واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۰:۵۵
«میراث فرهنگی ایران هر سال همایشهای رنگارنگی در داخل ایران برگزار میکند که درصد اندکی از آنها بینالمللی است و نقش چندانی در شناساندن ایران به جهان ندارند، چون اغلب شرکتکنندگان در این همایشها باستانشناسان، انسانشناسان و زبانشناسانی هستند که ایران را به خوبی میشناسند و فقط مقاله ارائه میدهند.» به گزارش خبرنگار میراث فرهنگی ایسنا، عظمت فرهنگ و هنر ایران، قبل از انقلاب اسلامی، بارها در قالب برگزاری «همایش جهانی باستانشناسی و هنر ایران» به کشورهای اروپایی و آمریکایی رسید، همایشی که از آمریکا شروع و در آلمان با آغاز جنگ هشت سالهی ایران متوقف شد، البته پس از انقلاب این همایش بارها در سطح ملی و در ایران برگزار شد، اما درجهبندی جهانی آن از قلم افتاد. حالا شاهین آریامنش، باستانشناس، سردبیر مجلهی مارلیک و بازرس و مسئول روابط عمومی «انجمن علمی باستانشناسی ایران» در یادداشتی با عنوان «همایشهای جهانی باستانشناسی و هنر ایران را احیا کنیم» که اختصاصا در اختیار خبرگزاری ایسنا قرار داده است، از مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری میخواهد تا پس از 39 سال بار دیگر نسبت به برگزاری این اتفاق اقدام کنند. در یادداشت آریامنش آمده است: «نخستینبار آرتور اپهام پوپ و جان شاپلی با هدف معرفی و به نمایش گذاشتن آثار باستانی به یافت شده از کاوشهای باستانشناسی، همایش (کنگره) جهانی «باستانشناسی و هنر ایران» را 90 سال پیش در موزهی پنسیلوانیای آمریکا پایه گذاشتند که این رویداد آغازی بر نمایش تاریخ و فرهنگ و هنر ایران در امریکا و اروپا بود. برگزاری شکوهمند این همایش و همچنین نمایشگاه آثار و اشیای فرهنگی ایران که از کاوشهای باستانشناسی به دست آمده بود باعث شد که دولت انگلستان پیشنهاد برگزاری دومین همایش بینالمللی باستانشناسی و هنر ایران را ارائه کند. این همایش همراه با نمایشگاه بینالمللی هنر ایران با حضور وزیر فرهنگ وقت، محسن مقدم، دولتآبادی و مهدی بهرامی در سال 1310 در لندن برگزار شد و باستانشناسان به سخنرانی دربارهی کاوشهای انجامشده در ایران پرداختند. پس از آن روسیه پا پیش گذاشت و علاقهمندی خود را برای برگزاری سومین همایش نشان داد بنابراین سومین همایش بینالمللی باستانشناسی و هنر ایران همراه با سومین نمایشگاه بینالمللی هنر ایران و همچنین چاپ تمبر یادبود این همایش در سال 1314 در دو شهر لنینگراد و مسکو برگزار شد و در این همایش 25 هزار شی باستانی ایران به نمایش گذاشته شد. در این همایش مهدی بهرامی، محسن مقدم، محمدتقی مصطوفی، علیاصغر حکمت، علیاکبر سیاسی و عیسی صدیق حضور داشتند. پس از آن، چهارمین همایش بینالمللی باستانشناسی و هنر ایران همراه با چهارمین نمایشگاه بینالمللی هنر ایران در سال 1339 در چهار شهر نیویورک، فیلادلفیا، بالتیمور و واشنگتن برگزار شد. در این همایش عزتالله نگهبان، محسن مقدم، محمدتقی مصطوفی، عیسی صدیق، دکتر فروغ و مهدی بیانی شرکت داشتند و هر کدام دربارهی باستانشناسی ایران سخنرانی کردند. در این همایش بود که هیئت ایرانی، هموندان همایش را مجاب کردند تا همایش بعدی در ایران برگزار شود. بنابراین پنجمین همایش بینالمللی باستانشناسی و هنر ایران همراه با پنجمین نمایشگاه بینالمللی هنر ایران در سال 1347 در سه شهر تهران، اصفهان و شیراز برگزار شد. در این همایش ایرانشناسانی مانند «والتر هینس»، «رابرت دایسون»، «رابرت بریدوود»، «ژوزف کالدول»، «کایلر یانگ» و «فرانک هل» به سخنرانی پرداختند. ششمین همایش بینالمللی باستانشناسی و هنر ایران نیز همراه با ششمین نمایشگاه بینالمللی هنر ایران در سال 1351 در آکسفورد و هفتمین همایش بینالمللی باستانشناسی و هنر ایران همراه با هفتمین نمایشگاه بینالمللی هنر ایران در سال 1355 در آلمان برگزار شد که با انقلاب اسلامی 1357 و حملهی عراق به ایران برگزاری همایشهای جهانی باستانشناسی و هنر ایران متوقف شد.»
تمبرهای یادبود سومین همایش جهانی باستانشناسی و هنر ایران چاپ شده در روسیه
او در ادامهی یادداشت خود به قدمهایی که ایران نیز برای معرفی «باستانشناسی ایران» برداشت، اشاره میکند، قدمهایی که به اندازهی قبل از انقلاب بزرگ نبودند تا باستانشناسی ایران را در ابعاد جهانی نیز معرفی کنند. به گفتهی آریامنش، «در همان سالی که ششمین همایش بینالمللی باستانشناسی و هنر ایران در سال 1351 در آکسفورد برگزار میشد، فیروز باقرزاده، رییس اداره کل باستانشناسی بر آن شد تا همایشهایی بسامان در ایران برگزار کند. بنابراین نخستین مجمع سالانه کاوشها و پژوهشهای باستانشناسی در ایران در آبان 1351، دومین گردهمآیی از 7 تا 10 آبان 1352، سومین گردهمآیی در سال 1353، چهارمین گردهمآیی از 12 تا 17 آبان 1354، پنجمین گردهمآیی در سال 1355 و ششمین گردهمآیی در سال 1356 برگزار شد. برگزاری این گردهمآیی تا سال 1373 متوقف شد و سرانجام هفتمین گردهمآیی از 25 تا 28 فروردین 1373 برگزار شد و به صورت نامرتب هشتمین گردهمآیی در سال 1376، نهمین گردهمآیی از 18 تا 21 آذر 1386، دهمین گردهمآیی از 20 تا 22 آذر 1387، یازدهمین گردهمآیی از 25 تا 28 آذر 1391، دوازدهمین گردهمآیی از 29 تا 31 اردیبهشت 1393 و سیزدهمین گردهمآیی از 10 تا 12 اسفند 1393 برگزار شدند. اگرچه 16 سال پس از انقلاب اسلامی ایران، تلاش باستانشناسان به بار نشست و گردهمآییهای باستانشناسی ایران از شهر ریشهدار «شوش» آغاز شد اما دستگاه میراث فرهنگی هیچگاه تلاش نکرد تا همایشهای جهانی «باستانشناسی و هنر ایران» را که با نمایشگاهی از آثار و یافتههای باستانشناسی همراه بود، احیا کند. همایشهایی که در سالهای پیش از انقلاب اسلامی در شناساندن ایران و میراث فرهنگی ایران به جهانیان نقش بسزایی داشت. میراث فرهنگی ایران هر سال همایشهای رنگارنگی در داخل ایران برگزار میکند که درصد اندکی از آنها بینالمللی است، که البته آنها نیز نقش چندانی در شناساندن ایران به جهان ندارد، چون اغلب شرکتکنندگان در این همایشها باستانشناسان، انسانشناسان و زبانشناسانی هستند که ایران را به خوبی میشناسند و از میراث فرهنگی ایران بسیار میدانند. به جرات میتوان گفت فعالیتهای بینالمللی و جهانی سازمان میراث فرهنگی در زمینهی باستانشناسی، جز تفاهمنامههایی با کشورهای اروپایی برای فعالیتهای باستانشناسی در ایران چیز دیگری نبوده است، در حالیکه سازمان میراث فرهنگی ایران میتواند حضور پررنگی در جهان فرهنگی داشته باشد و آثار و یافتههای باستانی را همراه با همایشهای باستانشناسی در کشورهای دیگر به نمایش بگذارد و از این راه به معرفی ایران و تاریخ کهن خود بپردازد. سازمان میراث فرهنگی ایران از حضور در همایشهای باستانشناسی و مناسبتهایی در زمینهی باستانشناسی و میراث فرهنگی که خارج از ایران برگزار میشود، غفلت کرده است و اگر هم فعالیتی صورت میگیرد حضور شخصی باستانشناسان در آن همایشهاست که آن نیز ارائهی مقاله برای افراد متخصص باستانشناس است. در زمانیکه هجمههای ایرانستیزانهی برخی کشورها چهرهای یکسر خشن از ایران و ایرانیان به جهانیان ارائه کرده، وجود 200 هزار اثر تاریخی و باستانی در انبارهای موزهی ملی ایران فرصت ارزشمندی برای سازمان میراث فرهنگی است تا با هدف شناساندن تاریخ و فرهنگ رخشان و درخشان ایران به جهانیان همایشهای جهانی باستانشناسی و هنر ایران را همراه با نمایش آثار و میراث فرهنگی ایران احیاء کند و از این طریق بخش اندکی از رسالت فرهنگی خود را به جای آورد.» انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]