واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
بالا گرفتن جدال پارلمانهای «سبز و سفید» ایران و آمریکا بر سر مذاکرات هستهای/حاشیهها، به درون اتاق مذاکرات نفوذ میکنند؟
در حالیکه کمتر از 2 ماه زمان تا ضرب الاجل نهایی دستیابی ایران و 1+5 به توافق نهایی زمان باقی مانده است، دیپلمات ها و ساختمان های سفید و سبز واشنگتن و تهران سازهای متفاوتی را برای این « توافق» کوک می کنند.
روز نو : در حالیکه کمتر از 2 ماه زمان تا ضرب الاجل نهایی دستیابی ایران و 1+5 به توافق نهایی زمان باقی مانده است، دیپلمات ها و ساختمان های سفید و سبز واشنگتن و تهران سازهای متفاوتی را برای این « توافق» کوک می کنند.
به گزارش روز نو به نقل از نامه نیوز، یک هفته تا تصویبِ نهایی طرح «نظارت بر توافق هستهای» در مجلس نمایندگان آمریکا زمان باقی مانده است؛ مجلس ایران هم از قافیهِ تندروهای ساختمان سفیدِ آمریکا عقب نمانده و با تدوین یک طرح سه فوریتی گوی رقابت را از مردان کنگره آمریکا ربوده و نه تنها خواستارِ نظارت بر توافق هسته ای بلکه خواستار توقف مذاکرات تا قطع تهدیدات مقامات آمریکایی است.
چالش میان پارلمان های ایران و آمریکا اما تازه نیست، از هجده ماه گذشته و همزمان با آغاز دورِ جدید مذاکرات هسته ای ایران و غرب، تندروها و مخالفان مذاکرات هسته ای در دو کشور هرچه طرح و ماده و متمم و لایحه داشتند به صحن و جلسه علنی آوردند تا شاید مانعی بر سر راه مذاکره کنندگان ایجاد کنند.
در کشاکش بین پارلمان ها اما دیپلمات های هسته ای تهران و واشنگتن در حالِ کوک کردنِ ساز دیگری هستند، دور یک میز می نشینند، با پسته ایرانی میزبانِ «جان کری» می شوند، خبر جابه جایی و باز شدن دفاتر جدید دیپلماتیک در تهران و نیویورک علنی می شود، تصمیمی که گویا یک سال قبل گرفته شده است، نو شدنِ ساختمان هایی پس از 35 سال که به گفته مقامات البته هیچ ارتباطی با مذاکرات هسته ای ندارد.
حسن روحانی، رئیس جمهوری کشورمان و محمد جواد ظریف از یک سو، مونیز و اوباما و کری از سوی دیگر به همراه همتایان روسی، آلمانی، فرانسوی و انگلیسی به عنوان مقامات اصلی پیشبرد مذاکرات هسته ای طی هجده ماه گذشته از خوش بینی و تلاش جدی و اراده سیاسی خود و لزوم پایبندی و انعطاف پذیری طرف مقابل گفتند و تاکید دارند که «توافق» نزدیک است؛ موضوعی که بیش از پیش هدف مشترک ایران و غرب برای رسیدن به حل و فصل نهایی این پرونده 12 ساله را به نمایش می گذارد.
در این میان اما، سیاست چماق و هویج آمریکایی ها گاها چهر می نمایاند و پابه پای اقدامات کنگره، فضای مذاکرات را ابهام آلود و تیره می کنند. در آخرین نمونه از این نوع سیاست، مقامات آمریکایی در میانه مذاکرات باز هم از تهدید نظامی سخن به میان آوردند، این در حالی است که به عقیده کارشناسان سخن راندن از تهدید و «گزینه نظامی» از سوی جان کری و جو بایدن آنهم در اوج مذاکراتِ پر سروصدای هسته ای نه تنها آنها را در دام بازی تندروها انداخته بلکه به تغییر دیدگاه های طرف ایرانی و در نهایت بر هم خوردن میز مذاکرات منجر خواهد شد، موضوعی که از سوی مقام معظم رهبری نیز به آن اشاره و ضمن اعلام تمایل به پایان و به نتیجه رساندن مذاکرات از سوی ایشان عنوان شد که من موافق مذاکره زیر شبحِ تهدید نیستم.
جان کری، وزیر خارجه آمریکا اخیرا عنوان داشت که ایران باید درک کند که آمریکا در شرایطی که منطقه با بیثباتی روبهرو است، بیکار نخواهد ماند. آمریکا قادر است تا در برابر هرگونه دخالتی که نامناسب بوده و خلاف قوانین بین المللی باشد، بایستد.
جو بایدن، معاون رئیس جمهوری آمریکا نیز تاکید کرد که تهدید به حمله به ایران یک بلوف نیست و آمریکا قادر به عملیاتی کردن آن است؛ سخنانی که از سوی معاون رئیس جمهوری آمریکا آن هم در شرایطی که دوکشور مذاکرات موفقی را بر سر پرونده هسته ای صورت می دهند، تعجب برانگیز بود.
شبحِ تهدید و جدالِ پارلمان ها بر سرِ مذاکرات
تهدید به روی میز ماندن گزینه نظامی علیه ایران در نقطه طلایی مذاکرات هسته ای در حالیست که به گواهِ تحلیلگران، سیاستمداران و رسانه ها، دولت های ایران و آمریکا نیازمند این «توافق» و از همه مهمتر مسئول آن و تعهدات پس از آن هستند، آنگونه که به گفته کارشناسان حقوق بین الملل «در عرصه بین الملل و نظام بین الملل وقتی دولت هایی که مسئولیت سیاست خارجی دارند تعهدی را می پذیرند باید به آن عمل کنند.قوه مجریه طرف تعهد است و اگر مسئولیتی را برعهده می گیرد و اقداماتی را انجام میدهد باید به آن پایبند بماند، جامعه بین المللی با نهادها و قوای داخلی کشورها سروکار ندارد و طرف تعهد وزارت خارجه، دستگاه دیپلماسی و دولت آمریکا است و چیزی که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که مسائل داخلی آمریکا ربطی به تعهدات بین الملی دولت ها ندارد»
بنابراین این دولت اوباما است که همانند هجده ماه باید در مقابل کنگره و منتقدان بایستد و به تعهدات و مذاکرات هسته ای با ایران و دیگر اعضای گروه 1+5 پایبند باشد و با حل و فصل دعوای خانگی بر سر مذاکره با ایران، مسیر هرگونه مانع تراشی را مسدود کند.
وزیر خارجه ایران نیز بارها اعلام کرده است که ما با دعواهای داخلی در آمریکا کاری نداریم، طرف مذاکرات ما کاخ سفید و دولت آمریکا است؛ موضوعی که در نهایت به اقدامات احتمالی پارلمان ایران در قبال توافق نهایی نیز تعمیم پیدا خواهد کرد.
با این حال، کمتر از 2 ماه تا پایان زمانِ تعیین شده از سوی ایران و اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به همراه آلمان برای دستیابی به توافق نهایی زمان باقی مانده است، زمانی که احتمال تمدید آن بسیار کم رنگ است و پیش بینی می شود و در روزهای آینده در یکی از پایتخت های اروپایی گام های نهایی برای مکتوب و امضا کردن «توافق نهایی و جامع» برداشته خواهد شد؛ احتمالی که اکنون و با علم شدن پرچمِ رقابت و دخالت پارلمان ها تا حدی به حاشیه رفته است.
جدول برنامه زمانبندی گروه های مذاکره کننده نیز تغییری نکرده است، سکوت همچنان بر تیم های مذاکره کننده حکمفرماست و هتل کوبرگِ وین، پایتخت اتریش طبق برنامه از پیش اعلام شده هفته جاری میزبان گروه های مذاکره کننده ایران و 1+5 برای ادامه روند نگارش متنِ توافق نهایی خواهد بود.
درب های اتاق های مذاکرات هسته ای اما به نظر می رسد که همانند یک سال و نیم اخیر به روی حاشیه ها و تلاش های پارلمانی و تندروی ها بسته بماند، تلاش هایی که هرچند انتقاد ظریف و اخم کری را به همراه داشت اما نتوانست بر متنِ مذاکرات غلبه کند.
تاریخ انتشار: ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۱:۱۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]