تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867623682
خاطره بازی با 5 سنگریزه بی‌قرار
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
خاطره بازی با 5 سنگریزه بی‌قرار بچه‌های امروزی اهل رفاقت با همسایه‌ها و هم‌محله‌ای‌هایشان نیستند. ممکن است با هم رفت و آمد داشته باشند.
به گزارش جام جم آنلاین، اما رفاقت شان آن قدر عمیق نمی شود که هر روز به صورت خودجوش سر یک ساعت و دقیقه مشخص از خانه بیرون بیایند و چند دست گل کوچک نفسگیر بازی کنند. دنیای بچه های امروزی در بازی های رایانه ای خلاصه می شود. همه شیطنت و هیجانشان را پای این جور بازی ها نابود می کنند. صبح تا شب به تبلت زل می زنند و منتظر می مانند تا هواپیما یا ماشین مجازی داخل مستطیل لمسی به مقصد برسد. بازی های امروزی هم سلامت چشم و گردن بچه ها را به خطر می اندازند و هم انزوای کودکان را در پی دارند. بچه هایی که بیش از حد با رایانه و تبلت بازی می کنند کمتر حرف می زنند و دایره واژگانی شان روز به روز کمتر می شود. این بچه ها دچار اعتیاد رایانه ای می شوند، در ایجاد ارتباط با دیگران به مشکل برمی خورند و... در مقابل بازی های سنتی، منجر به تقویت روحی و جسمی بچه ها می شوند. نیاکان ما بازی های بومی برای ما به یادگار گذاشته اند که هر کدام سرشار از نکات آموزشی هستند. مثلا در بازی «هفت سنگ» یاد می گیریم که چطور یک بنای ویران شده را با کمک یکدیگر از نو بسازیم. بازی «یه قل دوقل» سرعت عمل بازیکنان را افزایش می دهد و باعث ورزیده تر شدن مچ و انگشتان آنها می شود. هنگامی که مشت مان را می بندیم و سنگریزه ها را با کف دست فشار می دهیم حس آرامش خوبی را تجربه می کنیم. در کنار همه اینها کسی که وارد میدان «یه قل دوقل» می شود، باید از هوش بالایی هم برخوردار باشد. هر شرکت کننده ای باید پیش بینی درستی درباره آرایش سنگ ها در هنگام ریختن و برداشتن آنها داشته باشد. این که سنگ ها را در چه فاصله ای از هم بریزد و در هر مرحله کدام یک را بردارد بسیار تعیین کننده است. شرکت در بازی «یه قل دوقل» محدودیت سنی ندارد. مرد، زن، پیر، جوان و کودک می توانند در این بازی شرکت کنند و جزو مدعیان قهرمانی باشند. پدر و مادرها خیلی به این بازی علاقه دارند. چون می دانند بچه هایشان وقتی «یه قل دوقل» بازی می کنند در معرض هیچ خطری نیستند. نه دست و پای بچه دلبندشان می شکند و نه همسایه ای بابت خردشدن شیشه منزلش شاکی می شود. «یه قل دوقل» یک بازی کاملا نشستنی است که جلوی دید بزرگ ترها انجام می شود و منافع همه را تامین می کند. شاید به همین خاطر است که بعضی ها «یه قل دو قل» را یک تفریح کاملا دخترانه و زنانه می دانند. زن ها امکانات تفریحی کمتری دارند و میزان خانه نشینی شان نسبت به مردان بیشتر است. به همین خاطر بوده که زنان با آغوش باز به استقبال «یه قل دو قل» رفته و زیر و بم این رشته را آموخته اند. جشنواره تکنیک های اصیل ایرانی برای اجرای بازی «یه قل دو قل» شما به پنج عدد سنگریزه نسبتا کروی شکل در ابعاد فندق نیاز دارید. البته این سنگریزه ها نباید کاملا کروی باشند چون در این صورت بیش از حد می غلتند و کار را برای مسابقه دهنده سخت می کنند. بهتر است که سنگ هاگوشه هایی مثلثی شکل داشته باشند. معمولا بازیکنان حرفه ای سنگریزه های مخصوص به خود را دارند و در هنگام مسابقه سراغ سنگریزه های امتحان نشده نمی روند. در این مطلب قصد نداریم که قواعد این بازی را به شما آموزش دهیم. اگر کسی قواعد این بازی را گردآوری کند احتمالا حجم آن قطورتر از کتابچه قوانین فیفا خواهد شد! مساله بعدی این است که مردم خوش ذوق کشورمان هر کدام بر اساس میل و سلیقه خودشان این بازی را گسترش داده و تکنیک هایی به آن افزوده اند. چهار مرحله اول بازی در همه جا یک جور اجرا می شود. به هر یک از سنگ ها قل می گویند و منظور از «یک قل» این است که شما باید یک سنگ را از زمین بردارید. در مرحله اول یا همان یک قل باید 5 سنگ را به زمین بریزید. سپس یکی را به بالا پرتاب کرده و در فاصله پایین آمدن، یک سنگ دیگر از زمین بردارید و سنگ بالاانداخته را هم مهار کنید. در مرحله «دوقل» باید سنگ ها را دو به دو جمع کنید. در مرحله «سه قل» یک بار سه سنگ کنار هم و بار دیگر سنگ جدا مانده جمع می شود. در مرحله «چهار قل» هم باید چهار سنگ بر زمین افتاده را یکجا بردارید. همان طور که گفته شد در مراحل بعدی قومیت های مختلف کشورمان تکنیک های متنوعی را ابداع کرده اند. مثلا مردم استان خراسان روشی به نام «آتیشی» دارند که در این روش هنگام مهار سنگ های در حال سقوط کف دست باید به سمت پایین باشد. اگر در فاصله پایین آمدن سنگ ها شرکت کننده بتواند کف بزند امتیاز بیشتری هم به او تعلق خواهد گرفت. در مرحله «جز جیگر» شرکت کننده باید در فاصله پایین آمدن سنگ به سینه اش بکوبد. در زمان سقوط سنگ هر کار خلاقانه ای مشمول امتیاز می شود. مثلا در مرحله موچ شما باید انگشت خودتان را به زمین بزنید و ببوسید و سپس قل در حال سقوط را مهار کنید. نشکن و گلاب پاش را با رسم شکل توضیح دهید! اصطلاح «بشکن» در بازی «یه قل دوقل» به این معناست که سنگ در حال سقوط باید به سنگ داخل مشت برخورد کند و صدایش شنیده شود. در فاز «نشکن» دقیقا باید عکس این اتفاق بیفتد. مرحله «بشکن نشکن» به این معناست که سنگ اول باید صدا کند و دومی بی صدا باشد. «دروازه یک» وضعیتی است که شما انگشت سبابه و اشاره را به شکل دروازه روی زمین گذاشته و سنگ های افتاده را با یک ضربه از دروازه عبور می دهید. اگر تعداد ضربه ها دو یا سه باشد این مرحله را «دروازه دو» یا «دروازه سه» گویند. منظور از «آب پاش گلاب پاش» هم این است که شما باید به جای یک سنگ همه سنگ ها را با هم به هوا پرتاب کنید. فدراسیونی برای ساماندهی «یه قل دوقل» شاید برایتان جالب باشد که بدانید در مناطق مختلف کشور مسابقات رسمی «یه قل دوقل» با حضور تعداد زیادی از علاقه مندان این رشته نسبتا ورزشی برگزار می شود. ما در کشورمان فدراسیونی با نام «ورزش های سنتی و بازی های بومی و محلی» داریم که یکی از فعالیت هایش ترویج بازی های قدیمی ایرانی است. اگر به سایت این فدراسیون مراجعه کنید می بینید که مسئولان فدراسیون آیین نامه های دقیقی برای بازی های طناب کشی، عموزنجیر باف، هفت سنگ و الک دولک تنظیم کرده اند. یکی از بازی هایی که در زیرمجموعه رشته های این فدراسیون قرار گرفته «یه قل دوقل» است. جشنواره بازی های بومی و محلی کشور هر ساله در یکی از مراکز استان برگزار می شود که معمولا «یه قل دوقل» هم جزو رشته های پرطرفدار این جشنواره است. امیدواریم روزی برسد که شاهد مسابقات بین المللی «یه قل دوقل» در دیگر کشورهای جهان باشیم. چه اشکالی دارد که ایران این رشته ورزشی را به جهانیان معرفی کند و هر چهارسال یک بار جام جهانی «یه قل دوقل» هم برگزار بشود؟ هر ایده ای اولش ممکن است خنده دار باشد، اما به تدریج باورپذیر می شود. احسان رحیم زاده ضمیمه چمدان
شنبه 25 مهر 1394 ساعت 20:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها