محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826000678
امیر همایون خرم بخت نیروی انسانی به مثابه سرمایه اقتصاد مقاومتی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: امیر همایون خرم بخت
نیروی انسانی به مثابه سرمایه اقتصاد مقاومتی
تا زمانی که جاذبه های قوی در شهرهای بزرگ برای جذب سرمایه های مالی و نیروی انسانی در کارهای کاذب و غیر تولیدی وجود دارد و این راه ها باز، راحت و بدون مانع هستند، هر گونه سرمایه گذاری حتی واقعی و کلان هم نمی تواند تغییر خاصی در راستای رسیدن به حتی ابتدای جاده ی اقتصاد مقاومتی بوجود آورد.
بر کسی پوشیده نیست و همگان بر این امر متفق القولند که راه کار اجرای اقتصاد مقاومتی همانا خروج از وضعیت فعلی که در آن تمرکز سرمایه گذاری های بخش خصوصی عمدتا در اطراف شهرهای بزرگ شکل گرفته و همچنین نیروی کار که همان سرمایه انسانی است، کاملا بصورت متمرکز و غیر سازنده در شهرهای بزرگ و اطراف آنها بصورت حاشیه نشینی تبلور یافته است. سیل مهاجرت از روستاها و شهرهای بزرگ این سرزمین به شهرهای بزرگ، بخصوص پایتخت و تمرکز نیروی انسانی بالقوه فعال اما عملا منفعل در شهرهای بزرگ باعث گردیده است که سیاست های اندک تشویقی دولتی در دیگر نقاط این مرز و بوم کارایی آنچنانی نداشته باشد. به زبان ساده و به دور از هر گونه حاشیه رفتنی، تا زمانی که جاذبه های قوی در شهرهای بزرگ برای جذب سرمایه های مالی و نیروی انسانی در کارهای کاذب و غیر تولیدی وجود دارد و این راه ها باز، راحت و بدون مانع هستند، هر گونه سرمایه گذاری حتی واقعی و کلان با اعداد و ارقام بزرگ هم نمی تواند تغییر خاصی در راستای رسیدن به حتی ابتدای جاده ی اقتصاد مقاومتی بوجود آورد. برای پیدا کردن علتها و راه کارها باید به یک نکته بسیار مهم توجه نمود. معمولا شهرستانی جویای ثروت و ثروت اندوزی در کوتاه ترین زمان ممکن و با کمترین ریسک و کار، شهرهای بزرگ را و مخصوصا پایتخت را به واسطه جمعیت بسیار و در نتیجه تنوع مشتری و تنوع سرمایه گذاری و حداکثر سود بدست آمده انتخاب می کنند. توجه به این مطلب بسیار حائز اهمیت است که اگر شما بهترین امکانات تولیدی در بخشهای مختلف اعم از کشاورزی ، صنعت و موارد دیگر را در شهرستان ها و روستاها بوجود آورده و بهترین امکانات رفاهی نیز در کنار آن بگذارید، اما همچنان در شهرهای بزرگ، بخصوص پایتخت، همچنان راه های رسیدن به ثروت آنچنانی که نه مشکلات تولید را دارد و نه دردسرهای ناشی از آن را و نه رد پایی در اکثر آنها بجا می گذارد، فرد هر چه هم آدم سالمی باشد و جویای کار وجدانی، در شهر و دیارش نمی ماند و مقاومت نمی کند تا به آنچه می خواهد برسد زیرا این راه این طرف کاملا باز است و راحت. پر واضح است که راه راحت را انتخاب کند. توجه به نکته دیگری نیز دارای اهمیت زیاد است و آن اینکه هر مهاجری که به شهرهای بزرگ می آید و پس از مدتی کسب معاش به فکر سرمایه گذاری می افتد تا حداقل بتواند ارزش سرمایه اش را اگر بیشتر نمی کند آنرا ثابت نگه دارد. و چه سرمایه گذاری ایی بهتر از ملک و مسکن! که این بسادگی یکی از مهمترین و شاید بتوان گفت مهمترین دلیل گرانی ملک و مسکن در شهرهای بزرگ بخصوص پایتخت می باشد. و تا زمانی که وضع به همین منوال باشد، هیچ امیدی به حتی شروع راه اقتصاد مقاومتی نیست. متاسفانه برخی سیاست های شهرداری های کلان شهرها ، در جهت عکس اقتصاد مقاومتی حرکت می کنند.
این نکته مهم را نیز یاد آور می گردد که در یک اقتصاد سالم و پویا در دنیا از یک طرف و با توجه به فاکتورها و مشخصات اقتصاد اسلامی که از کتب مختلفی که در این باره به رشته تحریر در آمده است از طرف دیگر، اینطور استنباط می گردد که دولت ها ثروت بدست آمده از سرمایه های دولتی را عمدتا می بایست برای طرحهای کلان مملکتی و عمران شهرها و روستاها هزینه کنند و نه اینکه در هر کار سرمایه ای هم وارد شده و در نتیجه رقیب بخش خصوصی شوند. بلکه می بایست بخش خصوصی را در راه سرمایه گذاری ها و کارآفرینی های مفید به حال جامعه آزاد گذارده و کمک کنند. و در واقع یکی از این کمکهای مهم، همانا هدایت سرمایه از بخشهای غیر مولد به بخشهای مولد که در حال حاضر نیاز مبرم کشور در راستای اقتصاد مقاومتی است، می باشد. راهکار ها: در جهت ارائه راهکار باید به دو نکته اساسی اشاره نمایم که در کنار سرمایه گذاری های مفید و بجای دولتی در راستای ایجاد رفاه و امکانات عمومی از قبیل مدرسه و کادر آن، مراکز درمانی و کادر آن ، و همچنین انجام پروژه های کلانی که منتج به کارآفرینی بخصوص توسط بخش خصوصی می گردد. این دو نکته عبارتند از مسدود کردن هرچه بیشتر را های کسب معاش راحت و دلال گونه و واسطه گونه و غیر تولیدی و نگه داشتن اندازه آنها در صرفا حداقل نیاز. متاسفانه سیاست های شهرداری های کلان شهرها به جهت کسب حداکثری نقدینگی از شهروندان صرفه نظر از اینکه بومی یا مهاجر هستند به بهانه اجرای پروژه های عمران شهری و در عین حفظ استقلال مالی و تدوین روشهای من درآوردی و مخربی مانند فروش تراکم و روش بسیار خطرناک اجازه تبدیل کاربری املاک مسکونی به تجاری با اخذ مبالغ بسیار کلان که در حال حاضر با شدت زیادی در پایتخت انجام می شود ، در جهت عکس اقتصاد مقاومتی حرکت می کنند و بیشتر از پیش به تشویق حداکثری مهاجرت کمک می نمایند.که بر کسی پوشیده نیست که مهاجرت به قصد کسب معاش راحت و در کمترین زمان از هر راه ممکن که از خصیصه های مهاجرت های اینچنینی است، چه ضربه جبران ناپذیری به اقتصاد و حتی فرهنگ یک جامعه وارد می کند. باید توجه کرد که دلالی و واسطه گری که جدیدا به آن نام به ظاهر زیبای "بیزینس" و "بازاری" داده اند در حالت کلان یک زنجیره است که از درب کارخانه یا مرز ورود یک کشور شروع شده تا به دست مصرف کننده برسد، که مغازه داری و خرده فروشی را نیز بنده حلقه آخر این زنجیره کلان می دانم. حال اگر توجه کنیم در فاز بسیار خوبش و به دور از حرکتهای آنچنانی و ثروتهای شبهه ناک و غیره ، چون این زنجیره در مملکت ما راحت ، بی دردسر، بی مشکل و با ریسک بسیار کم بخصوص در کلان شهرها می باشد، طبیعی است که کسی در شهر و دیارش نماند و به تولید در هیچ سطحی از قبیل کارگری، سرمایه گذاری ، کارشناسی و....به هیچ وجه روی خوشی نشان ندهد. پس می بایستی سیاستها و قوانینی اتخاذ گردند که بجای تسهیل، این امر را در مقایسه با تولید، سخت و پر درد سر کنند تا هر کسی و در هر سطح سرمایه ای و با وجود توانایی های تولید، رقبت نکند به آن متمایل گردد. همانطور که در بالا گفته شد، هر که به دلیل کسب ثروت حداکثری و در کوتاه ترین زمان ممکن به شهرهای بزرگ بخصوص پایتخت می آید ، اولین جاذبه سرمایه گذاری در آن شهر برایش ملک و مسکن است. پس لذا حتی ممکن است با وجود اجرای بند یک بالا، به دلیل بازدهی بالای سرمایه گذاری در بخش ملک و مسکن در کلان شهر ها، همچنان نه تنها مهاجران محترم را آنچنان که باید و شاید ترغیب به بازگشت و یا به عبارتی ترک آن کلان شهر نکند، حتی همچنان مهاجرت افراد و در نتیجه مهاجرت سرمایه و نیروی انسانی ادامه داشته باشد و تولید در شهرستانها و روستاها با مشکل کمبود سرمایه و نیروی انسانی روبرو باشد. اما اگر بتوانیم با وضع قوانین و مقررات مفید و کارآ و اتخاذ و استمرار سیاست های مناسب ملک و مسکن را در کلان شهرها بخصوص پایتخت بی رونق کنیم و بجای آن رونقی نسبی به همین مقوله در شهرستان ها و روستا ها بدهیم ، یک انگیزه مضاعف برای جلوگیری از مهاجرت و حتی بازگشت می توانیم بوجود آوریم. البته در کنار دو مسئله و راهکار بسیار مهم بالا، تذکر یک نکته مهم نیز در خصوص صرفا پایتخت این است که اگر دولت بتواند حتی اگر عزمی در انتقال پایتخت ندارد، وزارتخانه ها، سازمانها و شرکتهای مرتبط را حدالمقدور در استانهای مختلف پخش کند نیز می تواند در سیاست های کلان اقتصاد مقاومتی بالا موثر باشد. انتهای متن/
94/04/29 - 00:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها