واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران: شب درخشش تهمورس پورناظری در تالار وحدت
تهمورس و ما در حالی اجرای خود را به پایان رساند که برتری مشهود پورناظری تحسین حضار برانگیخت.
به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ تهمورس و ما در دومین شب اجرای خود با هواداران خود دیدار کردند.
ابتدای اجرا پورناظری با نواختن پیانو در صحنهای که بر گرفته نمای منزل یک هنرمند بود قرار داشت که پیانو کمی دورتر از یک پنجره قرار داده شده بود و قرار دادن آن پنجره برای نشان دادن انتظار وی بود، آغاز شد.
پورناظری در نهایت آرامش برگرفته از تسلطش شروع به نواختن سهتار خود کرد فضای صحنه به گونه طراحی شده بود که با موسیقی که اجرا میشد سنخیت مناسبی داشت و فضا به صورت ابهام آلود و گاهی با ترس همراه بود پرده اول که قطعات شب، وقتی تو در خوابی، طلوع و در آستانه بود اجرا شد و در همان صحنه پرده دوم که ثمر قندهار نام داشت با جابجاییهای کوچکی در صحنه اجرا شد پرده سوم هم که از (ارس تا هامون، رخس باران) نام داشت را با آوازخوانی گروه شروع شد نکتهای که در اجرای گروه مشهود بود برتری و چیره دستی پورناظری و رهبری وی در گروه بود و همچنین هماهنگی سایر اعضا با وی توجه مخاطب را بیش از سایرین به وی جلب میکرد. پس از پایین آمدن پرده و تمام شدن قسمت اول اجرا دقایقی پس از استراحت پورناظری با تعویض لباس خود روی صحنه نشسته بود و اعضای گروه کمی دورتر در کنار ماکتی شبیه حافظیه شروع به نواختن کردند اما در این قسمت پورناظری با تک نوازی خود و رقص سماء که بر عهده امیرحسین حسنینیا بود تمام توجه حضار را برانگیخت و چرخش طولانی مدت سماعگر باعث تحسین وی از سوی مخاطبان حاضر در سالن شد سپس پرده پایین رفت و قطعه مطرب خوشنوا به پایان رسید. در فاصله بسته شدن پرده و جابجایی افراد گروه و تغییرات صحنه آرشاک ساهاکیان که نوازندگی دودوک، کلارینت، ثورنا را بر عهده داشت برای لحظاتی به تک نوازی پرداخت و با بالا رفتن پرده گروه با لباسهای یک دست سفید ایستاده بودند که در مقابلشان فانوسهای متحرکی بود که با جلو رفتن قطعه (مردی که نه میگفت) آنها به سمت بالا هدایت میشدند.
در نهایت قطعه پایانی (بال در بال) که سایههای نوازندگان از پشت پردهای که قرار داده شده بود دیده میشد و با تغییر زوایای نور پردازی سایهها کوچک و بزرگ میشدند این ایده نو و خلاقانه تمام توجه مخاطبان را به خود جلب کرده بود و سکوت حاکم شده در سالن نشانگر لذت مخاطب از این نوآوری بود.
در پایان اجرا و روشن شدن سالن گروه را بر لبه صحنه دیدیم که قطعه زیبا و شنیدنی کردی را شروع به نواختن کردند و حال و هوای مخاطبان حاضر را از فضای ابهام آلود برخی قطعات پیشین دور کرد.
نکتهای که در این اجرا مشهود بود صدابرداری ضعیفی بود که گاه همین مطلب گوش مخاطب را آزار میداد و نکته دوم وقفههای طولانی بین اجرا برای تغییر دکور همهمهای در سالن ایجاد میکرد که حضار را از فضای ترسیمی گروه نوازندگان دور میکرد.
نواگران: حسین رضایینیا (سازهای کوبهای)، تینا جامهگرمی (ویالون، پیانو)، نگار نوراد (ساز ویالونسل)، آتنا اشتیاقی (ویالونسل، کنترباس)، آرین کشیشی (گیتارباس، کنترباس)، آرشاک ساهاکیان (دودوک، کلاریت، سورنا) و تهمورس پورناظری (تار، سهتار، تنبور، دوتار) بودند واشعار برگرفته از آثار ابوسعید ابوالخیر، مولانا و سیاوش کسرایی و محلی بودند.
کارگردان هنری (رضا موسوی) و صحنه گردانی بر عهده (توماج دانشبهزادی) بود.
انتهای پیام/
اشتراک گذاری
مطالب مرتبط
«مستور و مست» یک شکوه موسیقایی است
جشنی پر از آواز و گله از یکدیگر
جشنی باحضور همهی اهالی موسيقی برگزار میشود
جشنی پر از موسیقی و درخواستهای دولتی+ تصاویر
درخشش "همایون شجریان" در کنار برادران" پورناظری"+تصاویر
"شمس" پورناظریها بر فراز عمارت مسعودیه+تصاویر
همايون شجريان و پورناظرى ها نماينده موسيقي ايران خواهند بود
۰۳ شهريور ۱۳۹۴ - ۰۹:۱۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]