واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ایسکانیوز: در نشست نقد و بررسی فیلم "در دره الاء"به کارگردانی "پل هگیس" که حضور نیما حسنی نسب و امیر قادری برگزار شد حسنی نسب گفت: در "دره الاء" فیلمی به شدت وطن پرستانه اما ضد سیاست های دولت آمریکاست. در ابتدای این نشست نیما حسنی نسب با اشاره به فیلم هایی که درباره جنگ عراق ساخته شده اند گفت: در "دره الاء" با توجه به وضعیتی که در سینمای آمریکا رایج است . توانسته رویکردی صریح و انتقادی نسبت به وقایع عراق و اتفاقات جوانان آمریکایی که به عنوان سرباز به جنگ اعزام می شوند را به تصویر بکشند. وی با اشاره به فیلم غیر قابل انتشار برایان دی پالما، گفت: هم "در دره الاء"و هم "غیر قابل انتشار" در حول و حوش سربازان آمریکایی می گذرد و هر دو الگوی جستجو را دنبال می کنند که در فیلم دی پالما، ماجرای تجاوز به یک دختر 14 ساله و قتل عام خانواده اش مطرح می شود و در فیلم پل هگیس، به جستجوی عوامل قتل فجیع سرباز آمریکایی که تکه تکه و سپس بدنش سوخته می شود می پردازد و از این طریق قصد دارند به یک رهیافتی در آن روزها و جریان جنگ عراق برسند. وی ادامه داد: مساله مهمتر در این فیلم ها وضعیت و حال و روز سرباز آمریکایی است که بعد از پخش اخبار و فیلم هایی که از آنها منتشر می شود گفته شده اکثر آنها نمی دانستند که موضوع جنگ چیست و چرا دارند می جنگند و اغلب آنها از سر تفنن وظیفه و یا اجبار به عراق رفتند و در اثر فشارهای روانی تبدیل به قاتل شدند. امیر قادری در ادامه این نشست با رد ضد آمریکایی بودن این فیلم گفت: اصولا این فیلم به هیچ عنوان ضد آمریکایی نیست و اگر می خواهیم با نمایش این قبیل فیلم ها بحث ضد آمریکایی بودن را مطرح کنیم نتیجه خوبی ندارد چرا که در آمریکا این اجازه را به روشنفکران می دهند که نقدشان کنند و فکر می کنم "در دره الاء"فیلمی کاملا ضد بوش و ضد جنگ است. وی ادامه داد: به اعتقاد من وقتی که پل هگیس در سکانس آخر یادآور می شود که جالوت دیگر آن قدرت سابق را ندارد به گونه ای به دولت آمریکا اشاره می کند که می خواهد با چنین نیروی ضعیفی دنیا را فتح کند و فکر می کنم بر خلاف تصور این قبیل فیلم ها از شدت علاقه به کشورشان ساخته می شود و در این دو سه سال اخیر ضد بوش ترین فیلم ها، آمریکایی ترین فیلم ها بودند. قادری افزود: به اعتقاد من دیدن این قبیل فیلم ها فرصت بسیار خوبی است به جای اینکه بخواهیم جنبه ضد آمریکایی آنها را نشان دهیم باید از ساختار این فیلم ها درس بگیریم که چطور کارگردانانی مسایل ملی خود را با ظرافت مطرح می کنند و به اعتقاد من، فیلم های کارگردانانی نظیر مایکل مور، پل هگیس و برایان دی پالما با این هدف ساخته شده اند که از ملت شان در برابر سیاست های غلط دولتشان دفاع کنند. در ادامه نشست حسنی نسب با اشاره به نگاه اشتباه برخی از منتقدین که این فیلم ها را ضد ملیت می دانند گفت: تک تک این فیلم ها با شدیدترین انتقاد نسبت به دولت ساخته می شود و انتقادات ظریفی که به دولت می کنند به ما یادآور می شوند که چطور می توانیم به یک سینمای انتقادی- اجتماعی در کشورمان برسیم و چیزی که در نهایت ما را به این هدف می رساند که انتقاد یک فیلمساز به یک سیستم دلیل عدم علاقه به کشورش نیست. این منتقد جوان سینمای ایران افزود: در نهایت فیلمسازانی که این فیلم ها را ساخته اند موفق شدند همه دنیا را نسبت به جنگ منزجر کنند و به شدت حواسشان نسبت به عرق ملی شان است و همین تعلق خاطر نسبت به پرچم اجازه می دهد که شدیدترین انتقادات را نسبت به سیستم نشان دهند به امید اینکه نمایش جهانی این فیلم ها بتواند این لایه های سیاه را به کشورهای دیگر ببرد و در نهایت آن پرچم و کشوری که به آن اعتقاد دارد همه در حفظ آن بکوشند. امیر قادری در ادامه نشست با رد ادعای تداخل نژادی در این فیلم گفت: پل هگیس در تمام فیلمنامه هایی که می نویسد مخصوصا در فیلمنامه دختر میلیون دلاری و تصادف به موضوع نژادهای مختلف پرداخته است اما در این فیلم خاص به جز چند سرباز سیاه پوش و یک تصویر از کودک عراقی نژاد دیگری مطرح نمی شود و بحث نژاد در فیلم های قبلی هگیس وجه قوی تری داشت. حسنی نسب نیز با اشاره به این موضوع گفت: سه فیلم اصلی سینمای امسال آمریکا درباره قاتلینی است که از تگزاس می آیند و هر سه باعث بوجود آمدن گرفتاری های در آمریکا می شوند و به این موضوع اشاره می کند که جورج بوش هم از آمریکا می آید و برای جامعه آمریکا تهدید به حساب می آید. امیر قادری با اشاره به مقاله "مالتون دالجیز" که در نیویورک تایمز چاپ شد و به فیلم های "زودیاک" و "خون به پا می شود" و "وجه خشونت آمیز" آنها گفت: هر دوی این فیلم ها یک شوک را به بیننده وارد می کند و "در دره الاء"نیز با این موضوع مواجه هستیم که یک ملت چگونه خود را از بین می برند و خود را دچار گرفتاری می کنند و در واقع این فیلم عملگرایی آمریکایی را که" تامی لی جونز" به عنوان یک کهنه سرباز آمریکایی می خواهد یک عملگرایی مثبت را به نمایش بگذارد زیر سوال می رود. در ادامه نشست حسنی نسب با اشاره به فیلمنامه های فیلم هایی که در مورد جنگ عراق ساخته می شود گفت: این فیلم ها خیلی درجه یک نیستند و فیلمنامه نویسان آمریکایی به زمان احتیاج دارند تا نسبت به ایین موضوع و ماجراهایی که وجه ظاهری و رومیزی آن دفع نشده و از طرفی یک نسل با آن درگیر هستند بیشتر آشنا شوند تا فیلم های خوبی نظیر جنگ ویتنام و آثار اولیور استون که خود یک زمانی سرباز بود تولید شود، اما در شرایط حاضر این فیلم ها یک جور واکنش احساسی و تعهد اجتماعی از سوی فیلمسازانی است که در زمینه موضوعات اجتماعی و سیاسی به هیچ وجه فیلمسازان خوبی نیستند. امیر قادری در خاتمه فضای این فیلم را بسیار با شباهت به فیلم برادران کوئن (جایی برای پیرمردها نیست) دانست و با توجه به اینکه لوکیشن ها در یک منطقه اتفاق می افتند کار فیلمبردار را کاری متفاوت که در این دو فیلم ارایه می دهند با ارزش دانست./01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 313]