محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831483541
مستندي كه ماهرانه بر لبه تيغ انتقاد راه مي‌رود
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: مستندي كه ماهرانه بر لبه تيغ انتقاد راه مي‌رود
حسرت و اندوه دروني، اولين اتفاق بعد از ديدن «مستند 33 سال سكوت» است
نویسنده : محسن دريالعل
حسرت و اندوه دروني، اولين اتفاق بعد از ديدن «مستند 33 سال سكوت» است. اتفاقي كه بلاشك در هر بيننده‌اي القا مي‌شود و از نكرده‌هايمان براي بزرگمردان اين مرز و بوم، زخمي بر دلمان به يادگار مي‌نشيند تا مستند، كار خودش را كرده باشد.
فيلم مستند 33 سال سكوت، روايت زندگي ابوالفضل دوزنده نيست. 33 سال سكوت روايت نامهرباني ما نسبت به تمام دوزنده‌هايي است كه عاشقانه و خالصانه براي اين كشور افتخار آفريدند و در كمال بي‌احترامي و بي‌مهري دل آنها را شكستيم اما همچنان پاي آرمانشان ايستاده‌اند و با وجود اين ناملايمات و ايرادات ساختاري، باز هم عاشقانه، ايران اسلامي را دوست دارند. ابوالفضل دوزنده يك نمونه براي بررسي و بيان دردي است كه ساليان دراز درباره آن سكوت كرده‌ايم؛ دردي كه همه از آن خبر داريم و بارها به چشم، آن را ديده‌ايم اما دل و دهانمان مهر شده و سكوت همه چيز را برايمان رقم مي‌زند.
حسرت و اندوه دروني، اولين اتفاق بعد از ديدن «مستند 33 سال سكوت» است. اتفاقي كه بلاشك در هر بيننده‌اي القا مي‌شود و از نكرده‌هايمان براي بزرگمردان اين مرز و بوم، زخمي بر دلمان به يادگار مي‌نشيند تا مستند، كار خودش را كرده باشد. اصلاً يكي از مهم‌ترين كارهايي كه هر مستند بايد انجام دهد همين تلنگر است كه بيننده و مخاطبش را به تفكر و تعمق وادارد.
33 سال سكوت فارغ از تكنيك‌هاي فرمي ساخت كه جاي صحبت دارد، در قدم اول كه روايت موضوع و سوژه است و در قدم قبل از نخست كه پيدا كردن سوژه و تحقيق روي آن است، اثري موفق و در نوع خود كم‌نظير به حساب مي‌آيد. كم‌نظير از اين جهت كه توانسته موضوعي دشوار را براي روايت انتخاب كند و نتيجه كار، در تصوير و ذهن سازندگان تقريباً يكسان از آب درآمده و مانند بسياري از آثار مشابه نشده است كه تأثير و برداشت مخاطب كاملاً متفاوت از منظور سازندگان مي‌شود. شمقدري كه به ظاهر در ساخت مستند در آلمان دست تنها بوده است، سعي كرده هم به سوژه نزديك شود و هم اين نزديكي باعث ناامني سوژه نشود البته در روند مستند كاملاً مشهود است كه ابوالفضل دوزنده، با همين رفتار صميمي فيلمساز و صداقت او ارتباط برقرار كرده و حالا سكوت چندين ساله را شكسته است.
عموماً مستندهاي پرتره در يك اتفاق و روند طاقت‌فرسا ساخته مي‌شوند. روندي كه از شناسايي سوژه و شخصيت موردنظر شروع مي‌شود و از مسير آشنايي با او، تحقيق درباره موضوع، نزديك شدن و ارتباط برقرار كردن و راضي كردن سوژه و در انتها ساخت اثر به طول مي‌انجامد. به همين خاطر است كه معمولاً مستند‌پرتره خصوصاً از نوع داخلي‌اش، اثر قابل تأملي از آب در نيامده مگر آنهايي كه ارتباط نزديك و قديمي بين فيلمساز و سوژه برقرار بوده باشد اما 33سال سكوت انگار مسيري متفاوت را طي كرده است. شمقدري كه خودش در ابتداي مستند هم بيان مي‌كند هنوز موفق به راضي كردن دوزنده براي همكاري نشده و انگار اين صحنه، اولين برخورد نزديك آن دو با هم است، سعي كرده در حين آشنايي و جلب اعتماد، مستند را هم به پيش ببرد. كار، كار دشواري است. هر اشتباه كوچك و بي‌نظمي، امكان دارد سوژه سخت‌پسند را دلسرد كند يا روند ساخت را به عقب بيندازد. اما شمقدري با صميميت ذاتي‌اش قدمي رو به جلو در مستندسازي برداشته و نتيجه، اثري تأثيرگذار است. البته ۳۳ سال سكوت اثر ويژه‌اي از لحاظ فرم محسوب نمي‌شود. خبري از قاب‌بندي‌هاي فوق‌العاده، تصاوير ناب، روايت غيرخطي، داستان‌هاي فرعي و از اين دست اتفاقات كه مي‌تواند مستند را تبديل به اثري ويژه از لحاظ فرم كند، نيست اما با اين وجود ۳۳ سال سكوت اثر خوبي محسوب مي‌شود كه با عنصر جذابيت، عجين است.
از طرفي ديگر جسارت گروه آرمان مديا در انتخاب موضوع و ريسك ساخت، قابل تحسين است چراكه ۳۳ سال سكوت مانند اثر قبلي اين گروه – ميراث آلبرتا - راه رفتن روي لبه تيغ است با اين حال نسبت به آن مستند، جسورانه‌تر و سرسخت‌تر بوده، از غرزدن‌هاي متداول و سياه‌نمايي، فاصله مي‌گيرد و انتقاداتي منطقي و منصفانه بيان مي‌كند. اينجاست كه تفاوت فيلمساز دلسوز و نق‌زن، مشخص مي‌شود. در مجموع اين مستند توانسته اثري خوش ريتم، جذاب و تأثيرگذار باشد كه مخاطب از قشرهاي مختلف و سلايق و اعتقادات گوناگون را پاي خود بنشاند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۷:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها