تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820283542
صحیح نبودن حق بیمه، تضعیف عمق پوشش بیمه ای را در پی دارد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر پرداز: داروغذا: موضوع میزان حق بیمه واقعی و نحوه استفاده از آن همیشه یکی از سوالات چالش برانگیز نظام بیمه ای کشور و افرادی است که به طور ماهیانه حق بیمه پرداخت می کنند. همین مباحث باعث شد تا پای صحبت با امیر عباس فضایلی، رئیس گروه اقتصاد و درمان سازمان تامین اجتماعی بنشینیم تا از جزئیات کم و کیف حق بیمه ها باخبر شویم. گفتگوی «سپید» با وی را در ادامه می خوانید. از نظر شما حق بیمه ها چقدر باید افزایش یابد و نرخ واقعی آن چقدر است؟ آیا حق بیمه ای که وجود دارد واقعی است؟ در خصوص سوالی که شما مطرح کردید دو بحث مطرح می شود. در بحث دریافت حق بیمه مشارکت افراد برای پرداخت هزینه های درمان مطرح می شود که در این قسمت بحث عدالت در مشارکت مدنظر است. عدالت با توجه به تعریفی که وجود دارد این است که همه نسبت یکسانی از درآمدشان را برای بهره مندی از پوشش بیمه درمانی به عنوان حق بیمه درمان اختصاص دهند. این بخش از نگاه مردم است، مشارکت می تواند به صورت فزاینده، ثابت ویا کاهنده باشد. متداول ترین شیوه مشارکت در پرداخت حق بیمه این است که همه درصد یکسانی از درآمد را برای حق بیمه پرداخت کنند. اما، چنانچه این مشارکت باعث تحمیل بار مالی غیر قابل تحملی بر افراد شود، دولت متناسب با توان مالی فرد، در پرداخت بخشی از حق بیمه مشارکت کند. طرف دیگر بحث مربوط به این است که حق بیمه ها وارد صندوق بیمه گر می شود که قرار است خرید خدمات انجام دهد. حال سوالی که مطرح می شود این است که حجم این مبالغ باید چقدر باشد که بتواند کفایت پرداخت هزینه های ارائه خدمات بیمه درمانی را کند؟ باید توجه داشت که بیمه گر باید آنقدر منابع داشته باشد که بتواند توان هزینه های خرید خدمت را برای بیمه شدگان داشته باشد. حال مشکلی که ممکن است پیش آید این است که سطح درآمد بیمه شدگان به اندازه ای نباشد که پرداخت این مشارکت حق بیمه، بتواند جبران هزینه های درمان را انجام دهد. پس با توجه به این توضیحات حق بیمه ها از نظر شما چگونه باید تعریف شود؟ حق بیمه ها باید بر اساس محاسبات بیمه ای به گونه ای تعریف شود که بتواند هزینه های ارائه بسته پایه خدمات درمانی مورد تعهد بیمه ها را تامین کند و مشارکت و سهم افراد در پرداخت این حق بیمه ها باید متناسب با توان و ظرفیت درآمدی آن ها تعریف شود. به این ترتیب، مشارکت دولت در پرداخت بخشی از این حق بیمه امری اجتناب ناپذیر و حتی حیاتی است. عدم تعیین درست حق بیمه ها می تواند پایداری مالی بیمه ها را با خطر جدی مواجه کند که این باعث تضعیف عمق پوشش بیمه ای یا به عبارت دیگر، کاهش سهم بیمه ها از پرداخت هزینه ها و در نتیجه افزایش پرداخت مستقیم از جیب بیماران می شود. به این ترتیب، پاسخ به این سوال که آیا حق بیمه های موجود واقعی است یا خیر، منوط به این است که میزان بهره وری و عملکرد نظام سلامت و حدود بسته خدمات مورد تعهد بیمه ها شفاف و معین شود. در شرایطی که رشد هزینه های درمان از رشد درآمد بیمه ها بیشتر است چه مشکلاتی به وجود خواهد آمد؟ البته این موضوع یک امر طبیعی در نظام سلامت محسوب می شود. در کشور ما نیز طبیعتا این موضوع اتفاق افتاده است، یعنی رشد درآمد ها، متاثر از رشد ناشی از مخاطرات سلامتی، از رشد هزینه ها کمتر است. به دلیل افزایش سن مردم، معرفی روش های جدید درمان و تغییر مخاطرات سلامتی به سمت بیماری های پرهزینه از جمله سرطان ها و بیماری های قلبی، رشد هزینه های درمانی رشد انفجار گونه ای دارد. این شرایط نه تنها در ایران بلکه در کل جهان اتفاق افتاده است. پس چنانچه مردم درصد ثابتی از درآمد را پرداخت کنند، نرخ رشد ورودی صندوق ها همان نرخ رشد درآمد ها خواهد بود. وقتی خروجی صندوق ها و یا هزینه به تبعیت از رشد مخاطرات سلامتی و هزینه های تکنولوژیک افزایش بیشتری داشته باشد، این شرایط ناپایداری در تامین مالی را به دنبال خواهد داشت. کاهش نقش بیمه ها در مدیریت منابع، افزایش مخاطرات مالی تحمیل شده بر بیماران همچون درصد افراد در معرض هزینه های کمرشکن درمانی و افرادی که به دلیل هزینه های درمانی به ورطه فقر می افتند از تبعات و مشکلات ناشی از این موضوع خواهد بود. در کشور ما بیمه ها با دریافت حق بیمه ها سرمایه گذاری می کنند، پس ساختار مصرفی حق بیمه ها کجاست؟ مفهوم بیمه های اجتماعی درمانی از بیمه های اجتماعی بازنشستگی متفاوت است. در بیمه های اجتماعی حق بیمه برای روزی که فرد بازنشسته شده جمع آوری می شود. ممکن است در این فاصله گروه کمی از کار افتاده شده و از دور خارج شوند که مخاطراتشان خیلی محدود است، ولی در بحث درمان اینگونه نیست. درمان نیازهای آنی افراد است. بیشتر نگاهی که به بحث مدیریت منابع درمانی است، پرداخت یارانه متقاطع است. در یارانه متقاطع در واقع افرادی که سالم هستند پرداخت می کنند و بیماران استفاده می کنند. یعنی فردی که درآمد بالایی دارد، درصد یکسانی با فردی که درآمد کمتری دارد پرداخت می کند. همه این منابع در یک صندوق جمع آوری شده و هر کسی متناسب با نیازش دریافت می کند که به این اقدام انباشت مخاطرات و انباشت منابع مالی گفته می شود. بنابراین در بحث درمان بحث سرمایه گذاری به آن مفهومی که در بازنشستگی داریم، مطرح نیست. شاید ذخیره احتیاطی در این خصوص بیشتر از سرمایه گذاری مطرح باشد. در مقابل درصدهایی که مردم پرداخت می کنند دولت برای پوشش خدمات بیمه پایه چه نقشی را ایفا می کند؟ براساس ماده ? قانون خدمات درمانی که در سال ?? مصوب شد، تامین اجتماعی مطابق قانون خود، باید ? درصد حقوق و دستمزد افراد را به عنوان حق بیمه دریافت کند که بیمه شده ? درصد، کارفرما ? درصد و دولت یک درصد آن را می پردازد. البته، چنانچه این میزان از حق بیمه سرانه مصوب کمتر شود، دولت مابه التفاوت آن را تامین می کند. ولی بعد از آن در قانون گذاری ها و در ماده ??برنامه پنجم توسعه اشاره ای به این موضوع نشده که اگر سرانه درمان افراد از منابع حق بیمه ای که بیمه گر دریافت کرده بیشتر شد، دولت چه سهمی را باید از این میزان پرداخت کند، یعنی محل جبران آن مشخص نشده است. در واقع باید گفت، دولت در تامین مالی صندوق ها مشارکت داشت ولی این میزان مشارکت با قوانین مختلفی که در سال های گذشته تصویب شده برای صندوق های مختلف متفاوت بوده است. البته در ماده ? قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی تصریح شده است که میزان بهره مندی آحاد جامعه کشور از منابع عمومی یکسان باشد. حرف پایانی شما در خصوص حق بیمه ها چیست؟ در واقع باید حق بیمه عادلانه شود که این اقدام در سطوح سیاستگذاری شروع و عملیاتی شده است. ما از برنامه پنجم توسعه شاهد اصلاح حق بیمه و حرکت از حق بیمه سرانه به درصدی از حقوق و دستمزد بودیم. محدودیتی که در بحث بیمه سلامت وجود دارد این است که برای آن تا دو برابر حداقل دستمزد سقف تعیین کرده اند. در تامین اجتماعی این سقف تا ? برابر حداقل دستمزد است. در واقع یک فرد تحت پوشش تامین اجتماعی در مقایسه با همان فرد و با همان سطح درآمد تحت پوشش بیمه سلامت، هزینه بیشتری پرداخت می کند. از طرفی منابعی که برای بیمه شدن گروه هایی از افراد که سال گذشته به صورت رایگان بیمه شدند، از محل مالیات هایی است که از سایر افراد جامعه دریافت می شود و یا هدفمندی یارانه ای که سهم سایر افراد جامعه است. بالطبع این موضوع باید بازبینی شود که اگر این افراد توان پرداخت حق بیمه دارند، همانند بقیه افراد جامعه درصدی از درآمد را به عنوان حق بیمه پرداخت کنند. البته همانگونه که قبلا اشاره کردم، کنترل رشد حق بیمه ها و حفظ پایداری صندوق های بیمه ای ارتباط مستقیمی به مدیریت مصارف، اصلاح سازوکارهای تدارک خدمات، اصلاح نظام پرداخت به ارائه دهندگان خدمات دارد. مواردی همچون اعمال راهنماهای بالینی، تعریف حدود تعهدات بیمه پایه، استقرار سامانه های ثبت و مدیریت الکترونیک اطلاعات از زیرساخت های تحقق این شرایط است.
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر پرداز]
[مشاهده در: www.khabarpardaz.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها