محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840695329
ویژگی های طبیعی؛ چشم اسفندیار دماوند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ویژگی های طبیعی؛ چشم اسفندیار دماوند تهران- ایرنا- روزنامه اطلاعات در صفحه گزارش نوشت: آیا دماوند این بلندترین آتشفشان خاورمیانه روزی به خشم خواهد آمد؟ فیلم اندیشمندانه ِاستاکر Stalke (راهنما) آندری تارکوفسکی، نمایانگر دنیای پس از فاجعه است و داستان راه بلدی که دو انسان را به یک نیایشگاه می برد تا آرزو کنند و چشم به راه تحقق آرزوهایشان بمانند.
در بخش نخست این گزارش که در شماره روز دوشنبه بیست و ششم مرداد 1394 خورشیدی انتشار یافت، می خوانیم: در جهان ما، نه به مانند فیلم استاکر، بلکه بسیار شدیدتر از آن، فاجعه ها رخ می دهد، منتها همه چی ماستمالی می شود؛ جنگل ها را نابود کرده ایم، منتها با کاشت چنددرخت، جنگل دستکاشت به وجود آورده ایم تا کودکانمان اگر پرسیدند، جنگل چیست، درخت نماهایی برای نشان دادن داشته باشیم.در پلانی از فیلم استاکر، راه بلد بر سر یکی از دو همراه خود که شیئی را از میان خرابه بر می دارد، فریاد می زند: «به چیزی دست نزن!» اگر ما نیز به طبیعت دست درازی نمی کردیم، با فاجعه ای که اینک با آن مواجهایم (باقی ماندن 6 میلیون هکتار از 19 میلیون هکتار جنگل در سال 1320)، رو به رو نمی شدیم.در کشورهای پیشرفته، دیرزمانی به این نتیجه رسیده اند هنگامی که در جنگلی، شاخه ای خشکیده از درخت جدا شد و به زمین افتاد، به آن دست نزنند تا کود شود و جذب خاک!آری، رفتارها در جهان نو ـ که تا دو سده پیش در برابر طبیعت خشمگینانه بود ـ چرخشی 160 درجه ای یافته است؛ برای نمونه، سدسازی هر روز بیشتر به زیر پرسش کشیده می شود، ولی در «شفارود»گیلان با وجود مخالفت 70 میلیونی، باز سدسازی انجام می گیرد.روانشناسان سفارش می کنند که در خانه، کودک را برای مبادای شکستن اشیا، از بازی باز نداریم، بلکه اشیا را از پیش پای او برداریم. در طبیعت نیز این انسان است که سر راه بازی طبیعت ایستاده است، نه آن که طبیعت همچو مزاحمی، جلوی ویرانگری انسان قرار گرفته باشد. اینک جهان به این برآیند رسیده که طبیعت، بازیگاه نه انسان، بلکه خزندگان و پرندگان و چهارپایان و آبزیان و گیاهان است و انسان تنها باید تماشاگر باشد و اگر گذارش به قلمرو طبیعت افتاد، مبادا خلوتش بر هم خورد، مانند فیلم استاکر نباید به چیزی دست بزند و باید تک پا از کنارش رد شود. امروز به این نتیجه رسیده اند که خشم طبیعت، ویران کننده تر از انسان است. گذشت آن زمانی که طبیعت به چشم سدی در برابر رفاه و آسایش دیده می شد که باید از جلوی یک پیشروندهِ سیری ناپذیر (به نام انسان)، کنار زده شود.دماوندکوه، اثری شایسته ثبت جهانی دماوند با دریاچه «تار»، چشمه علا و تیزآب و غار رودافشان و پیست اسکی آبعلی و پل تاریخی برج، همچو آهنربا، آد م ها را به سوی خود می کشد. می ارزد که برای استخراج پوکه معدنی، دماوند به نابودی کشیده شود؟عباس محمدی ـ مدیر گروه دیده بان کوهستان انجمن کوهنوردان ایران پاسخ می دهد: کوه دماوند به ارتفاع 5609 متر، نه تنها از نظر زیبایی پیکر و تناسب ساختار، تجسم بخش شکوه کوهستان در معنای کامل آن است، بلکه دارای مجموعه ای از ویژگی هایی است که آن را شایسته ثبت در فهرست آثار طبیعی/تاریخی کم مانند جهان می سازد. این کوه و قلمرو آن، در برگیرنده مجموعه ای پربار از ارزش های زمین شناختی، زیست شناختی و تاریخی/اجتماعی است که به یک گنجینه(موزه) بزرگ طبیعی دگردیس اش کرده است.ـ جناب عباسی! به گوشه هایی از ارزش هایش می پردازید؟ـ دماوند، یک گنجینه زمین شناختی است. این کوه، یکی از بلندترین آتشفشان های جهان است و در آن می توان بسیاری از ساختارهای مرتبط با این پدیده مانند مخروط آتشفشانی، دهانه (crater)، خاکستر و سنگ های گدازه های گوناگون، برون زدهای گوگردی، چشمه های آبگرم و آب های اسیدی و فوران های گازی را دید.همچنین می توان پدیده های دیگری را که دست کم در خاورمیانه کم یابند، مانند یخچال دره ای، یخچال قله ای، یخچال های آویخته و نیز پدیده مرتبط با یخچال های کوهستانی مانند دره های ناوه ای، یخ رُفت ها، شاخک(horn)، گُرده، یخ برف، یخچال جداری و مانند این ها را دید؛ بنابراین دماوند را می توان یک گنجینه و آموزشکده زمین شناسی پنداشت.ـ از اهمیت دماوند به لحاظ بوم شناختی می گویید؟ـ از دامنه های دماوند تا قله آن، بیش از 3 هزار متر اختلاف ارتفاع وجود دارد، که فقط یکی از تاثیرهایش، تفاوت دمای نزدیک 20 درجه است، برای همین و به سبب تغییر شرایط زیستی در ارتفاع های گوناگون و زاویه تابش نور در رخ های شمالی،جنوبی،شرقی و غربی این مخروط عظیم، تنوع زیستی در خوری در دامنه های آن شکل گرفته است؛ برای نمونه، گیاهان این کوهستان دارای گونه های علفی برگ پهن و بالشتکی، درختچه ای و درختی و با ارزشِ چراگاهی، دارویی و حفاظتی بی شمار است که هفت/هشت گونه، بومی(endemic) این کوه است و در نام علمی آن ها واژه دماوند به کار رفته است. گونه گیاهی شاخص دماوند نیز شــقایق های مشهور آن است که زیبــایی و درشتی چشمگیری دارد.جانوران گوناگونی هم در این کوه می زیند که از میان گونه های برجسته، می توان به پازن، قوچ، میش و عقاب طلایی اشاره کرد. دماوند، مدیریت و رهبانی فوری می طلبد؛ دماوند یکی از گنجینه های ژنتیکی ایران و با جایگاهی جهانی است، اما خاکش به سبب چرای بی رویه، علف چینی و بوته کنی گیاهان، دچار فرسایش و جانورانش به سبب شکارهای نامهربانانه، در آستانه نابودی اند. ـ آقای عباسی! در میان سخنان خود به گنجینه مردم شناختی اشاره کردید.ـ بومیان یکجانشین و کوچ رو در جامعه های روستایی و شهری قلمرو دماوند، با کشاورزی، باغداری، دامپروری و دیگر شیوه های زیستی، روزگار می گذرانند؛ همچنین زبان ها و نیم زبان ها و آداب گونا گون زندگی اجتماعی به همراه پیشینهِ دراز زیست انسان در این جا، این قلمرو کوهستانی را دگردیس به یک گنجینه مردم شناختی کرده است؛ که در این مورد نیز «یکسان شدگی»، فرهنگ این مردمان را تهدید می کند!اسطوره کوه دماوند یک «گنجینه اسطوره» نیز هست. عباس محمدی با این سخن که کوه دماوند، چندصد متر بلندتر از همه کوه های پیرامونش و دیگر کوه های ایران است، می گوید: برای همین بلندی چشمگیر و نیز شکوهش، دگردیس به نماد طبیعی/ تاریخی ایران شده است تا دلکش ترین اسطوره ها همچو داستان های کیومرث و فریدون و آرش با جایگاه جهانی به وجود آید. در ادامه گفت وشنود عباس محمدی با روزنامه اطلاعات، او دماوند را گنجینه کوهنوردی نیز می خواند: «دماوند در میان کوه های بلند جهان، دارای تاریخی پربار در صعودهای دیرین است. چون دماوند در سرزمینی با پیشینه تاریخی بس دراز قرار دارد و مردم این سرزمین برای دامداری و یا مراوده های بازرگانی، پیوسته به پیمایش کوه ها گرایش داشته اند. در مورد دماوند نیز نیاز به گوگرد، سبب شد کانی کاوان تا ستیغ آن بروند.در کتاب های تاریخی به چند مورد صعود مستند تا ستیغ دماوند بر می خوریم که در بیش از 1000 سال پیش انجام شده است؛ صعودهایی چنین بلند در دوران کهن ـ که مستند هم شده باشد ـ در تاریخ کوه پیمایی جهان کم مانند است».او ادامه می دهد: ابن فقیه به سال 290 هجری قمری در کتاب «البلدان» نوشته است که اسپهبد مازیار، فرمانروای مازندران که می کوشید خلیفه بغداد را کنار زند، گروهی را به دماوند فرستاد تا در باره ماجراهای فریدون و ضحاک پژوهش کنند.ابن فقیه، گزارشی درخور از ویژگی های قله می دهد و نیز برآورد دقیقی دارد از زمان پیمایش و صعود به آن که نشانگر وجود افرادی است در آن زمان که تا چکاد دماوند بالا رفته اند. ابو دُلَف خزرجی، شاعر و جهانگرد نیز که در سال های 341 ـ 331 هجری قمری سفرهایی به ایران کرد، در جریان سفر به تبرستان (طبرستان/معرب)، راهیِ صعود به قله می شود که به گفته خودش با سختی بسیار و پذیرش خطر جانی، تنها تا نیمه قله بالا می رود. ناصرخسرو هم اشاره می کند که:«در میان ری و آمل، کوه دماوند است، مانند گنبدی و آن را لواسان گویند و این که بر سر آن چاهی است که نشادر از آن حاصل شود و کبریت احمر نیز و مردم پوست گاو ببرند و پر از نشادر کنند و از سر کوه بغلتانند که به راه، نتوان فرود آوردن.» در جهان کوه نوردی، دماوند یکی از هدف های صعودی برجسته است؛ این کوه، بلندترین قله ای است که از آلپ های اروپا تا ابتدای هیمالیا به چشم می خورد و از این رو کوه نوردان بسیاری تمایل دارند صعود آن را در کارنامه خود داشته باشند.گنجینه گردشگریبه گفته عباس محمدی، زیباییِ خیره کننده دماوند، نزدیکی به رودخانه بزرگ هراز و دیگر رودها و جویبارها، پوشش گیاهی دامنه های آن و چشم نوازیش به ویژه در بهار، روستاهای ییلاقی پیرامون(در شمار بهترین استراحتگاه های تابستانی)، چشمه های پرجوش آبگرم، عسل مرغوب، محصولات باغی خوش خوراک همچو سیب، گیلاس، آلبالو و برگزاری جشن تیرگان و آیین کهن «برف چال»؛ همه این ها از قلمرو دماوند، بهشت آرمانی گردشگران ساخته است؛ البته سخن از گردشگران راستین و مسئولیت پذیر و بی ریخت وپاش و به دور از ویرانگری است!برآیندهای سخن دماوند به باور عباس محمدی با توجه به نکته های بالا، دماوند را می توان از چندسو، در شمار میراث های گران بهای طبیعی/فرهنگی دانست که ارزش های ویژه میهنی و جهانی دارد.به گفته او کوه دماوند، با پیشنهاد انجمن حفظ محیط کوهستان در سال 1381 از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به نام «اثر طبیعی ملی» به ثبت رسید و در سال 1387 نیز در پی پیشنهاد و پیگیری انجمن کوه نوردان ایران، دماوند (نخستین اثر طبیعی ایران) در فهرست آثار ملی قرار گرفته است. در این دو سه سال، پیگیری های انجمن دوستداران دماوندکوه و انجمن کوه نوردان ایران، ثبت کوه دماوند را در فهرست آثار طبیعی برجسته جهان، در دستور کار نهاد های مسئول مانند سازمان میراث فرهنگی قرار داده است.بی گمان خواست هزاران تن از طبیعت دوستان که در مراسم «روز ملی دماوند» در 13تیر 1394 در شهر «رینه» مازندران گرد آمده بودند، تاثیر زیادی در تهیه پرونده ثبت جهانی دماوند داشته است.او می افزاید: در بیانیه روز ملی دماوند امسال، دماوند، بلندترین چکاد کوهستانِ پر راز و رمز البرز و نماد طبیعی سرزمین ایران و زیستگاهی ارزشمند خوانده شده است که گونا گونی چشم اندازهای زمین شناختی و زیستی آن و نیز پیشینه زندگی اجتماعی پیرامونش و کوهنوردی های انجام گرفته بر آن، کم مانند است.به گفته محمدی، حاضران در جشن روز ملی دماوند، خواستار ثبت این کوه در شمار میراث های جهانی شدند و در این راستا، از مدیران مسئول و دوستداران ایران زمین درخواست شد که کارگروهی مرکب از مسئولان دولتی میراث فرهنگی و منابع طبیعی و محیط زیست، نمایندگان نهادهای عمومی و محلی قلمرو دماوند، نمایندگان سازمان های مردم نهاد علاقه مند و فدراسیون کوهنوردی تشکیل دهند و در مورد مدیریت کارآمد و نیز بهره برداری ها از دماوند، چاره اندیشی کنند و نیز موانع ثبت جهانی دماوند را شناسایی و در رفع آن بکوشند و پرونده ثبت جهانی دماوند را تکمیل و تحویل سازمان های جهانی دهند. پایان بهره برداری «برداشت از کانی های پوکه معدنی، دماوند با ارزش را فدای استخراج پوکه های معدنی کم ارزش می کند.» آرزو حمیدی ـ کارشناس محیط زیست با این سخن، بهره برداری از کانی های دماوند، جاده سازی و چرای بی رویه دام ها را نابودگر دماوند و پیرامون آن می داند و خواست هواداران محیط زیست را پایان هرگونه بهره برداری از دماوند می داند. به گفته این کارشناس، گاهی از مهتابی خانه خود در پایتخت، می توانیم دماوند را ببینیم که چگونه ضحاک در آن به بند کشیده شده است؛ البته اگر هوا آفتابی و آسمان آبی باشد؛ حیف است چنین منظره ای ناپدید شود. بسیاری از کوه ها در جهان سوم، به سبب چرای بی رویه دام ها و یا تراشیدن درختان و فرسایش خاک، از چکاد آن ها کاسته شده است و چه بسا روزی ناپدید شوند.به راستی چه کس پاسخگوی ویرانی پوشش گیاهی دامنه دماوند است و کجای جهان با یک پدیده میهنی، چنین می کنند؟او می افزاید: جایی که مکان کوهنوردی و صعود و افتخار است، جایی برای افتخار و سوارشدن بر خودروهای مدل بالا و جولان باقی نمی ماند؛ ولی ماشین به قلب دماوند نیز نفوذ کرده است و کم مانده از آن همچو پیست اتومبیلرانی، از آن بالا رود! در حالی که باید در قلمرو گسترده ای از ورود خودرو جلوگیری شود، این خودروها گیاهان را له می کنند و دودشان را به خورد کوه و دشت می دهند.در دماوند حتی گیاهان دارویی خودرو مانند بومادران، شنگ، پیرگیاه، آویشن، باریجه، شال دم، آلاله و پیاز کوهی نیز به سبب ریشه کنی، در آستانه نابودی است.محمدی باور دارد که همه این ها به سبب غایب بودن مدیریت توانمند است و نیز به آن سبب که دامنه دماوند و دشت شقایق و خشخاش طنازش در شمار مکان هایی است که به سبب برخورداری از دشت و گیاه و طبیعت چشم نواز و هوای هنوز نیالوده، در بهار، گردشگران بسیاری را به سوی خود جذب می کند؛ پس می توان گفت که دماوند، قربانیِ فریبای خود و ناآگاهی مردم و کوتاهیِ مسئولان می شود!*منبع: روزنامه اطلاعات **گروه اطلاع رسانی**2059**9131
26/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها