محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829408133
دِین موسیقی راک به دوران اصلاحات/ تابو‌های مسئولان مانع پیشرفت است
واضح آرشیو وب فارسی:ایلنا: در گفت‌وگوی فرزاد فخرالدینی با ایلنا مطرح شد: دِین موسیقی راک به دوران اصلاحات/ تابو‌های مسئولان مانع پیشرفت است
فخرالدینی (نوازنده گیتار الکتریک) معتقد است: فضای بازی که در دوره اصلاحات وجود داشت؛ باعث گسترش موسیقی راک شد و تاثیرات آن دوره هنوز هم قابل مشاهده است. فرزاد فخرالدینی؛ فرزند فرهاد فخرالدینی؛ از نوازنده‌های گیتار الکتریک است که این روزها را به تدریس این ساز اختصاص داده است. او کارگاه‌های آموزشی متعددی با حضور نوازندگان بزرگ گیتار برگزار می‌کند و آموزش را اولویت قرار داده است. در ادامه گفت‌وگوی این نوازنده و مدرس گیتار الکتریک با ایلنا آورده شده است: سال‌هاست که موسیقی راک در ایران مهجور مانده و هیچگاه نتوانسته تبدیل به جریانی رسمی در موسیقی ایران شود. فکر می‌کنید چرا این سبک به حیات امنی در ایران نرسیده؟ چرا موسیقی راک همواره از سوی نهادهای رسمی انکار می‌شود؟ متاسفانه همینطور است. البته نه تنها موسیقی راک بلکه سبک‌های بلوز و جَز هم در ایران مهجور ماندند. واقعیت این است که ما آکادمی رسمی برای آموزش موسیقی این سبک‌ها نداریم و معدود فعالیت‌هایی هم که در این زمینه می‌شود؛ معتبر نیست. بدیهی‌ست که اگر حمایتی از سوی نهادهای رسمی صورت بگیرد و این موسیقی در قالب بهتری تدریس شود؛ شرایط موسیقی راک نیز بهبود خواهد یافت. البته مسئله فقط این نیست؛ ما اساتیدی از نسل‌های قبل داریم که این اساتید تابوهایی برای خود دارند و طبیعتا سازی مثل گیتار الکتریک را جدی نگرفتند. درواقع خیلی نیاز این ساز احساس نشده است. شما نگاه کنید به جریان رسمی موسیقی پاپ. اکثر سازهای موسیقی راک در گروه‌های پاپ به شکل دیگری مورد استفاده قرار می‌گیرد و شاید یکی از علل اینکه موسیقی پاپ در سطح بالایی قرار ندارد؛ همان مشکل تدریس سازهاست. اگر خلاء تدریس احساس می‌شد؛ چرا موسیقی راک به دانشگاه‌ها نیامد؟ چه جریانی مانع شد؟ تا جایی که من خبر دارم هیچ عزمی برای ورود موسیقی راک و تدریس آن به دانشگاه‌ها نیست. اینکه چرا موسیقی راک وارد دانشگاه نشد شاید دلایل متعددی داشته باشد اما به هر حال تابوهایی که نسل قدیم و مسئولان دارند؛ همواره موجب این مسئله شده است. به هرحال اگر طرح درسی ایجاد شود و این موسیقی به دانشگاه راه بیاید؛ شاهد اتفاقات بسیار مثبتی در عرصه موسیقی راک خواهیم بود. همانطور که گفتید؛ اکثر گروه‌های پاپ از نوازندگان گیتار الکتریک در گروه خود بهره می‌برند و حتی نوازندگان درامز، گیتار بیس و ... نیز در این گروه‌ها دیده می‌شوند. فکر می‌کنید چه عاملی باعث شده این نوازندگان فعالیت در عرصه موسیقی راک را رها کنند و به موسیقی سطحی‌تری روی بیاورند؟ طبیعتا موسیقی راک در ایران شرایط مشخصی ندارد و یک نوازنده برای گذران زندگی مجبور می‌شود در جایی ساز بزند که سلیقه مخاطب است. من فکر می‌کنم؛ این مسئله را مخاطبین موسیقی این دوره رقم می‌زنند. در زمینه موسیقی راک فرهنگسازی درستی صورت نگرفته و مردم ما حافظه شنیداری درستی از این موسیقی ندارند. من به عنوان مدرس ساز گیتار بارها دیدم که هنرجوهایی نزد من می‌آیند و هیچ اطلاعی از موسیقی پیشینه این ساز و موسیقی ندارند. ما در ایران یک گزینه را گذاشتیم روی میز و نباید انتظار داشته باشیم که مردم سبکی که نمی‌شناسند را انتخاب کنند. پیش از هرچیز باید فرهنگسازی مناسبی صورت بگیرد و پس از شناخت سبک راک، گسترش ممکن‌تر خواهد بود. موسیقی راک در دوران اصلاحات توانست بیش از هر زمانی در ایران فراگیر شود و به نوعی به واسطه انتشار مجله‌های راک و برگزاری کنسرت‌ها نقطه اوج خود را تجربه کند؟ فکر می‌کنید تاثیر دوره اصلاحات بر حیات امروزی موسیقی راک چه بوده؟ به‌طور کلی جریان موجود در راک امروز؛ بسیار مدیون آن دوره است و ما همچنان شاهد تاثیرات آن هستیم. در آن زمان فضای بازتری در موسیقی حاکم بود و باعث شد دایره مخاطبان این موسیقی وسیع‌تر شود اما امروز شرایط بسیار فرق کرده است. فراموش نکنیم که موسیقی راک نه تنها در ایران بلکه در جهان نقطه اوج خود را گذرانده البته با این تفاوت که در ایران فعلا فعالیت مشخصی هم در این زمینه وجود ندارد. موسیقی راک در فضایی که امروز به وجود آمده؛ مخاطبان محدودی دارد و جدا از محدودیت‌هایی که ممکن است ارگان‌ها برای اجرای گروه‌ها ایجاد کنند؛ مسئله‌ی عدم استقبال برگزارکنندگان کنسرت از این سبک است. موسیقی راک همواره در ایران به عنوان سبکی زیرزمینی با مخاطبان خاص شناخته شده و برگزارکننده‌ای که به دنبال توجیه مالی‌ست؛ هیچگاه تصمیم به برگزاری یک کنسرت موسیقی راک نمی‌گیرد. درنتیجه اجراهای این موسیقی همیشه زیرزمینی باقی می‌ماند. فکر می‌کنید چگونه می‌توان به شرایط مطلوبی برای فعالیت حداقلی موسیقی راک دست پیدا کرد؟ در ابتدا باید سلیقه مردم به سمت این موسیقی برود که طبیعتا نیاز حمایت دولتی در این زمینه احساس می‌شود. طبیعتا در زمانی که عرف بازار موسیقی پاپ است؛ هنرمندان عرصه راک باید در این سبک فعالیت کنند و کنسرت‌گذاران نیز علاقه‌ای به موسیقی راک نشان ندهند. درواقع موسیقی راک در یک سیکل معیوب قرار گرفته است. تهیه‌کننده موسیقی فعالیتی در این سبک ندارد، در نتیجه مخاطب آشنا نمی‌شود و در نهایت در آینده نیز مخاطب جدیدی شکل نمی‌گیرد. در این میان نکته‌ای وجود دارد. ما باید بپذیریم که توانایی اجرایی‌مان در حد و اندازه‌های بین‌المللی نیست اما ما موسیقی ایرانی را داریم که می‌تواند زبانی ناب در موسیقی راک ایجاد کند. البته منظورم ردیف‌نوازی با گیتار الکتریک نیست اما آوردن المان‌هایی از موسیقی شرق می‌تواند کمک بسیاری به گسترش این موسیقی داشته باشد. فکر می‌کنید تاثیر فعالیت‌های گروه‌ها و موسیقی‌های زیرزمینی بر گسترش راک چقد بوده؟ و به‌طور کلی جریان موسیقی زیرزمینی را چگونه می‌بینید؟ موسیقی زیرزمینی به عنوان جریانی خلاف موسیقی رایج؛ می‌تواند بسیار تاثیرگذار باشد و به عقیده من این موسیقی بسیار مهم است. به هرحال بسیاری از گروه‌هایی که در زمینه موسیقی راک فعالیت رسمی دارند؛ زمانی زیرزمینی بودند یا در استیج‌های شخصی خانه‌هایشان فعالیت می‌کردند. در ایران نیز گروه کامنت که بلیت کنسرت‌هایش از یک هفته پیش تمام می‌شود؛ روزی فعالیت زیرزمینی داشت و حالا توانسته به‌طور مشخص در موسیقی راک مخاطبان خود را جذب کند و وارد جریان رسمی موسیقی نیز بشود. باید پذیرفت که بسیاری از موسیقی‌های محبوب دنیا از استیج‌های کوچک زیرزمینی آمده‌اند. آیا برنامه‌ای برای برگزاری کنسرت یا انتشار آلبوم دارید؟ اگر فعالیت اجرایی خود را آغاز کنید؛ فکر می‌کنید به چه سبکی نزدیک شوید؟ مدتی‌ست فعالیتم بیشتر در زمینه تدریس بوده اما قطعاتی را ضبط کردم و تصمیم دارم تا طی یکی دو سال آینده آلبومی منتشر کنم. دغدغه فعلی من بیشتر تلفیق سبک‌های مدرنی که می‌شناسیم با المان‌هایی از موسیقی شرق است که صرفا در سبک راک نخواهد بود و رگه‌هایی از جَز و بلوز هم در آن دیده می‌شود. فکر می‌کنم همانطور که ساز ویولن یا پیانو با موسیقی ایرانی آمیخته شد؛ گیتار الکتریک و دیگر سازهای مدرن نیز می‌توانند به موسیقی ایرانی و شرقی نزدیک شوند.
۱۳۹۴/۰۵/۱۲ ۰۷:۰۴:۰۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایلنا]
[مشاهده در: www.ilna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها