واضح آرشیو وب فارسی:خط امید: صدام آمد عزاداری را قدغن اعلام کرد، ما کوتاه نیامدیم و در خانه ها عزاداری می کردیم، البته خیلی ها در این زمینه دستگیر و حتی اعدام شدند، اما صدام نتوانست جلوی روضه سیدالشهدا را بگیرد.به گزارش خط امید بهشهر، ایام عزاداری سیدالشهداء با برپایی تکایا و حسینیه های عزاداری در نقاط مختلف جهان همراه است، به طوری که حتی در دورترین نقاط و در کشورهای غیراسلامی، خیمه عزای امام حسین بر پا می شود، اما کربلای امام حسین در ماه محرم، حال و هوای دیگری دارد. در ماه محرم، حسینیه ها و تکیه های متعددی در شهر کربلا برپا می شود به طوری که حاج ریاض السلمان مسئول حسینیه ها و تکایای عراق، امسال به خدمت رسانی حداقل 1500 حسینیه در کربلا اشاره کرد. حسینیه ها و هیأت های کربلا چند دسته اند؛ برخی فقط به عزاداران خدمت رسانی می کنند، یعنی پذیرایی از عزاداران و احیاناً تامین مکان استراحت آن ها را فراهم می کنند. برخی هیأت ها، دسته عزاداری دارند؛ طبق برنامه، هیأت های عزاداری عمدتاً شب ها وارد حرم حضرت عباس شده و پس از عزاداری در بین الحرمین، وارد حرم سیدالشهدا شده و در جوار حرم ارباب، عزاداری می کنند. برخی هیأت هم شبیه خوانی و تعزیه خوانی دارند و البته بعضی هیأت ها، خدمت رسانی و دسته عزاداری را با هم دارند، اینجا به دسته های عزاداری، «موکب» می گویند و بسیاری از دسته ها، به اسم محله و یا صنف های مختلف نامگذاری شده است. *کفیل، عهده دار تمام مسئولیت های هیأت هیأت های کربلا مانند بسیاری از هیأت ها، تاریخچه تأسیس خود را بالای حسینیه شان نصب می کنند و همه هیأت ها اعم از اصناف یا محله ها، یک کفیل دارد که مسئولیت موکب را به عهده دارد. «کفیل»، باید از پلیس و همچنین اداره حسینیه ها و تکایا وابسته به آستان های مقدس حسینی و عباسی مجوز بگیرد و تمام مسئولیت ها و تعهدات به «کفیل» بر می گردد و پاسخگوی نهادهای ذیربط در موارد مورد نیاز خواهد بود. *نحوه تأمین هزینه های هیأت در یکی از شب های محرم به همراه «ابوزید» و «ابوعلی» از اهالی کربلا و نجف به چند هیأت قدیمی سر می زنم و فرصتی پیش می آید تا گپ و گفتی با تعدادی از پیرغلام های قدیمی اباعبدالله داشته باشم. ابوحیدر مسئول هیأت سیده رقیه است که سخت مشغول آماده کردن چای عراقی برای زائران و عزاداران حسینی است. ابوحیدر می گوید: هیأت ما از خادمان امام حسین تشکیل شده و هر شب تا 16 محرم(هفتم امام(ع)، با چای و شام از عزاداران پذیرایی می کنیم به طوری که شب هفتم، 750 کیلو برنج دَم می کنیم. ابوحیدر درباره تأمین هزینه های هیأت می گوید: تمامی هزینه های ما مردمی است و علاوه بر افرادی که معمولاً به مخارج هیأت کمک می کنند، زائران از ایران و پاکستان و داخل عراق هم می آیند و به عشق اباعبدالله کمک می کنند. *توجه به رویدادهای روز، سرفصل نوحه های عزاداری به هیأت «طرف باب الطاق» می روم. این هیأت بیش از 100 سال قدمت دارد. سیستم قبیله ای در این هیأت کاملاً مشهود است به طوری که بیشترشان از چند عشیره معروف هستند. بنی زنگی و بنی سعد مؤسسان این هیأت هستند و در حال حاضر حاج حمودی، کفیل این هیأت است. او کارت رسمی از وزارت کشور دارد که رئیس عشیره آل زنگی است و با عشق و علاقه از خدمت به زوارالحسین می گوید. هیأت باب الطاق، علاوه بر خدمت رسانی به زائران، دسته عزاداری هم دارد. شعرهایشان که برای نوحه خوانی در بین الحرمین آماده کرده اند، توجهم را جلب می کند؛ عمدتاً درباره حمایت از بسیج مردمی عراق در برابر تکفیری ها و انتقاد از آل سعود است. پیوند بین واقعه عاشورا و زندگی امروز، رویداد زیبایی است که در هیأت های عراقی به وضوح دیده می شود. هیأت القندرچیه مقصد بعدی ام است. «القندرچیه» یعنی صنف کفاش ها و این هیأت همان طور که از نامش پیداست، متعلق به صنف کفاشان است که حدود 80 سال قبل تأسیس شده. با آقای عدنان مهدی جاسم کفیل این هیأت هم صحبت می شوم؛ می گوید 10 سال است که مسئول هیأت است و به عزاداران و زائران امام حسین خدمت می کنند؛ صبح ها سوپ می دهند و ظهرها، غذاهای متنوعی دارند و در طول ایام عزاداری، سه نوبت شام می دهند. می گوید که همه صنف ها هیأت عزاداری دارند؛ مثلا طلافروش ها، آهنگرها، نجارها و... هم هیأت دارند. صحبتمان به صنف کفاش های کربلا هم می رسد. از مرغوبیت کفش های کربلا در دهه های گذشته می گوید و او هم از هجوم کالای چینی گلایه مند است! *صدام نتوانست جلوی روضه سیدالشهدا را بگیرد آخرین مقصد، هیأت باب الخان است که در نزدیکی حرم حضرت عباس(ع) محله باب الخان قرار دارد که سیدعبدالله حسینی، کفیل هیأت، صمیمانه ما را به هیأت خود دعوت می کند. در این هیأت تصاویری از شهدای محله که در نبرد با تکفیری ها به شهادت رسیده اند، گذاشته شده است. سیدعبدالله می گوید: این هیأت بیش از 60 سال سابقه دارد، اما صدام آمد هیأت ها را تعطیل کرد و عزاداری را قدغن اعلام نمود. البته ما کوتاه نیامدیم و در خانه ها عزاداری می کردیم. 10 سال در خانه من، عزاداری برپا بود و روضه و سینه زنی داشتیم. سیدعبدالله به اینجا که می رسد منقلب می شود و می گوید: آن موقع حتی روضه در خانه ها هم ممنوع بود و خیلی ها در این زمینه دستگیر و حتی برخی، اعدام شدند، اما صدام نتوانست جلوی روضه سیدالشهداء را بگیرد و ما در شرایط خفقان هم مجالس عزای امام حسین را در خانه ها اقامه کردیم. *شکسته شدن قفل ممنوعیت عزاداری در دوران صدام وی به شکسته شدن قفل ممنوعیت عزاداری در روزهای پایانی رژیم بعث اشاره می کند و می گوید: مدتی قبل از سقوط صدام، با بزرگان کربلا هماهنگ کردیم و روز عاشورا همه ما برای عزای طویریج بیرون آمدیم. آنقدر جمعیت زیاد بود که مستاصل شده بودند. همه یکصدا فریاد می زدیم: «ابدوالله یا زهراء ماننسی حسینا»(ای حضرت زهراء! به خدا قسم که هرگز حسین را فراموش نمی کنیم). سید عبدالله اشک می ریزد و ادامه می دهد: 30 نفر را همان ایام به شهادت رساندند، اما ما به حضرت زهراء عهد داده ایم که هیچگاه از حسین(ع)، عزای حسین(ع) و راه حسین(ع) دست نکشیم. از سیدعبدالله تشکر کرده و با او خداحافظی می کنم و در میان دسته های عزاداری که خودشان را می خواهند به حرم برسانند گم می شوم. «لبیک یا ح منبع : مشرق
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خط امید]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]