تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1807026647
جبران غفلت ها با چند قطره اشک؟!
واضح آرشیو وب فارسی:اعتدال: متاسفانه از عصر صفویه تاکنون، یک نوع ادبیات تخدیری، مسکن و خواب آور به جای ادبیات عاشورایی بیدارکننده و هشداردهنده رواج یافته است.ضیاءالدین شفیعی با انتقاد از ادبیاتی که به نام ادبیات عاشورایی رواج یافته، اظهار کرد: متاسفانه از عصر صفویه تاکنون، یک نوع ادبیات تخدیری، مسکن و خواب آور به جای ادبیات عاشورایی بیدارکننده و هشداردهنده رواج یافته است. به گزارش اعتدال، چرایی حضور واقعه عاشورا در ادبیات فارسی و خصوصا شعر فارسی و پرداخت هزارساله به آن در شعر فارسی تا جایی است که در گذشته زیربنای گونه جدیدی از شعر با عنوان «مرثیه» قرار می گیرد. ورود حماسه امام حسین(ع) به حیطه شعر، یقینا یکی از عوامل ماندگاری و پایایی نهضت عاشوراست چرا که حضور پررنگ شعر در روایت ماجرا و قالب نافذ مرثیه در سوگداشت ماجرا از سویی پیونددهنده میان عواطف و دل های سوخته و حقیقت ماجرای ظهر عاشوراست و از سوی دیگر به نوبه خود باعث غنا و اعتلای اشعار و مراثی است. ادبیات عاشورایی از غنی ترین و حماسی ترین ذخایر فکری و احساسی شیعی است و برخی از شاعران نیز شهرت خویش را مدیون همین ذخیره فکری احساسی شیعی هستند که مشخص ترین آنان «محتشم کاشانی» است که با به تصویر کشیدن و توصیف واقعه عاشورا و سرایش ترکیب بند معروف «باز این چه شورش است...» امروزه معروف ترین شاعر شعر عاشورایی از ابتدا تا زمان حال است. سیدضیاءالدین شفیعی با اشاره به تاثیر شخصیت امام حسین(ع) و واقعه عاشورا بر زبان و ادب فارسی، اظهار کرد: با بررسی پیشینه سوگواری یا مرثیه در ادبیات فارسی درمی یابیم که واقعه عاشورا از همان ابتدا تا هم اکنون در شعر و ادبیات فارسی به شکلی پررنگ متجلی بوده است. این شاعر با بیان اینکه نخستین شاعران فارسی سرا در زمره نخستین مرثیه سرایان نیز بودند، افزود: مرثیه سرایی همراه با ادبیات کلاسیک فارسی شکل گرفته و آرام آرام در آثار بزرگان شعر فارسی تکوین یافته است. شفیعی، مجموعه ادبیات عاشورایی را از منظر محتوا به چهار دسته تقسیم و تصریح کرد: دسته اول، اشعار و سروده های وصفی هستند. اشعاری که تنها در پاسخ به تلاش حکام و زمامدارانی سروده شده که برای مخدوش کردن واقعه عاشورا و نهضت امام حسین(ع) تلاش می کردند؛ در واقع شاعران مسلمان فارسی زبان سعی داشتند واقعه عاشورا را همان گونه که بوده ثبت کنند و کتمان واقعه یا روایت های نادرست از آن حادثه را ناکام بگذارند. مقتل های منظوم به جامانده از شاعران ایرانی، جزو ادبیات وصفی محسوب می شود. او با بیان اینکه ادبیات وصفی تنها به روایت حوادث و شخصیت ها می پردازد، اضافه کرد: این سبک در ادواری از تاریخ و در راستای مبارزه با حکام شکل گرفته است. میرزا ابوالحسن اصفهانی (متخلص به صفی) یکی از شاعرانی است که تنها به وصف ماجرای عاشورا می پردازد و قضاوتی ندارد. شفیعی دسته دوم را ادبیات سوگوار یا اندوهگین دانست و بیان کرد: این سبک از ابتدای آغاز ادبیات عاشورایی تاکنون وجود داشته؛ در واقع شاعر برانگیختن اندوه و سوگوار کردن مخاطب و ترویج حالت عزا و سوگ را وظیفه خود دانسته است. عمان سامانی و وصال شیرازی از جمله این شاعران هستند. او به شکل گیری ادبیات «کنایی – عاشورایی» در دوران خفقان و فشارهای حکومتی اشاره کرد و گفت: در دوره هایی، گفتن و سرودن از امام حسین (ع) و شهدای دشت کربلا با واکنش حکومت ها مواجه بود لذا ادبیات کنایی عاشورایی در این دوران شکل گرفت که اشاره مستقیم به امام حسین (ع) و نهضت عاشورا نداشت، اما مقصود و مراد از تلمیحات و اشارات به کاررفته، واقعه عاشورا بوده است. ادبیات تلمیحی – کنایه ای – اشاره ای – عرفانی عاشورایی در دسته سوم قرار می گیرد. حافظ شیرازی و عطار نیشابوری ید طولایی در این زمینه داشته اند. «منطق الطیر» عطار ماجرای شخصیت های عاشورا را با روایت های تمثیلی از پرندگان روایت می کند. در این اثر، افق اعلای پرندگان رسیدن به سیمرغ است که همانا می تواند رسیدن به جاودانگی شهادت باشد. او دسته چهارم از ادبیات عاشورایی را ادبیات عاشورایی حماسی و عبرت آموز دانست و خاطرنشان کرد: در تمام ادوار تاریخی با گونه ای منحصر به فرد از اشعار عاشورایی مواجه هستیم که تاثیر اصلی را بر پویایی و حرکت شیعه داشته است. اشعار عاشورایی حماسی و عبرت آموز به آن دسته از اشعاری گفته می شود که تنها با هدف گریاندن مخاطب سروده نمی شوند و حاوی پیام «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا...» هستند، زیرا نهضت عاشورا نسخه ای برای همیشه تاریخ بشر است. شفیعی با تاکید بر اینکه واقعه عاشورا صرفا به روایت یک ماجرای سوگوار تاریخی ختم نمی شود، بیان کرد: این معدود شاعران حماسی سرای عاشورایی اگر به روایت واقعه عاشورا می پردازند برای این است که مخاطب مابه ازای امروزی شخصیت های بزرگ عاشورا را پیدا کند و جایگاه خود را بیابد. به معنای واقعی آیا در جبهه امام حسین(ع) قرار دارد و به اسلام متظاهر تن در نمی دهد یا سکوت می کند و حکومت یزید را گردن می گذارد؟ آیا مصلحت را بر حق طلبی ترجیح می دهد یا مانند «حر» سعادتمند دنیا و آخرت می شود؟ او محتشم کاشانی را بزرگ علمدار شعر شیعی – عاشورایی دانست و گفت: خشم و غضب محتشم در اشعارش متجلی است و شاعر تنها به گریه و ضجه و گوشه نشینی اکتفا نمی کند. گرچه برش هایی از سوگ و عزا در اشعار محتشم وجود دارد، اما مقصود شاعر فراخوان عمومی برای درک پیام جاودانه عاشوراست. شاعر در واقع انتقام نگرفتن از کسانی را که بر حسین(ع) شوریده اند ننگ می داند؛ بزرگان ادبیات منظوم معاصر همچون علی معلم دامغانی و سیدحسن حسینی ادامه دهنده این مسیر هستند. وی ترویج ادبیات تاثیرگذار، حماسی و برانگیزانه عاشورایی را درمان شفابخش ادبیات شعارزده امروز دانست و تصریح کرد: متاسفانه از عصر صفویه تاکنون، یک نوع ادبیات تخدیری، مسکن و خواب آور به جای ادبیات عاشورایی ستیهنده، بیدارکننده و هشداردهنده رواج یافته است، ادبیاتی که شیعیان را وادار می کند غفلت های در طول سال و ماه خود را با مظاهر بیرونی و گذرای عزاداری مانند ریختن چند قطره اشک و بر سر و سینه زدن تاوان دهند و حالت بی حسابی و تسویه تصنعی با خود، بعد از تاسوعا و عاشورا به وجود بیاید. در حالی که انجام وظیفه شیعه گری تنها با اشک و گریه تسویه نمی شود و تاثر تنها به زبان و چهره و رنگ لباس نیست، بلکه موقوف به تعمیق در رفتار و سلوک دائمی است. به گزارش ایسنا، کتاب «آیینه های مکدر» تالیف سیدضیاءالدین شفیعی به زودی چاپ خواهد شد. نویسنده در این کتاب به صورت تفصیلی به ادبیات عاشورایی و آسیب های آن پرداخته است.
پنجشنبه ، ۳۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتدال]
[مشاهده در: www.etedaal.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
گوناگون
پربازدیدترینها