محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826855975
اینجا خیرآباد است، حوالی تهران... + عکس
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
اینجا خیرآباد است، حوالی تهران... + عکس اینجا خیرآباد است در حوالی تهران که امروز عجیب نامش معنا پیدا کرده :ایستگاه افطاری صلواتی دانش آموزان مهاجر افغانستانی مدرسه خودگردان هجرت.
به گزارش فرهنگ نیوز، هرقدر به روز ولادت امام حسن(ع) نزدیک می شدیم پیام ها و زنگ ها بیشتر می شد: آقا جدی گفتید؟ خود ما قراره افطاری بدیم؟ آقا ما مسوول چایی بشیم؟ به جون مادرمون بلدیم. آقا یه هفته است رفتیم رو اعصاب صاحبکارمون اجازه بده روز افطاری بیایم کمک. آقا پرچم افغانستان رو هم بیاریم؟ایده اش اول به ذهن یکی از بچه ها رسید، به معلمهایشان گفتند و همه آمدند.
دو سه نفری از صبح آمده اند اما بقیه سرکار هستند و عصر کم کم سر و کله شان پیدا می شود. مختار از سنگبری، کشمیر از بلورسازی، سید مهدی از سر ساختمان و یکی دو تایی هم نگهبان اند و شب بعد افطار باید بروند. جواد هم زنگ می زند و ناراحت است که صاحبکارش اجازه نداده بیاید.
ایستگاه برپا می‌شود و حالا دیگر دوباره اینجا ایرانی و افغانستانی ندارد. ایرانی و افغانستانی می‌آیند و افطار می‌کنند. اول کمی تعجب می‌کنند وقتی چشم‌های بادامی بچه‌ها را می‌بینند و بعد کم‌کم عادت می‌کنند و این بچه‌های افغانستانی‌اند که حالا سر از پا نمی‌شناسند از این کار جمعی ساده، هر چند که دلگیر باشند از برخی رفتارها و هنوز ته دلشان با آنی که آن روز سر راه هیات جلویشان را گرفت و اذیت شان کرد صاف نشده باشد و همچنان دلشان بگیرد از نگاه‌هایی که به آنها می‌شود اما اینجا که رسیده‌اند همه فراموش کرده‌اند و احساس غرور می‌کنند از اینکه کنار هم جمع شده‌اند و کاری می‌کنند.
تاریخ گواهی می‌دهد که افغانستانی‌ها مهربان اند و با گذشت و زود فراموش می‌کنند اما کاش چیزی نباشد که مجبور باشند فراموش کنند.
شب می‌شود و بچه‌ها، بساط افطار را کم‌کم جمع می‌کنند و منتظر می‌مانند. امسال قرار است در مدارس دولتی ایران درس بخوانند. با دستوری که مقام معظم رهبری داده است و آنها همچنان منتظر اند که مدارس وعده شهریور ماه می‌دهند.
94/4/21 - 12:12 - 2015-7-12 12:12:21
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها