تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834836934
کشف شاعرانگی تئاتر / «پیوند خونی» نقد و بررسی شد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
کشف شاعرانگی تئاتر / «پیوند خونی» نقد و بررسی شد فرهنگ > ادبیات - نمایش «پیوند خونی» به کارگرانی هوشمند هنرکار و براساس برداشتی آزاد از نمایشنامه آثول فوگارد در بیستمین نشست از زنجیره نشست‌های دوشنبه‌های نقد تئاتر مورد بررسی قرار گرفت.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در این جلسه، برخلاف اغلب نشست‌های دیگر نقد نمایش، شمار زیادی از تماشاگران به تماشای نقد و بررسی نمایش «پیوند خونی» نشستند و تمامی صندلی‌های خانه نمایش را پر کردند. در این نشست که علی جعفری در مقام منتقد و هوشمند هنرکار به عنوان کارگردان نمایش صحبت کردند و همچنین در ادامه جلسه حاضران در سالن نیز نظرات خود را در مورد این نمایش مطرح کردند. نمایشنامه «پیوند خونی» اثر فوگارد به موضوع آپارتاید و تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی می‌پردازد، متنی که 50 سال قبل و زمان وجود آپارتاید در آن منطقه نوشته شده بود. هنرکار این متن را براساس ضرورت‌های جامعه کنونی بازنویسی کرده و قصه را به خاورمیانه آورده است. در ابتدای جلسه نقد وبررسی نمایش، جعفری با اشاره به اجرای نمایش در سالن خانه نمایش اداره تئاتر، گفت: «اگر کار آقای هنرکار جای دیگری غیر از این فضا اجرا می‌شد نگاه‌ها به آن تغییر می‌کرد.» او در ادامه با اشاره به اینکه هنرکار متن فوگارد را با اعمال تغییراتی روی صحنه برده است، گفت: «وقتی یک آدابتاسیون اتفاق می‌افتد سئوال این است که چرا متن اصلی اجرا نشده و متن بازنویسی شده است. همه ما در مورد آپارتاید و تبعیض نژادی شنیده‌ایم و با نظام مبتنی بر تبعیض سفید و سیاه آشنا هستیم. آنچه که فوگارد در نمایشنامه نوشته ورای اینکه مال بیش از 50 سال قبل است، یک مفهوم جهانشمول دارد که به این زودی‌ها رنگ نمی‌بازد. از آنجا که خود فوگارد اهل آنجاست و خودش دو رگه سیاه و سفید است و به تمامی جزئیات آن منطقه آشنایی دارد چفت و بست‌های نمایشنامه به خوبی از آب درآمده است، نخستین سئوالی که در این آدابتاسیون برای من مطرح می‌شود این است که این دو (برادر یهودی و مسلمان نمایش) چطور می‌توانند برادر هم باشند؟» هنرکار در ادامه بحث در مورد نگاهی که نسبت به آدابتاسیون مطرح شد، گفت: «شاید نگاه من به هنر به گونه دیگری است. من نمی‌دانم چرا حتما یک ضرورت باید من را به سمت آدابتاسیون یک متن سوق دهد. من به عنوان یک هنرمند و کارگردان آزادم بنا به میل خودم این کار را انجام دهم. اما در اینجا و از سر اتفاق چون ضرورتی وجود داشته این سئوال به وجود می‌آید که چه ضرورتی ممکن است وجود داشته باشد. هیچ‌کس نیست که نداند بحرانی‌ترین مساله روز ما و جهان امروز مساله خاورمیانه، به ویژه در اسرائیل و به ویژه مساله تضاد بین اسرائیل و فلسطین است. خب من معمولا این کار را می‌کنم. اجرای من از آنتیگونه سوفوکل هم برداشت آزاد و متفاوتی از اثر بود. به کلی دگرگون شده‌بود. در کارهای دیگرم هم به نوعی متن را دوباره‌نویسی و دست‌کاری می‌کنم. خب این کار اشکالی ندارد. اینکه از یک هنرمند پرسیده شود چرا آنتیگونه را به زمان حال آوردی سئوال درستی نیست. حالا شما با یک اثر تازه روبرو هستید، که می‌شود روی آن قضاوت کنید.» او با توضیح اینکه فوگارد تماما سفیدپوست بوده، گفت: «البته فوگارد دو رگه نیست، مادرش آفریکانر است و آفریکانرها سفیدپوست‌های آفریقای جنوبی هستد، یعنی از طرف پدری و مادری سفیدپوست است. فوگارد سفیدپوست دغدغه سیاه‌ها را دارد.» او همچنین در مورد بخشی از صحبت‌های منتقد که به اجرا در خانه نمایش اشاره داشت، گفت: «سالن ایده‌آل من برای اجرای این نمایش بلک‌باکس تالار مولوی بود، اما مدت‌هاست که آن سالن در دست بازسازی است. از سوی دیگر به هر دلیلی تالار چهارسو را به ما ندادند. من نمی‌خواهم آن دلایل را اینجا باز کنم. حالا من در اینجا کارم را روی صحنه می‌برم و به این سالن احترام می‌گذارم، به سالنی که اعتبار آن از سالیان دور به واسطه عنوان خانه نمایش همراه آن است. ببینید چه بزرگانی در سالن خانه نمایش اداره تئاتر نمایش روی صحنه برده‌اند. خانه نمایش سابقه و اعتباری دارد که موجب مي‌شود من به آن احترام بگذارم.» هنرکار همچنین در مورد چگونگی برادر بودن دو شخصیت داستان خود یادآور شد: «چقدر این کنتراست می‌تواند باورناپذیرتر باشد؛ برادری یک سفیدپوست و یک سیاه پوست یا برادری دو فردی که دو اعتقاد متفاوت دارند؟ که البته دو پدر متفاوت هم دارند و نمایش اطلاعات آن را می‌‌دهد.»
نشست نقد و بررسی «پیوند خونی» در خانه نمایش اداره تئاتر جعفری در ادامه با اشاره به بخشی از نمایش که دو برادر نامه‌ای دریافت می‌کنند و از روی عکس موجود در نامه یهودی بودن شخص فرستنده نامه مشخص مي‌شود، گفت: «در نمایشنامه فوگارد چون بحث رنگ است وقتی شخصیت نمایشنامه عکس را می‌بیند، متوجه می‌شود این سفید است، در اینجا چطور مشخص می‌شود؟» هنرکار پاسخ این پرسش را با اشاره به جزئیات نمایشنامه فوگارد چنین داد: «نکته‌ای که در مورد عکس گفتید برای من خیلی جالب است. در نمایشنامه «پیوند خونی» فوگارد در بازی که بین دو برادر اتفاق می‌افتد، چنین است که دو برادر بعد از آنکه عکس را میبینند، حدود چهار پنج دقیقه اصلا متوجه رنگ پوست نمی‌شوند، برادر که در آنجا موریس نام دارد عکس را می‌بیند و بعد از بده بستان‌هایی تازه مشکوک می‌شود که دختر سفیدپوست است، برای اینکه یقین به دست یابد با نگاه کردن به آگهی روزنامه متوجه می‌شود که بله، عکس متعلق به یک سفیدپوست است. واقعا سئوال من این است که باورپذیری کدامیک سخت‌تر است؟ اینکه آدم با دیدن عکس یک نفر متوجه رنگ پوست او نشود یا اینکه با دیدن عکس شک کند به نژاد و مذهب او و بعد با مراجعه به آدرس موجود در روزنامه یقین کند که اسرائیلی است؟ البته من اکت نمایشی فوگارد را زیر سئوال نمی‌برم، چون نباید درام را با این تحلیل‌ها نابود کرد.» او ادامه داد: «وقتی ما در اینجا بحث تبعیض را مطرح می‌کنیم، چه اشکالی دارد که تبعیض بین دو قوم و قبیله باشد یا دو دین باشد یا دو نژاد. موضوع ما تبعیض است. من با تمام احترامی که برای یهودیان قائلم، اما خب باید به این اشاره کنم که ما در تورات با عنوان نژاد برتر یهودی روبرو می‌شویم. لفظ نژاد برتر به کار رفته است. این همان چیزی است که بنیاد صهیونسیم را ساخته؛ بر این اساس است که آنان خود را نژاد برتر می‌دانند. پس باز هم بحث بحث نژادپرستی است؛ مشابه آپارتاید و عین کلمه «گوییم» که اینجا به کار می‌بریم.» یکی از تماشاگران نمایش به مستندات مشاهده کرده در مورد موضوعی مرتبط با نمایش اشاره کرد و پاسخ منتقد را چنین داد: «من به عنوان یک مخاطب دنیای نمایش را باور کردم و جای سوالی برایم باقی نماند. چندی پیش یک مستند دیدم که آن را فردی ساخته بود که مادرش یهودی بود و پدرش مسلمان. بنابراین اینکه یک فرد مادر مسلمانی داشته باشد و حالا در شرایطی پدر او یهودی باشد، اصلا چیزی غریبه در آن منطقه نیست. یک منطق مستدل دیگر که در نمایش وجود داشت به این برمی‌گشت که دانیال کنار برادر مسلمان خود برمی‌گردد. واضح است. شاید او هم در میان یهودیان چندان پذیرفته نمی‌شود و کنار برادر خود زندگی می‌کند و در عین حال این برادر را مانع زندگی عادی خود می‌داند. به نظر من اگر کسی اطلاعاتی در مورد جامعه یهودی داشته باشد، با چارچوب نمایش فعلی دچار مشکل نمی‌شود.» بحث با سخنان منتقد درباره ترکیب فضای رئال و غیررئال در نمایش ادامه یافت. هنرکار توضیحات خود را در مورد فضا و اتمسفر کارش چنین بیان کرد: «مفهوم رئالیسم واقع‌نمایی صرف نیست. من رئالیسمی را که در نمایشنامه فوگارد وجود داشت در اینجا شکسته‌ام. این رئالیسم در بازی‌ها نیز شکسته شده است. اگر جایی در صحنه دیالوگ‌ها را نمی‌شنوید، با هدف روشن دور شدن از فضای رئالیسیم و رفتن به سمت نوعی شاعرانگی است. البته من این عنوان شاعرانگی را خودم با احتیاط به کار می‌برم، ولی چون در نقدها و تحلیل‌ها به آن اشاره شده، به کار می‌برم.» او ادامه داد: «همه ما این را می‌دانیم که رئالیسم انواع دارد و در عین حال می‌دانیم که رسیدن به فضایی کاملا رئال در یک نمایش امکان‌پذیر نیست، چون تماشاگر از ابتدای ورود متوجه می‌شود وارد فضایی شده که ساخته و چیده شده است. اینجا تئاتر اتفاق می‌افتد و تئاتر یعنی قواعد. لحظاتی وجود داشته که بازی بچه‌ها قاعده‌مند به سمت واقع‌گرایی رفته و لحظاتی از این فضا جدا شده است. به واسطه این شکسته شدن و رفت و برگشت‌ها اتمسفری که برای من همواره اهمیت داشته، ساخته می‌شود.» فرهاد تجویدی کارگردان حاضر در جلسه، نگاه خود را به نمایش چنین بیان کرد: «هوشمند (هنرکار) نخواست به این اشاره کند که براساس ضروتی این نمایش را روی صحنه برده است، اما من به وضوح جواب سئوالی که در ابتدای بحث مطرح شد را در نمایش دیده بودم. مشخص است که چرا در موقعیت امروز جامعه کسی سراغ تصویر تبعیض در فلسطین و اسرائیل می‌رود. حتی در مورد چگونگی برادر بودن این دو سئوال شد. خیلی سخت است که تصور کنیم چنین اتفاقی افتاده؟ نه در مورد مسلمان و یهودی، اما در مواردی که در کشور خود ما ممنوع است، مگر شاهد به وجود آمدن فرزندهایی نبوده‌ایم؟ قطعا هوشمند فهمیده که در این نمایش چه کار می‌کند و در مورد چه چیزی صحبت می‌کند.» یکی دیگر از تماشاگران نظر خود را در مورد نمایش چنین مطرح کرد: «من در برقراری ارتباط با نمایش و دریافت فضا و حس آن نه تنها دچار هیچ مشکلی نشدم بلکه برایم تجربه تازهای بود که حدود یک ساعت و نیم در یک صندلی ناراحت و در یک سالن شلوغ به راحتی توانستم این نمایش را تا آخر با لذت دنبال کنم. شخصیت‌ها و روابط میان آن دو برایم کاملا ملموس بود.» سخنان پایانی منتقد نشست به شکست قواعد در نمایش اشاره داشت: «اینکه نمایش با یک قاعده از ابتدا تا انتها پیش می‌رود یا اینکه در هر گام قراردادی تازه می‌گذارد، بحثی قدیمی است. خب الان بیشتر این موضوع مطرح شده که نمایش می‌تواند هر چه پیش می‌رود قاعده خود را تغییر دهد. در این نمایش یکبار زکریا برخلاف روال معمول از سمت پشت وارد صحنه می‌شود. این به عنوان نمونه‌ای از شکسته شدن قواعد در این نمایش است.» هنرکار در مورد مواردی از این دست در نمایشش گفت: «چندین بار در این نمایش قواعد بازی عوض می‌شود. چند بار مشخصا زاویه دید تغییر می‌کند. یکی از علاقه‌مندی‌های من در نمایش همین است. یکی از کسانی که به درستی و نه با اطوارهای غیرتآتری با زاویه دید مثل کات‌های سینمایی بازی می‌کند محمد یعقوبی است. او به خوبی با این بازی مي‌کند. در این نمایش چندین بار قواعد بهم می‌ریزد و زاویه دید شکسته می‌شود؛ اما خب روش ما متفاوت است. زاویه دید عوض می‌شود بدون این که اجزای صحنه تغییر کند. این هم روش ماست. برادرها لحظه‌ای مادر را آن سو میبینند و لحظه‌ای دیگر این سو. بازیگر چسبیده به دیوار می‌ایستد و ولی نگاهش به بیرون است و چشم‌انداز پنجره جای دیگری است.» این نمایش هر شب ساعت 19 در خانه نمایش روی صحنه می‌رود. 5858
کلید واژه ها: خانه تئاتر - تئاتر -
چهارشنبه 21 مرداد 1394 - 13:10:23
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 95]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها