تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820635507
درباره فيلم «والترز بابشير» ساخته «فولمن» يهودي جنجال صهيونيست ها در جشنواره فيلم كن
واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: درباره فيلم «والترز بابشير» ساخته «فولمن» يهودي جنجال صهيونيست ها در جشنواره فيلم كن
عاصفه زين العابدينيفيلم «والترز بابشير» ساخته «آري فولمن» كارگردان يهودي متولد شهر حيفا است. اين فيلم كه محصول مشترك اسرائيل، آلمان و فرانسه است در شصت ويكمين جشنواره فيلم كن به نمايش درآمد و مورد تحسين و تمجيد مخاطبان و تماشاگران قرار گرفت. اين اثر به فاجعه قتل عام اردوگاه صبرا و شتيلا در دهه 1982 اشاره مي كند.آري فولمن، نويسندگي، توليد و كارگرداني آن را به عهده داشت. «ماكس ريچر»، آهنگساز و «فلر نيلي» اديتور آن بودند. فيلم تمام انيميشن فولمن به مدت 90دقيقه در 13 مي 2008 در بخش مسابقه جشنواره كن در مقابل نگاه هاي مضطرب و وحشت زده تماشاگران به نمايش درآمد.روزنامه گاردين اين اثر هنري را «نمايشي خارق العاده، دلخراش و ناراحت كننده» خواند.بنابر آنچه «شيگ كراتبري» در لس آنجلس تايمز درباره اين فيلم كارتوني مي نويسد، داستان فيلم درمورد سربازي اسرائيلي است كه بيست سال پس از جنگ سعي مي كند خاطرات دوستانش را جمع كند تا مجموعه خاطرات سركوب شده خودش در مورد جنگ را احيا كند.فيلم با صحنه هاي زمخت انيميشني آغاز مي شود، به ويژه دسته اي از سگ ها كه درحال دويدن هستند و بعد نفس نفس زدن، ترشح بزاق و مرگهايي ساختگي و به دنبال آن چند بخش نمايشي و روان شناختي، در حالي كه تصاوير انيميشن به طور زيبايي در حال حركت هستند.لس آنجلس تايمز مي نويسد:«پيام فولمن مشخص نيست.گروهي از پسران وحشت زده و سردرگم كه درمسيري بس طولاني مهمات حمل مي كنند پايان خوبي ندارد. اما ما مجبوريم جزئيات اين جنگ را بدانيم كه منجر به قتل عام اردوگاه پناهندگان صبرا و شتيلا در سال 1982 شد و ما حتي از خاطرات متنوع و جنايتكارانه جانيان و بازماندگان آن بي خبريم. روايت داستان، سنگين و ناهنجار است، اما پايان تكان دهنده فيلم به همان اندازه كه ناگهاني است، تأثيرگذار نيز هست».آري فولمن، كارگردان فيلم، با چند تن از حاضران صحنه قتل عام مصاحبه مي كند و سپس فيلم را با صداي خود آنان دوبله مي كند. او صحنه كشتار مردم مسلمان بي گناه و بي پناه را به خوبي نشان مي دهد. لس آنجلس تايمز به نظرات و انتقادات برخي نشريه ها اشاره مي كند:اسكرين ديلي مي نويسد انيميشن مستند آري فولمن به سادگي مي تواند يكي از قدرتمندترين گزارش هاي جشنواره كن امسال باشد و به طور كلي بر اصول اخلاقي فيلمهاي جنگي براي هميشه تأثير خواهد گذاشت.... اين فيلم نه تنها فيلم ضد جنگي بسيار قوي اي است بلكه ادعانامه اخلاقي خيره كننده اي از رهبر اسرائيلي در آن زمان به حساب مي آيد.روزنامه گاردين مي نويسد: اين فيلم قابل توجه و استثنايي است تنها به اين دليل كه وجود دارد و فيلمي است كه سازنده آن دقيقاً با حوادث ارتباط داشته است. كارگردان تلاش نمي كند تجاهل كند، ابهام ايجاد كند يا عذرخواهي كند. او اين فيلم را به عنوان راه چاره اي مي سازد براي تلاش خود تا خاطرات بلوكه شده از آنچه كه واقعاً اتفاق افتاده را احيا كند. وي با اين كار رابطه اي روشن بين مرگ يهوديان در كمپ ها در اروپا و مرگ فلسطينيان در كمپ هاي پناهندگان در لبنان ايجاد مي كند. او ملايمت به خرج نمي دهد. سينما تيكال اشاره مي كند: «والترز بابشير» انيميشن زنده و درخشان دارد تا گفتگوهايي كه فولمن با دوستانش كه در جنگ لبنان در اوايل دهه 1980 حضور داشتند، زنده كند و خاطرات دلخراش از مرگ، گناه و افسوس را احيا كند.نشريه ورايتي اظهار مي دارد: موضوعي كه به طور معمول سند ديگري از شقاوت جنگ به دست مي دهد از طريق انيميشن در «والترز بابشير» به صورت چيزي خاص، بيگانه و نيرويي عجيب تغيير شكل مي دهد.نشريه تلگراف در 15 ماه مي بعد از گزارشي از فيلم «گرسنه»، به كارگرداني «استيو مك كوئين»، به خلاصه اي از فيلم «والترز بابشير» اشاره مي كند و اينگونه پايان مي برد كه تصويرسازي فيلم از جواني نيرومند، كه با دوستان قديمي اش فيلمي مي سازد، داستان را به صورت تصويري فراموش نشدني از بي گناهي از دست رفته بسط مي دهد.«يوري كلين در نشريه هآرتص در تاريخ 18 ماه مي در مقاله اي با عنوان «شليك و فرياد، اما متفاوت» مي نويسد: بحث در مورد «والترز بابشير»، فيلم «آري فولمن» زماني پرشور و حرارت خواهد شد كه فيلم در فلسطين اشغالي اكران شود. در اينجا واكنشي چند از چند روزنامه نگار بعد از اكران فيلم در جشنواره كن را مي خوانيم. بي شك «والترز بابشير» اثري بسيار جالب و حتي تأثيرگذار است.اثر خالي از اشكال نيست، اما جالب توجه است زيرا تغيير و تحولات روح اسرائيلي را توصيف مي كند كه در هنگام صحبت از فرد و تاريخ ملي او كه شخصيت فرد و محلي كه سعي مي كند در آن زنده بماند را شكل مي دهد، تلاش مي كند همچنان بي طرفي و يكپارچگي را در پيش گيرد.به گزارش هآرتص، فولمن فيلم خود را «مستند انيميشني» مي نامد. چنين تعريفي شجاعت مي طلبد، در حالي كه ظاهراً دو جنبه مخالف از مفاهيم سينمايي را درهم آميخته است: واقعيت در اوج خود و تصور و خيال نيز در اوج خود، اما آيا هر فيلمي، مستند يا داستاني، تركيبي از اين دو نيست؟ آيا فولمن درتصميم براي ساختن مستندي انيميشني به سوي قطب قوي تر گرايش پيدا نكرده است؟نقش اصلي فيلم در واقع خود فولمن است. وي يكي از دوستانش را مي بيند كه درمورد كابوسي كه در زمان سربازي اش درجنگ لبنان هر شب مي ديده، با وي صحبت مي كند، بنابراين فولمن تصميم مي گيرد درمورد خاطرات خودش از آن جنگ، خاطراتي كه به شدت سركوبشان كرده است،كاري كند. او حتي به ياد نمي آورد كه در زمان قتل عام صبرا و شتيلا در بيروت بوده است.او سفري را آغاز مي كند تا خاطراتي كه گم كرده و مجموعه اي از مصاحبه ها با دوستانش در ارتش را بيابد، همچنين با پروفسور «زاهاوا سولومون» يك آسيب شناس كه متخصص كنار آمدن با خاطرات سركوب شده است و روزنامه نگار «روي بن ييشايي» نيز صحبتي مي كند.تصورش مشكل است كه چه برداشتي از فيلم مي شد اگر فولمن تصميم نمي گرفت آن را به طور متفاوت (انيميشن) نمايش دهد. تصميم وي براي توليد فيلمش به صورت انيميشن، كه در آن تمام شخصيت ها و تمام حوادث نقاشي شده اند، باعث برجستگي آن شد و نتيجه را از چندين خطر بزرگ نجات داد.با اين حال، والتزبابشير، درشكل كنوني اش، يكي از آن مستندات اسرائيلي شخصي است كه رنجهاي سازنده فيلم را دربرمي گيرد، اغلب آنها را مهم تر از آنچه هست، نشان مي دهد و غالباً به حد زننده اي شرم، گناه و دلسوزي به خود را بيان مي كند. مي توان اين فيلم را با عنوان «شليك وفرياد» وارد فهرست كارهاي اسرائيلي، سينمايي و... كرد.