محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826867246
یادداشت/هشداری فرهنگی در آستانه حل بحران سوریه نگاهی به ضعف دیپلماسی عمومی ایران/ضرورت توجه به سازمان‌های مردم‌نهاد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/هشداری فرهنگی در آستانه حل بحران سوریه
نگاهی به ضعف دیپلماسی عمومی ایران/ضرورت توجه به سازمان‌های مردم‌نهاد
نگاهی به حضور نظامی و جهادی در بوسنی، قره‌باغ و افغانستان این سوال را مطرح می‌کند که چرا ما همواره در میدان نبرد سرفراز و قهرمانیم اما پس از جنگ میدان را به دیگران می سپاریم؟؛ آیا در سوریه نیز این اتفاق رخ خواهد داد.
خبرگزاری فارس ـ راهبرد فرهنگ: ما در جنگ بوسنی حضوری فعال داشتیم. هزینه و نیروهای انسانی قابل توجهی را صرف کردیم و حتی شهید نیز در بوسنی دادیم تا خون آن شهدا سندی باشد بر حضور ما در این منطقه. سازمان‌یافتگی و حضور ایران در بوسنی به حدی بوده است که بر اساس خاطرات رزمندگان ایرانی و غیر ایرانی در بوسنی، نیروهای مسلمان سایر کشورها نیز تحت امر و هماهنگی فرماندهان ایرانی سازماندهی می‌شدند اما امروز یک ایرانی برای سفر به بوسنی باید یکی از سخت‌ترین پروسه‌های دریافت ویزا را پشت سر بگذارد و عنصر ایران حضور فعال خاصی در جامعه و فرهنگ بوسنی ندارد. ... ما در جنگ قره باغ حضوری فعال داشتیم. هزینه و نیروهای انسانی قابل توجهی را از خود صرف کردیم و حتی شهید نیز در آن منطقه دادیم تا خون آن شهدا سندی باشد بر حضور ما در آنجا. سازمان یافتگی و حضور ایران در قره‌باغ به حدی بوده است که بر اساس خاطرات رزمندگان ایرانی و غیر ایرانی در قره باغ نیروهای مردمی بومی آذربایجان نیز تحت امر و هماهنگی فرماندهان ایرانی سازماندهی می شدند اما امروز اگر در خیابان‌های باکو از مردم در مورد نقش ایران در جنگ قره باغ سوالی بپرسید ایران را به عنوان یکی از حامیان ارمنستان در اشغال اراضی مسلمانان معرفی خواهند کرد! ... ما در جنگ افغانستان حضوری فعال داشتیم. هزینه و نیروهای انسانی قابل توجهی را از خود صرف کردیم، مجاهدین افغانستانی را همراهی کردیم و از آن گذشته درهای خود را به روی چندین میلیون مسلمان افغانستانی که رو به سوی کشوری که خود را در آن غریبه نمی‌انگاشتند گشودیم اما امروز یکی از موضوعات سانسور شدنی رسانه‌های ما تجمع‌های اعتراضی‌ئی است که در برابر سفارت و کنسولگری ما در افغانستان انجام می‌شود و البته هیچ گاه از میزان محبوبیت ایران در میان ملت افغان سخنی به میان نمی‌آوریم. ... ما در جنگ سوریه حضوری فعال داریم. هزینه و نیروهای انسانی قابل توجهی را صرف می‌کنیم. حتی شهید نیز در سوریه می‌دهیم تا خون آن شهدا سندی باشد بر حضور ما در این کشور سازمان یافتگی و حضور ایران در سوریه به حدی است که نیروهای مسلمان سایر کشورها و نیروهای داوطلب مردمی نیز تحت امر و هماهنگی فرماندهان ایرانی سازماندهی می شوند اما... اما دولت سوریه سال گذشته تصویب کرد که از سال تحصیلی جاری در دبیرستان‌های این کشور زبان روسی به عنوان زبان دوم اختیاری به دانش آموزان تدریس شود! اکنون تصور کنیم بیست سال بعد را و تصوری که نسل آینده سوریه از طرف‌های کمک کننده به کشور در جنگ خانمان برانداز کشورش خواهد داشت! ... پس از این مثال‌ها اجازه دهید یک مثال متضاد نیز ارائه دهم: در این که یکی از مسببین اصلی و حماله الحطب‌های آتش سوریه دولت ترکیه بوده است هیچ کس شک و شبهه‌ای ندارد. اگر حمایت‌های ترکیه از گروه‌های تروریستی موجود در سوریه نبود، اگر چشم‌پوشی‌های این دولت به عبور و مرورهایی که از مرزش انجام می‌شود نبود و اگر حجم حمایت‌های سیاسی و امنیتی‌ئی که از گروه‌های مختلف مسلح در حال جنگ در سوریه انجام شد، نبود بی‌شک صحنه جنگ سوریه صحنه‌ای بسیار متفاوت از وضعیت کنونی آن بود و بی شک خرابی‌ها و نابسامانی‌ها و خانمان سوزی‌هایی که در چند وقت اخیر شاهد آن بودیم اتفاق نمی‌افتاد اما اکنون جنگ سوریه دوره رو به افول خود را آغاز کرده است و همه از میدان جنگ به سوی میز مذاکره روی آورده‌اند و در این میان مباحثات مربوط به بازسازی سوریه آغاز شده است؛ بهتر است بدانیم که اصلی‌ترین شرکت‌هایی که در بازسازی سوریه حضور خواهد داشت شرکت‌های ترک هستند! ... چرا ما با چنین وضعیتی روبرو هستیم؟ چرا ما همواره در میدان نبرد سرفراز و قهرمانیم اما پس از جنگ میدان را به دیگران می سپاریم؟ ساده‌ترین پاسخی که عموما به ذهن ما می‌رسد آهی از صمیم قلب کشیدن و گلایه کردن از بی‌وفایی دنیا و نمک به حرام دانستن همه ملت‌هاست اما قطعا اگر مشکل اصلی از نامردی و نامرادی ملت‌های جهان بود باید در مورد سایر کشورها نیز همین وضعیت را شاهد می‌شدیم که نیستیم. در پاسخی پیشرفته‌تر همواره شنیده‌ایم که دسیسه‌ها و فشارهای دشمنان بین‌المللی از جمله آمریکا و لابی‌های صهیونیستی تحت امر اسرائیل در کشورهای مختلف مانع‌تراش اصلی در راه فعالیت‌های ایران در کشورهایی که زمانی حضوری همه جانبه در آنها داشت هستند. اگرچه این پاسخ به اندازه پاسخ پیشین بی راه نیست اما بستن کل مساله به این عامل چیزی جز فرار به جلو نیز به شمار نمی‌آید چرا که عاملیت و تاثیرگذاری دشمنان بین‌المللی در بدترین حالت می‌تواند موجب انفعال موقت ما در کشورهای هدف شود نه آن که در داخل کشور خودمان نیز دچار چنان انفعالی نسبت به آن کشورها شویم که عملا هیچ شناختی از بوسنی نداشته باشیم، مردم خودمان هم در مورد قره باغ ما را محکوم بدانند، تنها تصورمان از افغانستان کارگران زحمتکش و بی ادعای آن باشند و سوریه را نیز جز جایی که باید زود تمام کرد و از آنجا در رفت نشناسیم. این وضعیت نشان‌گر آن است که ما نه تنها در کشورهای مقصد که در مبدا نیز دچار انفعال هستیم. اگر آمریکا، کشورهای اروپایی و در مقیاسی منطقه‌ای ترکیه را به عنوان نمونه‌های قابل مطالعه برای مقایسه نوع فعالیت‌های آنان با خودمان در نظر بگیریم اصلی‌ترین نکته‌ای که در همان نگاه آغازین به چشم خواهد آمد حضور سازمان‌های مردم نهاد است. موسسات، بنیادها، باشگاه‌های فرهنگی، جمعیت‌ها و سازمان‌های مختلفی که با ادعای غیردولتی بودن، غیر سیاسی بودن و تکیه بر حمایت‌های مردمی در کشورهای دیگر وارد عمل می‌شوند و بی آنکه محدودیت‌ها و تنفرسایی و فربهی نهادهای دولتی، سیاسی و دیپلماتیک را داشته باشند به فعالیت مستقیم در میان مردم جامعه‌های هدف خود می‌پردازند. فعالیت‌های سازمان‌های مردم نهاد (NGO) علاوه بر فعالیت سریع، چابک، دقیق، حرفه‌ای و بدون ریخت و پاش در جامعه‌های هدف، نیروسازی در جامعه خودی و تربیت عناصر متخصصی که اتفاقا همواره در خدمت منافع دولت‌های خود قرار می گیرند! را نیز در پی داشته است. این تشکل‌های مردم نهاد که در ساحت فعالیت‌های اقتصادی از آن به عنوان بخش خصوصی یاد می‌شود چه در عرصه اقتصاد و چه در عرصه فرهنگ حلقه مفقوده ارتباط ایران با جهان خارج است. در جهانی به سر می‌بریم که انسان‌ها توان و قابلیت لازم برای ارتباط رودررو و چهره به چهره با یکدیگر را دارند و گریه‌های صمیمی میان خود را بر خنده‌های ریاکارانه دیپلماتیک ترجیح می‌دهند اما سیستم‌های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جمهوری اسلامی که وظیفه فعالیت بین‌المللی دارند با این توجیه ضمنی که دولت ما نماینده ملت ما است تمام بار را بر دوش خود گرفته و حاضر به دست کشیدن از اوتوریته و تمامیت‌خواهی حاکم بر فعالیت‌های خود نیست. اکنون در وضعیتی قرار گرفته‌ایم که اگر حکومتی در عرصه بین‌المللی به مردم خود و نیروهای مردمی خود ایمان نیاورد، ایمان مردم دنیا نیز از او سلب خواهد شد! نویسنده: مسعود صدرمحمدی انتهای پیام/س
94/05/24 - 12:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها