واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه جوان: با پشت سر گذاشتن برجام با تمام حرف و حدیث ها و حاشیه های پیرامون آن و ورود به دوران پسا تحریم علاوه بر تغییر در سپهر سیاسی کشور، تغییراتی در ساختار اجتماعی اقتصادی و به تبع آن فرهنگی را شاهد خواهیم بود. حوزه بهداشت و درمان نیز از این قاعده مستثنی نیست. سفر اخیر وزیر بهداشت به فرانسه و امضای قراردادهایی میان این کشور و کشورمان مقدمه ای برای ورود بهداشت و درمان به دوران پسا تحریم به شمار می رود. این سفر به امضای قرارداد همکاری در زمینه پروژه های تحقیقاتی مرتبط با انتقال خون و تبادل تجربه در زمینه انتقال خون منجر شد. همچنین بنا شد ایران و فرانسه در زمینه آموزش نیروهای کارشناسی و تخصصی در حوزه انتقال خون همکاری و شبکه ای از همکاری های علمی و تبادل تجربه را ایجاد کنند. پیش از آن نیز در دوران پسا برجام یک شرکت داروسازی دانمارکی در کشورمان برای تولید نسل جدید انسولین سرمایه گذاری کرد و بنا شد ظرف دو تا پنج سال آینده کارخانه ای از سوی این شرکت در کشورمان احداث شود. خلاصه اینکه انگار کشورمان جاذبه های فراوانی برای سرمایه گذاری دارد و همین امر اروپایی ها را به اینجا کشانده است. این در حالی است که شاید لازم باشد کمی محتاطانه تر با تقاضای سرمایه گذاری و ورود تکنولوژی از کشورهای غربی به کشورمان مواجه شویم. نخستین نکته ای که در برابر انتشار خبر سفر وزیر بهداشت به فرانسه و قراردادهای فی مابین ایران و این کشور به ذهن بسیاری از مخاطبان می رسد، پیشینه ارتباطات و تعاملات بهداشتی و به خصوص انتقال خون ایران و فرانسه است. ماجرای واردات خون های آلوده و تبعات آن برای کشورمان موضوعی نیست که به این سادگی از اذهان عمومی مردم کشورمان حذف شود. نخستین مورد ابتلا به ایدز در ایران متعلق به کودک شش ساله مبتلا به بیماری هموفیلی است که بر اثر فرآورده های خونی آلوده متعلق به شرکت مریوی فرانسه به این بیماری مبتلا شد. در حال حاضر حداقل هزار و 800 بیمار در کشور شناسایی شده اند که بر اثر مصرف خون های آلوده فرانسوی به هپاتیت و ایدز مبتلا هستند! همچنین براساس آمارهای غیررسمی، تعد اد بیماران هموفیلی قربانی فرآورد ه های خونی آلود ه فرانسوی د ر ایران، 300 نفر است اما براساس آمار رسمی وزارت بهد اشت تا کنون 125 نفر از بیماران هموفیلی، مبتلا به هپاتیت و بیماری کلیوی د ر اثر استفاد ه از فرآورد ه های خونی آلود ه به ویروس اید ز جان خود را از د ست د اد ه اند . ایران تنها کشوری است که با وجود تلاش های انجام شده از سوی مسئولان و خانواده قربانیان پرونده، هنوز موفق به دریافت خسارت خود از شرکت مریو، نشده است! بگذریم از اینکه چرا سفر فابیوس به تهران و سفر وزیر بهداشت به فرانسه دستاوردی در زمینه پرداخت غرامت قربانیان این ماجرا نداشت اما با چنین پیشینه ای احتیاط برای جلوگیری از تکرار اشتباهات گذشته ضرورتی است که می تواند از ابهام این قراردادها بکاهد. از سوی دیگر هر چند با پذیرش تفاوت محسوس سطح تکنولوژی های کشورهای پیشرفته و جهان سوم انتقال تکنولوژی یک لازمه انکار ناپذیر است اما روی دیگر این سکه تمایل نداشتن کشورهای صنعتی برای انتقال تکنولوژی های مفید به کشورهای جهان سوم و در حال توسعه است چراکه تکنولوژی ابزار آنها برای تحمیل اراده و تسلط بر سایر کشورهاست. این موضوعی است که ما در طول دوران تحریم بارها آن را تجربه کرده ایم و شاید همین امر موجب شد تا بتوانیم با تکیه بر داشته های داخلی و مهندسی معکوس دستاوردهای ارزشمندی را در حوزه های مختلف دانش و تکنولوژی از جمله تولید داروهای های تک به دست آوریم. در حال حاضر نیز رقابت کشورهای غربی برای حضور در ایران و به دست آوردن بازارهای کشورمان در زمینه های مختلف و حتی تلاش برای سرمایه گذاری در کشورمان لزوماً فرصت به شمار نمی رود چراکه مطالعات نشان می دهد کشورهای غربی اغلب تکنولوژی های از دور خارج شده یا صنایع آلاینده و دارای مصرف انرژی بالا را به کشورهای جهان سوم و در حال توسعه انتقال می دهند. منطق هم چنین حکم می کند که شرکت های دارای تکنولوژی های برتر حاضر نیستند عامل برتری خود را تقدیم کشورهای دیگر نمایند. بر این اساس لازم است مسئولان کشورمان در دوران پساتحریم و در برابر رقابت کشورهای غربی برای سرمایه گذاری و ورود به بازارهای ایران دچار «ذوق زدگی» نشوند و حتی وقتی قرار است شرکت های اروپایی در ایران سرمایه گذاری کنند کارشناسانه تر و دقیق با در نظر گرفتن تمامی جوانب و پیشینه های تاریخی، کشور را در اختیار تکنولوژی های منقضی شده یا آلوده غرب قرار ندهند.
سه شنبه ، ۲۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]