محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799161821
چرا نوبل ادبی به‌دست نویسنده آثار غیرادبی افتاد؟ |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: چرا نوبل ادبی به‌دست نویسنده آثار غیرادبی افتاد؟
این‌که او به هر صورت آثار منتقدانه‌اش را در کشوری می‌نویسد که چندان به داشتن آزادی شهره نیست و ...همه و همه می‌توانند قرائن و دلایلی باشد برای کسانی که جایزه را صرفاً سیاسی می‌بینند.
کد خبر: ۵۳۷۷۶۳
تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۳۹۴ - ۱۱:۴۶ - 09 October 2015
نوبل ادبی را چرا به سوتلانا آلکسیوویچ دادند؟
نوبل ادبیات را امسال به سوتلانا آلکسیوویچ (Svetlana Alexievich) دادند، به خاطر «روایات چندصدایی‌اش که مظهر محنت و شجاعت در روزگار معاصر است.» سوتلانا آلکسیوویچ ۶۷ ساله است و اهل بلاروس، دو سال پیش جایزه‌ی صلح ناشران آلمان را گرفت و هم‌چون برتراند راسل و وینستون چرچیل، نوبل ادبیات را بیشتر به خاطر آثار غیرداستانی برنده شده است. اما دو سؤال مهم برای ما. او چه‌ها نوشته و چه‌ها کرده، و آیا این جایزه وجه سیاسی دارد؟
حبیب حسینی‌فرد: سوتلانا آلکسیوویچ هم در باره‌ی فاجعه‌ی چرنوبیل و پیامدهای انسانی‌اش نوشته و هم راجع به پیامدهای انسانی حمله‌ی شوروی به افغانستان. هم در باره‌ی بازماندگان جنگ جهانی دوم و هم در این باره که جنگ‌ها چهره‌ی زنانه ندارند. او مصاحبه‌ها با زنان ارتش سرخ در جریان جنگ جهانی دوم و اسناد و تفسیرهایی را در این باره به مضمون کتابش «جنگ چهره‌ی زنانه ندارد» تبدیل کرد که البته تا شروع پروستریکا اجازه‌ی انتشار نیافت. کتاب «جوانان رویی» هم در باره‌ی سربازان شوروی ست که اجسادشان از افغانستان با تابوت‌های رویی برگردانده می‌شد و حاصل مصاحبه با ۵۰۰ خانواده‌ی این دسته از سربازان است. و نیز کتابی در باره‌ی تجربه‌ی زندگی در شوروی، یعنی کتاب «آخرین شاهدان» که روایت زندگی خانواده‌ی او در جریان جنگ جهانی دوم و زیر حکومت استالین است. در مجموع، کارهایش میان داستان و گزارش و جستار شناور است. او ژورنالیسم خوانده و مدتی در غرب زیسته، ولی نهایتاً ترجیح داده که به بلاروس برگردد. گه‌گاه باید به دادستانی برود و حضور عمومی هم نداشته باشد، ولی سر پا مانده و به کارش ادامه می دهد. البته اگر نظام بلاروس را یک نظام بسته قلمداد کنیم، در مقیاس اروپایی بسته است نه در مقیاس خاورمیانه.
کارنامه‌ی نوبل ادبیات عاری از سیاسی‌کاری نیست، ولی...
ادامه دارد...
برای خواندن ادامه مطلب به اینجا بروید
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها