واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
آموزش کاربردی تربیت کودک در مهمانیها شاید تا به حال با کودکان گستاخ و بیادب و شروری که در محافل عمومی یا مراسم خانوادگی رفتارهای آزاردهندهای از خود نشان میدهند و برای آرامش دیگران ارزش قائل نبوده و مدام در حال تقلا و دست درازی به اسباب و وسایل دیگران هستند مواجه شده باشید.
بدون شک والدین این کودکان را هم دیده اید که در پی خرابکاری های کودکشان چنان وانمود می کنند که اصلا هیچ اتفاقی نیفتاده و به روی شان نمی آورند و اگر هم عکس العملی از میزبان یا دیگر مهمانان ببینند می گویند ما از آن دسته خانواده هایی هستیم که به فرزند مان آزادی عمل می دهیم تا بتواند هر چه سریع تر به پاسخ کنجکاوی هایش برسد. معمولا در این مواقع هیچ یک از دوستان یا بستگان به طور مستقیم از گستاخی کودک شرور انتقاد نمی کند، ولی به طور خصوصی و در غیاب والدین کودک، لب به انتقاد می گشایند و ابتدا از بی تفاوتی و بی فکری والدین کودک گستاخ گله و شکایت می کنند. حجت الاسلام والمسلمین سیدجواد موسوی، کارشناس کودک در این باره می گوید: کودکان نمی دانند که در مهمانی ها باید چگونه رفتار کنند. پس والدین باید به آنها بیاموزند که در مهمانی ها چه نوع رفتاری داشته باشند تا مزاحمتی برای میزبان به وجود نیاورند. بی توجهی پدر و مادر به رفتارهای آزاردهنده فرزندان ممکن است در خانه قابل قبول باشد، ولی کودکانی که در نحوه رفتار با دیگران احساس مسئولیت ندارند و به اسباب و اثاثیه دیگران دست درازی می کنند و رفتارهای ناخوشایند از خود نشان می دهند همگان را از خود می رانند. مشکل اینجاست که والدین این کودکان به آنها نمی گویند مردم انتظار چه رفتاری از آنها را دارند و معمولا هم فردی غیر از والدین به کودک توضیح می دهد که چه رفتاری مناسب است. اما چرا والدین چنین کودکان بی ادبی، رفتار نادرست فرزندشان را متذکر نمی شوند؟ موسوی این گونه پاسخ می دهد: والدین معمولا از بدرفتاری کودکان در حضور دیگران آزرده می شوند، اما رفتار آنها را نادیده می گیرند. آنها از این که در حضور دیگران باید با فرزندشان چه نوع برخوردی داشته باشند مطمئن نیستند و حتی نوع تربیت ناصحیح شان موجب شده که فرزندان از تذکر والدین سرپیچی کنند. در نتیجه والدین رفتار نادرست کودک را در معرض قضاوت دیگران قرار می دهند. کودکان را با عطوفت تربیت کنید بسیاری از والدین معتقدند که تربیت کودکان قضیه همه یا هیچ است در نتیجه عده ای خشمگین می شوند و تربیت را تنها از طریق تنبیه میسر می دانند، اما در مقابل برخی دیگر نیز بر این باورند که نباید فرزندشان را ناراحت کنند. در واقع چون خودشان از گریه و ناراحتی کودکان آزرده می شوند این طرز تفکر را دارند. موسوی در این باره می گوید: این والدین فراموش می کنند که آموزش کودکان به عصبانیت نیاز ندارد و با مهربانی و آرامش نیز می توان به آنان آموزش داد. پدر و مادر باید حساسیت ها، فشارهای روانی و رنجش های فرزندشان را درک کنند تا بتوانند برنامه تربیتی خود را با مهربانی و محبت به اجرا درآورند. به گفته این مشاور دینی کودکان به تربیت نیاز دارند. والدین باید محدودیت های منطقی برای آنها تعیین کنند. تعیین حدود به کودکان کمک می کند که بدانند هر چیزی در این جهان دارای نظم و حد و حدودی است. آنها خواهند آموخت که دیگران چه رفتاری را از آنها انتظار دارند، بر این اساس رفتاری پسندیده تر از خود نشان می دهند. نکته های کلیدی به گفته موسوی نکته های کلیدی زیر به والدین کمک می کند تا به فرزند خود یاد دهند که چگونه می تواند یک مهمان خوش رفتار باشد. ـ کودکان زیر یک سال به طور معمول پر جنب و جوش بوده و وسایل را به هم می ریزند. والدین باید به طور مستمر کودک را کنترل کنند و بهتر است او را در یک کالسکه قرار دهند. ـ هرگز به کودکان اجازه ندهید که روی مبل ها بالا و پایین بپرند به خصوص وقتی کفش به پا دارند. ـ به فرزندتان بیاموزید که از کلمات مودبانه ای همچون «لطفا»، «متشکرم» و «قابلی ندارد» استفاده کند و هنگامی که به تقاضا یا خواسته های او پاسخ منفی داده می شود بیهوده اصرار نکند. ـ گاهی اوقات کودکان در منزل دیگران شلوغ می کنند تا توجه اطرافیان را به خود جلب کنند. باید گاهی آنها را برای قدم زدن به خارج از خانه ببرید تا یکنواختی دید و بازدیدهای خانوادگی، آنها را خسته نکند. برخی از والدین نیز می توانند برای مشغول کردن فرزند خود از وسایلی چون اسباب بازی، کامپیوتر و کتاب استفاده کنند. ـ اگر به کودک خود آموزش دهید که مانند یک مهمان، مودبانه رفتار کند، به او کمک می کنید تا در حضور دیگران و حتی در غیاب شما رفتاری شایسته داشته باشد. این یادگیری سرمایه ای با ارزش برای آینده او خواهد شد. ـ اگر کودکتان در یک محفل مهمانی کار نادرستی انجام داد، هرگز با دیگران درباره فرزند خود صحبت نکنید، حتی اگر او حضور نداشته باشد. به جای این کار مستقیم با فرزند خود صحبت کنید و به او بگویید که چه انتظاری از او دارید و کجای کارش ناصحیح بوده است. ـ هیچ گاه از واژه «نمی توانم» استفاده نکنید، زیرا کودک تشویق می شود در مورد خواسته اش اصرار کند. به او بگویید اجازه نداری فلان کار را انجام دهی و او را با اسباب بازی و نظایر آن سرگرم کنید. ـ وقتی به همراه کودکان خود به ملاقات کسی می روید اسباب بازی های او را به همراه داشته باشید. هیچ گاه یک ملاقات را به یک دعوا و نزاع خانوادگی تبدیل نکنید و از این که به شما یا فرزندتان انتقادی شده است ناراحت نشوید. ما در بسیاری از مواقع هنگامی که در وجود خود احساس تزلزل می کنیم موضع دفاعی و جنگجویانه به خود می گیریم. ـ اگر شما در اجرای یک برنامه تربیتی استقامت داشته باشید و در هر شرایطی آن را ادامه دهید فرزندتان به اهمیت موضوع و جدی بودن شما پی خواهد برد و پس از مدتی با یک اشاره کوتاه منظور شما را متوجه خواهد شد. ـ گاهی اوقات حتی با وجود یک برنامه تربیتی دقیق، امکان دارد فرزند شما در حضور دیگران رفتاری ناشایست مرتکب شود. در چنین مواردی مروری به واقعه داشته باشید و با همسر خود مشورت کنید تا بتوانید از طریق بازنگری مدیریت خود، در آینده موفق تر عمل کنید. ـ با فرزند خود در خانه و محیط بیرون رفتاری یکسان داشته باشید. داشتن رفتار دوگانه در خلوت و در حضور دیگران باعث سردرگمی فرزندان می شود و حد و مرزها را در هم می ریزد. فاخره بهبهانی -چاردیواری
 
سه شنبه 31 شهریور 1394 ساعت 15:46
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]