تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849248369
ماه تبرک
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
ماه تبرک نويسنده:سودابه مهيجي رمضان، ماه تبرک است. هر چيزي به يمن رمضان، به برکت مي رسد. دل ها متبرک و حرم خدا مي شوند. مهر و محبت ها تبرک مي يابند و بيشتر مي شوند. عبادت ها بهره بيشتري از پاداش خدا مي يابند. دعاها سريع تر و نيکوتر مستجاب مي شوند. مل به گناه کمتر و ياد خدا در وجود مؤمنان فراوان تر مي شود. در ماه برکت و رحمت بايد دل ها را هر چه بيشتر خداگونه کرد. بايد صله ارحام را بيشتر به جاي آورد و قهر و کينه و خشم را فراموش کرد. هرگاه سفره هايمان رنگين و برقرار است، بايد دستي از آستين اکرام بيرون آوريم و اطعام بندگان گرسنه خدا را از ياد نبريم. همان گونه که خدا به ما عطا کرده است، ما نيز بايد به ديگران عطا کنيم. خداوند بي عوض و منت، ما را اطعام مي کند، ما نيز بايد بي هيچ چشمداشتي در راه خدا انفاق کنيم تا در لحظه افطار، با شادي تمام سفره ها شريک باشيم و سهمي از دعاهاي خير مؤمنان را براي خويش مهيا کنيم.اکنون رمضان است و من روزه دارم. فرمان خداوند چنين است که سي روز تمام روزه دار باشم و اين فرض واجب را به جاي آورم. خداوند در قرآن مي فرمايد: «و کلوا و اشربوا حتي يتبين لکم الخيط الابيض من الخيط الأسود من الفجر ثم اتموا الصيام الي الليل...؛ بخوريد و بياشاميد، اما از سپيده صبح تا غروب آفتاب دست از خوردن بداريد...» (بقره: 187) اين نخستين شرط روزه داري است، ولي مگر مي توان تنها لب فروبستن از طعام را روزه ناميد؟ مگر مي شود دلي براي اطاعت از خدا، تنها خوردن را بر خويش حرام کند، اما اعضا و جوارحش را از گناه نگاه ندارد؟ دروغ و تهمت و افترا، هيچ جايي در زندگي روزه داران ندارد.گناه و فعل حرام، آزار و ستم، هرگز بر انسان روزه دار روانيست، و گرنه روزه گرفتن به شکنجه اي شبيه است که تنها جسم را تنبيه مي کند، اما روح هيچ سهمي از برکت و تهذيب نمي يابد. انسان روزه دار در همان حال که براي خوردن و آشاميدن بر صبر خويش، مي افزايد، مي آموزد که از گناه دوري کند و اين خصلت، اندک اندک در قلب و روح او حک به عادتي نيکو بدل مي شود. انسان مي آموزد در لحظه هايي که شيطان وي را وسوسه مي کند، چگونه به دامان پرهيز چنگ زند و از خداوند ياري بگيرد. در روايات آمده است که مقصود از روزه گرفتن، يادآوري گرسنگي و تشنگي روز قيامت و همدردي با فقراست. امام صادق (عليه السلام)در اين باره مي فرمايد: «گرسنگي، نور دل مؤمن است...»؛ به اين معني که اندکي تحمل گرسنگي و پرهيز از تنعم جسماني، راه را براي پرورش روح و آزاد کردن ظرفيت هاي فطري انسان مي گشايد؛ چرا که تا وقتي شخصي، تمام وقتش را صرف پرداختن به جسم مي کند، هيچ فرصتي براي تربيت روح نمي يابد و دغدغه اي براي تکامل يافتن روحاني ندارد. پس مي توان نتيجه گرفت که روزه گرفتن، فلسفه زيباتري دارد و آن، فراهم کردن تغذيه و تربيت روح و دل آدمي است که روح از قفس تن و از حيطه خاک اندوهناک اندکي فراتر رود و به کمال نزديک تر شود. در روايت آمده است که روزي حضرت موسي (عليه السلام) گفت: بار خدايا! چه خوشبختم من که اين گونه نزديک و بي واسطه با تو سخن مي گويم. آيا هيچ کس چنين سعادتي را همچون من دارد؟ خداوند فرمود: «اي موسي! اينک تو را از پس هفتاد هزار پرده دل با من سخن مي گويي، اما در آخرالزمان کساني هستند که روزهاي طولاني و طاقت فرسا را براي رضاي من روزه مي گيرند و هنگام افطار، من بي واسطه اين هفتاد هزار پرده به آنها نزديکم». افزون بر تمام حکمت هاي ياد شده براي روزه، امروزه علم ثابت کرده است که روزه، فوايد جسماني بسياري نيز دارد. پس خوش به حال مؤمناني که به آنها دستور روزه گرفتن داده مي شود و آنها اطاعت مي کنند؛ چرا که خداوند به واسطه روزه، برکات و پاداش هاي چند جانبه اي برايشان فراهم کرده است. خدا را سپاس براي لطف بي کرانش. خداوند در قرآن مي فرمايد: «روزه براي شما واجب شد تا پرهيزگار شويد(1)... روزه گرفتن برايتان بهتر است اگر بدانيد».(2)روزه دار هرگز با طعام حرام افطار نمي کند. روزه دار بيش از هر زمان ديگر، حلال بودن روزي خويش را بررسي مي کند. لقمه حرام همچون آتشي است که در دل فرو مي رود. لقمه حرام، جسم و روح را هم زمان به آتش مي کشد و تباه مي کند. روزي اي که از راه تضييع و زير پا گذاشتن حق ديگران به دست بيايد، حلال نيست، روزي اي که از راه راتکاب گناه و دروغ و تهمت و نارضايي بندگان خدا فراهم شود، حرام است. وقتي که روزي از راه مشروع به دست نيايد، اندک اندک انسان را به قساوت قلب دچار مي کند و به مرگ تمام خوبي ها در آدمي منجر مي شود تا جايي که انسان را مسخ مي کند و اين خليفه خداوند بر روي زمين را به دشمن سرسخت حق مبدل مي سازد. موجودي که هرگز به حق روي نمي آورد و هيچ نيکويي و فضيلتي را نمي پذيرد. موجودي که همواره در راه شر و فتنه گام بر مي دارد و پله هاي سقوط را يکي پس از ديگري با سرعت تمام مي پيمايد. اسراف نيز که از مصاديق اعمال حرام است، حلال بودن رزق را به حرام بدل مي کند. اگر در استفاده از روزي حلال، اسراف کنيم، به روزي حرام بدل مي شود و روزي حرام، روزه را باطل مي کند. اسراف يعني آنچه را که ديگران به آن نيازمندند، بي دليل نابود کنيم. اسراف يعني قدر نعمت هاي خدا را ندانستن، يعني بي توجهي به خالق... و ارج ننهادن به آفريده هايش. اسراف از اعمال شيطان است و به وسيله او، در دل ها القا مي شود. اسراف راهي است براي ناسپاسي و سرکشي به درگاه خدا که شيطان را راضي و خشنود مي کند. اسراف سرانجام به فساد و تباهي منجر مي شود. قلب ها بر اثر اسراف، دچار غفلت بيش از حد مي شوند و ناگزير به فساد روي مي آورند. اسراف مستي و بي خبري و بيخودي به دنبال دارد و مسرفين، هيچ راهي به سوي مهر و عنايت و قرب پروردگار ندارند. پروردگاري که مي فرمايد: «از روزي خدا بخوريد و بياشاميد، اما در زمين به فساد برنخيزيد(3)... که همانا خداوند اسراف کنندگان را دوست ندارد».