محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840213119
تنها صداست که میماند
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - فکر نمیکردم لجبازیهای سیاسی کار را به جایی بکشاند که پخش یکی از خاطرهانگیزترین و درخشانترین آثاری که با خاطره دینی ما پیوند خورده است ممنوع اعلام شود. البته تا به امروزهیچ مقام و مسئول رسمی از ممنوعیت پخش ربنای شجریان سخنی نگفته است اما ظاهرا احدی صدای ربنا و آواز افشاری استاد را از رسانه ملی نشنیده است. مسئولان رسانه ملی گفت‌وگوهای اخیر شجریان با رسانه‌های خارجی را بهانه‌ای قرار داده‌اند برای عدم پخش صدای ایشان. اما آیا پخش صدای شجریان و یا هرخواننده دیگری به منزله تایید آرای سیاسی اوست؟ شهرام ناظری هم در جریان انتخابات موضعی خلاف موضع رسمی متولیان صدا و سیما اتخاذ کرد پس پخش صدای او را هم باید ممنوع اعلام کنیم؟ بسیاری از نقش‌آفرینان فیلم‌ها وسریال‌های تلویزیونی و حتی مجریان رسمی صدا و سیما موضعی تندتر از شجریان در قبال وقایع پس از انتخابات داشته‌اند با آنان چه باید کرد؟ اگر صرف حضور در رسانه‌های خارجی و سخنی برخلاف مواضع رسمی دولتمردان جمهوری‌اسلامی به زبان آوردن جرم است پس ازاین به بعد صدای «نی‌نوا»ی علیزاده هم نباید از رسانه ملی به گوش کسی برسد. از هر زاویه‌ای به اقدام مسئولان صدا وسیما نگاه کنیم نمی‌توانیم آن را توجیه کنیم. بسیاری از روزه داران نه شجریان آوازخوان را می شناسند نه از مواضع سیاسی او مطلعند و نه سخنان او را در رسانه‌های بیگانه شنیده اند. آنها سی سال است که با ربنای شجریان سر سفره افطار نشسته‌اند و همه ملاحت روزه را در همان لحظاتی می دانند که در انتظار شنیدن صدای اذان، آواز افشاری و ربنا را همراه با صاحب صدا زیرلب زمزمه می کنند. محروم کردن آنان از چنین لحظاتی آن هم به بهانه سیاسی اصلا خوشایند نیست. این حرف‌ها به منزله موضع گیری سیاسی نیست. هر کسی مسئول گفتار و کردار خویش است اما باید بدانیم سیاست و هنر از یک جنس نیستند. برخورد سیاسی با پدیده‌ای به نام هنر به ویژه هنری که به خاطره قومی و دینی یک ملت راه یافته، سرانجامی جز یاس و حرمان برای اهل سیاست نخواهد داشت. چندی پیش آقای ضرغامی در اعتراض به موضع گیری‌های شجریان در سخنانی گفته بود: «خیلی‌ها صدای خوب داشتند ولی نماندند» به تعبیر دیگر آقای ضرغامی معتقد است شرط ماندگاری، نه صدای خوب که هم‌موضع بودن با آقای ضرغامی است. این سخن نشان می‌دهد که سیاست تا چه اندازه میتواند دیده را از دیدن حقایق بازدارد. صدای خوب حتی اگر از دهان کافر حربی بیرون بیاید شنیدنی است و ماندنی. اما این به آن معنا نیست که هرکس صدای خوبی داشت میتواند مرشد و مراد ما شود و ما نیز مواضع سیاسی و اعتقادی‌مان را با او منطبق کنیم. در هیچ روایت و حدیثی هم نیامده که هرکس صدای خوبی داشت بی برو برگرد در بهشت سکنی خواهد گزید اما از آنجا که برخی از اهل سیاست خود را قسیم جنت و نار می‌دانند می‌خواهند تکلیف همه را در همین دنیا مشخص کنند. همه مشکل در همین‌جاست.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 286]
-
گوناگون
پربازدیدترینها