واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: محمد رضا غریب زاده: به سوی تئاتر همه چیز خبرگزاری پانا: فرهنگسرای شفق، کارگاه بازیگری با تدریس فرهاد تجویدی، دو هنرجوی ویژه فضای کارگاه را متفاوت کرده اند؛ هنرجویی با سندرم و دیگری با اختلال بیانی. بداهه سازی در بازیگری مبنای اصلی تمرین هاست.
۱۳۹۴ دوشنبه ۱۶ شهريور ساعت 13:56
به گزارش سرویس فرهنگی پانا؛ به عنوان شاهد ، مهمان این کارگاه شده ایم تا تلاشی که قرار است به یک اجرا بیانجامد را از نزدیک مشاهده کنیم. همه چیز با آماده سازی بدن وبیان آغاز می شود و هر تمرین با دقت فراوان به اجرا در می آید. اما تمرین اصلی که مبنای آن بداهه سازی در بازیگری است با موضوع زلزله شکل می گیرد.
در جمع هرجویان این کارگاه ، افراد متفاوتی دیده می شوند. کاستی های جسمی مانع و محدود کننده نیست. دو هنرجو آزمون زلزله را آغاز می کنند. هنرجویی با سندرم و دیگری با اختلال بیانی پا به پای دیگر هنرجویان در این آزمون اجرایی هنر خویش را به نمایش می گذارند.
چند لحظه بعد با واژه زلزله همه چیز دستخوش اتفاقی می شود که از آشفتگی یک شرایط اضطراری شکل می گیرد و بداهه سازی هنرجویان به چیدمانی درست از اجرا می رسد. ارتباط انسانی با رخدادی چون زلزله هدف این تعلیق شده و به بررسی واکنش انسان ها باهم می پردازد تا مقصرو علت و دلیل زلزله را بیابد...
گرچه بداهه سازی دراین کارگاه بحث متفاوتی را بیان نمی کند اما ابزاری ست برای آغاز رخداد هایی که بارها در محیط پیرامون تجربه کرده ایم. آنچه هدف غایی این بداهه سازی است تاکید بر توانایی و خلاقیت های فردی و هدایت در مسیر نمایشی است.
عشق به تاترو تمرین، دربوجود آمدن این موقعیت ها تاثیر گذار است، زیرا شاکله ی مشخصی از هرآنچه که باید ارئه می دهد. تجویدی با خلق موقعیت های پیشبرنده ،درک و پاسخ دریافت، کنش و واکنش را به خوبی قابل مشاهده می کند. ازاین رو دغدغه های اجتماعی از دیدگاه هرهنرجو باتوجه به موقعیت های دراماتیک تبدیل به اپیزودهای پی در پی می شود.
تلاش تجویدی در بیان گفتگو وتعامل و پاساژدیالکتیک باعث بوجود آمدن رخدادها و خرده داستان های ملموس می شود. او این کارگاه را به سوی تاتر همه چیز می نامد و می افزاید: براین باورم که تاترچیزی جدا ازجریان و اتفاقات متعدد میان جوامع انسانی نیست بنابراین برنامه های تعلیمی (پداگولوژی) و تاتر درمانی را درجهت بهبود شرایط و گذشتن از موانع، ایجاد زبان ملموس برای ارتباط مستقیم با مخاطب وکشف استعداد و خلاقیت های فردی و گروهی در قالب اجرایی متفاوت به کار می گیرم.
او دربخش تاتر درمانی از باور دو هنرجویش استفاده می کند و فرصتی برای بروز و ارائه ی نوین استعدادهایشان می دهد. باور بازیگرش تااین حد است که مدعی بازی درهرنقشی می شود و صحبت از جسارت ،اعتماد و دنیایی شگفت انگیز درام به میان می آورد.
آنچه در این کارگاه به چشم می آید این است که هرروز بدون تمرین برای هنرجویان به منزله ی کسالت و بیماری ست و با حضور و فعالیت مستمر زندگی برایشان درجریان است. اخلاق مداری نقش به سزایی در پیشبرد اهداف گروهی این کارگاه دارد. شناخت هنرجویان و تجویدی به گونه ای است که صمیمیت و یکرنگی و رهایی به شکل عجیبی موج می زند.
ازنکات جالب این کارگاه به حضور توام وپررنگ پدر و دختری است که نشان ازحال و هوای دیدنی این کارگاه است.
در گپ کوتاهی که با هنرجویان داریم مشخص می شود که 9 هنرجو پیش از این در کارگاههای بازیگری متعدد و تجاری شرکت کرده اند و هزینه های هنگفتی را بابت ثبت نام پرداخته اند و بی نتیجه آنجا را رها کرده اند. محیط، نحوه ی تدریس اساتید ، برخورد ومنش و بی هدفی مهمترین عوامل دلزدگی این عزیزان از ادامه ی حضور در آن کارگاه ها بوده است.
تجویدی دنیای فکری بازیگرش را مطابق با دنیای نمایش قرار داده و آنها را به سوی اصل هدف تاتر هدایت می کند. به طور مثال وقتی از یکی از بازیگرانش که اختلال بیانی دارد سوال می شد که برای چی و چرا به این کارگاه اومده است؟ از ضریب هوشی و مدرسه ی معلولان رفتن تا رسیدن به کارگاه استاد تجویدی صحبت می کند و به اشتیاق از تفاوت و تاثیر کارگاه و استاد برخویش وحتی درمان خویش را نیز مطرح می کند.
بااین همه می توان این کارگاه را یکی از موفق ترین کارگاههای بداهه سازی نام برد زیرا هم رهایی و عشق به تاتر و هم موارد فنی و تکنیکی و هنری با رویکر تمرین و اجرا ،زنجیره ی مستحکم این کارگاه را تشکیل می دهند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]