نفر حضور دارند که بسیار عذاب آور است، بدتر از آن این که این تعداد هم در مدت کوتاهی جای خود را به تازه واردان دیگری می دهند که نمی شود به آنها اعتماد کرد.علیرضا درباره کسانی که هر روز با تعدادی از آن ها برخورد دارد، می گوید از هر قشری در پانسیون حضور دارند، از دانشجو گرفته تا کارمند و کارگر و حتی دزد و کیف قاپ، او با کمی مکث این طور ادامه می دهد که آن ها بیشتر آدم هایی نا امید، بی هدف، افسرده و سرخورده هستند. حضور نگران کننده زنان و دختران در پانسیون ها داود عبداللهی از کارشناسان حوزه آسیب های اجتماعی نیز درباره پانسیون ها معتقد است «با تجمیع افراد مختلف و نظارت بیشتر در این مساکن ارزان قیمت، امکان ارتکاب نابهنجاری های اجتماعی به حداقل می رسد همچنین از این فرصت می توان به عنوان دوره گذار به مرحله اصلی زندگی و یادگیری مهارت های اجتماعی از قبیل مدارای اجتماعی، تقویت هوش اجتماعی و ارتقای سطح انطباق پذیری با دیگران استفاده کرد.» از سوی دیگر این استاد دانشگاه به وجه منفی و آسیب زای این مراکز سکونتی مثل از بین رفتن حریم خصوصی افراد، دریافت ناخواسته برخی تجارب و رفتارهای ناپسند اجتماعی، احساس رها شدگی و گسست هنجاری برای انواع انحرافات اخلاقی نظیر مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی هم اشاره می کند.ترکیب افراد ساکن از نظر مولفه های سنی، اعتقادی، فرهنگی و سیاسی از دیگر موارد آسیب زایی است که از قول این استاد دانشگاه به آن استناد می شود اما او آسیب مضاعف را مربوط به حضور نگران کننده زنان و دختران در این مراکز در سال های اخیر می داند؛ براساس آمار اتحادیه مهمانپذیران استان تهران، از 49 واحد اقامتی زیر پوشش این اتحادیه، نزدیک به 29 واحد به زنان تعلق دارد. فشارهای مفرط از سوی خانواده عامل اصلی افزایش پانسیون نشینی مصیب محبی؛ کارشناس مسائل اجتماعی نیز پانسیون نشینی را به افزایش سطح تحصیلات زنان، بالا رفتن سن ازدواج و وجود فشارهای مفرط خصوصاً از سوی خانواده مرتبط می داند علاوه بر آن که وی برخی موارد دیگر نظیر طلاق را هم در این زمینه بی تاثیر نمی داند.وی به طور کامل به آسیب زا بودن این مراکز باور ندارد و آن را به نوعی تنوع در سبک زندگی ایرانی تلقی می کند؛ او معتقد است شکل نگاه ما تعیین کننده آسیب زا یا غیر آسیب زا بودن این پدیده خواهد بود برای مثال اگر این محیط ها را به عنوان یک جای موقتِ ارزان قیمت و با یک امنیت نسبی برای مهاجران به شهرها ببینیم یک فرصت و اگر این مراکز را تقویت کننده زندگی مجردی ببینیم یک آسیب خواهد بود.محبی اگرچه از شرایط نامناسب پانسیون ها اطلاع دارد ولی آن را در مقایسه با زاغه نشینی و کارتن خوابی و حتی گاهی خانه های مجردی بسیار کم آسیب تر قلمداد می کند؛ به هر حال نباید این واقعیت را نادیده گرفت که یقیناً شانس هنجارگریزی و رفتارهای ضداجتماعی در این محیط ها به خاطر نظارت کمتر خانواده ها و دستگاه های مسئول، ضعف پیوندهای اجتماعی در شهرهای بزرگ و ... بیشتر است و باید برای آن در فکر چاره بود.براساس شواهد موجود حتی اگر به آسیب اجتماعی پدیده پانسیون نشینی اعتقادی نداشته باشیم لااقل باید برای مشکلات روحی و افسردگی پانسیون نشینان کاری کرد؛ اینکه کارشناسان و مسئولان این حوزه آن ها را فراموش کرده اند به لحاظ حرفه ای و انسانی پذیرفتنی نیست.
چهارشنبه ، ۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بنکر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]