واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: شوربایی که در سفره افطار اسرا خودنمایی می کرد- اکبر شوخ چشم* مطالب زیر بخشی از واقعیت های اسارت گاه های بعثی است، روایت های تلخ و شیرین از خاطرات آزادگان از دوران اسارت از زبان یکی از آزادگان دوران دفاع مقدس که سال ها دوران اسارت خود را در عراق سپری کرده است.
شاید روایتهای شیرین از خاطرات اسرا در دوران دفاع مقدس و حتی منوی غذای آنها برای هر خواننده ای جالب باشد ولی آنچه قابل تامل است این است که پس از گذشت دو دهه از آزادی آنها مفاصل اسرا به دلیل عدم وجود اطاق های نورگیر در اسارت، قلب آنها به دلیل استرس و اضطراب، دستگاه گوارش آنها به دلیل نوع غذای نامطلوب به شدت در معرض آسیب قرار دارد. ** شوربا و شوربختی در دوران اسارت و تمام ایام سال گرسنگی و تشنگی معمول بود، بنابراین اسرا بیشتر اوقات روزه دار بودند؛ غذای ما در شبانه روز شامل "شوربا" یا همان آش عدس بود که به هر فردی یک استکان می رسید، برنج را با آب بادمجان یا آب پیاز و گوشت تاریخ مصرف گذشته سرو می کردند. در ماه مبارک رمضان بعثی ها ساعت 5 بعد از ظهر برنج با آب بادمجان را با گوشت و شوربا برای افطار با هم می دادند تا هر اسیری غذایش را برای افطار یا سحری تقسیم کند. چون ظرفی نبود که غذا را تا سحر نگهداریم، بیشتر اسرا به اجبار افطار و سحری را با هم می خوردند و مجبور بودند بدون سحری روزه بگیرند و تمام روز را به سختی و گاهی همراه با چاشنی شکنجه طی می کردند.**ختم قرآن در 3 دقیقههر اسارتگاه یک جلد قرآن کریم داشت و عراقی ها این کتاب ها را می دادند که ادعا کنند خواسته های اسرا را برآورده می کنند. در هر اسارتگاه برای هر 10 گروه 13 نفره یعنی برای 130 نفر یک جلد قرآن کریم وجود داشت و برای ختم قرآن، هر فردی 3 دقیقه می توانست قرآن بخواند.در ماه مبارک رمضان تنبیه و شکنجه عمومی کمتر نمی شد؛ گرسنگی و تشنگی ماه مبارک رمضان از یک سو و شکنجه های جسمی و روحی از جمله اجازه ندادن برای خواندن نماز و دعا از سویی دیگر شرایط را سخت تر می کرد و هدف آنها این بود که جلو روزه داری اسرا را بگیرند.* افطاری با طعم صابون یکی از شکنجه های عراقی ها در ماه مبارک رمضان آلوده کردن غذای اسرا به مواد شیمیایی مانند پودر لباسشویی، صابون و نفت بود. در یکی از روزهای ماه رمضان که تمام اسرا از گرسنگی روزانه تحملشان بسیار کم شده بود، عراقی ها در اسارتگاه افطار را مسموم کرده بودند که بسیاری از بچه ها بیمار شده بودند و با توجه به نبودن سرویس بهداشتی در اسارتگاه، سخت ترین بیماری بود که بعدها تبدیل به اسهال خونی شد.ماجرای توالت ها در اردوگاه در کمپ ملحق توالتها مقررات خاص خودش را داشت رفتن به توالت با شمارش بود. وقتی اسیری برای قضای حاجت وارد توالت می شد، یک نفر از یک تا ده می شمرد. بچه ها باید با اعلام عدد دو از توالت بیرون می آمدند. اگر اسیری تاخیر داشت، مسئول نوبت، با لگد با در توالت می کوبید تا بیرون بیاید.در توالت ها از داخل بسته نمی شد، عراقی ها دربندهای داخلی توالت ها را درآورده بودند. وقتی عدد ده توسط مسئول شمارش تکرار می شد، با لگد به در توالت می کوبید، اگر بچه ها از داخل در را نمی گرفتند، محکم به سرشان می خورد. بیشتر اوقات که ساعات کمتری را برای هوا خوری بیرون بودیم، هر کس موفق می شد به توالت برود، انگار به فتح بزرگی رسیده بود.*لیست ناهار و شامدر اردوگاه صبحانه آب عدسی بود چیزی شبیه شوربا که از عدس، خرده برنج و رب گوجه تشکیل می شد. شوربای سهمیه چهل نفر، به سختی ده نفر را سیر می کرد! سهمیه ناهار هر نفر، بین هفت تا هشت قاشق بود. بعضی وقت ها به ده قاشق می رسید. خورش آب برنج در هفته متنوع و کم هزینه بود. کلم، بامیه، کرفس، بادمجان، شلغم نپخته، برگ چغندر، هویج، سیب زمینی آب پز و گوجه فرنگی با پیاز بود.شام آب گوجه ، بادمجان، آب پیاز، آب نخود، خوراک لوبیا و یا گوشت گاو وارداتی بود. آب گوشت سهمیه ده نفر 80 درصد آب و 20 درصد گوشت بود. سهمیهی هر نفر شش، هفت قاشق غذاخوری می شد. دویست گرم گوشت برای ده نفر و بیست گرم گوشت برای یک نفر. گوشت ها وارداتی کشورهای بلغارستان، برزیل و استرالیا بود.** بیماری های اسیرانوی مشکلات جسمی پیش آمده بعد از ضرب وشتم آزاگان را از دیگر مسائل مهم اسارت است . دوران اسارت مشکلات بسیاری را برای آزادگان ایجاد کرد و این مسئله جزو برنامه های بعثی ها بود. امروز کمتر اسیری را می توان پیدا کرد که از بیماری اضطراب رنج نبرد و اعمال این فشارها برای ایجاد بیماری های روحی برروی اسرای ایرانی یک برنامه حساب شده بود. بیماری های دستگاه گوارش از دیگر امراض شایع ترین بود در این زمینه می توان نقش مسئولین اردوگاه های عراق را در این زمینه پر رنگ دانست، برای مثال ریختن پودر لباسشویی در غذای بچه ها، به خصوص بچه هایی که در اردوگاه مفقودین اسیر بودند؛ ایجاد عوارض شدید گوارشی از جمله اقدامات ضدانسانی آنها بود که تعداد زیادی از بچه های آزاده کشورمان بر اثر اسهال خونی و کمبود آب بدن به شهادت رسیدند.* آزاده و خبرنگار ایرنا استان تهران
28/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]