تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812791929
نمي‌خواهيم ديگر وارداتچي باقي بمانيم/ سردرگمي تجار در برخورد با هيات هاي خارجي
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۸ مهر ۱۳۹۴ (۱۴:۳۲ب.ظ)
عضو هيات نمايندگان اتاق بازرگاني تهران در موج: نمي‌خواهيم ديگر وارداتچي باقي بمانيم/ سردرگمي تجار در برخورد با هيات هاي خارجي موج -همه دنيا با تفکر فروش محصولات و کالاهاي خود قدم به بازارهاي ما مي‌گذارند و اين ذهنيت اشتباه امروز در سياست‌ها و اهداف اقتصاد ما جايي ندارد زيرا ديگر نمي‌خواهيم که وارداتچي باشيم و بايد به‌عنوان هاب توليدي در منطقه مطرح شويم.
به گزارش خبرگزاري موج، حجم ورودي هيات هاي تجاري خارجي به ايران، کمي تجار و مسئولين کشور را سورپرايز کرده است زيرا اغلب با بي‌برنامگي در برخورد با اين شرکت‌هاي خارجي مواجه مي‌شويم که گوياي عدم برنامه‌ريزي مناسب در زمان پساتحريم‌ها است.
در همين راستا با فريال مستوفي، عضو اتاق بازرگاني، صنايع و معادن و کشاورزي تهران گفت‌وگويي کوتاه را انجام داده‌ايم که به شرح زير است:
اتاق بازرگاني پس از انتخابات با قول‌هاي فراواني آغاز به کارکرد، ارزيابي شما از اين وعده‌ها و توانايي افراد حاضر در جمع فعالان اتاق بازرگاني چگونه است؟
مهم‌ترين سخني که بر زبان کانديداهاي وقت اتاق بازرگاني جاري شد، ايجاد تحول در امور اتاق بازرگاني بود و من معتقد هستم که بايد باکمي صبر، نتيجه‌اين وعده را مشاهده کرد.
نيروهاي جوان اين دوره اتاق بازرگاني، به همراه ايده‌هاي خاصي گام به اتاق‌ها گذاشته‌اند و علاقه‌مندي آن‌ها نسبت به بهبود شرايط کاري نيز کاملاً مشهود است ؛ در جريان کميسيون‌هاي اتاق، تعداد اعضاي بيشتري به نسبت گذشته در اتاق حضور پيدا مي‌کنند و مشارکت بهتري را به نسبت رقم‌زده‌اند، بنابراين اين علاقه‌مندي در دوره جديد اتاق بازرگاني نيز شکل‌گرفته است تا همه در جريان ايجاد نتيجه‌اي مثبت در اقتصاد گام بردارند.
وضعيت آينده اتاق بازرگاني پس از توافق به چه شکلي است؟ آيا براي آينده اتاق طرحي در نظر گرفته‌شده است يا بازنگري در فعاليت‌هاي اتاق در دستور کار قرار مي‌گيرد؟
پس از توافقنامه، شاهد افزايش اميد به بهبود شرايط اقتصادي کشور، در جامعه موج مي‌زند و اميدواريم که توافقنامه منجر به حرکت‌هاي مثبت اقتصادي باشد تا اين جريان و عزمي که براي افزايش شاخص‌هاي اقتصادي به وجود آمده است، به بي‌راهه کشيده نشود.
اين عزم چگونه به بي‌راهه مي‌رود، آيا بي‌تدبيري‌ها ادامه‌دار بوده است؟
به‌عنوان‌مثال، امروز شديداً شاهد مسافرت‌هاي هيات هاي خارجي به کشور هستيم اما نکته قابل‌تأمل آنجاست که متأسفانه هيچ برنامه‌ريزي مناسبي در راستاي بهترين استفاده از اين هيات ها در دستور کار قرار نگرفته است و اين نوع بي‌برنامگي و سردرگمي در برخورد با شرکت‌هاي خارجي، اصلاً جالب نيست.
ما در قبال خارجي‌ها کاملاً بي‌برنامه هستيم و اين در شرايطي است که خارجي‌ها دقيقاً مي‌دانند که به بايد به کدام حوزه اقتصادي ما ورود کنند زيرا ابتدا شناخت کافي را از اقتصاد ما به دست آورده‌اند و بنا به نيازهاي خودشان گام به عرصه فعاليت‌هاي اقتصادي مي‌گذارند نه آن چيزي که ما براي آن‌ها براي سرمايه‌گذاري مطرح مي‌کنيم!
البته يک نکته انتقادي که به تجار کشور وارد مي‌شود آن است که بعضاً خود ما هم نمي‌دانيم که از طرف‌هاي خارجي، چه چيزي را بايد همکاري‌هاي تجاري طلب کنيم.
شايد نبود برنامه‌ريزي، به خاطر آن باشد که خيلي سريع کشورهاي اروپايي پس از توافق به ايران آمدند؟
شايد اين را به‌عنوان يک توجيه بتوانيم مطرح کنيم، قبول داريم که تمامي سفرهاي اقتصادي به کشور خيلي سريع اتفاق افتاد و برنامه‌ريزي براي آن مشکل بود اما پيش‌بيني رخ دادن اين روزها نيز غيرطبيعي نبود، حالت اقتصادي براي توافقنامه به دو شکل بود، يا توافق رخ مي‌داد يا اينکه توافق به تعويق يا اصلاً کنسل مي‌شد.
بنابراين سياست‌گذاران کشور با تعدد گزينه مواجه نبودند و تنها دو راه را پيش روي خود داشتند و اگر مديريت را درک مي‌کردند حتماً مطالعه‌اي نسبت به زمان پساتحريم انجام مي‌دادند تا اين‌گونه سورپرايز نشويم.
بايد اذعان کنيم که ايران از حجم ورودي سرمايه‌گذاران و هيات هاي سياسي-اقتصادي در سطوح بالا غافل‌گير شد و بايد از قبل نسبت به اين موضوع آمادگي خود را افزايش مي‌داديم.
تمام سرمايه‌گذاران مگر براي انجام سرمايه‌گذاري يا عقد قرارداد به ايران مي‌آيند؟
بايد به يک نکته در ابتداي اين سؤال اشاره‌کنيم، امروز سرمايه‌گذاري در دنيا به يک صنعت تبديل‌شده است و در زمينه جذب سرمايه‌گذار نيز يک رقابت تنگاتنگي مابين تمامي کشورها براي جذب سرمايه‌گذاران شکل‌گرفته است ؛ تمام دنيا تجربه تحريم را نداشته‌اند و آن‌ها در فضاي باز اقتصادي بدون تحريم‌ها عمل سرمايه‌گذاري را انجام مي‌دهند اما کشور ما به دليل لغو تحريم بار ديگر ارتباطات بين‌المللي خود را مي‌خواهد از سر بگيرد تا در اقتصاد حضور پررنگي داشته باشد، بنابراين اگر برنامه‌ريزي نباشد که خودمان را محکوم‌به شکست کرده‌ايم.
اما اين حجم ورودي به ايران، طبيعتاً منجر به سرمايه‌گذاري مي‌شود؟
کشورهاي سرمايه‌گذاري که مرتباً به ايران سفر مي‌کنند، براي درک و شناخت بيشتر از اقتصادمان گام به ايران مي‌گذارند و اگر بخواهيم اين‌گونه تصور کنيم که کشورهاي دنيا براي سرمايه‌گذاري در ايران صف‌کشيده‌اند، کاملاً درک غلطي از صورت‌مسئله است، درست که کشورهاي دنيا براي ورود به ايران صف کشيدند اما اين صف تنها به خاطر شناخت از موقعيت و فضاي کسب‌وکار ايران است.
فکر مي‌کنم که بازار ايران جذابيت‌هاي خاص خود را هم دارد؟
قبول دارم، اين بازار بسيار خوبي است زيرا به دنيا همواره نشان داده‌ايم که وارداتچي مناسبي هستيم تا توليدکننده و صادرکننده.
تمامي دنيا با تفکر فروش محصولات و کالاهاي خود قدم به بازارهاي ما مي‌گذارند و اين ذهنيت اشتباه امروز در سياست‌ها و اهداف اقتصاد ما جاي ندارد.
چاره کار چيست؟
بايد به‌عنوان يک ايراني، دولت و بخش خصوصي، تغيير نظر را در دستور کار قرار بدهيم، بايد اين نوع تفکر و تصميم سرمايه‌گذاران خارجي را به خودشان برگردانيم و ايران را تبديل به يک هاب توليدي در منطقه کنيم زيرا پتانسيل‌هاي فراوان و بالاي کشورمان از نظر منابع طبيعي، انرژي ارزان و ... در دسترس قرار دارد.
شايد سرمايه‌گذاران از اين پتانسيل‌ها غافل باشند؟
شک نکنيد که پتانسيل‌هاي ما را شناخته‌اند و به آن اذعان مي‌کنند.
چطور؟
وزير اقتصاد يکي از بزرگ‌ترين ايالات آلمان که به ايران سفر کرد، تاکيد کرد که نيروي کار تحصيل‌کرده در کشورمان مي‌تواند راهگشاي بسياري از مشکلات آن‌ها در کشورمان باشد، بنابراين خارجي‌ها فهميدند که ما همچنين امتيازي راداريم و اين وظيفه سياست‌گذاران است که از اين امتيازات به نفع مملکت استفاده کنند.
سرمايه‌گذاري مشترک حرف دل بسياري از توليدکنندگان است، اما واردات به مذاق اقتصادمان بيشتر خوش مي‌آيد؟
تجربه پساتحريم يک‌بار به شکلي ديگر در ايران رخ داد، پس از جنگ 8ساله که مردم در شرايط سختي به سر مي‌برند، اين اميد و اشتياق پديد شد تا مردم با ميل رفاه نسبي بيشتر به ادامه زندگي بپردازند و از همين رو دروازه واردات گشوده شد و تا به امروز نيز اين در بستن اين دروازه ناتوان بوده‌ايم.
اميدواريم که در جريان پساتحريم، با ارائه برنامه‌ريزي مناسب به ادامه حيات اقتصادي کشور اميدوار باشيم نه اينکه باعجله و شتاب بدون تفکر پيش رويم و در آينده ضرر و زيان‌هاي فراواني را به اقتصادمان وارد کنيم.
چگونه جلوي اين ضرر و زيان‌ها را بايد گرفت؟
با يک خواسته از دولت ؛ دولت نه به خارجي‌ها و نه به داخلي‌ها، آدرس غلطي را در اقتصاد ندهد.
بايد دولت را مجبور کنيم که به ازاي بازار توليدي مناسب و در سطح مطلوب، مزاياي مناسبي را از قبيل انرژي ارزان، نيروي کار، معافيت‌هاي مالياتي و ... را به‌عنوان بسته‌هاي جذاب براي سرمايه‌گذاري طرف‌هاي خارجي و ايراني ارائه کند.
البته ارائه اين بسته‌ها، بسيار سخت است زيرا کشورهاي خارجي براي نفت، گاز و پتروشيمي دندان‌تيز کرده‌اند؟
درست است زيرا تنها بخش‌هايي که قابليت سرمايه‌گذاري آسان در آن فراهم‌شده است همين بخش‌ها هستند.
مثالي درخصوص حوزه معادن بگوييم، در ايران معادن فراواني وجود دارد و کاني‌هاي فلزي و غيرفلزي بسياري نيز در کشورمان وجود دارد، اين معادن نياز بسياري از کشورهاي خارجي است اما زماني که ما مشکلات فراواني در زمينه قوانين داريم، طبيعي است که طرف خارجي ميل و رغبتي را براي ورود به اين حوزه از خود نشان نمي‌دهد.
امروز چين به دليل نيازمندي فراوان خود به مواد اوليه، روي به سرمايه‌گذاري در بسياري از کشورهاي عقب‌مانده آفريقايي آورده است و با سرمايه‌گذاري و ايجاد زيرساخت به حوزه معادن آن کشور واردشده است و حتي حق مالکيت 85درصدي يک معدن را هم گرفته است.
اينکه ما اجازه‌اي مبني بر مالکيت يک کشور يا شرکت خارجي را نمي‌دهيم درست است اما از سوي ديگر زيربناي مورد نياز سرمايه‌گذاران را هم تأمين نمي‌کنيم.
چه زيرساختي‌هاي مدنظر شماست؟
امروز به معدن کاري که قرار نيست مالکيت يک معدن را بگيرد، تحميل مي‌کنيم که معادني که در مناطق دوردست قرار دارند را بايد از نظر احداث جاده، ريل و حتي آب و برق و ... تأمين کنيم، اگر يک سرمايه‌گذار بخواهد اين اقدامات و زيرساخت‌هاي ابتدايي را خود بنا کند که ديگر پروژه از توجيه اقتصادي ابتدايي خود مي‌افتد.
بنابراين، ما نه از دسته از افرادي هستيم که مالکيت را واگذار مي‌کنيم و نه از آن دسته که زيرساخت‌ها را فراهم کنيم، تنها نشسته‌ايم که يکي از صفر تا 100 يک کار را انجام دهد و دولت سود ببرد و سرمايه‌گذار زيان کند، تازه ناراحت نيز نباشد.
اين روند اشتباهي است که بايد دولت در سلسله دستورات حمايتي از توليد ملي به آن اقبال بيشتري را نشان دهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها