واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نشست بررسی آثار احمد دهقان/
دهقان:جنگ ما نیاز به تعمق دارد/ جمشیدی: روایتهای احمد دهقان تلخ اما حماسی است
نویسنده رمان «سمندر» گفت: روایتهای احمد دهقان از مردم حاضر در صحنه جنگ شاید تلخ باشد اما حماسی است.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، نشست نقد و بررسی آثار احمد دهقان به مناسبت هفته دفاع مقدس عصر روز گذشته در کتابفروشی سوره مهر برگزار شد. در این نشست مصطفی جمشیدی و داود امیریان حضور داشتند و آثار دهقان را بررسی کردند. *امروز ادبیات در مقابل سینما باید کرنش کند در این نشست مصطفی جمشیدی با تمجید از ادبیات احمد دهقان گفت: دهقان این شانس را داشته تا یکی از آثارش مبدل به فیلم سینمایی شود. باید قبول کنیم که سینما امروزه نسبت به ادبیات تفوق بیشتری دارد. جمشیدی افزود: اگر در دهه 40 و 50 سینما در مقابل ادبیات کرنش میکرد امروز ادبیات است که باید در مقابل آن کرنش کند. من باید در اینجا بگیوم که اگر مسئولین ما به اندازه هنرمندانشان دغدغه داشتند و به این مساله نگاه میکردند که نسلهای آینده باید چیزی به نام ادبیات دفاع مقدس را باور کرده و بخوانند الان وضعیت ما اینگونه نبود. متاسفم ادبیات دفاع مقدس این روزها تنها در هفته دفاع مقدس دیده میشود. این نگاه باید تغییر کند. *روایتهای احمد دهقان تلخ اما حماسی است جمشیدی افزود: جایی خواندم که رمانهای احمد دهقان میان ادبیات دفاع مقدس و ادبیات ضد جنگ در حال حرکت است. به نظرم جوانمردی این نیست که چنین ادعایی داشته باشیم. دهقان بر این باور است که مدیوم جنگ در داستان میتواند حرفهایی را بزند که کل زندگی به دنبال آن است. جنگ در واقع برای او بستری است که میشود کل زندگی را در آن خلاصه کرد. نویسنده رمان «سمندر» ادامه داد: ادبیات جنگ را برخی ادبیات انکار و عصیان و نیز ادبیاتی سیاه میدانند اما جنگ ما جنگی داوطلبانه بود که مردم در آن سالکانه حضور مییافتند. روایتهای احمد دهقان از مردم حاضر در این صحنه شاید تلخ باشد اما حماسی است. جمشیدی در این نشست گفت: به نظر من در ارائه ادبیات دفاع مقدس به جهان باید یک تجدید نظر کنیم و آن را به عنوان ادبیات انقلاب اسلامی به جهان معرفی کنیم. زیرا ادبیات انقلاب اسلامی تنها مربوط به سال 57 نیست بلکه جنگ از زیر شاخههای انقلاب اسلامی است. اگر انقلاب اسلامی نبود که صدام به ایران حمله نمیکرد. *دهقان روش منحصر به فردی را برای نوشتن کشف کرد داوود امیریان دیگر نویسنده حاضر در این نشست نیز در سخنانی اظهار داشت: احمد دهقان را به شدت دوست دارم و از سال 69 تا به امروز با هم رفاقت داریم. وقتی آثار او را میخوانم حس شادمانهام همانند وقتی است که خودم در حال نوشتن هستم. احمد برخلاف من و سایر دوستانش کار نوشتن را بسیار جدی گرفت. ما شور و هیجان داشیتم و حتی وقت تلف میکردیم اما او به سرعت راهش را پیدا کرد و روشهای منحصر به فردی را برای نوشتن کشف کرد. وی افزود: رمان «سفر به گرای 270 درجه» احمد دهقان یک اتفاق در فضای ادبیات جنگ بوده و هست و همواره مایه افتخار است. من این رمان را 12 بار خواندهام و میدانم که نویسنده چقدر باهوش آن را خلق کرده است. او از مدیوم سینما در نوشتن به خوبی بهره میبرد و در این رمان داستانی را خلق میکند که مخاطب حس میکند در حال تماشای یک فیلم سه بعدی بر پایه آن است. *طنز در دفاع مقدس و زعفران روی پلو امیریان تاکید کرد: احمد طنز شیرینی در نوشتن از دفاع مقدس دارد. برخی بر این باورند که اساسا درباره جنگ نباید طنز نوشت اما طنز در آثار دهقان مانند زعفرانی است که پلو را خوشبو و معطر میکند البته برای من همیشه این سوال وجود داشته که او چرا رمانی کاملا طنز تاکنون خلق نکرده است. این نویسنده در ادامه با اشاره به منتقدان دهقان که از تلخ نوشتن او گله کردهاند گفت: باید بدون رودربایستی بگوییم که جنگ ما همهاش حماسه نبوده است. شروعش برای ما غافلگیری بود و شکست و بعد ماییم که حماسه خلق میکنیم و در پایان نیز دوباره ورق بر میگردد. *برخی جبهه نرفته سردار شدهاند وی افزود: دعواهایی که درباره مجلس و روحانیت در سالهای پایان جنگ بود را به یاد داریم و فرسایشی شدن آن را. یادمان نرفته که در نهایت با چنگ و دندان بود که توانستیم مرزهایمان را نگاه داریم و سربلند باشیم. در این فضا از نویسنده چه انتظاری هست؟ زمانی او باید حماسه مینوشت که نوشته و حالا هم باید حقایق را بگوید. نمیدانم چرا در این میان برخی کاتولیکتر از پاپ شدهاند و جبهه نرفته سردار! مدعی شدهاند و میخواهند برای امثال دهقان تصمیم بگیرند. *انسان شرقی به خونریزی افتخار نمیکند احمد دهقان در بخش دیگری از این نشست گفت: یک جامعهشناس فرانسوی که از بزرگترین جنگشناسان دنیا است جنگ را به جشن تشبیه میکند. در جشن ما از خود بی خود میشویم و مستانه به هر سو میرویم و اسراف زیاد است. در جشن همه دعوت هستند و جنگ مانند این است که همه مستانه دنبال مرگ میروند و خونهایی که اسراف میشود و این یک نگاه به جنگ است. وی افزود: اما یک محقق فرانسوی که تحقیقاتی در مورد جنگ ما انجام داده بود ابراز داشت که آنها به دنبال ریختن خون دشمن نیستند و بلکه یک نگاه عارفانه به جنگ دارند و انگار به خانقاه خود رفتهاند و به خونریزی افتخار نمیکند بلکه به ریختن خونش افتخار میکند و اردوگاههای جنگی را خانقاه میدانند اینها شرقی هستند. *جنگ ما نیاز به تعمق دارد نویسنده «سفر به گرای 270 درجه» گفت: جنگ ما بیش از اینکه احتیاج به حرف زدن و رمان نوشتن داشته باشد نیاز به حرف شنیدن و تعمق دارد. سرنوشت آدمهای جنگ بسیار مهم است و همه به دانستن این سرنوشت علاقه دارند. دهقان در پایان سخنانش گفت: در مورد آدمها در زمان جنگ نوشتن آسان است ولی نوشتن در دوران پس از جنگ سخت است. به نظر من سختی کار و مهمتر از آن سوژههایی است که به من هجوم میآورند و این شاید دلیلی باشد برای اینکه دیرتر می نویسم. انتها یپام/و
94/07/01 - 09:51
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]