محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840615774
سلام اي مهربان كه نيستي حالا ...
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: احمد بيگدلي داستاننويس معاصر يادداشتي «كوتاه براي خاطرهي بلند خسرو شكيبايي» نوشت. او در يادداشت خود به بخش سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، آورده است: «سال‌ها پيش بود. و حالا آن‌قدر دور به نظرم مي‌آيد كه همچون بخش كوتاهي است از يك خواب: خواب شيرين و سكرآور دم صبحي كه نمي‌تواني همه‌ي آن را به ياد بياوري و همين است كه سال‌ها با تو باقي مي‌ماند و نمي‌گذارد فراموشش بكني. گفتم: سال‌ها پيش بود و خواب، مرا با خودش برد به تالار سنگلج، در پايان مراسم جشنواره تئاتر شهرستان‌ها، سال 55 يا 56. رشيد بود. قامت كشيده و بالابلند و نه‌آن قدر كه براي بوسيدنش، بوسيدن آن گونه‌هاي مهربان، روي پنجه‌ي پا بايستي. آمد طرفم. يا من رفتم. آن روزها فرقي نمي‌كرد. ما با هم اندكي دوستي قديمي‌تر داشتيم كه انگار گمش كرده بوديم و حالا، باز، بعد از مدت‌ها، جسته بوديمش و به يادش مي‌آورديم: ـ سلام. ـ سلام تكيه كلامي هم داشت انگار ـ كه حالا يادم نيست. آن‌وقت‌ها بيشتر مرد تئاتر بود تا سينما و تازه شروع كرده بود. آيا خواب مي‌بينم. نه نمي‌بينم. پريشاني و اندوه نمي‌گذارد. خواب نمي‌بينم و در آن روز خستگي، امّا پر از نشاط، او را ديده‌ام و گونه‌اش را بوسيده‌ام، اين را يادم است. يادم است كه دستم را فشرد و يادي از گذشته كرد. گذشته، گذشته بود و زمان حال هم مي‌گذشت و گذشت تا كه خبر مرگش به ناگهان قلبم را فشرد و دردي جانكاه نشست به جانم: آخ. ـ سلام. ـ سلام. اي مهربان كه نيستي حالا تا دست‌هاي مهربانت را بفشارم، تو ديگر به خواب مي‌ماني: خواب خوش تمام سحرهاي مه برمي‌خيزم تا غوغاي گنجشك‌ها را بر درخت انار همسايه تماشا كنم. يادت گرامي.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 585]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها