تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833300819
واقعه کربلا در قالب امروزی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: واقعه کربلا را در قالب امروزي
"روز حسين" واقعه کربلا را در قالب امروزي روايت ميکند محمد رحمانيان در نمايش "روز حسين" وقايع روز عاشورا را با حوادث و رويدادهاي تاريخ معاصر پيوند ميزند. براي تهيه گزارش از تمرين نمايش "روز حسين" به سالن ايران شهرمي‌روم، ساعت 8:15 است و من دنبال عکاس گروه مي‌گردم، بچه‌هاي گروه رحمانيان را مي‌بينم که هر يک در گوشه‌اي، بيرون حياط و يا در محوطه لابي سالن ايستاده‌اند، قرار است بعد از هماهنگي روابط عمومي با پديده جماليها دستيار رحمانيان وارد سالن شوم.مهتاب نصيرپور و ليلي فرهادپور بيرون حياط ايستاده‌اند و با هم صحبت مي‌کنند، عکاس را هنوز پيدا نکرده‌ام ،چشمم به پديده مي‌افتد و با خوشحالي وارد سالن تمرين مي‌شوم، بچه‌هاي گروه همه جمع شده‌اند ،عدهاي روي صحنه گردان نشسته اند و شعر مي‌خوانند علي عمراني هم وسط آنهاست، بعضي با عجله خود را به سالن مي‌رسانند و به سرعت لباسهاي تمرينشان را مي‌پوشند، يکي در حال حفظ کردن نقشش است و ديگري نرمش ميکند.گروه موسيقي در حال کوک کردن سازشان هستند، عکاس راپيدا ميکنم، اوهم به دنبال من مي‌گشته ، رحمانيان را مي‌بينم واو مثل هميشه با خوشرويي استقبال ميکند. "روز حسين" نام آخرين اثر محمد رحمانيان برگرفته از حديثي منتسب به امام سجاد (ع) است، به اين مضمون: "نبود روزي چون روز حسين که در آن، 30هزار کس از مؤمنان به جنگ حسين شتافتند تا با ريختن خونش به خدا تقزب جويند"به گزارش مهر ، اين نمايش قرار است از هفته اول ماه محرم در سالن شماره دو مجموعه ايرانشهر به روي صحنه برود، گروه حدود دو ماه است که تمرين مي‌کنند وتازه از طبقه هفتم تالار وحدت به اين سالن منتقل شده‌اند. رحمانيان مي‌گويد: "بچه ها شروع مي‌کنيم ، صحنه نينوا را مي‌گيريم"، بچه ها به سرعت دو گروه مي‌شوند وهرکس سر جاي خود در دو طرف صحنه گردان قرار مي‌گيرد، افشين هاشمي سمت راست جلوي بقيه ايستاده است."روز حسين" ادامه‌اي است بر نمايش‌هاي "پل" و"اسبها" و برآيندي است از هر دو. از خيلي از حوادث دو نمايشنامه قبلي استفاده شده است. "روز حسين" در حقيقت پاياني است بر"پل"و "اسبها". حرکت چرخان مصطبه از تعزيه مي‌آيد و اين امکان را به ما مي‌دهد تا با اين مصطبه قراردادي با واقعه کربلا راحتتر برخورد کنيم. در اين نمايش فضاي بيشتري براي بازيگران فراهم شده ونقش‌هاي فرعي نيز بيشتر پرداخت شده است. عمراني وسط صحنه قرار دارد ، مي‌خواند :"ياران حسين، رجز را چون شرف پاس مي‌دارند" ،از دو طرف بچه‌ها جواب مي‌دهند:" چهار سوار از سنگ در اومد/ چهار تفنگ تو دستشون/ چهار ماديون پشت مسجد/ چهار جنازه پشتشون "مهتاب نصيرپور همچنان که بقيه شعر مي‌خوانند با جاروي دسته بلندي درحال تميز کردن زمين است ،او خون‌هاي ريخته شده ياران حسين را پاک ميکند، عمراني مي‌گويد :"نامت در زيارت نامه‌ها بماند به يادگار" و گروه مي‌گويد "الهي‌آمين". رحمانيان راضي نيست ، داد ميزند: اي خواب آلودا، اي خواب آلودا، آمين رو بلند بگيد، محکم. رحمانيان جدي است همانطور که قبل از تمرين با همه مهربان و دوست