واضح آرشیو وب فارسی:تین نیوز: تین نیوز | انتشار گزارشی با عنوان " چرا مردم سوار قطار نمی شوند " به نقل از صمت در تین نیوز که با این مقدمه: " اگر در یکی ۲ سال اخیر با قطار سفر کرده باشید، به طور حتم صندلی ها یا کوپه های خالی نظر شما را جلب کرده است. تا یکی ۲ سال گذشته، این صندلی ها آنچنان ارزشی برای مردم داشتند که برای پر کردن آنها حاضر بودند پشت در شرکت ها، شب را به صبح برسانند و جزو نخستین نفراتی باشند که بلیت قطار می خرند اما آن طور که کارشناسان می گویند، افزایش قیمت بلیت و کاهش قدرت خرید مردم، از عوامل مهمی است که صف خریداران بلیت را کوتاه و خلوت کرده است، به طوری که در یک اتفاق نادر، تنها چند روز مانده به نوروز ۹۴ بیش از ۷۵درصد ظرفیت قطارها همچنان خالی بود..." به بررسی دلایل افت متقاضیان استفاده از حمل و نقل ریلی پرداخته بود، موجب شد برخی کاربران تین نیوز نیز به بیان دیدگاه خود در این زمینه بپردازند. این نظرات به شرح زیر است: 1- حمل ونقل یک پدیده اقتصادی است. اقتصاد هم الگوهای روشنی دارد که عرضه و تقاضا محوریت این الگوها را دارند. انتخاب یک شیوه حمل ونقل تابع شرایط مختلفی است. میزان تعادل در عرضه و تقاضا، قیمت، درآمد خانوار، کیفیت خدمات، خدمات جانشین. اینها عواملی است که تاثیرگذار است. اگر هدف بررسی بخش ریلی است باید مولفه های اقتصادی را در این بخش مد نظر قرار دهیم. سوال اول اینکه آیا در سالیان اخیر در بخش حمل و نقل مسافری رشد داشته ایم؟ در بخش ریلی چطور؟ برابر آمار سازمان پایانه ها تعداد جابجایی سفرهای عمومی از 493 میلیون نفر در سال 88 به 388 میلیون نفر در سال 92 کاهش یافته[1] که حدود 21 درصد کاهش را نشان می دهد. در همین دوره جابجایی مسافر در بخش ریلی از 27.7 میلیون نفر در سال 88 به 25.5 میلیون نفر در سال 92 رسیده که معادل 8 درصد کاهش را نشان می دهد. تا اینجای کار میزان کاهش بخش ریلی به مراتب کمتر از بخش جاده ای بوده است. اما چرا؟ برابر گزارش مرکز آمار[2] متوسط درآمد خانوار در سطح کشور بین سال های 88 تا 92 معادل 123 درصد رشد داشته است. از طرفی کشش درآمدی تقاضا، بخش حمل و نقل را جزو کالاهای لوکس طبقه بندی می کند. این به این معنی است که با افزایش درآمد خانوار تقاضا برای حمل و نقل افزایش می یابد[3]. اما چرا درعمل در این دوره مورد نظر با کاهش حمل و نقل مواجه بودیم؟ اولا بخشی از افزایش درآمد خانوار ناشی از تورم سالیانه نسبتا بالا در دوره مورد نظر است. در این حالت علی رغم افزایش درآمد توان خرید خانوار کاهش یافته است. در نتیجه مردم در چنین وضعیتی اولویت را به کالاهای ضروری می دهند مثل خوراک، مسکن و پوشاک. از سوی دیگر در این دوره مورد نظر در بخش ریلی طرف عرضه که همان ظرفیت سازی جدید باشد صورت نگرفت. لذا به مرور شاهد افزایش عمر ناوگان و در نتیجه کاهش کیفیت خدمات بوده ایم اما همچنان بدلیل انجماد قیمتی از سوی دولت کشش قیمتی تقاضا پائین است و تقاضا برای بخش ریلی به مراتب بیشتر از بخش جاده ای بوده و میزان اثر کاهشی در حمل و نقل ریلی کمتر از بخش جاده ای بوده است. در دولت یازدهم سیاست شناور سازی قیمت به نحوی که روند افزایشی سریع تر از قبل باشد در بخش ریلی اتفاق افتاد که البته سیاست درستی هم بود چون سرمایه گذاری برای تامین ناوگان توسط بخش خصوصی فاقد توجیه بود. اما به مرور با افزایش های صورت گرفته بخش ریلی به نقطه تعادلی جدیدی برای قیمت رسید. در این نقطه کشش قیمتی تقاضا به نحوی است که بازار در قبال تغییرات جدید قیمتی حساسیت نشان می دهد و از خدمات جانشین نظیر جاده و هواپیما استفاده می کند. در این شرائط بخش خصوصی برای توجیه پذیر شدن ادامه فعالیت نمی تواند روی قیمت مانور زیادی داشته باشد و از طرفی بدلیل افزایش هزینه هایش نیازمند نقطه تعادلی جدیدی است. پس چه باید کرد؟ دقیقا این نکته ای است که چرا مردم از قطار مثل قبل استقبال نمی کنند. ازاین جا به بعد رقابت حرف اول را می زند. رقابت در قیمت و سطح کیفی و تنوع خدمات. شرکت های ریلی نیازمند نوآوری در خدمات و ارائه وجه تمایز نسبت به یکدیگر و نسبت به سایر مدهای حمل و نقل می باشند. در این صورت می توانند امیدوار باشند با خدمات متفاوت تری بهای بیشتری از مشتری دریافت نمایند و نقطه تعادلی جدیدی بسازند. [1] خلاصه آمارهای راهداری و حمل و نقل جاده ای کشور http://www.rmto.ir/SalnameAmari/%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%20%D8%A2%D9%85%D8%A7%D8%B1%D9%8A%20-%20%D8%B3%D8%A7%D9%84%201392/%D8%AE%D9%84%D8%A7%D8%B5%D9%87%20%D9%83%D8%B4%D9%88%D8%B1%D9%8A%20-%20%DA%AF%D8%B2%D9%8A%D8%AF%D9%87%20%D9%87%D8%A7%20-%20%D9%86%D9%85%D9%88%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D9%87%D8%A7%D9%8A%20%D9%85%D8%AF%D9%8A%D8%B1%D9%8A%D8%AA%D9%8A.pdf [2] آمار هزینه و درآمد خانوار، 1392 http://www.amar.org.ir/Portals/0/Files/abstract/1392/ch_ntahdkhshr_92_v2.pdf [3] بررسی آثار رفاهی افزایش قیمت گروههای کالایی درخانوارهای شهری کشور، فیروز فلاحی و همکاران 1392 file:///C:/Users/Babaei/Desktop/%DA%A9%D8%B4%D8%B4%20%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%AF%DB%8C%20%D8%AD%D9%85%D9%84%20%D9%88%20%D9%86%D9%82%D9%84.pdf 2- در پاسخ به این که گفته شده ریزش مسافر در بخش ریلی 21 درصد و در بخش ریلی 8 درصد است باید گفت اگر از یک بعد ناقص نگاه کنیم این سخن درست است و اما ایراد چیست ؟ شما در تحلیل خودتان بر اساس مفروضات غلط نتیجه گیری منطقی را ساخته و ارایه کرده اید و آن مفروضات غلط این است که متقاضیان حقیقی استفاده کننده از حمل و نقل ریلی و جاده ای درسال 1388 چقدر بوده اند؟ اگر این حقیقت را نخواهیم لجاجت وار رد نکنیم این است که در سال 1388 مسافران متقاضی حمل و نقل جاده ای در سقف طلایی خود قرار داشته است یعنی 493 میلیون مسافر متقاضی سقف در خواست ها بوده، که حمل ونقل ریلی نیز، توانایی عملیاتی پاسخگویی به تمام آنها را داشته است. اما در حمل و نقل ریلی در سال 1388 عدد 27.7 میلیون نفر سقف پاسخ گویی عملیاتی راه آهن بوده است نه سقف تقاضای درخواستی از سوی مسافران. یعنی شما در تحلیل آماری خود تفاوتی بین آمار متقاضیان خدمت نوع حمل ونقل و توان عملیاتی اجرایی شده در هر دو حمل و نقل ریلی و جاده ای را یکی در نظر گرفته اید و بعد با انجام یک تناسب با مفروضات اشتباه تحلیل خود را ارایه نموده اید و این بیشتر تحلیل و نظرسازی است تا چیز دیگر. اگر این جمله را جزو مفروضات صحیح تر در نظر بگیریم که : " متقاضیان حمل و نقل جاده ای در سال 1388، 493 میلیون نفر بوده اند و توان عملیاتی حمل ونقل جاده ای هم 493 میلیون نفر بوده است و در سال 1392 این تقاضا به 388 میلیون نفر کاهش پیدا کرده است " نتیجه و تحلیل 21 درصد افت در حمل و نقل جاده ای درست است. اما در مفروض بعدی : "توان عملیاتی حمل و نقل ریلی در سال 1388 حدود 27.7 میلیون مسافر بوده است اما متقاضیان استفاده از حمل ونقل ریلی چند نفر بوده اند ؟" پس به تحقیق نمی توان گفت در سال 92 حدود 8 درصد ریزش در حمل و نقل ریلی بوده است اگر آمار متقاضیان در سال 1388 را مثلا 35 میلیون نفر در نظر بگیریم این آمار متقاضیان در سال 1392 حدود 25.5 میلیون نفر شده است یعنی چیزی حدود 28 درصد افت تقاضا در حمل و نقل ریلی با تاسف فراوان حادث شده است یعنی برند وشاخص حمل و نقل ریلی این قدر نزول داشته است نه 8 درصد. 3- یکی از عوامل اصلی افت متقاضیان استفاده از حمل ونقل ریلی، وضعیت فعلی اقتصاد کشور ملهم از سیاسیت های گذشته و عدم ابتکار و خلاقیت کافی دولت در رفع موانع اقتصادی است ولی سوال مهم این جاست چرا مسئولین ارشد فعلی راه آهن و کارشناسان این تهدید افت تقاضا را پیش بینی و درک ننمودند تا بتوانند این تهدید را تبدیل به فرصت نمایند؟ وقتی متقاضی کم می شود رقابت زمینه اش بهتر می شود و با توجه به مزیت های نسبی و ذاتی حمل و نقل ریلی و اتخاذ سیاست های موثر می توان این چالش را به فرصت تبدیل نمود. اما سیاست های غلط دو سال گذشته اینگونه بوده است که بلیت ها افزایش داده شد و صندلی های خالی نیز افزایش پیدا کرد مدیران راه آهن مجبور به تخفیف در بلیت ها شدند ولی بخشی از مسافران به سمت حمل و نقل جاده ای به صورت مضاعف ریزش نمود یعنی عملکرد غلط منجر به یک خود تحریمی در حمل و نقل ریلی از سوی خود متولیان این صنعت گردید. تناقض اینجاست که مدیران و کارشناسان ارشد راه آهن در طی سالها بر موضوع فراهم شدن زمینه رقابت ریل و جاده تاکید می کنند و آن را خواسته خود می شمارند اما وقتی این زمینه فراهم می شود آنها به جای افزایش همت و تلاش فرار را بر قرار ترجیح می دهند.
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تین نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]