تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837947842
برای نقاش تابلوی اتاق خواب «ناپلئون»
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۰۸:۴۳
شاید اغراق نباشد اگر «لئوناردو داوینچی» را معروفترین نقاش کل تاریخ جهان بنامیم. او که در طول عمر 67 ساله‌اش تقریبا در هر حوزه‌ای که فکرش را بکنید دستاوردی داشت، بی‌شک یکی از باهوش‌ترین و توانمندترین انسان‌هایی است که تاکنون دنیا به خود دیده است. به بهانه سالروز درگذشت این نقاش، مخترع، معمار، مهندس، ریاضی‌دان، آناتومیست، جغرافی‌دان و ... ایتالیایی، نگاهی داریم به زندگی و مهم‌ترین آثار هنری وی. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «لئوناردو داوینچی» در سال 1452 در یک روستای توسکانی متولد شد. درباره دوران کودکی این نقاش و مخترع بزرگ اطلاعات زیادی در دست نیست. او پنج سال اول زندگی خود را نزد مادرش گذراند، سپس در سال 1457 نزد خانواده پدرش، پدربزرگ و مادربزرگش زندگی کرد. عده‌ای از محققان ایتالیایی با تحقیق بر روی بازسازی اثر انگشت داوینچی، او را دارای ریشه عربی و اهل خاورمیانه برشمرده‌اند. «داوینچی» فردی بی‌نهایت خلاق و کنجکاو بود. او نظریات خود را در یک سلسله یادداشت‌هایی که بالغ بر هزاران صفحه هستند، ثبت کرد. او طرح‌های مبتکرانه‌ای را برای ساخت سلاح‌هایی مانند توپ‌های بخار، ماشین‌های پرنده و ادوات زرهی ارائه کرده بود، هرچند که بسیاری از آن‌ها هرگز ساخته نشدند. وی طراح اولیه‌ی صدها اثر معماری و همچنین طراح اولیه هواپیما به‌شمار می‌رود. یکی از طرح‌های ابتکاری او لباس غواصی و زیردریایی جنگی است. او همچنین مسلسل، تانک نظامی، ساعتی که به «ساعت داوینچی» معروف است، کیلومترشمار و ابزار دیگر را طراحی یا اختراع کرد. «لئوناردو داوینچی» برای طرح‌های خود به وسیله‌ی خط معکوس یادداشت‌هایی را نوشته است که فقط آن‌ها را در آیینه می‌توان خواند. بیشتر شهرت جهانی او به‌خاطر نقاشی‌های «شام آخر» و «مونالیزا» است. «لئوناردو داوینچی» که در قرن شانزدهم تابلوی «مونالیزا» را روی تابلو از چوب درخت سپیدار و با رنگ روغن خلق می‌کرد، هرگز تصور نمی‌کرد که این اثر بی‌نظیر روزی به یکی از ارزشمندترین میراث هنری دنیا تبدیل شود. این تابلو که به جهت چهره خاص زنی که به تصویر کشیده شده به «لبخند ژکوند» نیز معروف است، در دوره رنسانس در فلورانس توسط «داوینچی» کشیده شد و هم‌اکنون در موزه «لوور» پاریس نگهداری می‌شود.
داوینچی
«داوینچی» در سال 1503 یا 1504 در ایتالیا شروع به خلق این اثر هنری کرد و به گفته یکی از هم‌عصرانش «جورجیو واساری»، داوینچی پس از چهار سال کار بر روی این تابلو، آن را نیمه‌تمام رها کرد، اما سه سال بعد، پس از سفر به پاریس آن را دوباره از سرگرفت و مدتی پیش از مرگ در سال 1519 آن را به اتمام رساند. «داوینچی» در سال 1616 به دعوت پادشاه «فرانکو اول» این تابلو را از ایتالیا به فرانسه برد و پس از مرگ پادشاه فرانکو آن را خریداری کرد تا آن که بعدها در اختیار لویی چهاردهم قرار گرفت. لویی چهاردهم شاهکار «داوینچی» را به کاخ «ورسای» منتقل کرد و پس از انقلاب فرانسه در موزه «لوور» جای گرفت، اما بعدها ناپلئون اول آن را به اتاق خواب خود منتقل کرد؛ هرچند بار دیگر به موزه‌ی «لوور» بازگشت. گمانه‌زنی‌های زیادی درباره مدل و چشم‌انداز این تابلوی نقاشی وجود دارد، مثلا این‌که «داوینچی» در خلق این اثر کمال صداقت را داشته و در به تصویر کشیدن زیبایی این زن اغراق نکرده است و یا این‌که به ادعای کارشناسان هنری چین، زمینه‌های پشت تصویر برگرفته از نقاشی‌های چینی است. دانشمندان همچنین مدعی شده‌اند که «داوینچی» برای به تصویرکشیدن شاهکار هنری‌اش از یک مدل مرد استفاده کرده است. عنوان این نقاشی نشات گرفته از توضیحی است که «جروجیو واساری» در شرح‌حال خود از «داوینچی»، 31 سال پس از مرگ او نوشت. وی معتقد بود که «داوینچی» این نقاشی را برای «فرانچسکو دل ژکوند»، تاجر ابریشم اهل فلورانس کشید و پرتره همسر وی، «مونالیزا» بوده است. شهرت تابلوی «مونالیزا» در 22 اوت 1911 پس از سرقت از موزه «لوور» دوچندان شد. پلیس فرانسه در بازجویی‌های خود حتی «پابلو پیکاسو» را نیز احضار کرد. درحالی‌که گمان می‌رفت این شاهکار بی‌نظیر دیگر برای همیشه از دست رفته باشد، دو سال بعد سارق واقعی که از کارمندان موزه بود، شناسایی و دستگیر شد. وی قصد داشت این تابلو را به مسوولان موزه فلورانس بفروشد. «مونالیزا» در سراسر گالری‌های ایتالیا به نمایش درآمد و پس از آن در سال 1913 به «لوور» بازگشت. سال 1956 با اتفاقات ناخوشایندی برای تابلوی «مونالیزا» همراه بود. ابتدا قسمت‌های پایین این تابلو توسط اسید از بین رفت و در دسامبر همان سال، یک شهروند اهل بولیوی سنگی بر روی آن پرتاب کرد که آرنج سمت چپ تصویر این زن را مخدوش کرد. استفاده از شیشه‌ی ضدگلوله این اثر هنری گرانقیمت را در برابر حملات بیشتر مصون نگه داشت، تا این‌که در آوریل 1974، یک زن معلول که نسبت به سیاست‌های موزه ملی توکیو در قبال معلولان معترض بود، هنگام برپایی گالری ویژه‌ی نمایش «مونالیزا»، بر روی آن رنگ قرمز پاشید.
مونالیزا
تابلوی «شام آخر» که از دیگر آثار معروف این نقاش ایتالیایی است، نشانگر صحنه‌هایی از روزهای پایانی عمر عیسی مسیح (ع) است. این اثر هنری بر پایه کتاب یوحنا کشیده شده و یکی از مشهورترین و با ارزش‌ترین نقاشی‌های جهان است. «داوینچی» علاوه بر نقاش به عنوان یک مهندس نیز مشهور است. در نامه‌ای به دوک میلان او اظهار داشت قادر به تهیه و ساخت دستگاه‌هایی هم برای دفاع از شهر و هم برای محاصره است. هنگامی که او به ونیز فرار کرد، شاگردی را پیدا کرد که با کمک او توانست یک سنگر متحرک را طراحی کند. او حتی طرحی برای منحرف کردن مسیر رودخانه‌ی «آمو» داشت؛ پروژه‌ای که «نیکولو ماکیاولی» نیز بر روی آن کار کرد. مقالات «داوینچی» شامل تعداد بسیار زیادی از اختراعات عملی و قابل اجرا و غیرعملی شامل آلات موسیقی، پمپ‌های هیدرولیک، توپ‌های بخار، سپرهایی خاص و... است. دیگر اختراعات او شامل مسلسل، بادسنج، ساعت، تلمبه می‌شوند. «داوینچی» اواخر عمر خود را در شهر واتیکان در ایتالیا سپری کرد، مکانی که «رافائل» و «میکل‌آنژ» در آن‌جا فعالیت داشتند. در اکتبر 1515 فرانسیس اول پادشاه فرانسه، میلان را به تسخیر خود درمی‌آورد. در دسامبر همان سال «لئوناردو» به نزد فرانسیس اول و پاپ لیئو دهم فراخوانده می‌شود. به وی سفارش جدیدی برای ساخت یک شیر مکانیکی داده شد، شیری که می‌توانست به‌طرف جلو گام بردارد و قفسه‌ی سینه‌اش را باز کرده و خوشه‌ای از گل‌های سوسن را نمایان سازد. «داوینچی» در سال 1515 به خدمت فرانسیس درآمد و در خانه‌ای ییلاقی در «کلوس لوس» در نزدیکی اقامتگاه سلطنتی جای گرفت. او سه سال پایانی عمر خویش را به همراه «ملزی»، شاگردش در آن‌جا گذرانید. «داوینچی» در روز دوم ماه می سال 1519 در سن 67 سالگی در حالی که تبدیل به یکی از دوستان صمیمی فرانسیس شده بود در کلوس لوس درگذشت. «واساری» این‌گونه می‌نویسد که «داوینچی» در هنگام مرگ تقاضای حضور یک کشیش برای اعتراف به گناهان می‌کند. طبق خواسته او 60 فقیر تابوت او را حمل می‌کنند. او در کلیسای «سن هابرت» تدفین می‌شود. «ملزی» به عنوان وارث او شناخته می‌شود و تمامی پول‌ها، نقاشی‌ها، وسائل و دیگر آثار او به وی تعلق می‌گیرد. البته «لئوناردو» شریک قبلی و قدیمی‌اش «سالای» و همچنین خدمتکارش را فراموش نکرد و به هرکدام از آن دو نصف تاکستان خویش را بخشید. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها