واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: برخی مواقع علت غذا نخوردن کودکان، عدم تزیین غذا است. اگر غذایی را که برای کودک می آورید از نظر ظاهری، زیبایی نداشته باشد می تواند عاملی برای غذا نخوردن او باشد.
غذا نخوردن در کودکانبرای اکثر والدین قطعا این اتفاق افتاده است که کودکشان غذا نخورد و آن ها مجبور شوند در منزل به دنبال او بگردند تا بتوانند یک قاشق غذا به او بدهند و یا از هر ترفندی برای غذا خوردن کودک استفاده کنند. از نظر شما، در این موقعیت بهترین راه حل چیست؟
غذا نخوردن کودک
آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا یک کودک تمایلی به خوردن غذا ندارد؟ در این مساله باید به چند مورد توجه کرد:- برخی مواقع غذا نخوردن کودک اصلا علت خاصی ندارد و صرفا فقط به این دلیل است که کودک گرسنه نیست و میلی به غذا خوردن ندارد. اگر به کودکی که در این وضعیت قرار دارد بخواهیم به زور غذا بدهیم در واقع او را در موقعیت لجبازی کردن قرار می دهیم.
- برخی مواقع علت غذا نخوردن کودکان، عدم تزیین غذا است. اگر غذایی را که برای کودک می آورید از نظر ظاهری، زیبایی نداشته باشد می تواند عاملی برای غذا نخوردن او باشد. - علتی دیگر که برای غذا نخوردن کودکان می توان نام برد این است که کودک می خواهد از این طریق به ابراز احساسات و هیجانات منفی خود از قبیل لجبازی، عصبانیت و ... بپردازد.
غذا نخوردن کودک به دلایل مختلف اعم از بی میلی، عدم تزیین غذا و ابراز احساسات و هیجانات منفی است
لازم به ذکر است که برای هر کدام از علت های بالا می توان راهکاری را به کار برد. اما قبل از آموزش راهکارها، لازم است نکته ای بیان شود. یکی از راه هایی که کودکان می توانند نیاز به توجه را در خودشان برآورده کنند این است که کودک والد خود را ناراحت کند و با واکنش منفی از سوی والد، نیاز به توجه کردن را در خودش تامین کند. پس اگر هر چه بیشتر در هنگام غذا نخوردن به کودک توجه زیادی کنیم وضعیت بدتر می شود و کودک به این رفتارهای لجبازانه خود بیشتر ادامه می دهد.
کودکان ممکن است در برابر فشار و خشونت والدین رفتارهای نامطلوبی را انجام دهند و از طریق امتناع از غذا خوردن اعتراض خود را نشان می دهند. اگر به کودک به زور غذایی را بدهیم ممکن است یا دچار حالت تهوع شود و استفراغ کند و یا اینکه غذا را در دهان خود نگه دارد و بعد از مدتی از دهان بیرون بیاندازد.
دو دسته از والدین بیشتر منجر به ایجاد چنین حالتی در کودک می شوند. یک دسته والدینی هستند که توجه بیش از اندازه به غذا خوردن کودک دارند و دسته دوم والدینی هستند که کاملا به غذا خوردن کودک بی تفاوت هستند. هر چه والدین بر غذا خوردن کودک سماجت کنند و زورگویی کنند کودک نیز پافشاری بیشتری می کند.
راهکار:
مشارکت کودک
اولین راهکار این است که از مشارکت کودک در حد توانش در تهیه غذا استفاده کنیم. هنگامی که از مشارکت کودک در هر کاری استفاده کنیم، کودک همکاری بیشتری را با ما انجام می دهد.
تزیین زیبای غذا
از طریق راه های متفاوتی می توانیم غذا نخوردن کودکان را کنترل کنیم. بهترین راهکار آن انجام دادن فعالیت های با سطح انرژی بالا است
کودکان مشاهده گران خوبی هستند. این مساله علاوه بر اینکه به کودک کمک می کند تا رفتاری را یاد بگیرد، می تواند در غذا خوردن یا نخوردن او نیز موثر باشد. بهتر است از غذاهای با رنگ های متفاوت و تزیین های زیبا استفاده کنید.
بی تفاوتی
بهتر است که والدین در برابر غذا نخوردن کودک به دلیل لجبازی کردن، بی تفاوت باشند. زیرا توجه بیش از حد در این لحظات کودک را بیشتر از غذا خوردن دور می کند.
انجام فعالیت های بدنی
در این تکنیک والدین می توانند کودک را به انجام دادن فعالیت با سطح انرژی بالا تشویق کنند. مثل دویدن، لی لی، قایم موشک و به صورت کلی بازی های جسمانی. بعد از بازی، سطح انرژی کودک تحلیل می رود و کم می شود. در این هنگام خودمان شروع به خوردن غذا می کنیم بدون اینکه به کودک تعارف زیاد کنیم. در این حد که فقط یکبار به او بگوییم اگر غذا می خوری بیا. بعد از انجام دادن این روش در چند روز متوالی، کودک خودش به راحتی درخواست خوردن غذا را می کند. فقط باید توجه داشته باشید که به صورت کلی نسبت به غذا خوردن کودک بی تفاوت نشوید زیرا منجر به ایجاد احساس بی ارزشی و عدم اعتماد به نفس در او می شود.
غذا فقط همین است
راهکار دیگر این است که در هر وعده غذایی به او بگویید که غذا فقط همین است و تا وعده بعدی از هیچ خوراکی از قبیل بستنی، شیرینی و شکلات نمی توانی استفاده کنی. حتما در بین وعده های اصلی غذایی این مساله را رعایت کنید و به او خوراکی ندهید. بعد از گذشت چند روز می توان کودک را از این حالت دور کرد.تبیانمطالب مرتبط:غذا نخوردن کودکانبیاشتهایی کودکان نتیجه رفتار والدین استدرمان بد غذايي بچه ها
پنجشنبه 30 مهر 1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]