تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820143698
ییلاق تحصیل کودکان عشایر قشلاق ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ییلاق تحصیل کودکان عشایر قشلاق ندارد روزنامه خراسان شمالی در صفحه گزارش خود به موضوع نه چندان تازه مشکلات تحصیلی کودکان عشایر کوچرو این استان پرداخته است.
در شماره روز پنجشنبه، بیست و چهارم اردیبهشت این روزنامه محلی چنین آمده است: دست هایش پینه بسته است و رنگ چهره اش را نمی توان تشخیص داد. کودک ایلیاتی دنیایی از آرزو دارد. یکی از آرزوهایش درس و تحصیل است؛ درس خواندن در فضایی مناسب و بدون دغدغه کار و کوچ، بدون تحمل سختی و رنج سفر. خراسان شمالی سرزمین عشایر کوچ رو است به طوری که بیشتر شهرهای استان عشایر کوچ رو دارند. ایل هایی که راه سفر در پیش می گیرند و بار سفر می بندند و قشلاق و ییلاق شان، مهمترین مانع تحصیل کودکان قد و نیم قدی است که با آن ها و پا به پای آن ها در حرکت هستند. 3 هزار و 848 دانش آموز عشایر استان در حالی تحت پوشش آموزش و پرورش قرار دارند که از شرایط و امکانات مناسب آموزشی برخوردار نیستند و به همین دلیل از طرح ها و برنامه های تدارک دیده شده پرورشی نیز نمی توانند بهره مند شوند و چه بسیار از آن ها که از چرخه آموزش باز می مانند.کارشناسان آموزشی بر این باورند که شکاف عمیقی بین تعداد دانش آموزان عشایر دوره متوسطه اول و دوم وجود دارد و خیلی از آن ها به ویژه دختران از ادامه تحصیل باز می مانند. این کارشناسان هم چنین از مشکلاتی مانند فضاهای ناایمن آموزشی، استفاده از ظرفیت کودکان عشایر برای کار دامپروری و کشاورزی، کم سوادی و بی سوادی خانواده ها که موجب می شود اهمیتی به ادامه تحصیل فرزندان خود ندهند و پراکندگی محل اتراق آن ها نیز نام می برند که بر تحصیل دانش آموزان عشایر، تأثیر منفی دارد و دانش آموزان را به خداحافظی ناخواسته و زود هنگام با تحصیل و درس و مشق وادار می کند.
چرا درس بخوانند؟
در سایه چادرش ایستاده است و به گوسفندانی نگاه می کند که گله گله به سمت چادر می آیند. از او می پرسم چند فرزند دارد؟ می گوید: 4 پسر و 2 دختر دارم. هنگامی که از تحصیلات آن ها می پرسم می گوید: تحصیلات به چه قیمت؟ برای چه؟ چراندن گوسفند ها که دیپلم نمی خواهد. فقط پسر بزرگم ادامه تحصیل داد و مدرک گرفت این همه خرج کردم تا درشیروان بماند و درس بخواند اما عاقبت او هم مانند دیگران چوپانی می کند با این تفاوت که آن ها حسرت زندگی شهرنشینی را ندارند ولی او مدام غر می زند و می خواهد به شهر برود و کارگری کند.
به چادر دیگری سر می زنم. در این چادر هم چند بچه قد و نیم قد، از سر و کله هم بالا می روند. اما در این چادر کتاب و دفتر دیده می شود. والدین این بچه ها جوان هستند. آن ها از آرزو هایی که برای ادامه تحصیل داشتند، سخن می گویند و این که با وجود مشکلات ریز و درشت، باز هم خواهان ادامه تحصیل کودکان خود هستند. «عبدالعلی» می گوید: یکی از مشکلات ما حمل و نقل کانکسی است که محل تحصیل دانش آموزان است زیرا برای حمل کانکس به خودروی سنگین نیاز است که برای آن باید کرایه زیادی را پرداخت کنیم. وی ادامه می دهد: تا سال قبل آموزش و پرورش هزینه حمل و نقل کانکس را پرداخت می کرد اما پرداخت هزینه ها قطع و همین موضوع موجب شد تا کانکس را نتوانیم با خود ببریم و بچه ها باید در اتاق های گلی و نامناسب که سقف درست و حسابی هم ندارد، درس بخوانند. «عبدالعلی» معتقد است: اگر شرایط مناسبی برای ادامه تحصیل کودکان عشایر فراهم شود، ادامه تحصیل خواهند داد اما در عین حال از دغدغه ای که به عنوان یک پدر دارد هم سخن می گوید. او بیان می کند: تا ششم ابتدایی که دختر و پسرانم حتما باید درس بخوانند و با وجود سختی کاری که داریم همیشه درس خواندن آن ها اولویت ما بوده است اما اگر پس از آن نتوانند در مدرسه نمونه ادامه تحصیل دهند و یا در مدرسه شبانه روزی درس بخوانند وضعیت مالی مناسبی ندارم تا بتوانم آن ها را برای ادامه تحصیل به شهر بفرستم. یک دانش آموز عشایر شیروان با بیان این که به ادامه تحصیل علاقه مند است، می گوید: سال گذشته مدرسه با محل اسکان ما، فاصله زیادی داشت اما والدینم موافق رفت و آمد من نبودند و اجازه ادامه تحصیل پیدا نکردم.
سختی های زندگی و تأثیر منفی بر تحصیل
در عین حال، یکی از معلمان عشایر کوچ رو می گوید: سختی های زندگی عشایر بر تحصیل آن ها هم تأثیر گذاشته است و بیشتر خانواده ها از سواد کافی برخوردار نیستند و اهمیتی به تحصیل فرزندان خود نمی دهند اما در این میان نبود مدرسه مناسب، کانکس هایی که هم معلم در آن زندگی می کند و هم کلاس درس است و گاه نبود همین کانکس ها که به معضل تبدیل می شود راه دشواری برای تحصیل دانش آموزان ترسیم می کند.
وی ادامه می دهد: عشایر، مردمی زحمتکش و پر تلاش هستند و برای امرار معاش خود ناچار هستند همیشه در حرکت باشند و این امر مانع بزرگی بر سر راه تحصیل فرزندان آن ها ایجاد می کند. «روان بخش» معتقد است: ایجاد مجتمع های شبانه روزی در مناطق عشایری راهکار خوبی برای تحصیل دانش آموزان است اما چشم پوشی از نیروی کار کودکان و نوجوانان برای عشایر سخت است و به تحصیل فرزندان خود در مقاطع بالاتر راضی نمی شوند و با وجود این که بعضی از دانش آموزان به ادامه تحصیل علاقه دارند اما نبود مدرسه و نامطلوب بودن وضعیت اقتصادی خانواده مانع آن می شود.وی عنوان می کند: بخش دیگری از مشکل، مربوط به بیتوته معلمان در مناطق عشایری است که در کیفیت آموزشی بسیار مؤثر است اما به این دلیل که امکانات این کار مناسب و فضای بیتوته نیز فراهم نیست کیفیت آموزش معلمان افت می کند و کمتر فردی راضی می شود تا همراه عشایر بماند مگر افرادی مانند من که اهل این محل و ایل هستم. وی می افزاید: وضعیت برخی از فضاهای فیزیکی مدارس عشایری و امکانات آموزشی بسیار نامناسب است و برخی معلمان بدون تأثیرگذاری مطلوب در این مدارس حضور می یابند. وی از نامناسب بودن وسایل کمک آموزشی در مدارس عشایری سیار به علت مناسب نبودن فضای آموزشی نیز خبر می دهد و اظهارمی دارد: برای جبران این موضوع، بسته های آموزشی مورد استفاده قرار می گیرد اما با این وجود، شناخت این دانش آموزان که بسیاری از آن ها از هوش بالایی بر خوردارند از فناوری های روز و رایانه کم است و تنها امتیازی که از آن برخوردارند این است که دانش آموزان عشایر سیار برای ثبت نام در هر یک از مراکز شبانه روزی راهنمایی در اولویت قرار دارند. وی با بیان این که برخی از مشکلات دانش آموزان عشایر استان به علت شرایط منطقه یا در حال کوچ بودن آن ها قابل برطرف شدن نیست، می افزاید: بیشتر دانش آموزان عشایر سیار در زمان قشلاق در مراوه تپه هستند و بیشترین مشکل در این منطقه، نبود آب آشامیدنی مناسب است و هم چنین نامناسب بودن سرویس بهداشتی مدارس عشایری و پراکندگی سیاه چادرهای عشایر از دیگر مشکلات است که دانش آموزان با آن مواجه و گاه مجبور هستند مسافت زیادی را برای رسیدن به مدرسه طی کنند آن هم در حالی که بسیاری از محورهای این مناطق صعب العبور است.
حرکت معلمان با دانش آموزان عشایر
در عین حال، مدیر آموزش و پرورش مانه و سملقان از وجود 3 نقطه عشایری در این شهرستان خبر می دهد و می گوید: معلمان یا همراه این دانش آموزان در حال حرکت هستند و کلاس های آن ها را در چادر تشکیل می دهند و یا در فواصل کوچ که عشایر اتراق دارند آموزش های خود را ارائه و به شکلی برنامه ریزی می کنند که تا قبل از کوچ بهاره امتحان دانش آموزان در مقاطع مختلف به پایان برسد. «جنتی» در مورد کلاس هایی که در کانکس تشکیل می شود، نیز می افزاید: فقط در یک نقطه از نقاط عشایری، کلاس کانکسی دایر است که علت تشکیل آن نامناسب بودن فضای فیزیکی کلاس در منطقه ای بود که عشایر ایل لیک در آن جا اتراق داشتند. وی بیان می کند: استفاده از کانکس فقط برای عشایر نیست و ممکن است در روستاهایی که فضای آموزشی مناسبی ندارند هم از کانکس استفاده شود. وی با اشاره به این که رفت و آمد بر آموزش تأثیر منفی دارد، ادامه می دهد: امسال برای اولین بار در عشایر ایل لیک، شرایط گرد هم آمدن 15 دانش آموز فراهم شد که در 5 پایه درس می خوانند و دوره آموزشی خود را به پایان می رسانند.وی تصریح می کند: در ساخت فضای فیزیکی کلاس ها در مناطق عشایری از مصالح محیطی استفاده شده است و تحصیل دانش آموزان در بعضی مناطق مانند گرماب در چادرهاست و در برخی موارد معلمان هم با دانش آموزان جا به جا می شوند. وی در مورد ترک تحصیل دانش آموزان عشایر نیز می افزاید: آمار دقیقی در این زمینه نداریم زیرا تعداد دانش آموزان متغیر است و ممکن است از این آموزشگاه به آن آموزشگاه بروند و به دلیل جا به جایی نمی توان آمار درستی ارائه کرد اما پی گیر ادامه تحصیل آن ها نیز هستیم.
فقر فرهنگی و مالی مهم ترین عامل ترک تحصیل
شیروان بیشترین تعداد دانش آموزان عشایر را دارد که تعدادی از آن ها عشایر کوچ رو هستند. مدیر آموزش و پرورش شیروان در مورد چگونگی فراهم شدن شرایط تحصیل مناسب برای این دانش آموزان، مهم ترین عامل ترک تحصیل دانش آموزان عشایر را فقر فرهنگی و مالی خانواده ها می داند و شمار دانش آموزان عشایر کوچ رو در این شهرستان را 645 نفر ذکر می کند که از این تعداد 275 دانش آموز دختر هستند البته به گفته وی، این رقم در دوره های بالاتر تحصیلی کاهش می یابد به طوری که تعداد دختران در دوره متوسطه اول 177 و تعداد پسران 38 نفر است و در متوسطه دوم دختری تحصیل نمی کند و تعداد پسران هم 149 نفر است.«چاره ساز» می گوید: مشکل اصلی ما در این بخش نبود دانش آموز دختر در مقطع متوسطه دوم است و راهکاری هم جز ساخت مدرسه شبانه روزی دختران نداریم تا خانواده ها به ادامه تحصیل دختران خود ترغیب شوند.
175 آموزشگاه عشایری
در همین حال، «عصمت بدخشان» معاون آموزش ابتدایی اداره کل آموزش و پرورش خراسان شمالی، می گوید: عوامل مختلفی موجب شده است که نرخ گذر از مقطع ابتدایی در دانش آموزان عشایر به مقاطع بالاتر در دست نباشد اما با نگاهی به آمار دانش آموزان دوره های ابتدایی و متوسطه می توان دریافت که تفاوت این 2 رقم زیاد است.به گفته وی، 3 هزار و 944 دانش آموز عشایر در 175 آموزشگاه تحصیل می کنند که تعداد آن ها در مقطع ابتدایی 3 هزار و 275 نفر، در مقطع متوسطه اول 514 نفر و در مقطع متوسطه دوم 176 نفر است.وی بیان می کند: شیروان بیشترین تعداد دانش آموزان عشایر را دارد و هزار و 414 نفر در شیروان تحصیل می کنند که از این تعداد 998 نفر در مقطع ابتدایی، 252 نفر در متوسطه اول و 164 نفر در متوسطه دوم تحصیل می کنند.وی با اشاره به این که از 5 مرکز شبانه روزی عشایر 3 مرکز در شیروان و یک مرکز در مراوه تپه است، در مورد نبود مرکز شبانه روزی دختران در مراوه تپه هم ادامه می دهد: پی گیری های زیادی برای ساخت یک مرکز در مراوه تپه انجام شده است که امیدواریم به زودی عملیاتی شود.وی می گوید: این مورد موجب شده است تا متأسفانه تعداد دخترانی که پس از پایان مقطع ابتدایی ترک تحصیل می کنند بیش از پسران باشد و اگر این مرکز شبانه روزی در مراوه تپه دایر شود، شرایط بهتری برای ادامه تحصیل دختران به وجود می آید.وی ادامه می دهد: اولویت برای ثبت نام در مدارس شبانه روزی در همه نقاط استان به عشایر داده شده است اما با این حال بسیاری از خانواده ها به علت استفاده از دختران دانش آموز به عنوان نیروی کار و هم چنین ازدواج آن ها در سن کم، به تحصیل آن ها تمایلی ندارند.وی با بیان این که هزار و 54 نفر در مراکز آموزشی مانه و سملقان تحصیل می کنند که از این تعداد 875 دانش آموز ابتدایی، 167 دانش آموز متوسطه اول و 12 نفر در متوسطه دوم به تحصیل مشغول هستند، تصریح می کند: 98 درصد کودکان عشایر تحت پوشش آموزش و پرورش قرار دارند اما مشکل بعد از این پایه است که تعداد دانش آموزان کاهش پیدا می کند زیرا تا آن پایه مدرسه در محل زندگی عشایر دایر است اما از آن پس در دوره متوسطه اول دانش آموزان در مراوه تپه و شیروان ثبت نام نمی کنند و از تحصیل باز می مانند البته این موضوع پی گیری شده است که در مراوه تپه هم دانش آموزان و به ویژه دختران به شکل غیر حضوری تحت آموزش قرار گیرند و کتاب رایگان هم در اختیار آن ها قرار داده ایم تا در کلاس ها شرکت کنند.وی با بیان این که حتی برای 3 دانش آموز هم در دوره ابتدایی شرایط تحصیل و معلم فراهم شده است، عنوان می کند: با این وجود تعداد دانش آموزان در پایه های بالاتر کم و این موضوع یکی از مشکلات ماست و از علل مهم آن می توان به ممانعت خانواده ها از ادامه تحصیل دانش آموزان اشاره کرد. وی می افزاید: دانش آموزانی که باید تحصیل کنند به کار گرفته می شوند به طوری که بر اساس آماری که آبان ماه سال گذشته گرفته شد، 71 نفر از دانش آموزان عشایر ترک تحصیل کردند و مشغول به کار شدند، 39 دختر ازدواج و 11 نفر فوت کردند.وی با بیان این که از نرخ گذر دانش آموزان عشایر از ابتدایی به متوسطه آماری نداریم، درباره تعداد کانکس های سیاری که عشایر استفاده می کنند نیز می گوید: 69 کانکس جایگزین کلاس های خشتی و گلی و کپری شده است اما برای مناسب سازی و حذف این کلاس ها به 39 کانکس دیگر نیاز داریم که پی گیر جذب آن هستیم. ک/1
5132
24/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها