واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
داستان استفاده از تلگراف در افغانستان-بخش دوم
آغاز کاربرد تلگراف در افغانستان به عصر «امیر حبیبالله» برمیگردد اما با رشد اقتصادی و رونق تجارت بین افغانستان و دیگر کشورهای جهان، دستگاههای قدیمی دیگر کفاف نمیکرد و دولت تصمیم به ارتقاء دستگاههای موجود گرفت.
ه گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، آغاز کاربرد تلگراف در افغانستان به عصر «امیر حبیبالله» برمیگردد. در زمان حاکمیت او که مقارن با جنگ اول جهانی بود، برای اولین بار 2 دستگاه تلگراف بیسیم جنگی سیار وارد افغانستان شد. با رشد و توسعه اقتصادی و رونق تجارت بین افغانستان و دیگر کشورهای جهان، دستگاههای قدیمی دیگر کفاف نمیکرد و دولت تصمیم گرفت یک دستگاه بزرگ را در کابل به راه بیندازد. در سال 1332 خورشیدی قرارداد خرید یک دستگاه مجهز بیست کیلوواتی فرستنده از نوع «سنگل سایدبند» به همراه دستگاه گیرنده آن که 250 واتی بود بین وزارت مخابرات افغانستان و شرکت «اس اف» از فرانسه منعقد و در سال 1336 این دستگاه در «یکهتوت» و دستگاههای کوچک آن در «مهتابقلعه» به کار افتاد. ارتباط افغانستان با کشورهای خارجی روز به روز زیادتر میشد و دستگاههای قدیمی دیگر توان پوششدادن این ارتباطات را نداشت. چنین بود که در سال 1340 وزارت مخابرات 2 دستگاه 3/5 کیلوواتی فرستنده از شرکت «زیمنس» و بعد یک دستگاه 10 کیلوواتی از شرکت «فیلیپس» خریداری کرد و در ایستگاه فرستنده یکهتوت به کار انداخت. همچنین برای ایستگاه مهتابقلعه 2 دستگاه تلگراف از شرکت فیلیپس و 4 دستگاه دیگر از شرکت زیمنس خریداری شد. مدتی بعد، دستگاههای دیگری از شرکت زیمنس خریداری شد و در ایستگاه مهتابقلعه مورد استفاده قرار گرفت. با به جریان افتادن این دستگاهها در مهتابقلعه ارتباط تلگراف بیسیم با بعضی کشورها با سیستم «تیلیتایپ» برقرار گردید. تا سال 1340 ارتباط تلگرافی با بعضی از کشورها به وسیله تلهتایپ برقرار شد. در همان سال، 6 شرکت تلهتایپ در داخل افغانستان فعال شد و ارتباط توسط تلگراف بیسیم با انگلستان، آلمان، ایران، هند، ایتالیا و اتحاد شوروی ایجاد شد و ارتباط تلگرافی با سایر جهان از طریق این کشورها صورت گرفت. تا سال 1332 امکان ارتباط تلفنی با خارج از افغانستان به صورت تجاری امکانپذیر نبود. در این زمان وزارت مخابرات تصمیم گرفت که دستگاههای بیسیم خریداری کند که هم به سیستم تلگراف و هم به سیستم رادیو تلفنی کار کند. برای همین منظور برای اولین بار یک دستگاه 20 کیلوواتی فرستنده با تمام وسایل جانبی آن خریده شد که توسط آن، برای اولین بار ارتباطات تجاری بین کابل و پاریس برقرار شد و در همان زمان پاریس مخابرههای افغانستان را به صورت ترانزیت با اکثر کشورهای اروپایی، افریقایی و آسیایی اجرا میکرد. ولی باز هم این دستگاه به هیچ وجه نتوانست تقاضای روزافزون تجارت افغانستان را برآورده سازد. به همین دلیل وزارت مخابرات افغانستان دستگاههای مجهزتری را از شرکتهای فیلیپس و زیمنس خریداری کرد. این دستگاه به راحتی میتوانست به صورت مستقیم با لندن، دهلی، مسکو و کراچی ارتباط برقرار کند. مدتی بعد، با آمدن تجهیزات بهتر، مخابره از افغانستان به تمام نقاط جهان به طور مستقیم امکانپذیر شد. بعد از ایجاد ارتباط مخابرهای، وزارت مخابرات به فکر ارسال تصویر و عکس به صورت مستقیم به دیگر کشورها افتاد. برای همین منظور 4 دستگاه «تیلیفوتو» از کشور شوروی خرید و به وسیله آنها، تصاویر را از کابل به تمام نقاط جهان ارسال میکرد. با تجاوز شوروی به افغانستان و در سال 1358 خورشیدی، و ادامه جنگهای داخلی، تمام ایستگاههای مخابراتی و خطوط مخابراتی تلفنی صدمه دید و از بین رفت و این وضعیت، در دوران طالبان نیز ادامه داشت. بعد از روی کارآمدن حکومت انتقالی به ریاست حامد کرزی و با پیشرفت ارتباطات در سراسر جهان، افغانستان نیز از تحوّل بینصیب نماند و هم اکنون ارتباط کشور با سایر کشورها و همچنین در داخل کشور با تلفنهای همراه و ثابت و همچنین اینترنت به راحتی امکانپذیر است. انتهای پیام/
94/02/27 - 13:14
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 95]