تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850759493
رونق هنر در‌گرو گرمی بازار است
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
گفت‌وگو با بیژن بیرنگ، گالری‌دار رونق هنر در‌گرو گرمی بازار است همه ما بیژن بیرنگ را با کارگردانی سریال‌های به‌یاد ماندنی مانند خانه سبز ، همسران و برنامه کودک و نوجوان چاق و لاغر می‌شناسیم. کارگردانی که در سال‌های اخیر هم با برنامه شام ایرانی، بار دیگر توانایی خود را به رخ کشید.
البته او زمستان سال ۱۳۸۵ برنامه تلویزیونی باز هم زندگی را کارگردانی کرد که در این برنامه به عنوان مجری با اجرایی متفاوت ظاهر شد. بیرنگ حالا بعد از این تجربه های موفق، قدری از فضای سینما و تلویزیون فاصله گرفته و در یک اقدام غافلگیر کننده به تاسیس یک گالری هنری اقدام کرده است. درباره انگیزه های این کار و میزان آشنایی بیژن بیرنگ با حرفه گالری داری و به طور کلی تر، رابطه اش با هنر تجسمی گفت وگویی با او انجام داده ایم که می خوانید. مخاطبان، شما را اغلب به عنوان کارگردان موفق تلویزیون می شناسند. چطور شد که بعد از سال ها فعالیت به عنوان کارگردان و نویسنده و حتی مجری در برنامه های مختلف تلویزیونی و کارگردانی برخی فیلم های سینمایی و همین طور کارگردانی برنامه ای مثل شام ایرانی که از شبکه نمایش خانگی پخش شد، به حرفه گالری داری روی آوردید؟ سال ها بود که دلم می خواست این کار را انجام دهم. جرقه این کار، 10 سال پیش که کارگردانی و اجرای برنامه تلویزیونی باز هم زندگی را به عهده داشتم، در ذهنم شکل گرفت و می خواستم روی بحث اقتصاد هنر کار کنم. آن زمان تحقیقات مفصلی در این زمینه انجام دادم و بعد به این فکر افتادم که جدی تر به هنرهای تجسمی فکر کنم، ضمن این که دخترم نیز نقاشی خوانده و با هنرهای تجسمی عجین هستم و دوست دارم در این زمینه فعالیت مفید داشته باشم. درباره این تحقیقات توضیح دهید. طبیعت کارم این است که بدون تحقیق وارد هیچ برنامه ای نمی شوم؛ حتی یک برنامه کوچک، به خصوص که حالا وارد یک فضای دیگری هم می شوم. بنابراین پیش از ورود به شدت در این زمینه مطالعه کردم. در جـریان مشکلات حرفه گالری داری هستید؟ رقابت در حوزه گالری داری مشکل زا نیست و هرکسی می تواند در این بازار سهمی داشته باشد، چرا که هر فعالیتی کمکی است به هنرهای تجسمی کشور. تحقیقات من نشان می دهد، کم و کاستی هایی در این زمینه وجود دارد و تجربه سال ها حضور من در تلویزیون و سینما ـ که در آن فضای رقابتی بسیار زیاد است ـ می گوید، این رقابت باعث نمی شود تجمع گالری ها به یک رقابت منجر شود، چرا که هر کسی راه خودش را می رود و سهم خودش را از این فضا دریافت می کند. بستگی دارد چطور جلو بروید. فکر می کنم با کمی دور اندیشی، تحقیق، فکر و نگاه درست و آموختن از شکست و موفقیت گالری های دیگر، راه درست را می توان پیدا کرد. تا زمانی که بازار هنرهای تجسمی راه درست خود را نرود، ما نیز دچار مشکل هستیم. رقابت در حوزه گالری داری مشکل زا نیست و هرکسی می تواند در این بازار سهمی داشته باشد، چرا که هر فعالیتی کمکی است به هنرهای تجسمی کشور با توجه به تحقیقات مفصلی که انجام داده اید، چه شباهت هایی میان گالری داری و فیلم و سینما می بینید؟ گالری داری نیز مانند فیلمی است که مداوم ساخته شود، اما نفروشد. حاصل این فروش نرفتن، از بین رفتن صنعت فیلمسازی است. تمام برنامه هایی که بیننده دارند، می گوییم موفق هستند. در این عرصه هم باید راه هایی جست که دیگران نرفته اند تا بتوان بیننده را جذب کرد و دیده شد. کم و کاستی هایی در عرصه گالری داری وجود دارد که باعث می شود هم گالری دار دچار مشکل شود و هم هنرمند، ضمن این که ضربه ای که به هنرمند می خورد بسیار هولناک است. هنرمند زمانی موفق است که آثارش بیننده و خواهان داشته باشد و زمانی که در این عرصه موفق نیست، انگیزه هایش از بین می رود. بنابراین باید کمک کرد تا این گونه نباشد. یکی از راه هایی که ما در این زمینه جست و جو کردیم، همکاری گالری داران به جای رقابت است. می توان به یکدیگر کمک کرد تا در این عرصه موفقیت چشمگیر حاصل شود. گالری داری رابطه مستقیمی با اقتصاد هنر دارد. چگونه این تعامل در فضای اقتصادی ایجاد می شود؟ یک گالری ظرفیت ندارد که در آن واحد چند نمایشگاه باهم داشته باشد، اما با همکاری گالری داران می توان روی یک موضوع واحد کار کرد و نمایشگاه داشت. ما با مدیران چند گالری دیگر این موضوع را مطرح کردیم و خوشبختانه نگاه ها در این زمینه مثبت بود . می توان به هم کمک و استعدادهای جدید را کشف کرد و قدرشناس استادان بود و فضایی به وجود آورد تا از فضای بازار داخلی جلو برویم و این بازار را جهانی کنیم. امروز هم که فعالیت خود را در حرفه گالری داری شروع کرده اید، تا حدی هنرهای تجسمی ما در بازارهای جهانی جا باز کرده است. بله، این اتفاق افتاده است و دیگر در شرایط 10 سال پیش نیستیم. خوشبختانه موفقیت در عرصه هنرهای تجسمی بسیار بیشتر بوده و در خارج از ایران نیز بازار فروش بسیار خوبی به دست آورده ایم. اتفاقی که در عرصه تلویزیون و سینما برایمان به وجود نیامد و نتوانستیم این بازار را وسعت بدهیم، در حالی که کشورهای همسایه این کار را انجام داده اند و خارج از حیطه داخلی خود توانسته اند به بازار جهانی نیز به صورت مستقل نگاه کنند. در هنرهای تجسمی باید این بازار بین المللی را حفظ و به بازار جهانی نیز فکر کرد. این اتفاق سبب می شود سطح سلیقه بازار جهانی را هم پیدا کنیم تا هنرمندانمان با جهان بینی دیگری به فعالیت خود ادامه دهند. فکر کردن به بازار داخلی هنرمند را محدود می کند. از سوی دیگر باید فرهنگسازی درستی در این زمینه انجام داد تا مردم نیز بتوانند با این فضا ارتباط برقرار کنند و سرمایه گذاری درستی روی هنرهای تجسمی داشته باشند. باید این نگاه را تسریع داد. اگر مردم آگاه باشند در داخل هم می توان بازار خوبی داشت و باید تلاش کرد این ارتباط دوسویه باشد. همه این مسائل دایره وار به هم وصل هستند. در برهه ای از زمان، هنرهای تجسمی دچار مشکلات بسیاری بود و حالا که این مشکلات برطرف شده، باید به آن توجه و هنر را وارد زندگی مردم کرد. امروز جای خوشحالی دارد که اکثر بیلبوردهای سطح شهر به هنر اختصاص پیدا می کند. این اتفاق کوچکی نیست. این که یک روز شهر تو، تبدیل به یک نگارخانه می شود بسیار تاثیرگذار است. به گالری بیرنگ برگردیم. درباره فضای گالری صحبت کنید. من خیابان ظفر را برای احداث گالری در نظر گرفتم، چرا که در این منطقه تجمع گالری ها را شاهد هستیم. معتقدم تجمع گالری ها در مناطق مختلف تهران می تواند بخش بخش باشد. تمام افتتاحیه ها معمولا روز جمعه اتفاق می افتد و اگر قرار باشد همه گالری ها یک جا تجمع کنند، مخاطب به افتتاحیه های دیگر نمی رسد،اما وقتی بخش بندی شده باشد، مخاطب می تواند خودش انتخاب کند که به کدام منطقه برود و از کدام گالری دیدن کند، ضمن این که همه گالری ها نمی توانند در یک منطقه تجمع داشته باشند و این پراکندگی به اجبار وجود دارد، ولی شاید به مرور زمان این تجمع به یک نقطه از شهر اختصاص پیدا کند. اولین نمایشگاه گالری بیرنگ چه زمانی برپا می شود؟ اولین نمایشگاه بعد از محرم با نمایشگاهی از نقاشی و مجسمه برپا می شود که جزئیات آن را به وقتش اعلام خواهم کرد. دنیای شیرین گالری داری بخشی از رویکرد ما در حرفه گالری داری این است که نیاز بازار و مخاطب را جست و جو می کنیم تا ببینیم جای چه چیزهایی خالی است که بتوانیم خلأ های موجود را پر کنیم . فکر می کنم، حالا که وارد این مسیر شدم، باید موفق باشم. به هدفمندی اعتقاد ندارم، اما فروش آثار هنری برایم بسیار مهم است، چرا که معتقدم تا بازاری راه نیفتد، هنری هم وجود ندارد. با این اتفاق جوانان علاقه مند می شوند جدی تر فکر کنند. تا زمانی که انگیزه نباشد، هنرمند نمی تواند اثر هنری خلق کند. باید این انگیزه در فروش آثارشان به وجود بیاید و شکل بگیرد. ارائه آثار خوب، کشف استعدادهای جوان و حفظ حرمت هنرمندان پیشکسوت رویکرد ما در گالری بیرنگ است.
چهارشنبه 6 آبان 1394 ساعت 02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها