محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832474007
روز پدر یا پدرِ روزهای عالم |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: روز پدر یا پدرِ روزهای عالم
ر.ثرایی
کد خبر: ۴۹۶۵۹۰
تاریخ انتشار: ۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۰:۵۷ - 02 May 2015
برخی وقایع در فرهنگ ما ، چنان جای گرفته که وقتی نیک اندیشه کنی، پنداری دست از غیب ، آن واقعه را در آن گوشه ی تقویمِ تاریخ جای داده . درست مثل خورشید که باید همانجا باشد که هست و مثل ماه و زمین که باید همانگونه و جایی باشند که هستند. جایشان عوض شود ، زمین به هم میخورد و زمانه دگرگون می شود. و گویی نامگذاری زادروز علی (علیه السلام) ، به نام "پـدر" یکی از آن وقایع است.
تاریخ می نویسد: زن، تا پیش از اسلام، کالایی بود که به راحتی خرید و فروش می شد . هدیه ای بود برای پیش کشی به سلاطین. کیسه کشِ بدن چرکین مردانی روسیاه و کوردل بود . و بودند قبایلی که دختران را زنده به گور میکردند.
و برگهای این تاریخ سیاه، به دست مردانی ورق می خورد که نام "پدر" را با خود یدک می کشیدند و در حالی که نزدیک بود این رسم شوم، از سرزمین حجاز فراتر رود، به ناگاه زمانه دگرگون شد و آن آداب خشن و دونِ حیوانی را قیچی کرد و نیمی از پیکره ی رو به مرگ هستی را به جهان باز گرداند . چه شد ؟ فاطمه (علیها سلام) متولد شد.
اما برای انکه خدای خوبیها به خود ببالد و "تبارک الله احسن الخالقین" را در عرش، برای فرشتگان صلا زند، فقط نور زهراء(س) بس نبود . هرچند این فرشته ی زمینی ، در دامن مردی پروریده شد که راه و روش تربیت را از خالق خود گرفته است.
باید کفوی و همتایی از جنس خود ، در کنارش باشد تا شمع وجودی خلقت و انسانِ کامل استمرار یابد. و پدر را نیز که استمرار بخش نسل پاک بشریت است دوباره تعریف کند . چرا که زهراء را فقط "امّ" (مادر) نخوانند. او "امّ ابیها" بود. باید هم مادری را و هم پدری را باز تعریف کند. نیمه ی گمشده اش را باید به امر خدا بیابد و خدای محمد (ص) پیش از آن علی (ع) را افریده بود و به انتظار روزی بود تا به هنگامش، زهراء را بر او عرضه دارد. و فرشتگان، هم مادر بودن و هم پدر بودن را از دامن اسمانی و پاکِ زهراء(ص)و علی از عرش برین، به نظاره نشینند.
علی(ع) ده سال پیش از آنکه حضرت محمد (ص) به پیامبری برسد، دیده به جهان گشود و در حالی که هنوز نور رسالت از محمد(ص) هویدا نبود، همپای او شد و نور پیامبری را در جبین مبارکش دید.
و پیامبر که خود رسالت سنگین پدری را بهتر از همه فهمید، دخترش را "ام ابیها" خواند، نه فقط بدین جهت که برای محمد (ص) مادری کرد ، بل تا هم مقام "امّ" و هم مقام "اب" را یک جا در او تفسیر کند. علی (ع) نفس و جان فاطمه (س) بود و فاطمه نیز نفسِ علی (ع). فاطمه (ع) باید مادری کند تا به مادران جانی دوباره دهد.
مادرانی را که سالهای سال از ترس پدرانِ کودک کش، وقتی رَحِم مقدس خود را که از صفتی مقدس و اسمانی (رحیم) گرفته شده، حامله می دیدند، ترس و رعشه بر انها چیره می شد و جز پنهان شدن در پستوهای تاریکِ انتظار و اضطراب، راهی نداشتند و شبها با هر پـرش و لگد نوزادشان در شکم، کابوس پریشانِ گودالی را می دیدند که پس از ماهها سنگینی بار، باید به اجبار پدران، کنارش زانوی درد بغل گیرند تا اگر پسر بود او را در اغوش کشیده، هلهله سر دهند و شتر قربانی کنند و اما اگر دختر بود در همان گودال بیفکنند و خاک حسرت و افسوس را با اشکِ جان سوز در هم آمیزند و برپاره تن خود بریزند.
و فاطمه (س) باید از دیگر سو، با صبر و استقامت خود زمینه ی تربیت امت را برای علی (ع) به عنوان پدرِ امت مهیا سازد.
او امّ ابیها بود و باید برای "اب" و پدر بودن واقعی نیز تفسیری ارائه می داد . باید خطبه ی علی(ع) و فاطمه (س) در لوحی محفوظ بر قلب پیامبرِ مهر و رحمت ، ابلاغ می شد ، تا از آن رهگذر ، هم "مادر" معنی خویش را بیابد و هم پدر. و پیش از ان علی متولد شده بود. روزی که به نام پدر خوانده شد. روزی که وظیفه پدران و قداست تربیت فرزندان دوباره گوش زد شد. روزی که آن روز، خودش، پدرِ همه ی روزهاست. روزی باشکوه . سیزده رجب . تولد علی (ع). روز پدر.
و علی(ع) خورشید عالمتابی بود که رخ نمود تا در کنار ماه درخشان وجود زهراء (س) ، پدر شود. پدر عدالت.صبر. سکوت. گذشت. مظلومیت. قاطعیت. پدر عشق و عرفان حقیقی. پدر همه ی خوبیها. پدر حسن(ع) که معمای صبر و سکوت بود و حسین(ع) که آیینه ی ایثار و از خود گذشتگی بود. و پدرِ زینب(س) که مهر سربسته استقامت و شجاعت بود.
نام گذاری و گرامی داشتِ روز پدر، اگر با نگاهی زمینی و در حد تبریکی ساده و شادباشی مرسوم باش، روزی معمولی است چونان روزهای دیگر که فقط کمی پر رنگ تر به آن نگرسته ایم. اما اگر به ژرفای پیدایش و استمرار واقعه ی رخ داده در ان بنگریم ، روزیست به تمام معنی آسمانی، برای همه پدرانی که اسمانی اند. و فرزندانی که باید این روز را برای پدران خود مبارک و اسمانی کنند و تا همیشه ایامشان، روز پدر باشد، انگونه که پیامبر(ص) علی (ع)، را برای همیشه، پدرِ امت خواند.
مهم نیست که این روز چگونه و با چه نگاه سطحی یا ژرفی به این نام در تقویم جای گرفته. مهم آن است که بدانیم این روز واقعا روز پدر است ، به تمام معنی کلمه. نه روز پدر برای ایرانیان ، بل روز پدر برای همه جهانیان. این روز ،خود ،پدر همه روزهاست در همه ی تقویم ها.
و جهان وقتی علی و فاطمه را بشناسد تاریخ را دوباره نام گذاری خواهد کرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها