تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833341024
موانع کاهش 25 درصدی اعتیاد
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
کارشناسان در گفتوگو با جام‌جم تشریح کردند: موانع کاهش 25 درصدی اعتیاد هر روز که از سال 94 می‌گذرد یک روز از عمر باقی مانده برنامه پنجم توسعه کم می‌شود و در عوض، قطار کشور یک روز به برنامه ششم توسعه، نزدیک‌تر می‌شود. از امروزتا پایان سال، 237 روز دیگر باقی است و این ته مانده‌های عمر برنامه پنجم است با کلی برنامه‌های نصفه نیمه انجام شده یا کارهای استارت نخورده. با این حال 26 روز قبل (9 تیر) سیاست‌های کلی برنامه ششم توسعه از سوی رهبر معظم انقلاب ابلاغ شد تا نقشه راهی باشد برای پنج سال آینده تا شاید برنامه ششم توسعه، عقب‌ماندگی‌ها را جبران و راه ساخت ایرانی مطابق چشم‌انداز 1404 را هموار کند.
این سیاست ها 80 بند دارد که بند 57 آن مدتی است محل بحث شده؛ بندی که خواهان مبارزه همه جانبه با موادمخدر و روانگردان هاست و در تاکیدی بحث برانگیز کاهش 25 درصدی اعتیاد تا پایان برنامه ششم توسعه یعنی تا سال 1400 خورشیدی را هدف گذاری کرده است. تاکید بر این کاهش چشمگیر با این که محل بحث و اما و اگر است، اما نشانه ای است از نیازکشور به این کاهش از یک سو و پیشی گرفتن برنامه ششم از برنامه های قبل ترش از سوی دیگر. در برنامه چهارم توسعه حتی اشاره ای به مواد مخدر و اعتیاد نشده و در برنامه پنجم توسعه نیز همه چیز خلاصه شده به یک بند در فصل ارتقای امنیت اجتماعی با این مضمون: «مبارزه همه جانبه با مواد مخدر و روانگردان ها و اهتمام به اجرای سیاست های کلی مبارزه با مواد مخدر.» پس تاکید برکاهش اعتیاد ظرف پنج سال می تواند از یک زاویه، حسن سیاست های کلی برنامه ششم توسعه باشد که تصویری از بحران اعتیاد در کشور نیز محسوب می شود؛ اما این که کاهش 25 درصدی اعتیاد درعرض پنج سال تا چه اندازه شدنی است، همان نقطه چالشی است که در روزهای اخیر میان کارشناسان این حوزه زمزمه هایی به پا کرده است. مشکل اول: ابهام آماری 25 درصد می شود یک چهارم از هر چیز و کاهش 25 درصدی اعتیاد در کشور یعنی کم شدن یک چهارم جمعیت معتاد درعرض پنج سال. پس طبق تاکید سیاست های برنامه ششم، ازسال آینده تا سال 1400 باید 5 درصد از تعداد معتادان کشور کم شود و تا پایان برنامه ششم توسعه جمعیت معتادان تا یک چهارم جمعیت فعلی تقلیل یابد. این اولین برداشتی است که از بند 57 این سیاست ها می شود و دکترسعید صفاتیان، عضو کمیته موادمخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز در گفت وگوبا ما همین تفسیر را مناسب این بند می داند. اما وقتی با دکترپرویزافشار، معاون کاهش تقاضای ستاد مبارزه با مواد مخدر گفت وگو کردیم، تحلیلی دیگر از این بند داشت که جای تامل دارد. او این کاهش را به دو حوزه ربط داد که اولی مربوط به کاهش تولید معتاد جدید است و دومی مربوط به کاهش میزان عود اعتیاد درکسانی که تحت درمان قرارمی گیرند. طبق این تحلیل، از سال 1395 تا 1400 باید از تعداد کسانی که به موادمخدرآلوده می شوند هرسال 5 درصد کم شود، در حالی که میزان معتادان درمان شده ای که پاک می مانند نیز باید به همین میزان کاهش یابد. گرچه این تحلیل کمی از روح بند 57 دور به نظر می رسد، اما حتی اگر این تحلیل بجا باشد نیز با چالشی بزرگ دست به گریبان است ؛ چالش نبود آمار دقیق. از سال 90 گفته می شود ایران یک میلیون و 325 هزار معتاد دارد در حالی که از همان سال و در سال های بعد این آمار همواره محل مناقشه بوده تا جایی که امروز گفته می شود با توجه به رشد شتابان اعتیاد در کشور، آمار سال 90 به کار سال 94 نمی آید. آمار دقیق در این حوزه به این علت مهم است که اگر بخواهیم سالی 5 درصد از میزان اعتیاد بکاهیم باید جایگاه امروزمان را بخوبی بدانیم و بعد سیاست های کاهشی را طراحی و اجرا کنیم. دکترسعید صفاتیان، عضو کمیته موادمخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام نبود این آمار را چالشی مهم می داند و دکتر رامین رادفر، پژوهشگر اعتیاد در گفت وگو با ما لازمه این کاهش را دانستن نرخ رشد اعتیاد. او معتقد است ما هم اکنون از این نرخ رشد بی خبریم که ابتدا باید آن را محاسبه کنیم سپس نرخ رشد را به صفر برسانیم تا بتوانیم از کاهش 5 درصدی اعتیاد در هر سال حرفی به میان بیاوریم. پس این که ما هم اکنون کجا ایستاده ایم مهم است، مو به مو، جزء به جزء، همان طور که هستیم نه آن طور که دلمان می خواهد باشیم یا احیانا آن طور که مصلحت هایمان می گوید باش ؛ این لازمه کاستن از آمار معتادان درکشور است. مشکل دوم: در دسترس بودن مواد روایت ها متفاوت است، عده ای می گویند دست که دراز کنی مواد در دستت یا جلوی درخانه ات خواهد بود، عده ای نیز خرید مواد را منوط به اندک همتی می دانند برای گشت زدنی در محل و رد ساقی را یافتن و عده ای از جمله مسئولان کمی سخت تر از این دو حالت روایت می کنند. ولی از هر سه زاویه که نگاه کنیم مواد در دسترس است و این را دکتر پرویز افشار، معاون ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز در گفت وگو با ما تائیدش می کند، البته نه یک تائید خشک و خالی که به عنوان یک مانع برای تحقق کاهش 25 درصدی اعتیاد در پنج سال؛ او معتقد است هرچه برای آموزش و مصون نگه داشتن افراد جامعه تلاش کنیم، همین که مواد در دسترس باشد رشته ها پنبه می شود. تاکنون نیز همین شده و همجواری ما با بزرگ ترین کشور تولیدکننده مواد مخدر جهان، موادافیونی را جزو دردسترس ترین کالاها در ایران قرار داده، به طوری که اگر آمارهای مربوط به ترانزیت 50 تا 70 درصد مواد مخدر تولیدی افغانستان از ایران را مبنا قرار دهیم و بپذیریم که عملکرد رایج جهانی سیستم های اطلاعاتی، کشف 10 درصد کل محموله های تزانزیت است، آن وقت خواهیم دید چه حجم بالایی از مواد در کشورمان در طول سال رسوب می کند و با قرار گرفتن در سیستم فروش، در دسترس مصرف کنندگان قرار می گیرد. پس تا زمانی که سیستم مقابله ای بیش از این توان کنترل ندارد و با هر بار کشف، فقط سرشاخه های یک شبکه غول پیکر هرس می شود، باید مشکل در دسترس بودن مواد را نیز به عنوان واقعیتی انکارنشدنی پذیرفت و قبول کرد در چنین شرایطی کاهش 25 درصدی اعتیاد شاید سنگی بزرگ باشد نشانه نزدن یا به تعبیر دکتر رامین رادفر، پژوهشگر اعتیاد، عددی بلندپروازانه نه فقط برای اعتیاد بلکه برای تمامی آسیب های اجتماعی. مشکل سوم: برنامه های ضعیف پیشگیرانه جامعه ما به یک سیکل معیوب عادت کرده، این که آدم ها را به حال خودشان رها کند تا این که وقتی پایشان لغزید و گرفتار آسیبی شدند آستین بالا بزند و برایشان نسخه بپیچد آن هم نه کامل و بی نقص. این سیکل معیوب در حوزه اعتیاد خیلی خوب دیده می شود و ما همیشه برای آدم هایی کار کرده ایم که کار از کارشان گذشته و امید به بهبود و بازگشت به زندگی سالم فقط در بعضی هایشان سوسو می زند. این که نرخ درمان کامل و برگشت به زندگی پاک برای معتادان ایرانی در خوشبینانه ترین وضع فقط20 درصد تخمین زده می شود نیز از این چرخه معیوب آب می خورد. پس ما در حوزه پیشگیری ضعیف هستیم و آدم های در معرض خطر را تقریبا همیشه تنها می گذاریم تا این که به وادی خطر سقوط می کنند و آن قدر آلوده می شوند که ناچاریم از دست رفته قلمدادشان کنیم . وقتی در دسترس بودن مواد را به عنوان چالشی بر سر راه کاهش اعتیاد در کشور دانستیم و این موضوع را با دکتر رامین رادفر، پژوهشگر اعتیاد در میان گذاشتیم، او به جای تائید این چالش به ضعف پیشگیری اشاره کرد و توضیح داد حتی اگر مواد در دسترس باشد ولی آدم ها آموزش دیده باشند که به سمت مواد نروند، تب اعتیاد فروکش می کند. البته از دید او نه فقط آموزش که کاستن از بسترهای ظهور اعتیاد در کاهش این بلای اجتماعی نقش دارد مثل کاهش فقر و بیکاری به استناد مطالعات انجام شده جهانی که تاکید دارد هرجا فقر و محرومیت کاهش یافته، اعتیاد نیز سیر نزولی یافته است. اهمیت پیشگیری پیشگیری، نقطه ضعف بزرگ ماست با این که بسیار از آن دم می زنیم، نتیجه این که به گفته دکتر رادفر ما افراد در معرض آسیب را خیلی راحت از دست می دهیم در حالی که وقتی دانش آموز هستند، می توانیم مهارت های زندگی را به آنها بیاموزیم و در سنین بالاتر کاری کنیم که اولین زمان مصرف موادشان به تاخیر بیفتد با این امیدواری که مطالعات جهانی نشان داده هر قدر اولین تجربه مصرف به سنین بالاتر موکول شود، احتمال اعتیاد کاهش می یابد. ضعف در پیشگیری از مصرف مواد را دکتر پرویز افشار، معاون ستاد مبارزه با مواد مخدر به عنوان یک مسئول کشوری نیز قبول دارد و با این که به آغاز آموزش در خانه ها، محلات، محیط های دانشگاهی، کاری و فضای مجازی اشاره می کند، اما پوشش ناچیز این آموزش ها را نیز می پذیرد. او نهایت پوشش این آموزش ها را 10 درصد و در ایده آل ترین حالت 15 درصد می داند که یعنی فقط 10 درصد کسانی که باید تحت آموزش قرار بگیرند از آن بهره مند می شوند. افشار اما بی تعارف توضیح می دهد اگر قرار است اعتیاد در کشور در عرض پنج سال 25 درصد کاهش یابد، باید پوشش ها دست کم به 40 درصد برسد، در حالی که رقم ایده آل، تحت پوشش رفتن 60 تا 70 درصد جمعیت هدف است. درمان را فراموش نکنیم نمی توان آدم های اسیر در ورطه اعتیاد را نادیده گرفت. اینجاست که پای درمان وسط کشیده می شود و وقتی قرار است آمار ملی اعتیاد کاهش یابد، مهم تر از هر زمانی خودنمایی می کند. اگر بتوانیم معتادان را درمان کنیم و آنها را در چرخه درمان نگه داریم، به نقطه ای می رسیم که دکتر صفاتیان، عضو کمیته مواد مخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام ترسیم می کند. او می گوید لازمه درمان کامل، تقویت برنامه های روان شناسی است و درمان های دارویی به طوری که از یک سو بیمار و خانواده اش از خدمات روان شناسی و مددکاری بهره مند شوند و از سوی دیگر دسترسی به درمان و دارو آسان تر از دسترسی به مواد مخدر باشد اما کسانی که در گود درمان اعتیاد ایستاده اند گواهی می دهند در سال های اخیر در این دو وادی ضعیف بوده ایم و ترک اعتیاد جسمانی همواره بر ترک روحی و روانی پیشقدم بوده است. این را بیفزاییم به گفته های پرویز افشار، معاون ستاد مبارزه با موادمخدرکه به اعتیاد به عنوان یک بیماری مزمن اجتماعی با شانس عود 80 درصد نگاه می کند و سم زدایی را حلقه ای از یک زنجیره می داند که با مشاوره و مددکاری و اندکی بعد از ترک با حرفه آموزی و حمایت های اجتماعی، تکمیل می شود. این حرف ها نشان می دهد ما به عدد 25 درصد نخواهیم رسید مگر این که این نکات ریز به ریز رعایت شود و ملزومات کاهش 5 درصدی اعتیاد در هر سال مهیا شود. مریم خباز - جامعه
یکشنبه 4 مرداد 1394 ساعت 08:53
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 145]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها