واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
هیاتهای تجاری و اعتماد به نفس ملی همانگونه که پیشبینی میشد، با قرائت بیانیه وین و بهدنبال آن، قطعنامه شورای امنیت، مسائل تجار و سرمایهگذاران خارجی در قالب هیاتهای تجاری به ایران سرازیر شده و این روزها پای ثابت اخبار اقتصادی، ورود هیات تجاری از کشورهای مختلف بهمنظور بررسی زمینههای سرمایهگذاری و همکاری اقتصادی است.
در همین حال، شکل جالب ماجرا این است که تحریم کنندگان دیروز و آنان که به بهانه های مختلف دست اقتصاد ایران را در پوست گردو گذاشتند و باعث توقف بسیاری از خطوط تولید به خاطر عدم ارسال قطعه، توقف ارائه فناوری، خروج سرمایه ها یا کارشناسان و غیره شدند، در صف اول ورود به اقتصاد ایران هستند لذا کشورهایی چون آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و... شتابزده چمدان می بندند تا از کیک فرصت های اقتصاد ایران سهمی بیشتر به خود اختصاص دهند اما جالب تر، این است که ادبیات، نوع برخورد و سخنگویی این هیات های خارجی از سر بی نیازی و بی اعتنایی است؛ انگار که برای جلوگیری از انتقاد بجای اقتصاد ایران از بدعهدی، دست پیش را می گیرند که پس نیفتند و لذا استراتژی بهترین دفاع، حمله است را انتخاب کرده اند. نمونه بارز این جنگ روانی، در اظهارات جالب لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه است که در طول مذاکرات هسته ای ایران و غرب، رسانه های ایرانی بدرستی لقب «مرد منفور مذاکرات» را به او داده بودند. فابیوس دیروز و در آستانه سفر به تهران به خبرگزاری فرانسه گفته است: درست است که فرانسه در مذاکرات هسته ای با ایران موضع سختگیرانه ای داشت، اما آیا به خاطر آن، شرکت های فرانسوی باید تنبیه شوند؟!... ملاحظه می کنید که تحریم کنندگان دیروز چگونه با فرار به جلو و با پررویی هر چه تمام تر، سابقه بد عهدی خود را با شرکای ایرانی به فراموشی سپرده و تقاضا دارند، در سفر جدید هیات های تجاری شان به ایران، آب هم از آب تکان نخورد لذا باید به مذاکره کنندگان با این هیات های خارجی که عموما تشکل های بخش خصوصی و دستگاه های اقتصادی هستند، تذکر داد که اسیر این جنگ های روانی نشوند و در مذاکرات به طرف مقابل بفهمانند که مجبور است در قراردادهای احتمالی آینده، شرایط و مکانیزم هایی را بپذیرد که در صورت بروز تلاطم های سیاسی، نتواند مانند گذشته بدعهدی کند و بدعهدی احتمالی غرامت سنگین و تبعات حقوقی متعددی را در پی خواهد داشت. با این حال این سوال پیش می آید که چرا در گذشته، یک چنین مکانیزم های تنبیهی در قراردادهای منعقده با شرکای خارجی اقتصاد ایران پیش بینی نشده بود. پاسخ این پرسش مهم را باید در کمبود اعتماد به نفس ملی در مذاکرات اقتصادی و اسیر شدن در جنگ روانی حساب شده غربی ها جستجو کرد؛ آنجا که آنان در عین بی تابی برای حضور فوری در اقتصاد ایران، دم از بی نیازی و بی اعتنایی به فرصت ها و بازار بکر ایران می زنند و برخی از شرکای ایرانی هم از ترس از دست دادن شریک، اسیربازی برندهای بزرگ می شوند. به نظر می رسد اگر اعتماد به نفس ملی سرجایش باشد، ترفندهای رقبا کارساز نیست و آنان سرانجام به عمده شرایط ایران تن می دهند. سید علی دوستی موسوی - دبیر گروه اقتصاد
 
پنج شنبه 1 مرداد 1394 ساعت 08:27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]