(4) مي صبوح و شکر خواب صبحدم تا کي به عذر نيم شبي کوش و گريه سحري حافظ برخيز، سحر هنگام خواب نيست، آن هم سحر ماه رمضان که خدا چشم به راه مناجات بندگان خويش است. خدا عاشقانه تو را دوست دارد. خدا مشتاق است به شنيدن صداي تو. برخيز و صدايش کن. برخيز و ناله هاي بي قرارت را به درگاهش ببر. برخيز و از او بخواه تا بي درنگ اجابت کند. «هر چه مي خواهد دل تنگت بگو»... هر آنچه را مشتاقانه دوست مي داري، از درگاهش آرزو کن. او درياي بي کران است. او تو را خلق کرده است تا هر لحظه روزي ات دهد و هر لحظه بر تو عطا کن. صدايش بزن. اينک سحرگاه است و درهاي آسمان به روي زمين و زمينيان گشوده. اينک سحر است؛ بهترين وقت براي اجابت دعا. پس دعاي سحر را زمزمه کن و به رمضاني بينديش که فرصت اين سحر خيزي و عبادت را برايت مهيا کرده است. به رمضاني بينديش که تو را هر سحر از خواب بيدار مي کند و بر سر سفره سحري مي نشاند و آنگاه دست هايت را به سوي آسمان بلند مي کند و دعاي سحر را بر لبانت جاري مي سازد. خدايا!تو را سپاس که اين لحظات سبز را آفريده اي و به من توفيق عبادت در اين ماه مبارک را عطا کرده اي. تو را سپاس که يک ماه تمام به من فرصت داده اي تا از تمام گناهان پيشين پاک شوم و تقديري مبارک از تو طلب کنم.به خدا پناه مي بريم از گرسنگي و تشنگي روز قيامت. به خدا پناه مي بريم از آتش سوزنده دوزخ... خداوندا! لب هاي ما را که به روزه خو کرده و گرسنگي و تشنگي رمضان را چشيده اند، از عذاب قيامت در امان بدار و در آتش دوزخ نيفکن. خدايا! مباد که اين لب ها به گفتن کلامي جز حق گشوده شوند. مباد که کفر بر لب، از دنيا رخت بربنديم. خدايا! مباد با نان حرام روزه بگيريم و بگشاييم. مباد که دستمان گشاده باشد، ولي تنگ دستان را بشناسيم و ياري نکنيم. مباد که بيهوده، گرسنگي و تشنگي روزه را تحمل کنيم، اما اعمالمان، طاعت ما را محو و نابود کند. مباد که روزه دار باشيم، اما دست در دست هاي وسوسه گر ابليس بگذاريم. خداوندا! اي خالق رمضان که قرآن را در اين ماه نازل کرده اي وروزه گرفتن را بر بندگانت واجب ساخته اي! بر محمد و آل محمد(صلي الله عليه و آله و سلم) درود فرست و به حرمت قرآن، گناهان مرا ببخش. خدايا! رمضان ماهي است که تو او را بزرگ داشته اي و تقديس کرده اي و اگر نبود اين همه تکريم تو، هرگز آن چنان که شايسته است، او را نمي شناختيم. اي که با آفريدن رمضان و با نزول قرآن، بر سر ما منت نهاده اي، ديگر بار منتي بيشتر بر ما بگذار و از سر تقصيراتمان بگذر و آتش جهنم را بر ما حرام کن. پروردگار من! چه نيکو نام نهاده اي اين ماه را... رمضان يعني سوزان و گدازان...؛ در رمضان، دل ها از آتش اشتياق تو مي سوزد و لب ها از گرسنگي و تشنگي در آتشند و روح مؤمنان را شعله هاي آرزوي قرب تو مي گدازد. پس اين همه سوزندگي را با وصل خويش و با عنايت و اجابت خويش مرهم گذار و سوزندگي جهنم را به يمن اين اشتياق ، نابود کن.فوايد جسمي و روحي روزه مطهره پيوسته يک سؤال آيا روزه بر روي بدن به ويژه معده انسان، تأثير مثبت دارد يا منفي؟ روزه، فوايد جسمي و روحي فراواني دارد. از جمله شفابخش جسم و توان بخش جان است، پاک کننده آدمي از رذايل حيواني است، در ساختن فرد صالح و اجتماع بسامان، بسيار مؤثر است و نيز در تذهيب و تزکيه نفس و رهاندن انسان از روزمرگي و واماندگي در نيازهاي تن، تأثير بسزايي دارد. روزه، يکي از احکام انسان ساز اسلام است که آگاهي از همه فوايد و پي بردن به فلسفه کامل آن، همچون احکام ديگر الهي، براي انسان عادي ممکن نيست، به گونه اي که دانش محدود بشر نمي تواند راه گشاي همه اسرار نهفته باشد و انديشه را به سوي پاسخ به همه مجهولات رهنمون شود. البته شايد روزي دانش انسان به حدي از کمال برسد که دريچه تازه اي بر روي بشر بگشايد و حکمت ها و دستورهاي اسلام را بازشناسد... . بنابراين، ندانستن فلسفه احکام الهي نبايد ما را از انجام دادن آنها باز دارد و موجب نافرماني و عصيان شود؛ چرا که اين اطاعت کورکورانه نيست، بلکه بر علم و يقين تکيه دارد، بدين معنا که مسلمانان مي دانند که خداي جهان، بر همه چيز دانا و از همه چيز آگاه است و نقص و نيازي در ذات متعال او نيست که از اعمال سودي بخواهد يا از زياني بهراسد. خداي مهربان، بسيار مهربان است و براي بندگان خود، جز خير و سعادت نمي خواهد. پس اگر به چيزي فرمان مي دهد، خير و سعادت ما در آن است و کمال و تعالي ما بدان بستگي دارد و هر چيزي را نهي مي فرمايد، براي ما زيان بخش است و به مصالح مادي و معنوي ما لطمه مي زند. فوايد طبي و بهداشتي روزه که بخشي از سودمندي هاي اين فريضه انسان ساز است، به حدي است که نياز به توضيح و تکرار ندارد و بيشتر مردم از آن آگاهند.ما به اختصار به گوشه اي از اين فوايد اشاره مي کنيم: معده و دستگاه گوارش، از اندام هاي پر کار بدن آدمي است به گونه اي که با سه وعده غذا که معمول مردم است، تقريباً در همه ساعات، دستگاه گوارش به هضم و تحليل و جذب و دفع مشغول است. روزه باعث مي شود از يک سو اين اعضا استراحت کنند و از فرسودگي مصون بمانند و نيروي تازه اي بگيرند و از سوي ديگر، ذخاير چربي که زيان هاي مهلکي به بدن مي رسانند، تحليل بروند و از ميزان آنها کاسته شود. در روايات اسلامي، حتي به فوايد جسمي روزه نيز تصريح شده است تا برخي از سست عنصران، اگر نه با ايمان کامل، دست کم با توجه به فوايد بهداشتي روزه، اين فريضه ثمربخش را به جاي آورند تا از سودمندي هاي گوناگون آن در حد خود بهره مند شوند. پيامبر گرامي اسلام در اين باره فرمود: «صوموا تصحوا؛ روزه بگيريد تا سالم بمانيد». نيز در روايات بسياري، پيشوايان گرامي اسلام فرموده اند: «معده آدمي، خانه بيماري هاي اوست و پرهيز از غذا، درمان آن است».بديهي است آنگاه فوايد بهداشتي روزه بهتر به دست مي آيد که روزه دار، امساک روز را با زياده روي در شب تلافي نکند؛ زيرا پرخوري، خود زيان هاي چشمگيري به دستگاه گوارش مي رساند. با پيشرفت دانش پزشکي، برخي از پزشخان متخصصان دريافته اند که امساک از خوردن و آشاميدن، عالي ترين روش درماني است. يکي از پزشکان مي گويد: طرح درمان به وسيله روزه بسيار، چنان معجزه آساست که به کار بستن آن، مسير طرح ها و برنامه هاي طب عملي و جراحي را تغيير خواهد داد؛ زيرا روزه، راه تازه اي به روي دانش پزشکي مي گشايد و سلاح مؤثري براي مبارزه با بيماري ها به اين دانش مي بخشد؛ سلاحي که مي توان آن را از راه هاي گوناگون مورد استفاد قرار داد تا انسان را در مبارزه با علت بيماري ها، براي بهبود بيماران، به نتيجه مطلوب و آشکار رساند. با روزه و امساک مي توان بيماري ها را بهبود بخشيد و معالجه کرد. البته در صورتي که به اعتدال مقرون باشد و در هنگام سحر و افطار، در خوردن و آشاميدن افراط نشود. بررسي فوايد بهداشتي و طبي روزه، در اين مختصر نمي گنجد. آنان که به توضيح بيشتر علاقمندند، مي توانند به کتاب هايي که در اين زمينه تأليف شده است، مراجعه کنند. بايد توجه داشت برخلاف تصور کوتاه انديشان، روزه هيچ گونه ضرري براي افراد سالم مکلف ندارد و اگر کسي بيمار باشد و نتواند روزه بگيرد و با گرفتن روزه، بيمارتر شود يا روزه باعث شود که بيماري اش ادامه يابد، کار حرامي مرتکب شده است و روزه اش نزد خدا پذيرفته نيست. بيماري که روزه براي او ضرر دارد، نبايد روزه بگيرد و فقط لازم است در روزهاي ديگر، قضاي آن را به جا آورد و جبران کند. افراد سالم بايد بدانند که روزه نه تنها زياني برايشان ندارد، بلکه چنان که گفتيم، موجب تندرستي و صحت مزاج است. از اين رو، نبايد به سخنان برخي شکم پرستان که خود روزه نمي گيرند و ديگران را نيز از روزه گرفتن باز مي دارند و تلقين مي کنند که روزه موجب زخم معده مي شود، اعتنا کنند. اين گونه دروغ ها، تنها بهانه افراد سست عنصري است که اسير شکم خويشتند و در آنان از عزم و اراده انساني خبري نيست. همان گونه که گفتيم، روزه باعث استراحت معده است و در حال روزه، اسيد معده به جاي غذا، به وسيله صفرا خنثي مي شود و بدين وسيله، از زخم شدن آن جلوگيري مي شود.روزه، عامل بازدارنده از گناه روزه، به ويژه روزه ماه مبارک رمضان که در اسلام بر همه مسلمانان مکلف که بتوانند روزه بگيرند، واجب است، عامل مؤثري در ايجاد و تقويت روحيه تقوا و پرهيزکاري است. قرآن مجيد، اين فايده بزرگ را با جمله «لعلکم تتقون» يادآور مي شود و اين عبادت را عامل مهم تقوا مي شمارد. تقوا و پرهيزکاري، در تربيت و سازندگي و شخصيت اسلامي يک مسلمان، نقش بسيار مهمي دارد و براي رسيدن به اين اثر پر ارزش است که بهترين عبادت در ماه صيام و در حال روزه، اجتناب از گناه است. پيامبر بزرگ اسلام، در خطبه اي، فضيلت هاي ماه رمضان را براي مسلمانان بيان فرمود. حضرت علي (عليه السلام) پرسيد: «بهترين اعمال در اين ماه چيست؟» پيامبر پاسخ داد: «الورع عن محارم الله؛ اجتناب و پرهيز از گناهان.» آن رسول رحمت، در جايي ديگر مي فرمايد: «نزد خداوند، چيزي محبوب تر از مرد يا زن توبه گر نيست».شخص روزه دار با به کار بستن اين دستور الهي که شرط کمال روزه است، روحيه تقوا را در خود زنده مي کند که اين مراقبت ثمربخش، در ماه مبارک رمضان و در حال روزه، بسيار آسان تر است؛ چرا که گرسنگي و تشنگي و ديگر محدوديت هاي روزه، شعله هاي سرکش غرايز حيواني و هوس ها را تا حد چشمگيري خاموش مي سازد و حتي اگر موقت هم باشد، گريبان عقل و جان را از چنگال شهوت رها مي سازد و براي روزه دار، زمينه اي آماده براي تمرين تقوا و پرهيزکاري فراهم مي کند. با مراقبت و تمرين پياپي در يک ماه، نيروي بازدارنده از گناه در او به وجود مي آيد و خصلت خودداري، در او ريشه مي گيرد و رشد مي کند و او با گذراندن اين برنامه يک ماهه، توفيق مي يابد پس از ماه روزه نيز پرهيزکار باقي بماند. بدين ترتيب، به مقام پر ارج تقوا که به تعبير قرآن و فرموده پيشوايان معصوم ما، کرامت انسان بدان وابسته است، براي هميشه نائل مي آيد. درمان بيماري ها، هميشه از طريق خوردن و آشاميدن و تزريق دارو و مصرف قرص و کپسول نيست. در فرهنگ اسلامي، روزه يک اقدام عبادي، اجتماعي و معنوي است که آثار طبي و بهداشتي فراواني نيز دارد. پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي فرمايد: «روزه بگيريد تا سالم شويد.»(5) حضرت علي (عليه السلام) نيز در اين زمينه مي فرمايد: «روزه داري، يکي از انواع سلامتي است».(6) براي بيان آثار روحي روزه داري، مي توان به اين حديث از حضرت علي (عليه السلام) بسنده کرد: «روزه دل بهتر از روزه زبان و روزه زبان از روزه شکم برتر است».(7) از مهار دهان، زبان و قلب، به عنوان مراحل مختلف تکامل روزه ياد شده است، به گونه اي که با مهار دهان، ياد مي گيريم هر چيزي را نبايد تناول کرد؛ يعني بايد از حرام خوري ها، پر خوري ها، خوردن چيزهايي که براي بدن و سلامتي مضر است، خوردن مالي که از راه حرام به دست مي آيد، خوردن خوراکي هايي که در شرع، از آنها به حرام تعريف مي شود و مسائلي از اين قبيل، دوري جست. با مهار زبان، خود را از دروغ گفتن، غيبت کردن، رنجاندن دل ديگران، تهمت، ناسزا گفتن و... مصون مي داريم. به کمک مهار زبان در جهت تربيت اخلاق فردي خود تلاش مي کنيم تا بتوانيم حرمت ها را حفظ کنيم، کمتر لب به سخن بگشاييم و هر آنچه مي گوييم، نيکو باشد، آن چنان که شاعر مي گويد: «کم گوي و گزيده گوي چون در». در نتيجه، بر احترام خود مي افزاييم، اما مهار قلب، از آنجا که روزه و جهاد با هم قرابت و خويشاوندي دارد، هر دو تلاش در راه خداست و بدون مهار دل، به دست نمي آيد؛ يعني ابتدا بايد در دل خواست و اراده کرد و سپس جهاد را آغاز نمود. هر عملي که از انسان سر مي زند، ابتدا از دريچه قلب آن فرد عبور مي کند تا به خواستن تبديل شود و به مراحله عمل در آيد. با مهار قلب مي توان زبان، دهان، دست، پا و به طور کلي، همه اعضا و جوارح خود را که در مرحله عمل نقش دارند، ازارتکاب به ناصواب ها بازداشت. مهار دل، يعني خودسازي. روزه، نوعي تمرين تهذيب و تزکيه نفس و راهي مناسب براي تحقق تسلط انسان بر نفس خويش و مبارزه با هوس هاي نفساني است. روزه، عاملي مؤثر در راه تحقق بخشيدن به هدف و فلسفه حياتي انسان، يعني کمال و قرب الهي است. مهم ترين فلسفه روزه داري، انسان سازي و تربيت آدمي در مسير هدفي است که براي آن آفريده شده که همان بندگي خداوند است، همان گونه که در سوره ذاريات آيه 56 آمده است: «ما جن و انس را جز براي آنکه بندگي خداوند کنند، نيافريديم». از آثار فردي روزه، اين است که روزه، عامل پايداري و صبر است و همان گونه که هر فرد در روزه داري بر خود واجب مي کند در برابر ناملايمات غريزه اش بردباري نشان دهد، رفته رفته انسان به فضيلت اخلاقي، يعني صبر، نزديک مي شود. اثر ديگر، آرامش است که انسان به وسيله اين آرامش، به صبر مي رسد و انسان صابر را مسلط بر نفس و پيرو عقل و در نتيجه، او را تسليم خداوندگار خويش مي کند. چون روزه با ذکر نام خداوند همراه است، او را به آرامش حقيقي نزديک تر مي کند. از اين گذشته، روزه، انسان را از نعمت ها آگاه و شکرگزار آنها مي کند. روزه موجب تقويت اراده و روحيه انضباط در فرد مي شود و اورا در مسير آخرت گرايي قرار مي دهد. روزه اين قدرت را به فرد مي دهد که مهار شهوات خويش را در دست بگيرد و هر زماني هم که ماه رمضان نبود و غريزه ها انسان را فرا گرفت، با توجه به اين نکته که در روزهايي که روزه مي گرفت، همين غريزه ها را تحت تسلط خود داشت، بار ديگر هم مي تواند به قدرت تسلط مجدد دست يابد. روزه شفابخش جسم و توان بخش جان است، به گونه اي که دستگاه هاي بدن انسان را از خستگي و تلاش مداوم بيرون مي آورد. براي مثال، دستگاه گوارش بعد از خستگي زياد، استراحتي مي کند و بدين وسيله عمر طولاني مي شود. روزه در رمضان موجب مي شود حکومت شيطاني و شهواني، جاي خود را به حکومت تقوا و پيروي از دستورهاي الهي دهد. روزه نگهبان داخلي انسان است و سلامتي روح که حاصل از اجتناب و پرهيز از گناه است، ارمغان ماه مبارک رمضان است. درخشش روزه، بر دل چيره مي شود و دراين هنگام انسان با کمال شتاب، خود را براي توبه و آمرزش و طلب عفو از درگاه خدا آماده مي سازد. روزه روح را پاک سازي مي کند و انسان را از معاصي، به سوي تقرب سوق مي دهد تا با جان و دل، به استقبال خدا رود.پس از تقرب، انسان به خدا نزديک مي شود و آسان تر با خدا سخن مي گويد. در نتيجه اين سخن ها، از خدا مي خواهد که نيت و قلبش را از گناهان و صفات بد پاک گرداند و تلاوت قرآن را سرفصل عباداتش قرار دهد. با گرفتن روزه، فرد با گرسنگي و تشنگي خود ، گرسنگي و تشنگي قيامت را به ياد مي آورد و با خودداري از گناهان، روح خود را قرين نوازش و الطاف الهي قرار مي دهد. رمضان دست هاي ما را به آستان پروردگار بلند مي کند و دعا کردن هايمان، مشمول اجابت واقع مي شود.روزه، انسان را به رعايت نظم در طول همه سال فرا مي خواند. هر فرد با خوديابي و بيداري، مهار نفس را به آساني به دست مي گيرد و با پاک سازي و تطهير، روح نماز خود را مطهر مي گرداند و به وسيله توبه و دعا، نعمت خدا را شامل حال خود مي کند. در نتيجه، با شکر و عبادت، بنده خوبِ خوبِ خدا خواهد شد. پي نوشت1-بقره:183.2-بقره:184.3-بقره:60.4-اعراف:31.5-ميزان الحکمه،ج2،ص1686.6-غررالحکم و دررالکلم، ص176،ح3357.7-نهج البلاغه، ح5890.منبع:نشريه اشارات، شماره124/خ
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 534]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها