محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1810357961
مبارزه با خرافه گرایی درباره روحانیت وظیفه سینما است
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: یک کارگردان به پانا گفت: مبارزه با خرافه گرایی درباره روحانیت وظیفه سینما است خبرگزاری پانا: کارگردان مستند «تسبیح» معتقد است که در عرف ایرانی گرایش نسبتا روشنی به خرافه وجود دارد، به همین سبب مسئولیت روحانیت در قبال این مسئله بیشتر است و شکی وجود ندارد که سینما باید بیشتر از این ها درباره فعالیت های روحانیونی که به مبارزه با خرافه گرایی می پردازند تصویرسازی کند.
۱۳۹۴ يکشنبه ۲۵ مرداد ساعت 13:38
به گزارش خبرنگار پانا، غلامرضا جمشیدی كارگردان مستند "تسبیح" در گفت و گو با خبرنگار پانا بیان کرد: پس از انقلاب تصور بر این بود که روحانیون همه جا حضور دارند و به همین دلیل هم در دهه های نخست انقلاب از اینکه درباره روحانیت فیلمی ساخته شود چندان استقبالی نمی‌شد اما بعدها دیدند که مردم از فیلم‌هایی که در آنها روحانیت حضور دارد، استقبال می‌کنند و لذا بسیاری از کارگردانان هم به این موضع توجه نشان دادند و حتی بسیاری از بازیگران علاقه نشان دادند که در نقش روحانی ایفای نقش کنند. اگر جلوی آسیب‌هایی که به واسطه حضور روحانیت در سینما ایجاد شده، گرفته نشود، در آینده شاهد واکنش منفی حوزویان در این زمینه خواهیم بود. بسیاری از فیلم‌ها می‌خواهند به شکل غیرمستقیم القا کنند که به روحانی یا کسی که لباس روحانیت را بر تن دارد اعتماد نکنید، زیرا ممکن است دزدی باشد که در این لباس درآمده است. برای مثال فیلم «مارمولک» توانست این پیام را به مخاطبانش انتقال دهد که به روحانی از آن جهت که روحانی است نمی‌توان اعتماد کرد. وی گفت: اخیراً با توجه به اشتیاقی که بازیگران برای بازی در نقش روحانیون دارند، دیده می‌شود برخی از چهره‌هایی که به عنوان بازیگران طنز و کمدی شناخته شده‌اند، در نقش روحانی بازی می‌کنند که این تقدس جایگاه و لباس روحانیت را تضعیف می‌کند، برای مثال در «پرده نشین» اگرچه اصل سوژه خوب بود و بازیگرانی هم که نقش روحانیون را بازی می‌کردند به خوبی ایفای نقش کردند، اما مخاطب با بازیگری مواجه است که همواره در نقش کمدی بازی کرده و این به نظر من یک آسیب است؛ زیرا نگاه مخاطب به روحانیت را تا حدی تغییر خواهد داد. این كارگردان با بیان اینكه متاسفانه در جامعه این تصور به وجود آمده که زن روحانی همان خانم جلسه ای است، ابراز داشت: وقتی در حالت کلی حرف از طلبه به میان می آید همه ناخودآگاه یک طلبه مرد را در ذهن خود مجسم می کنند در حالی که زنان طلبه بسیاری داریم که در حوزه های علمیه در حال تدریس اند؛ مثل زن روحانی فیلم «گهواره ای برای مادر» اما از آنجایی که دیدگاه تحصیل علوم دینی توسط زنان در سینما یا تلویزیون چنان که باید شرح و بسط داده نشده متاسفانه مردم جامعه هم چنان که باید از این قشر و نقش آنها در جامعه آگاه نیستند. جمشیدی همچنین خاطرنشان کرد: همیشه دو نوع تصویر از روحانی در سینما و تلویزیون ما وجود داشته است؛ یکی تصویر تیپیکال که از کنار این قشر گذشته و دیگری تصویری مبتنی بر شخصیت. در این بین تلویزیون به جز موارد معدود مثل سریال «روز رفتن» بیشتر طرفدار تصویر تیپیکال بوده اما در سینما آثاری داشته ایم که حتی نقش های مکملی را که روحانی بوده، با پردازشی کامل اجرا کرده اند. وی ادامه داد: در نهایت تمامی این اشتراکات در جهت تداعی این مفهوم انسانی قرار می گیرند که «ملا شدن چه آسان/آدم شدن چه مشکل» در سینما هم روحانیون انذاری را دیده ایم و هم روحانی تبشیری، اما غلبه بیشتر با روحانی تبشیری بوده است چون مخاطب هم بیشتر دوست دارد روحانی آگاه کننده او بوده و انتخاب را به او وا می گذارد، به جای اینکه مستقیم به انذار بپردازد. متاسفانه در کنار آن دسته از فیلمسازانی که سعی می کنند تصویری دقیق از روحانی ارائه کنند گروهی هم هستند که می کوشند با داستان های کلیشه ای سراغ روحانیون بروند مثلا روحانی را در دوراهی یک گناه کبیره قرار داده و شرایطی برای قصه به وجود می آورند که روحانی از امتحان سربلند بیرون بیاید. این نگاه چون کلیشه است کارکرد نگاه آرمانی را ندارد و بهتر آن است که زیاد به چنین نگاهی پای بند نبود. كارگردان مستند "تسبیح" گفت: روحانیون در قبال موضوع خرافه گرایی در آثار سینمایی و تلویزیونی، مسئول هستند. برنامه های بدی که در تلویزیون وجود دارد، مخاطب را از تماشای برنامه های خوب باز می دارد و در این زمینه بد نیست که روحانیون نظرات خود را صریحا اعلام کنند. در اکثر آثار سینمایی و تلویزیونی ایران، دین قوی تر از علم است؛ بدان معنا که فرد باید عقل را کنار بگذارد و به سراغ دین برود. این گونه آثار عقل را در تضاد با دین نشان می دهند. به عنوان مثال در آثار سینمایی و تلویزیونی، فردی که بیمار است و پزشکان از درمان او قطع امید کرده اند، یک باره با دعا شفا پیدا می کند. این مسئله نهایت ضدیت عقل با دین را نشان می دهد صد درصد که اعتقادات آدمی باعث پیشبرد آدمی است اما باید به گونه ای به این اعتقادات دینی پرداخته شود که تعارضی با عقل به وجود نیاید یعنی بدون کتمان عقل به ایمان برسیم. وی در پایان گفت: ورود روحانیت به قاب تصویر، روحانیت را در معرض نقد قرار می دهد. وقتی فرد روحانی در قاب تصویر یک اثر سینمایی یا تلویزیونی قرار می گیرد، باید بداند چه چیزی از روحانیت را نشان می دهد. باید از روحانیت در قرآن درس بگیریم؛ قرآن در سوره مبارکه «مائده» در دو آیه به روحانیت اشاره کرده است. البته باید توجه داشت که قرآن به روحانیون مسیحی و یهودی اشاره کرده است، چون در زمان نزول قرآن در اسلام روحانی به این شکل که می بینیم، وجود نداشت اما همین که در کتاب آسمانی ما به روحانی اشاره شده بیانگر اهمیت مقام روحانی است و این اهمیت آشکار نمی شود مگر با استفاده از رسانه هایی مانند سینما.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[مشاهده در: www.pana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها