تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815532962
مستوری و مستی همه کس نتوانند
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: جام جم نوا » خبر » مستوری و مستی همه کس نتوانند
مستوری و مستی همه کس نتوانند پنج شنبه 10 اردیبهشت 1394 02:20 | کد خبر: 1923982152671787903 | بازدید: 0
جام جم نوا: هنوز هم باور نیست ز بدعهدی ایام، در گوشه‌ای نشسته‌ام و به نوای سحر‌انگیز تاری گوش می‌دهم که در ابوعطا می‌نوازد، ابوعطایی که به سارنگ با معنای مرغ خوش‌آواز تعبیر شده است.
انگار نه انگار یک سال گذشته است، هنوز نمی‌توانم قبول کنم نوازنده این صدای مخملین نیست، دارم به «عشق داند» گوش می‌دهم. به جرات باید بگویم که این کار را بیش از هزار بار گوش داده و هر بار با لذت به تک‌تک مضراب‌های جاری و سیالش عشق ورزیده‌ام و هنوز بر این باورم که باید ابوعطا را با همه احساس نهفته در آن با صدای تار محمدرضا لطفی گوش داد. این همه احساس همراه با تکنیک و زخمه‌های جاندار، مگر می‌شود لطفی نباشد. لطفی زنده است و دارد می‌نوازد... استاد لطفی؛ کسی که باید او را از تاثیرگذارترینِ استادان معاصر ایران دانست که با تسلط کامل به موسیقی اصیل ایران میراث‌دار بزرگان موسیقی این سرزمین چون علی‌اکبر شهنازی، نورعلی برومند و عبدالله دوامی و... بوده است. او با علم و دانش کافی به ردیف‌های آوازی همواره یکی از پشتیبانان مهم آواز ایرانی به شمار می‌رفت و یکی از دغدغه‌های همیشگی‌اش حفظ اصالت گذشتگان بود، که از جمله این کوشش‌ها می‌توان به همه آثار فاخر ارائه شده در بنیاد چاووش و موسسه آوای شیدا اشاره کرد و اوج این حمایت در عشق داند آشکارا دیده می‌شود. هنوز صدای ساز نوازشم می‌کند، لطفی مقدمه ابوعطا را می‌نوازد، طنین مضراب‌های زیبای لطفی که خود به تنهایی کار یک ارکستر را انجام می‌دهند همراه با ریزها و تک‌ریزهای تکنیکی و رویایی‌اش همراه با سکوت‌های بجا و متفکرانه‌اش چنگ به دل آدمی می‌زند و شنونده را آماده می‌کند که بگوید «جلوه‌گاه رُخ او دیده من تنها نیست» جمله اول آواز شروع می‌شود، درآمد ابوعطا که خواننده با غزلی از حافظ «در نظر بازی ما بیخبران حیرانند» شروع می‌کند؛ مگر مطلع این غزل چیست که چنین احساسی را شاعر بین نوازنده و خواننده به وجود آورده است و تا پایان اجرا هر لحظه لطیف و لطیف‌تر می‌شود و اینچنین دلبری می‌کند. انتخاب درست و بجا از گوشه‌های آوازی، اجرای دقیق و بی‌بدیل لطفی و صدای پیچاپیچ شجریان همچنان در قالب ساز و آواز رد و بدل می‌شود و گاهی در بین آوازها لطفی با ضربی‌های کوتاهی اوج شیدایی خود را عیان می‌کند. در بعضی از قسمت‌های اجرا لطفی با زخمه‌های زیبایش با غزل حافظ یکدل می‌شود و از جهانی سخن به میان می‌آورد که از عالم دگر است و آب پاکی را روی دست عاقلان می‌ریزند و می‌گویند «درون پرده ما غیر در نمی‌گنجد». غزل حافظ تصویرگر دنیایی است که به لطف نوازنده به یک تصویرسازی رویایی تبدیل شده که پرده به پرده مخاطب را به تماشا می‌نشاند، تحریرهای شاهکار در گوشه‌های حجاز و جامه‌دران و عشق بازی لطفی با سازش آدمی را مدهوش می‌کند و به تفکر وا می‌دارد. عشق داند را باید یک اثر هنری خوب و اصیل با همه تاکیدات موجود در ردیف دانست که وقتی در موسیقی ایرانی خوب و با احساس استفاده می‌شود، آدمی را در عین لذت بردن از موسیقی هوشیار نگه می‌دارد و به گفته استاد لطفی«معرفت موسیقی ما بر هوشیاری آن است.» اجرای این کار را باید حاصل یک همدلی دانست، که با هر بار شنیدن این اثر، این همدلی پر‌رنگ‌تر دیده می‌شود و بر‌خلاف برخی آثار ارائه شده در این سال‌ها اجازه تفکر در موسیقی ایران را به مخاطب می‌دهد. عشق داند تصویری است کوتاه از غزل حافظ که در قالب موسیقی زیبا با حفظ همه معنی شعر و جان بخشیدن به تمام کلمات آن به تصویرسازی یک سماع ایرانی در فرسنگ‌ها دورتر از این کره خاکی در‌آمده است که گویی ناله بر عرش می‌رساند و باز به فکر فرو می‌روم و مبهوت گوشه‌ای نشسته‌ام و فقط به مضراب‌های لطفی گوش می‌کنم که بهار دلکش را می‌نوازد و از گرمای این مستی توصیف نشدنی حافظ و لطفی مدهوشم. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که لطفی با عشق داندش زنده است و در همه روزگار ما عاشقی می‌کند و ما همچون بیخبران حیرانیم که در این دایره سرگردانیم. حمید فرید / جام‌جم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 189]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها