محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845188914
سه توصیه اقتصادی اسدالله عسگراولادی به دولت/ سیاست روی اقتصاد چقدر اثر گذاشت؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سه توصیه اقتصادی اسدالله عسگراولادی به دولت/ سیاست روی اقتصاد چقدر اثر گذاشت؟ اقتصاد > اقتصاد سیاسی - اسداله عسگراولادی، رییس اتاق بازرگانی ایران و چین در آخرین شماره ماهنامه صنعت و توسعه، به تشریح سیاست‌های حوزه تجارت و تحلیل رفت و آمد سرمایه‌گذاران خارجی پرداخت.
مریم فکری: این بار برای چندین بار بود که برای گفت‌وگو به دفتر اسداله عسگراولادی در اتاق بازرگانی ایران و چین می‌رفتم، اما این بار گفت محل اتاق تغییر کرده است و به آدرس جدید بروم. تا پیش از این، محل اتاق بازرگانی ایران و چین در یکی از طبقات اتاق بازرگانی ایران قرار داشت، اما هم‌اکنون به خیابان فرصت‌شمالی نقل مکان کرده است. عسگراولادی می‌گوید «در حال حاضر فقط اتاق بازرگانی ایران و چین برای خود ساختمان جداگانه دارد و با صرفه‌جویی‌هایی که انجام داده، توانسته این ساختمان را بخرد.» وی عنوان می‌کند: «این برنامه را برای اتاق بازرگانی ایران و روسیه هم دارد و به زودی ساختمانی برای آنها خواهد خرید.» عسگراولادی را در دفتر جدید ملاقات کردم و وی همچون گذشته بی‌پرده و صریح صحبت می‌کرد. خواستیم از اقتصاد سیاسی صحبت کنیم که پاسخ داد «من نه سیاسی‌کارم و نه سیاست‌باز» اما به شدت از وضعیت اقتصاد سیاسی کشور گله داشت. وی معتقد بود که «سیاست ما بر اقتصاد غلبه دارد.» عسگراولادی در عین حال درباره آمد و رفت سرمایه‌گذاران خارجی به کشور عنوان کرد که «ما نباید گول این آمدورفت‌ها را بخوریم، چون هنوز هیچ سرمایه‌گذاری نیامده که حرف سرمایه‌گذاری بزند.» وی تاکید کرد: «من به دولت هم گفته‌ام و به اتاق‌های بازرگانی نیز هشدار می‌دهم که در شرایط کنونی خطر انتقال سرمایه به این کشورها وجود دارد.» آنچه در ادامه می‌خوانید، مشروح گفت‌وگو با اسداله عسگراولادی، رییس اتاق بازرگانی ایران و چین است. * حاج آقا یک مقدار از اقتصاد سیاسی صحبت کنیم. من اصلا سیاست بلد نیستم. من نه سیاسی‌کارم و نه سیاست‌بازم. از سیاست هم بی‌زار هستم. * ولی قبول دارید که سیاست کشور به شدت روی اقتصاد اثر می‌گذارد؟ دقیقا، سیاست‌مون است که روی اقتصادمان تاثیر می‌گذارد. از بس ندانم‌کاری کرده‌ایم، همه مسایل سیاسی شده است. * تحریم‌ها در سال‌های گذشته به شدت روی اقتصاد ایران اثر گذاشته بود؛ گزارش‌های متعددی نیز از تاثیر تحریم‌ها روی اقتصاد کشور منتشر شده است. حالا که ایران و گروه 1 + 5 در زمینه لغو تحریم‌ها به توافق رسیده‌اند، شما فکر می‌کنید مهم‌ترین اثرات لغو تحریم‌ها بر اقتصاد ایران چه خواهد بود؟ در حال حاضر مقدمات توافق انجام شده، اما هنوز نتیجه‌گیری نهایی صورت نگرفته است. این آمدورفت‌هایی هم که صورت می‌گیرد، آمد و رفت گول‌زننده‌ای است و آمد و رفت مفیدی نیست. * منظور شما از آمد و رفت، سرمایه‌گذاران خارجی هستند؟ بله، سرمایه‌گذاران خارجی فقط میآیند ببینند که چه خبر است. هیچ سرمایه‌گذاری نیامده که حرف سرمایه‌گذاری بزند. من به دولت هم گفته‌ام و به اتاق‌های بازرگانی نیز هشدار می‌دهم که در شرایط کنونی خطر انتقال سرمایه به این کشورها وجود دارد. این گروه‌ها نمی‌آیند که در ایران سرمایه‌گذاری کنند، میآیند که سرمایه‌های ما را ببرند. انتقال سرمایه هم در روزهای اخیر که این گروه‌ها میآیند و می‌روند، شروع شده و من یک مقدار می‌ترسم که نکند این‌ها دارند ما را گول می‌زنند و سرمایه‌گذاران ما را تشویق می‌کنند که سرمایه‌های خود را به آن ور آب منتقل کنند. واقعا من نمی‌دانم که این گروه‌ها هدف اصلی‌شان از آمد و رفت‌ها چیست. 160 نفر از اتریش آمدند، چه شد؟ چه کردند؟ کدام قرارداد جدی را روی کاغذ آوردند. * این نشان نمیدهد که هنوز اقتصاد ایران آن‌قدر شفاف نیست که سرمایه‌گذاران خارجی به آن اطمینان کنند. این‌که اقتصاد ایران شفاف نیست را سرمایه‌گذاران خارجی بهتر می‌دانند. این سوال برای من مطرح است که این‌که این‌ها 100 نفر 100 نفر به ایران میآیند، چه می‌خواهند؟ میآیند سرمایه‌گذاری مشترک کنند؟ حرفش را می‌زنند، اما عمل نمی‌کنند. آیا میآیند در معدن سرمایه‌گذاری کنند؟ که این کار را نکردند. میآیند خودرو بفروشند که ما خودرو آنها را می‌خریم، ولی پول نداریم. ببینید، یک‌سری از تحریم‌ها دست اروپایی‌هاست. بنابراین این گروه‌هایی که میآیند و می‌روند، تحریم‌ها دست آنهاست. حالا به نظر شما چرا تحریم‌ها را برنمی‌دارند و بعد بیایند؟ ما 4 تا تحریم داریم. یکی تحریم داماتو است که تحریم زمان ریگان است و رییس‌جمهور آمریکا باید آن را بردارد. یک‌سری از تحریم‌ها را کنگره آمریکا بسته است. یک بخش از تحریم‌ها هم مربوط به سازمان ملل است. از سوی دیگر، یک بخش از تحریم‌ها را اروپایی‌ها و پارلمان اروپا انجام داده است. بانک‌های اروپایی ما را تحریم کرده‌اند و هنوز در فرودگاه هامبورگ به ما بنزین نمی‌دهند. ما اگر بخواهیم به سمت ایران پرواز کنیم، باید بنزین را ترکیه بزنیم. این‌که دست اروپایی‌هاست. چرا این تحریم‌ها را برنمی‌دارند و به ایران میآیند؟ میآیند ببینند بعد از تحریم با آنها کار می‌کنیم یا خیر؟ خب معلوم است که کار می‌کنیم. میآیند چین و روسیه را بترسانند؟ خب روسیه که با ما کار نمی‌کند. روابط ایران و چین هم درازمدت است. چین دنیا را گرفته است. پس این‌گونه آمد و رفت‌ها کم‌خاصیت است. البته برای هتل‌هایمان خوب است و یا می‌بینند در منطقه، کشور امنی هستیم. این‌ها خوب است، ولی از نظر اقتصادی یک قدم مثبت بر نداشته‌اند و فقط حرف زده‌اند. * تحلیل شما از این آمد و رفت سرمایه‌گذاران خارجی چیست؟ ببینید، ما به کشوری که می‌خواهد به ایران بیاید، باید بگوییم تحریمی که مربوط به شماست را بردارید. اگر این‌ها حل نشود، من این آمد و رفت‌ها را مفید نمی‌دانم و دارند ما را گول می‌زنند. آمریکایی‌ها هم می‌گویند ما تا مدتی تحریم‌ها را برنمی‌داریم. پس تحریم اروپا چه؟ ما نباید گول بخوریم و باید چشمانمان را باز کنیم. این گروه‌ها وقتی می‌خواهند بیایند، قدمشان به روی چشم، اما باید برنامه هم بدهند که چه می‌خواهند کنند؟ با چه کسی می‌خواهند ملاقات کنند؟ آیا فقط با دولت می‌خواهند ملاقات کنند؟ همه چیز روی تشریفات می‌گذرد. * این مشکل و نقطه‌ضعف را از کدام سمت بیشتر می‌دانید؟ مشکل از سمت ماست. هیات‌های خارجی که به ایران میآیند، باید از آنها بپرسیم که دستور جلسه شما چیست و با چه کسانی می‌خواهید ملاقات کنید. ما باید چشمانمان را باز کنیم و گول نخوریم. این‌ها باید با برنامه به ایران بیایند. ببینید وقتی من به چین می‌روم، پدر من را چینی‌ها در می‌آورند که برای چه می‌خواهی بیایی، با چه کسی می‌خواهی صحبت کنی، چند نفر همراهت هستند، دستور جلسه‌ات چیست؟ بنابراین ما باید ببینیم توریست می‌خواهیم به کشورمان بیاید یا این گروه‌ها برای کار تخصصی به ایران میآیند. من هم به اتاق بازرگانی هشدار می‌دهم که گول نخورد و چشمان خود را باز کند و هم به وزارت صنعت، معدن و تجارت. ما الان در شرایط پساتحریم قرار نداریم، ما در شرایط پسامذاکرات قرار داریم. تحریم‌ها هم من فکر می‌کنم تا اردیبهشت‌ماه برداشته نمی‌شود. اولین تحریم احتمالی از اردیبهشت برداشته می‌شود. بنابراین این رفت‌وآمدها نباید عبث باشد و فقط وقت گرفته شود. * شما ویژگی‌های یک دیپلماسی اقتصادی قوی را در چه می‌دانید؟ دیپلماسی اقتصادی قوی در قدرت مذاکره قوی است. من به خاطر دارم قوام‌السلطنه یک‌بار مسکو رفت و استالین را گول زد. گفت نفت شمال را به شما می‌دهم. قرارداد را هم نوشت که نفت شمال برای روس‌هاست. انتهای قرارداد هم نوشت که البته مجلس باید تصویب کند. بعد آمد و استعفا داد. نخست‌وزیر بعدی آن را مجلس نبرد. یعنی استالین را گول زد. این یک نوع دیپلماسی است. * یعنی شما معتقدید که باید مکر و نیرنگ اقتصادی داشت؟ سیاست همه‌اش مکر و نیرنگ است. تاریخ را بخوانید. ما باید قدرت مذاکره قوی داشته باشیم که در هیات رییسه اتاق بازرگانی ایران من این قدرت را کم می‌بینم. برای این‌که در هیات رییسه اتاق بازرگانی، بیزینس‌من واقعی نیست. * اما تاجر بین‌المللی نیستند. بله، هیچ‌کدام در یک کنفرانس بین‌المللی هزار نفری حرف نزدند. تشریفاتی همه جا رفتیم، قهوه خوردیم، شام خوردیم و مصاحبه هم کردیم. بنابراین ما قدرت مذاکره قوی، کم داریم. ما چه امتیازی توانستیم بگیریم؟ پس هنوز سیاست ما بر اقتصاد غلبه دارد. در حال حاضر چند درصد اقتصاد ایران دولتی است؟ * 80 درصد. نیروگاه‌ها، راه‌ها، هواپیماها، بانک‌ها، سدها، صنایع، بنادر، عوارض جاده‌ها، بیمارستان‌ها و هر چه را که نگاه می‌کنیم، دولتی است. چه دست مردم است؟ کشاورزی دست مردم است. این چند درصد می‌شود؟ 80 درصد اقتصاد ایران دست دولت است. دولت بخش خصوصی را بغل می‌کند، اما بغل می‌کند که بخش خصوصی را له کند. دولت بخش خصوصی را این‌جوری بغل می‌کند. بنابراین اولین خواهش من از دولت این است که دولت خود را کوچک کند. * شما زیرساخت‌های لازم برای سرمایه‌گذاری خارجی را فراهم می‌بینید؟ بله، در رشته هواپیمایی، معادن، صنایع سنگین و انرژی این زیرساخت‌ها وجود دارد. در حوزه سرمایه‌گذاری در انرژی، نفت و فرآورده‌های نفتی آمادگی لازم وجود دارد. همچنین در صنایع و تکنولوژی جدید این امکان وجود دارد. فرض کنید ما وقتی بخواهیم یک موبایل بسازیم، هزینه ساخت آن برای مثال 2 هزار دلار می‌شود، اما این هزینه در کشورهای دیگر بسیار پایین‌تر تمام می‌شود. * برخی کارشناسان و صاحب‌نظران اقتصادی معتقدند که این‌که گفته می‌شود واردات نباید صورت گیرد، اشتباه است. وارداتی باید صورت گیرد که صادرات را نیز در پی داشته باشد؛ مثل کشورهایی همچون کره. بله، واردات حتما ضرورت دارد، اما واردات باید گزینشی صورت گیرد. واردات مواد اولیه ضرورت دارد، اما ما باید واردات کالاهای مصرفی را کم کنیم. * این ایراد نیست که ما در همه زمینه‌ها بخواهیم خودکفا باشیم؟ درست است؛ ایران در چند زمینه باید خودکفا باشد. در بحران‌های سیاسی خودکفایی در خوراک، پوشاک، مسکن و بهداشت واجب است. ما به سمت خودکفایی در این بخش‌ها باید برویم. الان وضعیت بهداشت خوب است و در برخی تخصص‌های پزشکی از دنیا جلو افتاده‌ایم. همچنین در زمان بحران‌ها، در بخش خوراک حتما باید خودکفا باشیم و دست نیاز برای خوراک دراز نکنیم. ما ضرورت ندارد که این‌قدر پسته تولید کنیم؛ خوراک مردم هم نیست. باید به اندازه مردم تولید کنیم. ما باید در تکنولوژی را به کشور باز کنیم. واردات حتما باید این‌طوری باشد و این موضوع ضروت دارد. اگر وارداتی نباشد که صادراتی هم صورت نمی‌گیرد. واردات را باید گزینشی کرد. از سوی دیگر، موضوعی که در واردات خیلی مهم است، این‌که ما شعار خودکفایی در واردات می‌دهیم، اما جلوی قاچاق را نتوانستیم بگیریم. شما هر چه با دیوار تعرفه بخواهید جلوی واردات را بگیرید، اما در مقابل قاچاق صورت می‌گیرد. تعرفه بالا می‌رود که واردات صورت نگیرد، اما از طرف دیگر کالاها به صورت قاچاق وارد می‌شود. اولین کار دولت در این قسمت این است که جلوی قاچاق را بگیرد و اگر جلوی قاچاق را بگیریم، تولیدمان خودبه‌خود شکل پیدا می‌کند. ما می‌گوییم منسوجات کشور در مقابل ترکیه ضرر کرده است و بعد تعرفه گذاشتیم. این خاصیت ندارد. وقتی تعرفه خاصیت دارد که قاچاق صورت نگیرد. اگر تعرفه بگذاریم و بعد قاچاق انجام شود، خب تعرفه خنثی شده است. حالا تعرفه را هزار درصد تعیین کنید. پس یکی از کارهای اقتصاد سیاسی این است که جلوی قاچاق را بگیریم. قاچاق سم است. الان ارز نوسان دارد، قاچاق انجام می‌شود. در حال حاضر اصلاحیه قانون مالیات‌های مستقیم ابلاغ شده که به نظر من، باید یک مقدار روی آن دقت کرد. می‌گویند روی حساب‌های بانکی سرک می‌کشند. وقتی این کار را بخواهند انجام دهند، امکان دارد که عده‌ای سرمایه خود را از بانک‌ها خارج کنند. * خب اگر یک نفر وضعیت مالی‌اش شفاف باشد، چرا باید از افشای حساب‌های بانکی خود بترسد؟ ببینید، ما یک تعداد مودی داریم. باید بگویند حساب مودیان مالیاتی مورد بررسی قرار می‌گیرد. چه کسی مودی مالیاتی است؟ کسی که کسب‌وکار دارد. ولی کسی که ملک خود را اجاره می‌دهد، مودی مالیاتی که دیگر نیست. ما آنچه که در فضای کسب‌وکار وجود دارد و کسانی که اظهارنامه تقلبی می‌دهند را باید جلویشان را گرفت. اگر این قانون اصلاح نشود، خطر انتقال سرمایه وجود دارد؛ سرمایه‌ها یا طلا می‌شود و یا به خارج از کشور می‌رود. این موضوع برای صادرات ما به هیچ‌وجه مفید نیست، چون امروز که دلار 3500 تومان می‌شود، صادرکننده خیال می‌کند که منفعت می‌کند، چون قیمت کالاها در داخل کشور هم بالا می‌رود و تورم هم افزایش می‌یابد. پس صادرکننده هیچ منفعتی نمی‌برد، در درازمدت ضرر هم می‌کند. تنها صادرکنندگانی که کالای خود را قبلا فروخته‌اند و ارز خود را حالا می‌خواهند بیاورند، منفعت می‌کنند، اما اگر دوباره کالا را بخواهند بخرند و صادر کنند، ضرر می‌کنند. من در کل سه توصیه برای دولت دارم. دولت باید خود را کوچک کند و به فکر اشتغال باشد. بزرگ‌ترین امتیاز در کوچک کردن دولت این است که فساد کم می‌شود. من و شما که با هم مذاکره می‌کنیم، سر همدیگر را نمی‌توانیم کلاه بذاریم. اگر یک طرف به خزانه و بانک‌ها وصل باشد، آنجاست که اختلاس صورت می‌گیرد. از سوی دیگر، براساس آمارهایی که من از زمان مرحوم رجایی دارم، در آن دوره جمعیت کشور 36 میلیون نفر بود، اما امروز تعداد جمعیت کشور به 78 میلیون نفر رسیده است، یعنی 42 میلیون جمعیت کمتر از 32، 33 سال سن دارد. این نشان می‌دهد که هر سال یک میلیون تا یک میلیون و 200، 300 هزار نفر دختر و پسر تحویل جامعه می‌دهیم. این گروه همه چیز می‌خواهد، لباس، خانه، مدرسه، همسر و غذا. همه این‌ها به یک موضوع وابسته است و آن هم شغل است. اگر ما به جوانان شغل بدهیم، همه این‌ها را پیدا می‌کند. بر این اساس، دغدغه اصلی دولت باید اشتغال باشد و پیام اصلی من به شما این است. * در کمیسیون برجام مجلس، سعید جلیلی عنوان کرده بود که نتیجه مذاکره چیزی جز هیچ و پوچ نبوده است. نظر شما درباره این اظهارنظر چیست؟ من این صحبت را قبول ندارم. ما بزرگ‌ترین امتیازی که از مذاکرات گرفتیم، این بود که در دنیای آزاد را به روی خودمان باز کردیم. انصافا در دوره آقای احمدی‌نژاد یک وزیر به ایران نمی‌آمد، یک وزیر ما را هم به کشورشان راه نمی‌دادند. به جز چین. در 10 سال گذشته، کدام رییس‌جمهور به ایران آمده بود؟ کاری که تیم ظریف کرد، برای کشور اهمیت فراوانی داشت. اصولا قرار گرفتن وزیر خارجه ما کنار 6 وزیر خارجه دنیا خودش امتیاز است. پس امتیازی که ظریف برای کشور از نظر سیاسی گرفت، خیلی اهمیت دارد. ما نباید با تعصب صحبت کنیم. تعصب را باید کنار بگذاریم. درست است که من به رفت‌وآمد هیات‌های تجاری انتقاد دارم، اما اصل کاری که تیم ظریف انجام داده، جزو افتخارات تاریخی کشور است. * انتقاد شما هم به بی‌برنامه بودن در مقابل هیات‌های تجاری است. بله، اگرچه اولین خاصیت آمدن آنها، پر شدن هتل‌ها و آمدن ارز به کشور است. ولی باید با برنامه بیایند و ببینیم وقتی از کشور می‌روند، کارنامه‌شان چیست. ما باید از اتاق بازرگانی بپرسیم که وقتی این هیات‌های تجاری میآیند و می‌روند، چه گزارشی می‌شود به مردم داد و کارنامه این آمد و رفت‌ها چیست. 160 نفر از اتریش آمدند. این 160 نفر با کدام بیزینس‌من ما صحبت کردند و برنامه یک‌سال آینده خود را چیدند. ما باید حواسمان را جمع کنیم. * محسن جلال‌پور، رییس اتاق بازرگانی ایران در یکی از نوشته‌های اینستاگرامی درباره آمدن هيات اتريشی و این‌که این هيات را بيشتر تجار و بازرگانان بخش خصوصی همراهی می‌كردند، گفته بود ما هم باید به جایی برسیم که در سفرهای خارجی و در معيت ریيس‌جمهور خودمان، 200 تاجر و كارآفرين همراه داشته باشيم. این حرف را 20 سال است که من می‌زنم. من در این 20 سال به همه روسای جمهور گفتم که وقتی به کشورهای دیگر می‌روید، یک تعداد از بخش خصوصی را با خود ببرید. آقای احمدی‌نژاد در دوره ریاست‌جمهوری خود سه، چهار بار به نیویورک رفت. هر دفعه هم 200 نفر را با خود به نیویورک می‌برد، اما این‌ها هیچ‌کدام از بخش خصوصی نبودند، قوم و خویش‌های او بودند. در این گروه یک بیزینس‌من نبود. حرف آقای جلال‌پور، حرف 20 ساله من است. من دائما فریاد می‌زنم که دولت در کمیسیون‌های مشترک 50 تاجر را بنشان. من یک روز به عنوان صادرکننده بزرگ زیره یک مصاحبه‌ای کردم و گفتم مجتهد زیره سبز است. آیت‌اله رسولی‌محلاتی که من مسجد آنها نماز می‌خوانم، گفت تو مجتهد هم شده‌ای؟ گفتم در زیره سبز بله، من مجتهد زیره هستم. چه کسی از من بیشتر درباره زیره می‌داند. درباره پسته هم همین‌طور است. زیره کار 40 ساله من است و خریداران دنیا و بازار را کاملا می‌شناسم. الان هم به دولت آقای روحانی می‌گویم که هر وقت به طور رسمی به کشورهای دیگر می‌روید، 50، 60 نفر هم از نظر اقتصادی با خود ببرید. * الان هیات‌های تجاری مختلفی به ایران میآیند. شما عنوان کردید که ما در سیاست باید قدرت مذاکره قوی داشته باشیم. به نظر شما چرا بخش خصوصی ایران این‌قدر قدرتمند نیست که بتواند مذاکره قوی با بخش خصوصی کشورهای دیگر داشته باشد؟ برای این‌که هیچ‌گاه بازی گرفته نشده است. با بخش خصوصی تعارف کردند، اما بازی‌اش نگرفتند. الان بخش خصوصی بخواهد پالایشگاه ایجاد کند، به این بخش وام نمی‌دهند و اوراق قرضه را فقط به دولتی‌ها می‌دهند. چرا اوراق قرضه را به بخش خصوصی نمی‌دهند؟ ذخیره بانک‌ها از پول من و شماست؛ بانک‌ها که چاپخانه اسکناس ندارند. زمان مرحوم نوربخش، ایشان می‌گفت من فقط وام را به دولت می‌دهم، چون خودم ضامنش هستم، من نمی‌توانم ضامن شما شوم. الان اوراق قرضه را شهرداری‌ها، بانک‌ها، نیروگاه‌ها و... می‌گیرند، اما به بخش خصوصی نمی‌دهند. در واقع بخش خصوصی را به طور واضح بازی نگرفتند. از سوی دیگر، اگر بخش خصوصی بخواهد کار کند، فرصت به آنها نمی‌دهند، اما اگر بخش خصوصی پول خود را در بانک دولتی بگذارد، 22 درصد می‌گیرد. بخش تولید با انواع و اقسام مشکلات مواجه است؛ این در حالی است که بخش دولتی هیچ‌کدام از آن مشکلات را ندارد. این همه بدهی دولت برای چیست؟ پس دولت با بخش خصوصی تعارف می‌کند، اما واقعا بخش خصوصی را بازی نگرفته است. چرا در شورای عالی صادرات نباید بخش خصوصی حضور داشته باشد؟ فقط در جلسات آقای جلال‌پور، رییس اتاق ایران حضور دارد. من معتقدم براساس بحث مطروحه در هر جلسه شورای عالی صادرات، از آن رشته یک تشکل باید حضور داشته باشد. برای مثال، اگر بحث پوست مطرح است، یکی از این بخش باید برود. رییس اتاق بازرگانی ایران که همه چیز را نمی‌داند. رییس اتاق، به صورت سمبلیک به عنوان نماینده بخش خصوصی به جلسات می‌رود. 8 نفر دولتی و یک بخش خصوصی که رییس اتاق ایران است، در جلسات حضور دارد. من الان 25 سال است که فریاد می‌زنم بخش خصوصی را باید بازی بگیریم. * موفق‌ترین دوره‌ای که اتاق بازرگانی ایران عمل کرد، چه زمانی بود؟ در 7 سالی که نماینده امام بودیم، اتاق بازرگانی دوران موفقی داشت. ما 7 سال به عنوان نماینده امام در اتاق بودیم و حرف‌مان را همه جا می‌خواندند. ما قدرتمند دستور می‌دادیم. ایراد می‌گرفتیم و عمل می‌کردند. من در این سال‌ها دو تا دعا کردم. یک زمانی آقای رحیمی، معاون اول احمدی‌نژاد در رابطه با پسته سر به سر من گذاشت. * در جلسه‌ای که جنجالی شد؟ بله، من گفتم خدایا این‌قدر به من طول عمر بده که ببینم این آقا جلوی قاضی می‌ایستد. این اتفاق هم افتاد. در مورد آقای عابدی‌جعفری هم همین‌طور شد. وقتی ایشان وزیر بازرگانی بود، کارت بازرگانی را اختیاری کرد. گفتیم چرا این کار را کردید، فهمیدیم که می‌خواهند اتاق را ببندند و با این کار درآمد اتاق را می‌گرفتند. با آقای خاموشی نشستیم گفتیم خودمون کمک می‌کنیم تا اتاق بچرخد. بالاخره رفتیم پیش آقای هاشمی تا بین ما و وزیر وساطت کند. وزیر گفت روز جمعه که من دیدار عام دارم، این آقایان هم بیایند. من به وزیر نامه نوشتم و گفتم ترجیح می‌دهم که در روز جمعه بروم خطبه‌های نماز جمعه را گوش کنم و بمانم تا وزیر بعدی. آن‌جا یک دعا هم کردم و گفتم یک روزی می‌شود این وزیر کنار من بنشیند؟! حالا آقای عابدی‌جعفری کنار من می‌نشیند و عضو اتاق بازرگانی تهران است. من با رای مردم و او با رای وزیر در اتاق بازرگانی است. این‌جاست که می‌گویم دولت تعارف می‌کند. به دولت چند توصیه دارم، اشتغال را در صدر کارهای خود قرار دهد، خود را کوچک کند و به بخش خصوصی اعتنا کند. * در رابطه با رشد اقتصادی پیش‌بینی‌های مختلفی وجود دارد. شما فکر می‌کنید نرخ رشد اقتصادی 5 درصدی تا چه اندازه قابل تحقق باشد؟ نرخ رشد اقتصادی کمتر از یک درصد است. به زور که نمی‌شود رشد اقتصادی ایجاد کرد. ما خودرو تولید می‌کنیم در انبارها می‌خوابد، فکر می‌کنیم این رشد اقتصادی است. بابا کالاها در انبارها خوابیده است. یکی از عوامل رشدهای اقتصادی ما تولید خودرو و بهره‌برداری از معادن است. در حوزه معادن که فروش نداریم. خودرو هم تولید می‌کنیم، اما در انبارها خوابیده است. این‌که رونق نیست. ما الان در رکود سنگینی قرار داریم. * الان ما رکود تورمی داریم یا فقط رکود؟ هر دو، هم رکود و هم رکود تورمی. ما وقتی نتوانیم کالاهای خود را بفروشیم، پس رونق نداریم. الان بهره بانک‌ها حدود 30 درصد است و خودش هم 22 درصد بهره می‌دهد. با بهره 30 درصد نه می‌شود تولید کرد و نه صادرات. هیج‌کجای دنیا بهره 30 درصدی برای تولید و صادرات وجود ندارد. من همیشه گفتم که یک صادرکننده خیلی هنرمند باشد در سال 3 بار می‌تواند سرمایه خود را بچرخاند. یعنی از وقتی برای مثال این قلم خریده می‌شود تا زمانی که صادرکننده کالا را صادر می‌کند و پول خود را برگرداند، 100 روز طول می‌کشد. مگر سال چند تا 100 روز دارد؟ * منفعت صادرات چقدر است؟ 3 درصد است. بنابراین اگر یک صادرکننده 3 یا 4 دفعه سرمایه خود را بچرخاند، 4 تا سه درصد سود در سال می‌کند؛ یعنی 12 درصد. این در حالی است که بانک 22 درصد سود می‌دهد. بانک‌ها که سود بیشتری می‌دهند و برخی سرمایه‌گذاران الان ترجیح می‌دهند پول خود را در بانک بگذارند و سود بگیرند. چرا باید خود را گول بزنیم؟ * همین موضوعی که در رابطه با بانک‌ها عنوان کردید، چقدر باعث خواب سرمایه‌ها شده است؟ خیلی زیاد. همین مساله رکود آورده است. ما خیال می‌کنیم تورم نداریم. این اقتصاد چاقوی جراحی با جرات می‌خواهد. * به نظر شما لغو تحریم‌ها چقدر می‌تواند هزینه تجارت را کاهش دهد؟ اگر لغو تحریم‌ها انجام شود، تجارت ما رونق می‌گیرد، چون بخش خصوصی ما با بخش خصوصی دنیا در ارتباط هست. لغو تحریم نفت و لغو تحریم بانک مرکزی کمک بسیاری به ما می‌کند و این تحریم‌ها اگر در سال 1395 لغو شود، برنامه ششم برنامه خوبی خواهد بود؛ وگرنه برنامه ششم عبثی خواهیم داشت. آن زمان باید به سمت اقتصاد مقاومتی و خودکفایی برویم و کارهایی را انجام دهیم که کمترین ارز را مصرف کند. * با لغو تحریم‌ها، به طور قطع صادرات نفت ایران افزایش می‌یابد. به نظر شما این موضوع روی قیمت نفت در بازار جهانی نفت اثر می‌گذارد؟ خیر، به دلیل این‌که مشتری‌های نفتی ما، مشتری‌هایی هستند که خیلی در بازار اوپک اثرگذار نیست، ولی برای کشور ما اثرگذار است. ما الان روزانه یک میلیون و نیم بشکه نفت صادر می‌کنیم که اگر به 3 میلیون بشکه نفت افزایش یابد، مشکلاتمان حل می‌شود. الان سرمایه‌گذاران خارجی هم نگاه می‌کنند که ببینند به چه اطمینانی به ما باید پول بدهند تا برای آنها برای مثال یک لیوان تولید کنیم. * این به همان بحث اول برمی‌گردد که اقتصاد ایران یک اقتصاد غیرشفاف و پرریسکی است؛ در حالی سرمایه‌گذاران خارجی دنبال یک بازار امن و مطمئن هستند. اما اگر تحریم‌ها برداشته شود، اقتصاد ایران کم‌ریسک می‌شود و پشتوانه دولت قوی خواهد شد. وقتی صادرات نفت افزایش یابد، به طور قطع پشتوانه مالی دولت نیز قوی می‌شود. از آن طرف، فاینانس‌های بانکی به روی بخش خصوصی باز می‌شود. بانک‌های ایرانی به بخش خصوصی وام نمی‌دهند، اما بانک‌های خارجی وام می‌دهند. * الان بحث بدهی دولت به بخش‌های مختلف مطرح است که برخی از کارشناسان عنوان می‌کنند اگر دولت نتواند بدهی خود را پرداخت کند، رکود در اقتصاد کشور عمیق‌تر خواهد شد. نظر شما چیست؟ اگر منبع پرداخت بدهی‌های دولت با چاپ اسکناس باشد، خطرناک است. دولت باید یارانه‌ها را قطع کند. این یارانه خطرناک است، چون دولت با کسری بودجه مواجه است. یارانه باعث شده که دولت نتواند بدهی‌های خود را پرداخت کند. * که البته در شرایط کنونی نمی‌تواند یارانه‌ها را قطع کند. دولت گیر افتاده است. دولت باید برای خود برنامه‌ریزی کند و بدهی‌ای ایجاد نکند که نتواند پرداخت کند. * دولت در شرایطی هست که به مردم بگوید از فردا یارانه‌ها را قطع می‌کنم؟ خیر، فقط می‌تواند به مردم بگوید تو رو خدا یارانه‌ها را نگیرید، ولی نمی‌تواند بگوید که یارانه نمی‌دهم، چون هم قانون است و هم این‌که مردم توقع دارند. این رکودی که الان در کشور داریم، اگر تا 6، 7 ماه دیگر حل نشود و رونق به وجود نیاید، ورشکستگی می‌آورد. این خطرناک است. * به عنوان سوال پایانی، پیشنهاد شما به دولت در شرایط کنونی اقتصاد چیست؟ همان مسایلی که عنوان کردم. دولت باید خود را کوچک کند و هزینه‌های دولت کاهش یابد.
22539
کلید واژه ها: اسدالله عسگراولادی - تجارت -
یکشنبه 5 مهر 1394 - 11:37:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها