محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852604776
- میلاد پیشوای عدالت و راستی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به مناسبت سالروز ولادت امام علی (ع)/ میلاد پیشوای عدالت و راستی سیزدهم رجب سالروز ولادت امام علی(ع) پیشوای عدالت، راستی و یگانه مولود کعبه است. مولای شیعیان جهان که با عطر وجودش این عالم خاکی را سرشار از رایحه ی دلنواز معنویت و عبودیت کرد و با مجاهدت و ایستادگی بی همتایش، دشمنان خاندان اهل بیت(ع) را حیرت زده ساخت.
اویی که سرچشمه ی زلال انسانیت و آموزگار اخلاق و پارسایی بود.
نیمه نخست رجب فرستادگان حق، مژده ی میلاد پر برکت یکی از برگزیدگان یکتای بی همتا را به عالمیان دادند تا بیاید و گستره ی گیتی را مملو از خوبی، نیکی و سعادت کند و آموزنده ی درس عزت، شرافت و رادمردی به تمامی نسل ها شود و معلم اخلاق، سیرت و انسانیت لقب گیرد.
او، علی ابن ابیطالب(ع) نخستین پیشوای مسلمانان جهان و پدر تمامی یتیمان بود، والامقامی که پروردگار، کعبه، خانه ی مقدس خویش را مامنی امن برای لحظه ی میلادش قرار داد و این گونه فاطمه بنت اسد از پرهیزگارترین بانوان و همسر گرامی حضرت ابوطالب(ع) به فرمان خدا، قدم در آن گذاشت تا عرشیان او را برای تولد مولود کعبه یاری رسانند.
نام حضرت علی (ع) در لغت از علوّ، به معنای والایی گرفته شده که در روایت های گوناگون نیز به ملحوظ بودن این معنا در نامگذاری ایشان اشاره شده است. این نام در آن زمان در نوع خود منحصر به فرد به شمار می رفت زیرا نمونه ای از این اسم پیش از آن در منابع نیامده بود.
حضرت علی(ع) پس از برگزیدن شدن حضرت محمد(ص) به پیامبری، نخستین فردی بود که به اسلام ایمان آورد و در مدت سه سال دعوت مخفیانه و پس از آن دعوت آشکار به اسلام ایشان را در مسیر سنگین رسالت یاری رساند.
راه و روش حضرت علی(ع) از سرسپردگی کامل او در برابر فرمان پروردگار نشات می گرفت و بر پایه ی اسلام ناب محمدی شکل گرفته بود.
پس از هجرت پیامبر اسلام(ص) به مدینه مسلمانان شاهد جانبازی و فداکاری حضرت علی(ع) در میدان جهاد و ضبط و نگارش آیات قرآن کریم به وسیله ی ایشان شدند. آن حضرت آیه های قرآن را با دقت فراوان می نگاشتند و به همین دلیل این امام همام را از کاتبان وحی و حافظان قرآن به شمار می آورند. همچنین در این زمان حضرت محمد(ص) فرمان اخوت و برادری مسلمانان را صادر کردند و با امیرالمومنان(ع) پیمان برادری و اخوت بستند.
پیامبر اکرم(ص) پس از پایان مراسم حج در آخرین سال زندگانی پر برکتشان، در هنگامه ی بازگشت خویش در غدیرخم در نزدیکی جحفه به کاروانیان دستور توقف دادند، حضرت محمد(ص) در آن لحظه به فرمان پروردگار باید رسالت خویش را به سرانجام می رساندند.
ایشان در خطبه ای حضرت علی(ع) را جانشین و برادر خویش معرفی کردند و فرمودند:«هر کس که من مولا و رهبر او هستم، علی هم مولا و رهبر او است.»
اما پس از وفات حضرت محمد(ص)، علی ابن ابیطالب(ع) به دلیل شرایط خاص آن روزگار از حکومت کناره گرفت و به هدایت گری و راهنمایی جامعه پرداخت تا آن که پس از 25 سال دوری از حکومت، ایشان خلافت را برعهده گرفتند تا عدالت راستین و اسلام ناب محمدی را گسترش دهند.
سرانجام دشمنان خاندان اهل بیت(ع) وجود مطهر امیرالمومنان را بر نتافتند و در پی قتل ایشان برآمدند و این گونه ابن ملجم مرادی از گروه خوارج در نوزدهم رمضان 40 هجری در هنگام انجام فریضه ی الهی آن امام همام را مجروح کرد و حضرت علی(ع) پس از 2 روز در بیست و یکم رمضان به شهادت رسیدند و جهان اسلام را سوگوار فراق خویش کردند.
حجت الاسلام جواد نوروزی گوهر کارشناس امور دینی در رابطه با معیارهایی که سبب می شود فردی از طرف خدا، مسوولیت امامت و رهبری یک جامعه را بر عهده بگیرد، می گوید: با استناد به آیه ی 124 سوره ی بقره که خداوند می فرمایند:« لا ینال عهدی الظّالمین» به معنای آن که هیچ وقت عهد من به ظالمین نمی رسد. می توان گفت عهد، خلافت و جانشینی خداوند به افرادی که به هر شکلی ظلم کرده باشند و تنها به انسان هایی که معصوم از هرگونه گناه باشد، می رسد. هنگامی که این موضوع را در شخصیت امیرالمومنان بررسی می کنیم در می یابیم که ایشان از تمامی فضلیت های رفتاری مورد نیاز رهبری و پیشوایی یک امت برخوردار بوده است، ویژگی هایی همچون صداقت گفتار و رفتار، دوری از شرک و تقوای الهی همگی در زندگی حضرت علی(ع) مشاهده می شود و این امر سبب می شود تا پروردگار ایشان را به عنوان رهبر و جانشین جامع خویش انتخاب کند.
این کارشناس امور دینی با بیان این موضوع که روایت های گوناگون به فضیلت های حضرت علی(ع) اشاره دارند، اظهار کرد: در احادیث و سخنان مختلف شاهد ویژگی های بی همتای امیرالمومنان هستیم هنگامی که پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: «ای علی(ع) تو برای من همچون هارونی برای موسی(ع)» این منظور به مردم می رسد که علی ابن ابیطالب(ع) جانشین رسول اکرم(ص) هستند. همچنین پاسخ به ندای و هدایت پروردگار پس از مبعث پیامیر(ص) از طرف حضرت علی(ع) نشانه ی شایستگی کامل ایشان برای پذیرفتن رهبری مردم و جانشینی حضرت محمد(ص) است.
وی درباره مخالفت برخی از افراد با حکومت حضرت علی(ع) پس از رسول نبی اسلام، بیان داشت: متاسفانه در جهان هستی برخی از افراد همواره درگیر دنیاخواهی و قدرت طلبی بوده و هستند. هنگامه ای که پیامبران برگزیده شدند و در اریکه ی قدرت پادشاهان در زمان های گوناگون قرار گرفتند و راه و روش نادرست آنان را گوشزد کردند، آنها منافع خویش را در خطر دیدند، زیرا برایشان سخت بود که فردی بیاید و زندگی سالمی داشته باشد و به مردم، معیار سنجش بدهد که تا آنها این پرسش را از خود بپرسند که چرا دیگر افراد این گونه نیستند و این نخستین دلیل برای مخالفت و مقابله ی دیگران بود زیرا آن ویژگی را در زندگی خود نمی یافتند. همین امر نیز سبب شد تا با ولایت حضرت علی(ع) به مخالفت بپردازند، زیرا اگر حضرت علی(ع) حکومت را عهده دار می شد، راه و روش پیامبر اکرم(ص) را در پیش می گرفت و این برای منفعت طلبان و دنیا طلبان مطلوب نبود و به همین دلیل در برابر موضوع ولایت ایشان موضع گرفتند. آنها با وجود سفارش حضرت محمد(ص) بر جانشینی حضرت علی(ع) در مقابل ایشان ایستادند تا مردم را از یک هدایت بزرگ و الهی محروم سازند، اما ایشان هیچ گاه از راهنمایی مردم دست نکشیدند و به روش های گوناگون به هدایت گری جامعه روزگار خود ادامه دادند.
حجت الاسلام جواد نوروزی گوهر با اشاره به اینکه مقام امامت در واقع یک شان الهی است و نیازی به تایید آن از طرف دیگران نیست، گفت: امامان وظیفه شان هدایت و رهبری مردم بوده است در صورتی که حکومت داری را نیز در اختیار داشتند، مدیریت جامعه را هم برعهده می گرفتند، اما هیچگاه وظیفه ی امامتشان از عهده ی آن بزرگواران برداشته نمی شد. حضرت علی(ع) هم در برهه ای که از حکومت دور بودند به قضاوت و فتوا می پرداختند زیرا همگان در آن زمان به مبانی دینی آشنایی نداشتند. ایشان در میان مردم با سخنرانی و خطابه هایی که انجام می دادند به هدایت جامعه ی خویش می پرداختند و اگر مشکل ارشادی نیز وجود داشت، برطرف می کردند. بسیاری از احادیث نهج البلاغه و خطبه های امیرالمومنان(ع) پیش از حکومت این امام همام بیان شده که نشانه ی حضور همیشگی ایشان در میان مردم است.
این کارشناس امور دینی در ادامه بیان داشت: مردم پس از چندین سال به راه و روش پیامبر(ص) احساس نیاز کردند و آنانی که سیره، حکومت داری، تقوا، عدالت و حسن خلق ایشان را دیده بودند در مقام سنجش برآمدند و هیچ انسانی را شایسته تر از امیرالمومنان(ع) برای دستیابی آنان به سعادت حقیقی نیافتند. زیرا تنها ایشان قادر بود تا سنت حضرت محمد(ص) را دگربار زنده کند و به قوانین الهی جامه ی عمل بپوشاند، به همین علت مردم خواهان حکومت داری آن امام همام شدند. هر چند باز هم افرادی منفعت طلب در راه حکومت به کارشکنی پرداختند. در یک نتیجه ی کلی می توان گفت که علی ابن ابیطالب(ع) تنها فردی بودند که می توانستند مسیر نبوی را به نیکی ادامه دهند.
وی پرهیز از خویشاوند سالاری را یکی از ویژگی های بارز حکومت امیرالمومنان(ع) عنوان کرد و افزود: حضرت علی(ع) نماینده ی حکومت الهی محسوب می شود که این حکومت شعارش را شایسته سالاری عنوان کرده است. همان طور که پروردگار در آیه ی 13 سوره ی حجرات می فرمایند:«إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَاللّهِ أَتقَاکُم» به این معنی که گرامی ترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شما محسوب می شود. بنابراین حضرت علی(ع) که قرار است سیره ی الهی را در جامعه نهادینه کند، برایشان مهم است که افرادی در پست های گوناگون قرار بگیرند که شایسته ترین هستند. برای نمونه در بررسی سیره ی حکومتی ایشان در می یابیم، هنگامی که برادر آن امام بزرگوار درخواست می کند تا از حکومت بهره ای ببرد، حضرت علی(ع) در برابر او می ایستاد یا زمانی که برخی گفتند که ما سال ها در کنار پیامبر(ص) بودیم به همین دلیل خواهان مقام هستیم، علی ابن ابیطالب(ع) می فرماید که حضور شما در کنار رسول نبی(ص) دلیل بر شایستگی شما نیست؛ مهم آن است که توانمندی کافی و لازم داشته باشید. حضرت علی(ع) خواهان نهادینه کردن حکومت الهی در جامعه بود و به همین علت در رفتار ایشان شاهد توجه به عدالت و شایستگی افراد هستیم زیرا مصلحت دین و مردم برای آن امام والامقام از هر چیزی مهم تر بوده است.
حجت الاسلام جواد نوروزی گوهر درباره ی زندگی فردی امیرالمومنان(ع) گفت: زندگی حضرت علی(ع) چند شاخصه دارد، یک رویکرد، رویکرد اجتماعی زندگی علی ابن ابیطالب(ع) محسوب می شود که در رابطه با حضور ایشان در اجتماع و در میان مردم است. اما یک رویکرد دیگر، رویکرد فردی زندگی ایشان به شمار می رود و آن نوع رابطه علی ابیطالب(ع) با همسر گرانقدر و فرزندانشان است. در یک نگاه به زندگی ایشان متوجه می شویم در آن فضا و سختی که در آن روزگار حاکم بود، نخستین پیشوای مسلمانان فرزندانی صالح را در کانون خانواده تربیت و به جامعه تحویل می دهد که بعدها با رشادت و شجاعت بی مانندشان جهانیان را حیرت زده می کنند. این فرزندان با تربیت و تعلیم حضرت علی(ع) رشد یافتند و با بهترین صفت های انسانی آشنا شدند. این امام والامقام فردی است که در امور منزل به همسرشان کمک می کند و این موضوع را جهاد لقب می دهد. همواره مردم را سفارش می کند تا با فرزندانشان بازی و در تفریحات آنان شرکت کنند. این روحیه ی لطیف حضرت(ع) با فرزندانش در واقع بیانگر این جمله است که برخی می گویند ایشان جامع اضداد بود، به صورتی که در جنگاوری آن گونه قاطع و در ارتباط با فرزندان و کودکان آنقدر مهربان بودند.
وی ضمن اشاره به این نکته که یکی از کارهایی که مسوولان فرهنگی می توانند انجام بدهند، توجه به زندگانی فردی و وجودی اهل بیت (ع) است، اظهار کرد: باید به صورت عملیاتی و کاربردی در قالب های گوناگون ابعاد مختلف زندگی پیشوایان اسلام را به مردم معرفی و سیره ی رفتاری اهل بیت(ع) را برای مردم ملموس کنند زیرا جامعه باید با نوع رابطه ی خانوادگی بزرگان دین آشنا شود. همچنین باید راه و روش عملی زندگی آنان را در زمینه ی فرهنگی مورد بررسی قرار دهند تا درس آموز باشد و به نهادینه سازی این امر در فضای آموزشی کشور بپردازند. در زمینه ی هنری نیز می توانند، رفتارهای زیبای اهل بیت(ع) را به تصویر بکشند تا جامعه بهره های لازم و کافی را در این مسیر ببرد. آن چه قابل بیان است این نکته به شمار می رود که آنان انسان هایی دست نیافتنی نیستند و آمده اند تا جامعه را هدایت کنند، ما باید آن بزرگواران را الگوهایی دست یافتنی کنیم.
حجت الاسلام جواد نوروزی گوهر در پایان با اشاره به رفتار امیرالمومنان (ع) با ابن ملجم مرادی گفت: ایشان نخست به فرزندان خویش سفارش کردند که او را مورد بخشش قرار دهند و در صورتی که خواستند ابن ملجم مرادی را قصاص کنند، تنها یک ضربه به او بزنند. ایشان همواره هدف خود را خارج نشدن از حدود الهی قرار می دادند. این فریادگری حضرت علی(ع) برای تمامی عالم هستی است، اگر قرار بر این باشد که در زندگی به حیات طیبه برسیم، عدالت خواهی شرط این حیات است. اگر به ندای عدالتخواهی، رافت و مساوات ایشان در دنیای کنونی توجه می شد، شرایط جامعه ی جهانی این گونه نبود. حضرت علی(ع) همیشه شعار خود را حفظ احترام برادران دینی و غیردینی اعلام می کردند و می فرمودند که حتی به اسیران در جنگ ها نباید بی احترامی کرد. این ویژگی سبب می شود که ایشان وصیت کند تا قاتل این امام را فرزندانشان ببخشند، زیرا برای علی ابن ابیطالب(ع) تنها رضایت پروردگار مهم است و در خاتمه گفت و گو باید بیان داشت که اگر جامعه امروزی به مرحله ای برسد که رضایت خدا برایش مهم باشد بسیاری از مشکلات کنونی برطرف خواهد شد.
گروه پژوهش - فاطمه قناد
***
"علی مع الحق و الحق مع علی"
رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند: از نظر پیغمبر اکرم (ص)، میزان حق، امیرالمؤمنین (ع) است. از طریق سنی و شیعه نقل شده است که: «علی مع الحق و الحق مع علی یدور حیثما دار»،اگر دنبال حقید، ببینید علی کجا ایستاده است، او چه می کند، انگشت اشاره ی او به کدام سو است.
به گزارش ایرنا، پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای به مناسبت سالروز ولادت حضرت امیرالمومنین (ع)، بیانات رهبر معظم انقلاب را در دیدار مردم بوشهر در 12 آبان ماه 1391 در روز میلاد امام علی(ع) منتشر کرد.
رهبر معظم انقلاب در این دیدار فرمودند: از نظر پیغمبر اکرم (ص)، میزان حق، امیرالمؤمنین (ع) است. از طریق سنی و شیعه نقل شده است که: «علی مع الحق و الحق مع علی یدور حیثما دار»؛ اگر دنبال حقید، ببینید علی کجا ایستاده است، او چه می کند، انگشت اشاره ی او به کدام سو است. زندگی امیرالمؤمنین یک چنین زندگی ای است.
متن کامل سخنرانی به این شرح است:
بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم
بنده هم این روز عید سعید را به همه ی شما برادران و خواهران عزیز بوشهری تبریک عرض میکنم. راه طولانیای را پیمودید و حسینیه ی ما را با انفاس معطرِ برآمده از دلهای ولایتمدار معطر کردید.
خاطره ای که از مردم بوشهر در ذهن تاریخ ماست، خاطره ی بسیار روشن و افتخارآمیزی است. همان طور که امام جمعه ی محترم (1) - که بحمداللَّه عالم فرزانه ای هستند - اشاره کردند، بوشهر تاریخ روشن و افتخارآمیزی دارد. مردم شجاع و مؤمن در آن منطقه بارها و بارها توانسته اند دشمنان این کشور و دشمنان این ملت را به عقب نشینی وادار کنند و آنها را مغلوب کنند. نام علمای نام آور بوشهر که ایشان اسم آوردند و چهره های معروفی هستند، حقاً جزو نامهای درخشان روحانیت شیعه است. نام سردار مؤمن و شجاعی مثل شهید «رئیسعلی دلواری» از نامهائی است که همیشه دلهای مؤمن را که آشنائی به وضع او و مبارزات او داشته اند، در سراسر این کشور به خود جذب میکرده است. و خدا را شاکریم که بعد از پیروزی انقلاب، این نامی که سعی میشد پنهان بماند و این چهره ناشناخته بماند، بر سر زبانها افتاد؛ او را شناختند، شخصیت او را ستودند، مظلومیت و شهادت مظلومانه ی او را همه دانستند و فهمیدند. البته امروز با آن دوران خیلی فرق کرده است. آن روز عده ی معدودی همراه با یک جوان شجاع ناچار بودند در مقابل قدرت استعماری و استکباری انگلیس، مظلومانه مقاومت کنند؛ اما امروز رئیسعلیهای دلواری کم نیستند، تنها هم نیستند. این جوانهای عزیز ما، این فداکاران ما، این بسیجیان عرصه ی نبرد نظامی و نبرد فرهنگی و نبرد سیاسی، امروز در سراسر کشور گسترده هستند؛ و بوشهر یقیناً یکی از این مراکزی است که چنین انسانهائی را میپرورد و رشد میدهد. بنده فراموش نمیکنم سفری را که چند سال قبل به بوشهر داشتم. من از نزدیک، بروز و ظهور آن روحیه ی ایمانیِ عمیق را در مردم شاهد بودم و دیدم. امروز هم شما دارید این روحیه را نشان میدهید. و همه بدانند، و شما جوانان عزیز بدانید؛ روزگار عوض شده است. آن روزی که قدرتها میتوانستند آزادانه ملتهای این منطقه را تهدید کنند، تحقیر کنند و هر وقت اراده شان تعلق گرفت، بیایند نیرو پیاده کنند و فشار بیاورند، سپری شده است. امروز ملت ایران به عنوان یک ملت مقتدر در دنیا شناخته شده است. مسئله، مسئله ی پول نیست، سلاح نیست، ابزارهای تبلیغات نیست که دشمنان ما هزار برابر ما این چیزها را دارند؛ مسئله، مسئله ی ایمان است، عزم راسخ است، بصیرت است، آگاهی یک ملت به شأن خود، به جایگاه خود و به حق خود است. امروز دست قدرتهای مستکبر رو شده است. با این همه تبلیغاتی که میکنند، با این همه ابزارهای مدرن تبلیغاتی که در اختیار آنهاست و فضای افکار عمومی دنیا را به خیال خود در مشت دارند، روزبه روز آبروی این قدرتها - و در رأس آنها آمریکا - در نزد ملتها بیشتر بر زمین میریزد، بیشتر رسوا میشوند و قدر ایستادگی ملتها و برآمدن قدرتهای ملی، بیشتر روشن میشود. آینده مال شماست، متعلق به شماست. اقتدار حقیقی، حق ملت ایران است و متعلق به ملت ایران است؛ هیچ کس هم نمیتواند این ملت را از این راهی که در پیش گرفته است، منصرف کند.
خوب، امروز روز عید بزرگی است؛ روز ولادت یک شخصیت بی نظیر در تاریخ بشر است؛ که ما بعد از وجود مقدس خاتم الانبیاء (صلّی اللَّه علیه و آله)، هیچ کسی را به عظمت شخصیت امیرالمؤمنین نمیشناسیم. باید امروز عیدی بگیریم. عیدی ما درس گرفتن است؛ درس بگیریم.
شخصیت امیرالمؤمنین از لحظه ی ولادت تا هنگام شهادت، در همه ی این ادوار، یک شخصیت استثنائی است. ولادت او در جوف کعبه است - که نه قبل از آن حضرت و نه بعد از آن حضرت تا امروز چنین چیزی اتفاق نیفتاده است - شهادت آن بزرگوار هم در مسجد و محراب عبادت است. بین این دو نقطه هم، همه ی زندگی امیرالمؤمنین جهاد است و صبر للَّه است و معرفت است و بصیرت است و حرکت در راه رضای الهی است. در آغاز کودکی، دست تدبیر الهی، علی بن ابی طالب را به آغوش پیغمبر میسپارد. امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) شش ساله بود که پیغمبر او را از خانه ی جناب ابی طالب به خانه ی خود آورد. امیرالمؤمنین در آغوش پیغمبر و در زیر سایه ی تربیت آن حضرت تربیت شد. در هنگام نزول وحی بر پیغمبر، تنها کسی بود که در حراء، در آن لحظات حساس، در کنار پیغمبر حضور پیدا میکرد؛ و لقد کنت اتّبعه اتّباع الفصیل اثر امّه». دنبال پیغمبر، بدون جدا شدن از پیغمبر، امیرالمؤمنین دائماً میآموخت. خود حضرت در نهج البلاغه در خطبه ی قاصعه میفرماید: «و لقد سعمت رنّة الشّیطان حین نزل الوحی». میگوید: من صدای ناله ی شیطان را در وقتی که بر پیغمبر وحی نازل شد، شنیدم. «فقلت یا رسول اللَّه ما هذه الرّنّة»؛ از پیغمبر پرسیدم: این چه صدائی بود که من شنیدم؟ فرمود: «هذا الشّیطان قد ایس من عبادته»؛ این ناله ی یأس شیطان بود، از اینکه بتواند مردم را گمراه کند. چراغ هدایت آمد. بعد فرمود: «انّک تسمع ما اسمع و تری ما اری». این، نزدیکی و قرب امیرالمؤمنین به پیغمبر از دوران کودکی است. در دوران کودکی به پیغمبر ایمان آورد، با پیغمبر نماز خواند، با پیغمبر جهاد کرد، برای پیغمبر فداکاری کرد. در طول زندگی خود، در حیات پیغمبر یک جور، بعد از رحلت پیغمبر هم در ادوار مختلف، برای اقامه ی حق، اقامه ی دین خدا، حفظ اسلام، همه ی تلاش خود را به عرصه آورد. از نظر پیغمبر اکرم، میزان حق، امیرالمؤمنین است. از طریق سنی و شیعه نقل شده است که: «علی مع الحق و الحق مع علی یدور حیثما دار»؛ اگر دنبال حقید، ببینید علی کجا ایستاده است، او چه میکند، انگشت اشاره ی او به کدام سو است. زندگی امیرالمؤمنین یک چنین زندگیای است.
این نهج البلاغه را باید خواند و فراگرفت. در دوران اخیر، بسیاری از متفکران و اندیشمندان غیرمسلمان - نه فقط مسلمانها - با نهج البلاغه آشنا شدند؛ کلمات امیرالمؤمنین را خواندند و دیدند؛ حکمتهای مجسم در این بیانات را شنیدند و فراگرفتند و از عظمت این کلام و صاحب کلام بهت زده شدند. ما به نهج البلاغه بیش از این بایستی توجه کنیم؛ بیش از این باید فرا بگیریم؛ بیش از این باید از دریای مواج حکمت امیرالمؤمنین بهره ببریم؛ همه ی ابعاد کار را روشن میکند، همه ی درسها را به ما میدهد. علمای بزرگ اهل سنت درباره ی این کلمات تعبیراتی دارند که انسان شگفت زده میشود. امیرالمؤمنین فقط متعلق به شیعه نیست؛ همه ی اهل اسلام، همه ی کسانی که دل در گروی محبت اسلام دارند، علی بن ابی طالب (علیه الصّلاة و السّلام) را در قله ی عظمت علمی و معنوی و اخلاقی و انسانی و الهی مشاهده میکنند.
زندگی امیرالمؤمنین سر تا پا درس است. آن چیزی که در میان رفتارهای امیرالمؤمنین - که شامل همه ی خصلتهای نیک یک انسان و یک زمامدار است - انسان مشاهده میکند و برترینِ این خصوصیات برای امروز ماست، مسئله ی بصیرت بخشی و بصیرت دهی به کسانی است که نیاز به بصیرت دارند؛ یعنی روشن کردن فضا. در همه ی ادوار، این شجاعت بیپایان، این فداکاری عظیم، در خدمت آگاه کردن مردم، عمق دادن به اندیشه ی مردم و ایمان مردم به کار رفته است. در جنگ صفین وقتی طرف مقابل که احساس میکرد دارد شکست میخورد، برای اینکه جنگ را متوقف کند، قرآنها را سر نیزه کرد، یک عده ای آمدند دور امیرالمؤمنین را گرفتند و فشار آوردند که باید تسلیم شوی و جنگ را تمام کنی؛ اینها قرآن را مطرح کردند. کار مزورانه ای بود، کار عجیبی بود. حضرت فرمود: شما اشتباه میکنید؛ شما اینها را نمیشناسید. این کسانی که امروز قرآن را به عنوان حَکم مطرح میکنند، به قرآن اعتقاد ندارند. من اینها را میشناسم. «انّی عرفتهم اطفالا و رجالا»؛ من دوره ی کودکی اینها را دیدم، دوره ی بزرگی اینها را هم دیدم. «فکانوا شرّ اطفال و شرّ رجال»؛ بدترین ها بودند. اینها به قرآن اعتقادی ندارند. وقتی در تنگنا گیر میکنند، قرآن را مطرح میکنند. البته آنها گوش نکردند، اصرار ورزیدند و دنیای اسلام خسارتش را خورد.
امیرالمؤمنین اهل بصیرت دادن است. امروز ما به این بصیرت احتیاج داریم. امروز دشمنان دنیای اسلام، دشمنان وحدت اسلام، با ابزارهای دین وارد میشوند، با ابزارهای اخلاق وارد میشوند؛ باید هشیار بود. آنجائی که میخواهند افکار عمومی مردم غیرمسلمان را فریب بدهند، نام حقوق بشر را می آورند، نام دموکراسی را می آورند؛ آنجائی که میخواهند افکار عمومی دنیای اسلام را فریب بدهند، نام قرآن را می آورند، نام اسلام را می آورند؛ در حالی که نه به اسلام و قرآن اعتقادی دارند، نه به حقوق بشر اعتقادی دارند. این را امت اسلامی باید بداند. ملت ایران در طول این سی سال، سی و یک سال اینها را آزموده است؛ امروز هم باید بدانیم، همه ی ما باید بدانیم.
امیرالمؤمنین در آن لحظه ی فریب و فتنه، به دوستان خود نهیب میزند: «امضوا علی حقّکم و صدقکم»؛ این راه حقی که در پیش گرفتید، این حرکت صادقانه ای که دارید انجام میدهید، این را از دست ندهید و رها نکنید؛ با حرفهای فتنه گران و فتنه انگیزان، در دل شما تزلزل به وجود نیاید؛ «امضوا علی حقّکم و صدقکم»؛ راهتان راه درستی است. خاصیت دوران فتنه - همان طور که بارها عرض کرده ایم - غبارآلودگی است، مه آلودگی است. نخبگان گاهی دچار خطا و اشتباه میشوند. اینجا شاخص لازم است. شاخص، همان حق و صدق و بیّنه ای است که در اختیار مردم قرار دارد. امیرالمؤمنین مردم را به آن ارجاع میداد. امروز ما هم محتاج همان هستیم.
اسلام به ما میگوید باید جامعه ی اسلامی با دستور اسلام اداره و هدایت شود و زندگی کند. اسلام میگوید با دشمنان متعرض بایستی با قدرت برخورد کرد؛ باید مرزبندی روشن و شفاف با آنها به وجود آورد. اسلام میگوید فریب دشمنها را نباید خورد. این، خط روشن امیرالمؤمنین است؛ امروز هم ما همین خط روشن را احتیاج داریم.
البته ملت ایران به برکت انقلاب، ملت هشیاری هستند. بسیاری از معضلات این کشور، با بصیرت مردم حل شده است. خیلی اوقات انسان مشاهده میکند که توده ی مردم حقایق را از بعضی از خواص و نخبگان بهتر میبینند و بهتر میفهمند؛ چون تعلقاتشان کمتر است. این از نعمتهای بزرگ است. برادران و خواهران عزیز من! شما بدانید، همه ی ملت ایران هم بدانند؛ ملت ایران در راه حرکت به سمت آرمانهای والای اسلامی، ثبات قدم خود را نشان داده است و این ثبات قدم را به توفیق الهی و به فضل الهی حفظ خواهد کرد.
ملت ایران میخواهند در زیر سایه ی اسلام، یک ملت سعادتمند، مرفه، باکمال، بااخلاق و دارای عزت و اقتدار باشند. ملت ایران در این راه حرکت کرده اند، پیشرفت کرده اند و کارهای بزرگی انجام داده اند. آنچه که امروز در وضع کنونی ما مشاهده میکنید - این پیشرفتها، این توانائی ها، این امکانات فراوان، این مسجل شدن و حتمی شدن شعارهای اصلی انقلاب - اینها آسان به دست نیامده است؛ ملت ایران اینها را با توانائیهای خودشان، با بصیرت خودشان به دست آوردند و به توفیق الهی این راه را ملت ایران ادامه خواهند داد. آینده متعلق به ملت ایران است. کید دشمنان و مکر بدخواهان نخواهد توانست این ملت را از این راهی که در آن حرکت میکند، منصرف و منحرف کند. جوانهای ما امروز بصیرتشان بحمداللَّه بصیرت بسیار خوبی است. در عرصه های مختلف، جوانهای ما کارهای بزرگی را دارند انجام میدهند؛ این را بایستی روزبه روز بیشتر کرد. این ثبات قدم را، این ایستادگی را، این التئام و همبستگی ملی را بایستی روزبه روز بیشتر کرد. تمسک به شعارهای اسلام و تمسک به قرآن و تمسک به سیره ی اهل بیت (علیهم السّلام) و به کلمات امیرالمؤمنین روزبه روز باید بیشتر شود.
ان شاءاللَّه جوانهای ما آن روزی را خواهند دید که دشمنان گردن کلفتِ زورگوی بین المللی و جهانی احساس کنند که دیگر به ملت ایران نمیتوان زور گفت. خداوند به ملت عزیزمان و مسئولین دلسوز و خدمتگزارمان کمک کند تا با تلاش مخلصانه ی خود، این هدف را هرچه نزدیکتر کنند و با اعمال خود ان شاءاللَّه زمان آن را هرچه زودتر فراهم بیاورند.
امیدواریم خداوند متعال شما را حفظ کند، تأیید کند و این زحمتی که کشیدید و این راه طولانی را طی کردید، ان شاءاللَّه مأجور باشید. به همه ی مردم عزیز استان بوشهر هم من به وسیله ی شما سلام و اظهار ارادت خود را اعلام میکنم. ان شاءاللَّه خداوند از شما راضی باشد، روح مطهر امام بزرگوارمان از شما شاد باشد و امیدواریم خداوند شهدای عزیز ما را و شهدای عزیز و گرانقدر مردم بوشهر را با اولیائشان محشور کند.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته
1336/6203
2002/9131
12/02/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها