تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848138173
انتقاد از بی‌توجهی به بزرگان
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۳۱ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۰:۵۹
عباس جهانگیریان نویسنده کتاب «سرگذشت پزشکی در ایران» با اشاره به اول و پنجم شهریورماه؛ روز پزشک و داروسازی، از بی‌توجهی مسوولان در بزرگداشت چنین روزهایی انتقاد کرد. این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: علی‌رغم وجود روزهایی همچون روز بزرگداشت ابن سینا (اول شهریور) و روز بزرگداشت زکریای رازی (پنجم شهریور) و گنجانده شدن این روزها در تقویم ملی و رسمی ما، عملا هیچ اتفاقی نمی‌افتد؛ یعنی زندگی و آثار این بزرگان که در گذشته و حال مایه افتخار ما بوده‌اند همچنان برای نسل امروز ناشناخته است. او در ادامه بیان کرد: وقتی عنوان‌هایی در تقویم ملی می‌آید یعنی این‌که باید به زندگی و آثار آنان و این‌که چه تأثیری در گذشته و توسعه علوم داشته‌اند پرداخته شود. بیشتر این روزها همچون روز پزشک، روز قلم، روز دانش‌آموز و... صرفا در تقویم ملی گنجانده شده‌اند بدون این‌که واقعا بزرگداشتی برای آن‌ها صورت گیرد و یا تلاشی شود که علت نام‌گذاری این روزها از رادیو و تلویزیون و دیگر رسانه‌ها منعکس شود. جهانگیریان تصریح کرد: اگر این نام‌گذاری‌ها به یک جریان موثر در روند تحولات علمی و فرهنگی تبدیل نشوند و بهره‌برداری از آن‌ها صورت نگیرد چه الزامی است که چنین روزهایی در تقویم گنجانده شود؟ من با انگیزه به سراغ چهره‌هایی همچون ابن سینا و زکریای رازی و دیگر بزرگان این مرز و بوم رفته‌ام. مشاهیر ایران باید به نوجوانان ما شناسانده شوند. این‌که شخصی چون ابن سینا چه خدماتی را به پزشکی در عرصه جهانی عرضه کرده بسیار حائز اهمیت است. او یکی از بزرگ‌ترین نامهای پزشکی در جهان است. اروپاییان او را شهریار پزشکی جهان لقب داده‌اند. این عنوان شایسته اوست زیرا او اولین جراحی در جهان است که از یال اسب در جراحی و بخیه استفاده کرد. وی افزود: ابن سینا اولین پزشکی است که رازهای پیشگیری و ابتلا به بیماری سل را توصیف کرد و اولین جراحی است که عمل سزارین را بر روی همسر علاءالدوله با موفقیت انجام داد. البته اگر عمل سزارین رستم را که فردوسی در «شاهنامه» به آن پرداخته و عمل سزارین «سزار» امپراتور رم را قصه و افسانه فرض کنیم نسبت دادن اولین سزارین تاریخ به ابن سینا حقیقتی انکارناپذیر است. جهانگیریان گفت: ابن سینا به حدی مورد توجه جهانیان است که بارها سازمان ملل و دیگر نهادهای بین‌المللی بزرگداشت‌هایی را به نام او برگزار کرده‌اند. به پیشنهاد شورای جهانی صلح در سال 1951 میلادی مصادف با 1330 خورشیدی، هزارمین سال‌روز تولد بوعلی یا به قول اروپاییان اویسینا در محافل علمی جهان جشن گرفته شد. سازمان علمی-فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) سال 2013 میلادی را سال بوعلی سینا اعلام کرد و هزارمین سال تألیف کتاب «قانون» به عنوان یکی از آثار برگزیده و تأثیرگذار پزشکی، ثبت جهانی شد. او افزود: تاکنون کشورهای بسیاری به نام بوعلی تمبرهای یادبود منتشر کرده‌اند. آثار بوعلی قرن‌ها مهم‌ترین مرجع و منبع درسی پزشکان و دانشجویان فلسفه پزشکی در جهان بوده و محبوبیت او در اروپا به حدی است که نویسندگان اروپایی تاکنون چندین رمان درباره او نوشته‌اند و فیلم‌سازان چندین فیلم سینمایی با الهام از زندگی او ساخته‌اند. آثاری چون رمان حکیم (از لندن تا اصفهان در محضر ابن سینا) نوشته نوا گوردون که پرفروش‌ترین رمان جهان طی سال‌های 1988 تا 1991 بوده و نیز رمان «راه اصفهان» اثر ژیلبر سینوئه فرانسوی در زمره این آثار است. این نویسنده گفت: وقتی با چنین جایگاهی از ابن سینا در جهان روبه‌رو هستیم و می‌بینیم که مکان‌های زیادی در آسیای میانه، اروپا و آمریکا به نام او نام‌گذاری شده افسوس می‌خوریم که چرا طی 37 سال گذشته در نام‌گذاری اماکن عمومی هیچ تعلق خاطر خاصی به این پزشک و دیگر بزرگمردان سرزمین خود نداشته‌ایم. او افزود: در خصوص زکریای رازی هم ما با این کم‌لطفی مواجهیم. رازی که پنجم شهریورماه به نام او نام‌گذاری شده به حدی در اروپا محبوبیت دارد که از او به عنوان جالینوس جهان اسلام یاد می‌کنند. می‌دانیم که جالینوس قدیمی‌ترین و مشهورترین پزشک اروپایی است که 1800 سال پیش زندگی می‌کرده و از او به عنوان پدر پزشکی جهان یاد می‌کنند. نوشته‌های خارجی‌ها درباره رازی به حدی است که در سال 1936 میلادی یک دانشمند فرانسوی به نام کراوس کتابنامه‌ای درباره او با عنوان رازس یا همان رازی خودمان تألیف کرده و این کتاب تاکنون به هشت زبان زنده دنیا ترجمه شده است. از میان 2000 کتاب و رساله رازی 58 اثر او درباره پزشکی است و نویسندگان تاریخ پزشکی از کتاب «حاوی»، «طب منصوری» و «آبله و سرخک» رازی به عنوان شاهکارهای پزشکی جهان نام برده‌اند. وی اظهار کرد: رازی غیر از تأثیری که در رشد و توسعه پزشکی و فلسفه داشته با کشف الکل و جوهر گوگرد تأثیری انکارناپذیر در توسعه صنعتی ایران و جهان داشته است. تاکنون بارها در ایران و دیگر کشورهای جهان برای گرامی‌داشت نام او و شناخت هر چه بیشتر این شخصیت منحصر به فرد ایرانی همایش‌های علمی زیادی برگزار شده است که اولین آن‌ها در سال 1343 خورشیدی در دانشگاه تهران بود. رازی اولین پزشک جهان است که تفاوت بیماری سرخک و آبله را تشخیص داد و روش‌های متفاوتی برای هر یک تجویز کرد. جهانگیریان تأکید کرد: رازی اولین پزشکی است که از روده گوسفند نخ جراحی - بخیه - ساخت. اولین پزشک ایرانی است که عمل سنگ کلیه را انجام داد و خود در کتاب سنگ کلیه و مثانه به شرح آن پرداخته است. او همچنین اولین پزشکی است که که سل مفصلی را شناخت و کار مطالعاتی زیادی روی آن انجام داد و نیز مخترع بسیاری از وسایل پزشکی و جراحی آن دوران و پس از خود ازجمله فیتیله دوطرفه است؛ وسیله‌ای که با موی یال اسب ساخته شده و تا یکصد سال پیش در عمل جراحی از آن استفاده می‌شد. این استاد دانشگاه تأکید کرد: با این نامهای بزرگ که در تاریخ زیاد داریم چه کرده‌ایم؟ متأسفانه نسل امروز کم کم این نام‌ها را فراموش می‌کند و از هویت تاریخی و فرهنگی ملت خود فاصله می‌گیرد. من پیش‌تر نامهای به شهردار اصفهان نوشتم و نسبت به تغییر نام سینمای حافظ واقع در چهارباغ به نام سینمای فلسطین معترض شدم. این نام‌ها باید بر پیشانی شهرهای ایران بماند. اگر نام دیگری همچون نام فلسطین امروز باید در خیابان‌های این مرز و بوم دیده شود مناسب‌ترین مسیر آن است که خیابان‌ها و اماکن جدید را به این گونه نام‌ها اختصاص دهند. در نامه به شهردار تاکید کردم که من خود دوستدار فلسطین هستم ولی به باور من هیچ فلسطینی‌ای حاضر نیست که نام سرزمین او پاک‌کننده بخشی از هویت فرهنگی سرزمین دیگری باشد. وی افزود: پاک کردن نام رودکی از پیشانی تالار رودکی و نام‌گذاری آن به نام تالار وحدت جز محو پیشینه‌های تاریخی هویت فرهنگی و ادبی ما نیست. این اتفاقی است که باعث خواهد شد نسل آینده هیچ تعلق خاطری به پیشینه پرافتخار و تأثیرگذار علمی، تاریخی و فرهنگی خود نداشته باشد. چطور ممکن است وقتی گوته بزرگ‌ترین شاعر آلمان در کتاب «دیوان شرقی» حافظ را الهام‌بخش شعر خود می‌داند، ما در ایران نام او را از سردر سینما و یا خیابان‌های خود برداریم. باید از خودمان بپرسیم که علت این نام‌گذاری‌ها چیست. متأسفانه صداوسیما و مطبوعات هم دغدغه‌ای چشم‌گیری برای حفظ چنین هویت و میراث فرهنگی و تاریخی ندارند. می‌توان در این روزها مردم را تشویق کرد که مثلا در روز پزشکی از موزه پزشکی دیدن کنند. یا اگر بناست در شهرستان‌ها بیمارستانی افتتاح شود چه بهتر که نام آن به یکی از نامهای بزرگمردان پزشکی این سرزمین که کم هم نیستند، مزین شود. او همچنبن بیان کرد: اگر امروز دانشمندان ما در بحث هوافضا توانسته‌اند جایگاهی را برای خود کسب کنند به سبب آن است که بر شانه بزرگمردان پیشین این سرزمین ایستاده‌اند و اگر نبود رصدخانه‌ای همچون رصدخانه مراغه اصفهان و زنجان، بی‌تردید در چنین جایگاهی نبودیم. وقتی بخشی از فضا در حوزه تحقیقاتی ناسا به نام خیام نام‌گذاری شده، این بی‌انصافی محض است که ما نام او را از سردر یک مدرسه برداریم و نام دیگری برای آن بگذاریم. جهانگیریان تاکید کرد: وقتی سوئدی‌ها میدانی را در 400 سال پیش به نام یونجه می‌خواندند، در جهان صنعتی و مدرن امروز نیز آن میدان به همان نام یونجه خوانده می‌شود. چون این نام معرف تاریخ و موقعیت و هویت آن منطقه است. پس چطور ما نمی‌خواهیم نامهای قدیمی خود را حفظ مثل نامهای محلات قدیمی تهران و دیگر شهرها حفظ کنیم. در حالی که جامعه‌شناسان و روان‌شناسان اجتماعی معتقدند یکی از راهکارها برای جذب مشارکت‌های مردمی اهمیت دادن به هویت شهری است که از طریق محله‌گرایی صورت می‌گیرد. یعنی مردم به محله‌های خود احساس تعلق خاطر دارند و این تعلق خاطر باعث همگرایی و همکاری و مشارکت آنان در امور شهری می‌شود. بیایید بار دیگر در مورد فعالیت‌های فرهنگی خود تجدید نظر کنیم. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها