واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
یادداشت حراج هنری؛ سرمایهگذاری سودده نوظهور چندی است، بازار حراج آثار هنری بخصوص نقاشی در کشور داغ شده و هر از گاه خبر فروش یکی از نقاشیها به قیمت بالا به گوش میرسد.به نظر میرسد، این اخبار موجب خرسندی است، چرا که نشان میدهد معیشت هنرمندان کمتر از قبل به حمایت دولتی وابسته است.
تامین مالی بخش هنری از طریق جامعه می تواند سویه های مثبت و منفی داشته باشد. از یک سو هر وقت درآمد سرانه از یک حد بیشتر شود، تقاضا برای محصولات هنری ایجاد می شود. این رویه مطابق با هرم سلسله نیازهای مازلوست که وقتی درآمد سرانه بالا رود، نیاز افراد از امنیت، خوراک و پوشاک به نیاز روحی و هنری معطوف می شود. رشد درآمد سرانه کمک می کند، صنعت فرهنگ و هنر شکل گیرد و افرادی بتوانند از راه فعالیت هنری معیشت خود را سامان دهند و به این ترتیب، حجم فعالیت هنری افزایش یابد. از سوی دیگر، ممکن است در یک اقتصاد درآمد سرانه زیاد نشود و حتی کاهش یابد ولی نابرابری شدید شود و درآمد بخشی از جامعه افزایش یابد. بخش ثروتمندی که درآمد خیلی بالایی دارد، می تواند متقاضی کالاها و خدمات هنری خیلی لوکس شود که اغلب آنها در حراج های گرانقیمت عرضه می شود. روشن است که این وضعیت به معنی رونق فعالیت هنری نخواهد بود چرا که تنها ستاره های فعالیت هنری می توانند تامین مالی شوند ولی افراد متوسطی که خود را وقف فعالیت هنری کرده اند، اما نتوانسته اند درخشش شایان توجهی داشته باشند، از تامین مالی باز می مانند. به عبارت دیگر، این شیوه از تامین مالی فعالیت هنری نمی تواند جریان هنری منسجمی ایجاد کند. سوالی که معمولا به ذهن افراد می رسد، این است که انگیزه ثروتمندان از خرید آثار هنری به قیمت گزاف چیست؟ اولین پاسخ، شاید آن باشد که آنها چنان شیفته هنر هستند که حاضرند بابت آن پول زیادی پرداخت کنند. پاسخ دوم که جامعه شناسانی چون جورج زیمل مطرح کرده اند، این که طبقه ثروتمند همواره دنبال یافتن راه هایی برای تمایز از بقیه جامعه است؛ هر چیزی که بتواند این تمایز را بیشتر به رخ بکشد، برای اغنیا اهمیت بیشتری خواهد یافت. دقیقا به همین دلیل خودروهای فوق لوکس نظیر فراری و مازارتی مشتری می یابند در حالی که رفاه ناشی از این خودروها ده برابر رفاه یک خودروی صد میلیون تومانی نیست! پاسخ سومی هم برای این سوال وجود دارد که از ناحیه اقتصاددانان و فاینانس کارها مطرح شده است. محققان فاینانس دریافته اند که چون عرضه آثار هنری خیلی ممتاز بسیار محدود است، نرخ رشد قیمت آنها در طول زمان نسبتا بالاست و نکته جالب تر آن که دریافته اند نرخ رشد درآمد حاصل از خرید این آثار هنری و فروش آنها پس از یک دوره نسبتاً طولانی، بیشتر از درآمد حاصل از سرمایه گذاری همان مبلغ در شیوه های رایج سرمایه گذاری نظیر بورس، بانک یا اوراق قرضه است. به عبارت دیگر، می توان به خرید این اقلام هنری به چشم یک شیوه سرمایه گذاری نگاه کرد که بازدهی آن گاه بیشتر از بازدهی شیوه های رایج سرمایه گذاری است. لذا انگیزه اقتصادی در پس این رفتار هنری وجود دارد و این انگیزه آنقدر قوی است که نه تنها مکمل انگیزه هنری است بلکه می تواند به تنهایی جایگزین آن گردد و انگیزه ورود به این عرصه را ایجاد کند. مساله خاصی که در این باره وجود دارد، آن است که ورود به این عرصه سرمایه گذاری، منوط به درآمد نسبتا بالایی است که عمده افراد جامعه فاقد آن هستند. اخیراً توجه محققان مالی به این عرصه جلب شده و آنها تلاش می کنند خصوصیت این بازار را شناسایی و تحلیل کنند. موضوعاتی نظیر این که آیا این بازار همسو با ادوار رونق و رکود اقتصادی، دچار رونق و رکود می شود یا رفتار خلاف جهتی دارد یا اساسا از تحولات اقتصاد تاثیر نمی پذیرد، موضوعی است که هم اکنون مورد بررسی است. علی سرزعیم کارشناس اقتصادی
 
دوشنبه 22 تیر 1394 ساعت 03:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]