بايد از «ديويد پولونسكي» كارگردان هنري فيلم،و«يوني گودمن» كارگر انيميشن تشكر كرد.يك انيميشن بسيار تاثيرگذار فاصله اي بين بينندگان و حوادثي كه فيلم به آنها استناد مي كند،به وجود مي آورد. اين فيلم اين توانايي را به كارگردان مي دهد تا مناظر يا صحنه هايي را در فيلم خود بياورد كه افراد مصاحبه شده در فيلم، آنها را به ياد آورند؛ خصوصاً صحنه هايي كه «روني داياگ» را نشان مي دهد، سربازي كه توسط همرزمانش رها شد و با شنا به سمت ارتش اسرائيل بازگشت، همچنين دو شخصيت ساختگي فيلم كه صدا و تصويرشان غير از واقعيت بود. اما مهمترين نكته، مفهوم بيزاري است كه از انيميشن برمي آيد و مفهوم واقعي خاطره فولمن (بيزاري و نفرت) را در فيلم شكل مي دهد.درنگاهي بازتر، فيلم شكست رواني و ماهيت اضطراب و فشار بعد از اين شكست را نشان مي دهد كه خود فولمن با زنده شدن دوباره خاطرات گذشته بعد از بيست سال احساس مي كند.فولمن به مدت چهارسال بر روي اين فيلم كار كرده، يعني در برهه اي از زمان كه دومين جنگ لبنان اتفاق مي افتد و فيلم فقط اشاره اي به آن مي كند و به وضوح به آن نمي پردازد.هاآرتص ادامه مي دهد: شكست روحي و رواني و آسيب جنگي را نمي توان به آساني در سينما به تصوير كشيد. پيشتر فيلم هاي اسرائيلي ديگري بودند كه سعي مي كردند اين مفهوم را انتقال دهند اما موفق نشدند. بدين ترتيب موفقيت فولمن دراين فيلم چشمگير است. فيلم وي فراتر از مقوله هاي مستند يا داستاني درمقوله اي خاص خودش عمل مي كند.بعد مشكل ساز فيلم درمورد تلقي او از صبرا و شتيلا و محل جرم اسرائيل درآن كشتار است.فيلم فولمن هم كاملاً زمخت و خشن است و هم از اين احساس گناه، گريزان.هاآرتص مطلب خود را اينگونه پايان مي برد كه عكس العمل تماشاگران دراسرائيل به اين اثر عجيب و غريب چه خواهد بود. تماشاگران درجشنواره كن آن را به طوركامل دنبال و در پايان آن را تحسين و تمجيد كردند. مي توان اميدوار بود كه اين كار هنري، با دستاوردهاي قابل توجه و مشكلات جذاب، به عنوان پله اي ديگر از موفقيت در كارنامه سينمايي اسرائيل جلب توجه كند.نشريه تايمز آنلاين درتاريخ 15مه درمقاله اي درباره فيلم «والتز بابشير» بعد از اشاره مفصلي به موضوع اين فيلم مي نويسد: سبك انيميشن تأثيرگذار اما تا حدودي زمخت و خشن است.حركات روان نيستند. اشارات شخصيت ها، مستقيم و كند است.تايمز آنلاين اينگونه ادامه مي دهد كه خاطرات زنده شده فولمن در ذهن او آرام نمي گيرند.وي به عنوان شاهد و شركت كننده غير مستقيم در قتل عام گروهي از پناهندگان جنگي دركمپ، به برابري آزاردهنده اين حادثه با هولوكاست پي مي برد. لحظه تنفرانگيز فيلم، لحظه اي است كه مربوط به آريل شارون، وزير دفاع اسرائيل است. يكي از مصاحبه شوندگان به ياد مي آورد زماني كه درلحظات پاياني شب، با تلفن، وزير را از وقوع قتل عام آگاه مي كند، شارون مي گويد:«متشكرم از اينكه مرا مطلع كرديد» و فوراً بازمي گردد تا بخوابد.
پنجشنبه 2 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کيهان]
[مشاهده در: www.kayhannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 268]
-
گوناگون
پربازدیدترینها