است هنگام شروع ، منظم ،جدي وقدرتمند است، انتظار دارد همه با تمام توان روي صحنه حاضر شوند. صحنه را دوباره تکرار مي‌کنند، ترانه عليدوستي روي يکي از صندلي‌هاي سمت راست صحنه نشسته و همراه با بازي بازيگران ديالوگ‌هاي آنها را آرام با خود تکرار ميکند. بهرام ابراهيمي آخر صحنه نشسته و نظاره‌گر است، هنوز نوبت بازي او نرسيده است. علي سليماني بازيگر نقش ابن زياد وعقيل، پتويي روي شانه انداخته و قدم زنان ديالوگ‌هايش را زمزمه ميکند. سليماني پاکتي کاغذي برسر مي‌گذارد و ميشود ابن زياد، همه رو به او مي‌کنند و مهتاب پشت سرش جاي خون‌هاي ريخته شده را تميز ميکند. شيون مکن مادر، در مرگ خونبارم/ بگذر زمن اينک، شوق خدا دارم/ ونداد مساح‌زاده آهنگساز گروه وارد ميشود و با اشکان خطيبي احوال پرسي ميکند. اشکان تازه امروز به گروه پيوسته است، وي براي تمرين نمايش "پروژه شاهنامه "به آلمان سفر کرده بود و40 روز از گروه دور بوده ، خطيبي نقش راوي را برعهده دارد ،اما فعلا افشين هاشمي نقش‌او را مي‌خواند. بعد از چند دقيقه حبيب رضايي با کلاه شاپو و عينک پنسي هميشگي‌اش وارد سالن ميشود و با رحمانيان و خطيبي خوش و بش ميکند.
رضايي در "روز حسين" همچون چند تجربه قبلي رحمانيان مشاور کارگردان است، اما رحمانيان از او به عنوان کارگردان دوم ياد ميکند. صحنه بعد علي سليماني در نقش ابن زياد وسط دايره گردان با جارويي در دست نشسته و بقيه بچه‌ها همراه با خسرو احمدي و اسماعيل بختياري او را به اسم مي‌خوانند، اين صحنه هجو آلود از نگاه امير حسين همايون، رزمنده و جانباز جنگ روايت ميشود. بازي سليماني مثل هميشه جذاب وشيرين است، خطيبي با صداي بلند از بازي ابن‌زياد مي‌خندد و بقيه را نيز به خنده مي‌اندازد."روز حسين" نمايشي طولاني است، حدود سه ساعت طول مي‌کشد، نمايشي بدون هيچ وحدتي در زمان و مکان، "روز حسين" مثل تجربه‌هاي قبلي رحمانيان، "پل"،"اسبها" و"عشقه" پر بازيگر است و حدود 48 بازيگر دارد. خلاصه داستان نمايش اين است : امير حسين همايون( علي عمراني) سوم خرداد ماه سال 86 در مراسم بزرگداشت آزادسازي خرمشهر از حال مي‌رود و 10 روز بعد در بيمارستان خاتم الانبيا به هوش مي‌آيد، اما ديگر سخني نمي‌گويد . او پس از 13 ماه لب به سخن گشوده، اين جمله رامي‌گويد: "نصرمن الله و فتح قريب".اما اين همه ماجرا نيست، امير حسين همايون رزمنده سال‌هاي ابتدايي جنگ، در آسايشگاه رواني بستري است ، همايون در آرزوي اجراي نمايشي از واقعه کربلاست، وام البنين همسر دوم حضرت علي (ع)، مادر حضرت عباس وعبدالله است، وي شاعر ورجز خوان بوده واسطوره ذهني او از واقعه کربلاست. صحنه‌هاي نمايش در مکان‌هاي مختلفي چون مکه، مدينه، تهران، تابستان و پائيز 87، خرمشهر 57 وکربلا و محرم 61 هجري روي مي‌دهد. نقطه تلاقي تمام اين مکان‌ها وزمان‌هاي متفاوت، واقعه کربلاست.در صحنه بعد فضا امروزي ميشود، در آسايشگاه رواني، نصيرپورعلاوه بر نقش ام‌البنين در نقش خانم بالا مدير و در واقع مادر بيماران ظاهر ميشود که دختري لال به نام نارگل او را همراهي ميکند، او تيماردار جانبازان است و با هر کس به زبان خودش سخن مي‌گويد، جانبازان بستري در آسايشگاه يک صدا مي‌خوانند: اين همه لشکر آمده/ رفته جلو نيامده. ترانه عليدوستي چادر به سر از اين سر صحنه به طرف ديگر مي‌دود، او در نقش همسر/ دختر همايون ظاهر ميشود.رحمانيان تنفس اعلام ميکند، فرصتي پيش آمده تا بتوانم با او گفتگو کنم. امير اثباتي از راه مي‌رسد و با همه احوال پرسي کرده کنار محسن شاه ابراهيمي طراح صحنه و مدير هنري نمايش روي صندلي مي‌نشيند، گروه براي مدتي پراکنده مي‌شوند .عليرضا فولادشکن دستيار رحمانيان همراه با بچه‌هاي صحنه نان بربري، چاي، خيار وگوجه براي بچه‌ها مي‌آورد." روز حسين" در سايه کربلا روايت‌گر انسان‌هاي تنها و بي‌پناه جامعه امروز ماست ، نقد روزگار است با نقبي به گذشته‌هاي دور، با نگاهي به واقعه کربلا، رنج مادران داغ ديده را روايت ميکند و مهتاب نصير پور بيراه نيست که هر بار در نقش ام البنين فرو مي‌رود، اشک از چشمانش سرازير ميشود، اونماينده مادراني درد کشيده وقدرتمند است که هيچ گاه از پاي نمي‌نشينند.رحمانيان مي‌گويد: "روز حسين" ادامه‌اي است بر نمايش‌هاي "پل" و"اسبها" و برآيندي است از هر دو. از خيلي از حوادث دو نمايشنامه قبلي استفاده شده است. "روز حسين" در حقيقت پاياني است بر"پل"و "اسبها". حرکت چرخان مصطبه از تعزيه مي‌آيد و اين امکان را به ما مي‌دهد تا با اين مصطبه قراردادي با واقعه کربلا راحتتر برخورد کنيم. در اين نمايش فضاي بيشتري براي بازيگران فراهم شده ونقش‌هاي فرعي نيز بيشتر پرداخت شده است. وي درباره انتخاب موضوع رجزخواني در اين نمايش مي‌گويد: موضوع رجز سرايي که به آن پرداختيم ،از نقل قولي برگرفته شده که مي‌گويد:" از 72 شهيد کربلا 46 نفر از آنها رجز مي‌خواندند. "از سال 25 هجري وقتي که حضرت محمد به مدينه مهاجرت ميکند، مدينه زير نفوذ ام البنين قرار مي‌گيرد. او شاعر ورجز خوان بوده و در اين نمايش شخصيت اصلي است.رحمانيان ادامه مي‌دهد: اين نمايش سه واقعه را در هم تنيده روايت ميکند، امام حسين در کربلا، رزمنده‌اي قديمي به نام امير حسين همايون و داستان حضرت ام البنين که در نهايت به يک پايان بندي در هر سه زمان گذشته، حال وآينده مي‌رسيم. در اين زمانه من قادر نيستم که چخوف وايبسن کار کنم بلکه بايد حرف زمانه خود را در دل نمايشنامه‌هايم جاري کنم، امير همايون از جنس زمانه است.وي درباره همکاري با عليدوستي گفت: ترانه بسيار بازيگر با وجدان و منطقي است و همه آن چيزي را که من از يک بازيگر انتظار دارم در او مي‌بينم، ترانه بسيار باهوش است و اين دليل براي همکاري من با اوکافي است. محسن شاه ابراهيمي مي‌خواهد برود و من هم در ميان صحبت با رحمانيان فرصت را غنيمت مي‌دانم و قبل از رفتن، چند سؤال از او مي‌پرسم.شاه ابراهيمي درباره طراحي صحنه نمايش مي‌گويد: ريشه اين نوع طراحي به معرکه گيري‌هاي سنتي باز مي‌گردد، ممکن است در گذشته دايره دوار وجود نداشته ولي حلقه اي از تماشاگران به دورمعرکه گير باعث برقراري رابطه بيشتر با او مي‌شده است. ما در"عشقه" نيز اين بن مايه را دنبال کرديم، اما طراحي در ديگر نمايش‌ها تفاوت‌هايي دارد.وي مي‌گويد: در" اسبها" نيز طراحي نمايش به صورت نعل اسبي و نيم دايره بود که تماشاگر را احاطه مي‌کرد، ما يک تريلوژي و يا اگر "عشقه" را نيز در نظر بگيريم يک تترالوژي داشتيم که حلقه‌هاي مشترک زيادي با هم داشتند اما هر کدام بايد به شکل متفاوتي اجرا مي‌شدند، شاه ابراهيمي بعد از گفتگو، از جمع خداحافظي ميکند و مي‌رود.وقت استراحت تمام شده و صحنه بعد را قرار است حبيب رضايي کارگرداني کند، اما او بيشتر آرام وساکت، نظاره‌گر صحنه است و با دقت همه چيز را زير نظر دارد. به طرف ترانه مي‌روم که آرام گوشه‌اي نشسته، احساس ميکنم او همان ترانه معصوم و بي‌گناهي است که هميشه مي‌شناختيم، انگار هيچگاه نمي‌خواهد بزرگ شود، لبخند ميزند و من از لذت کار در تئاتر از او مي‌پرسم.مي‌گويد: تئاتر بيشتر برايم تفريح است تا کار، وقتي براي اولين بار بازي در "فنز"را قبول کردم بيشتر مي‌خواستم توانايي‌هايم را به خودم ثابت کنم اما پس از آن عاشق تئاتر شدم، من تئاتر بازي نمي‌کنم تا روحم جلا پيدا کند و خود را براي نقش‌هاي سينمايي آماده‌تر کنم، بلکه تئاتر را به خاطر لذتي که به من مي‌دهد بازي ميکنم.ترانه با ابراز اين نکته که بازي در "مانيفست چو" از هر نظر برايش مهم بود، بيان ميکند از آنجا که اين نمايش اجراي واقع گرايانه نداشته و از فضاي ابزوردي برخوردار بود، بازي در آن را دوست داشته است. ضمن اينکه بازي به زباني ديگر برايش بسيار جذاب بوده و باعث شده توانايي‌هاش را به اثبات برساند. بازيگر "کنعان" اشاره ميکند: به رحمانيان اطمينان کامل دارم ونقشي را که براي من انتخاب کرده با اعتماد کامل مي‌پذيرم. کار کردن با او برايم بسيار لذت بخش است . در اين نمايش در اپيزودهاي دوم وسوم حضور دارم در نقش همسر/ دختر امير حسين همايون. در نقش دخترش ترلان و باوري که او از همسرش در ذهن دارد. اشکان خطيبي که 40 روز از گروه دور بوده ،گوشه‌اي نشسته و همه چيز را زير نظر دارد، و گاهي با رحمانيان صحبت ميکند. صحنه آخر را مي‌گيرند، سه صحنه در يک صحنه، افشين هاشمي متن به دست به جاي راوي بازي ميکند، صحنه آخر نمايش اداي ديني است به تمام درگذشتگان فرهنگ و هنر ايران زمين، شاملو، حميد مصدق،ا کبر رادي، جميله شيخي، ايران دفتري، قيصر امين پور، مهدي فتحي، سهراب شهيد ثالث، بابک بيات و...در پايان گروه موسيقي با بازيگران همراه ميشود و موسيقي فيلم" شکار" به کارگرداني عباس جوانمرد و بازي خسرو شکيبايي و پرويز پرستويي را مي‌نوازد و بازيگران با شعري از عبدالجبار کاکائي آنها را همراهي‌مي‌کنند. خطيبي تحت تاثير قرار گرفته نمي‌تواند جلو جاري شدن اشک‌هايش را بگيرد.بازيگران هم صدا با صداي آکاردئون مي‌خوانند: هرشب به ياد تو/ تنها- نشسته‌ام/ تا صبح -ستاره بارون/ از ما- جداشدي/ در دل -به ياد تو/گلها- دميده از خون تو/ دنيا به جاي توماند /رفتي-تنها صداي تو ماند/ هرشب ستاره اي مي سوزد زنام تو/ اي گل- کجا دميدي/ در دل- شکوفه ها- گويند به باغ تو- اي گل کجا دميدي/ " روز حسين" در سايه کربلا روايت‌گر انسان‌هاي تنها و بي‌پناه جامعه امروز ماست ، نقد روزگار است با نقبي به گذشته‌هاي دور، با نگاهي به واقعه کربلا، رنج مادران داغ ديده را روايت ميکند و مهتاب نصير پور بيراه نيست که هر بار در نقش ام البنين فرو مي‌رود، اشک از چشمانش سرازير ميشود، اونماينده مادراني درد کشيده وقدرتمند است که هيچ گاه از پاي نمي‌نشينند.تنظيم براي تبيان : مسعود عجمي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 529]
-
گوناگون
پربازدیدترینها