محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832946511
گزارش خبرنگار فارس از مراسم تشییع شهدا مردانی که همه شهر را بهشتی کردند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش خبرنگار فارس از مراسم تشییع شهدا
مردانی که همه شهر را بهشتی کردند
پیکر پاک و مطهر 270 شهید دوران جنگ تحمیلی که تازه تفحص شده بودند، امروز با استقبال بی نظیر مردم تهران، تشییع شدند و حال و هوای شهر را دگرگون کردند.
به گزارش خبرنگار گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، امروز شهر تهران با آمدن 270 شهید در خیابان ها، بوی بهشت گرفت و خدایی شد. مردمی که تا چند ساعت گذشته، به سرعت از کنار همدیگر می گذشتند و از گرمای هوا گله داشتند و سعی می کردند خود را به منزل برسانند، آمده بودند تا شهدای تازه تفحص شده را تشییع کنند. قرار بود ساعت 4 بعداز ظهر، شهدا از بهارستان تشییع شده و با همراهی مردم به معراج شهدا آورده شوند، اما جمعیت استقبال کننده به قدری زیاد بود که مراسم ساعت ها به طول انجامید. خیابان بهشت، کوچه معراج، معراج شهدا؛ این آدرس ساختمانی است که پیکرهای معطر بهشتیان، پس از تفحص به این مکان، منتقل می شوند. خیلی از مردم تهران از این خیابان که دو سازمان شورای شهر و پزشکی قانونی واقع شده عبور می کنند، ولی نمی دانند که انتهای آن محل نگهداری چه لاله های غلتیده در خونی است. بعد از شناسایی شهدا را از اینجا به خانواده ها تحویل می دهند و در صورت گمنام بودن و بعد از گرفتن آزمایش DNA به خاک امانت می دهند. وجود شهدا به قدری به این ساختمان، عظمت داده است که بالای درب آن، تابلوی سبز رنگی نصب شده که نوشته اند با وضو وارد شوید. به خیابان بهشت می روم، منزلگه آخری که قرار است شهدا به آنجا آورده شوند. عقربه های ساعت 5 بعدازظهر را نشان می داد و شهدا هنوز به میدان بهارستان نرسیده بودند. اما مردم مشتاق و عاشق از قبل از این ساعت در خیابان بهشت، منتظر سروقامتانشان هستند. ایستگاه های صلواتی بر پا شده بود و آب و شربت و شیرینی و شکلات، به مردم می دادند. مردم منتظر، سرتاسر خیابان بهشت نشسته یا ایستاده بودند. از همه گروه ها و طبقات سنی حضور داشتند. مادران و پدران میانسال که برخی با عصا یا ویلچر بودند، مادرانی که نوزاد شیرخوار در بغل داشتند و کودکان خردسال، نوجوانان و جوانان همه آمده بودند. به جمعیت که نگاه می کردی، دخترانی را می دیدی که حجاب مناسب نداشتند یا پسرانی که چهره مذهبی نداشتند، اما همه بر خود وظیفه می دانستند که بیایند. شهدای زنده یا همان جانبازان هم به استقبال هم رزمان خودشان آمده بودند. اکثر کسانی که آمده بودند، در حال دعا خواندن و ذکر گفتن بودند. برخی هم به جایی خیره شده بودند، شاید در حال فکر کردن به این موضوع بودند که شهدا چه کار کردند و ما چه کاری برای انقلاب و نظام و اسلام می کنیم. از هر طرف خیابان، صدای دل انگیز دعا و مداحی به گوش می رسید. متوجه جانبازی که روی ویلچر نشسته، شدم، به سراغش رفته و با او صحبت کردم. 70 درصد جانبازی داشت و گوش هایش به سختی می شنید، پسر نوجوانش او را همراهی می کرد. او گفت من آمده ام به این شهدا بگویم چه خوب ما را جا گذاشتید و رفتید. پا روی خون شهدا نگذارید جانباز در ادامه صحبت هایش گفت که پیام شهدا این است که پا روی خون ما نگذارید که متاسفانه در حال حاضر، عده ای خون شهدا را فرش زیر پا کرده ا ند و دست آویز خیلی ها شده اند. خیلی بد است که آنها را از یاد ببریم، فقط یاد گرفته ایم بگوییم شهدا شرمنده ایم که با این حرف خودمان را گول می زنیم. در حالی که اشک امانش را بریده بود، ادامه داد: این شهدا اگر زنده بر می گشتند و بعضی از نابسامانی های جامعه را می دیدند، می مردند. به او التماس دعا می گویم و خداحافظی می کنم. جلوتر که رفتم تابلوهایی را دیدم که روی آنها نوشته بود، "شهید عزادار نمی خواهد، رهرو می خواهد" و "دریادلان هرگز اسیر خاک نمی شوند". مادری را دیدم که عکس غواصی را در دست داشت، به پیش او رفتم و متوجه شدم مادر شهید گمنام "حمید میانلو مطلق" که غواص بوده، است. مادر گفت که پسرش در 21 سالگی و در سال 64 حین شناسایی و اطلاعات عملیات، شهید شده است. مادر بسیار صبور و آرام بود به نحوی که این آرامش را به من نیز منتقل کرد، گفت که در تشییع همه پیکرهای شهدا شرکت می کند و هر هفته به معراج می رود. پسرش خودش گمنامی را دوست داشت و همیشه می گفت من در بهشت زهرا، قبری نخواهم داشت. یکی از پیام های شهدا این است که پیرو ولی فقیه باشیم از مادر جدا می شوم و در بهشتی ترین خیابان دنیا، به راهم ادامه می دهم. نزدیک معراج شدم که مادری نگاهم را جلب کرد که متوجه شدم مادر شهید گمنام است. اول راضی نبود صحبت کند اما بعد از اطمینان خاطر گفت که پسرم در 25 سالگی و سال 65 در عملیات والفجر 9 به شهادت رسیده است. مادر ادامه داد که پسرش هنگام شهادت یک دختر 2 ساله داشته است و شب قبل از شهادت به دوستش می گوید من اگر شهید شوم مثل مادرم حضرت فاطمه زهرا(س) گمنام می مانم. مادر راز صبوری خود را در کمک خدا، اهل بیت، خود شهدا و ذکر الا به ذکر الله تطمئن القلوب می داند و گفت پیام شهدا این است که راهشان را ادامه دهیم، پیرو رهبر باشیم و تن به ذلت ندهیم و زیر بار ظلم آمریکا و کسانی که مخالف اسلام، امام و رهبری هستند، نرویم. کم کم نزدیک غروب می شود و هر لحظه به خیل مشتاقان شهدا اضافه می شود و ماموران راهنمایی رانندگی جلوی تردد وسایل نقلیه به خیابان بهشت را می گیرند. دست اکثر استقبال کنندگان از شهدا، گل های سفید گلایل بود. چند دختر خردسال در پارک شهر که در مجاورت خیابان بهشت و معراج شهدا است، بازی می کردند. گلی در دست نداشتند، به همین خاطر با همان دست های کوچک خود چمن های پارک را به عنوان گل کندند تا برای شهدا ببرند که همه این ها نشان از پاکی ضمیر این بچه ها و نفوذی که شهدا در قلب ها دارند، است. به اذان مغرب نزدیک شدیم ولی هنوز از شهدا خبری نبود و با اطلاعی که از دوستانم که همراه شهدا بودند، می گرفتم متوجه شدم به علت خیل عظیم جمعیت، کاروان شهدا در ترافیک مانده است. مداح، شروع به قرائت زیارت عاشورا و مداحی کرد و دل های منتظر و مشتاق را کربلایی کرد و حال و هوای همه تغییر کرد و چشم ها از اشک خیس شدند. اذان که سر داده شد، با وجود این که اکثر خیایان مملو از جمعیت بود، ولی مانع خواندن نماز نشد. خیلی ها در همان وسط جمعیت نماز خواندند و برخی پارک را انتخاب کرده و به صورت جماعت، نماز خود را خواندند. مردم مشتاق، منتظر ورود شهدا به خیابان بهشت و معراج شهدا بودند. همه نگاه ها به سمتی بود که قرار بود کاروان از آن طرف بیاید. دل توی دلم نبود و لحظه شماری می کردم شهدا هر چه زودتر وارد بهشت زمینی شوند. عقربه های ساعت، 9:15 دقیقه را نشانه گرفته بود که کم کم کاروان شهدا از راه رسیدند. جمعیت به قدری زیاد بود که به سختی رفت و آمد انجام می شد. وقتی مردمی که همراه کاروان از بهارستان آمده بودند، وارد خیابان شدند دیگر جای تکان خوردن هم نبود. کاروان شهدا با ندای یا حسین مردم تا معراج شهدا تشییع شدند و بوی اسپند و گلاب تمام فضای خیابان بهشت را پر کرده بود. و اینگونه یک روز در پایتخت غبارآلود هوای پاکی را استشمام کردیم. انتهای پیام/
94/03/27 - 10:29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]
-
گوناگون
پربازدیدترینها