تور لحظه آخری
امروز : چهارشنبه ، 23 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):در عمل مؤمن يقين ديده مى‏شود و در عمل منافق شك.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1828694497




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

دل نوشته هایی در بزرگداشت حافظ


واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
دل نوشته هایی در بزرگداشت حافظ
دل نوشته هایی در بزرگداشت حافظ ترانه‏خوان عشق عباس محمدیهر گنج سعادت که خدا داد به حافظ از یُمن دعای شب و ورد سحری بود عشق را خواب دیده‏ای. تو خود عشقی.پیرمراد بودی و در پی یار. دنیا را به ارزانی نخریدی حرمت دوست را پاس داشتی؛ که هر چه داشتی از دوست بود.یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود تو از کلمات، پرنده ساختی. عشق را آگاهانه دریافتی و با چشمانی باز، عاشق شدی. با تو، سیب‏ها اندیشه بهار گرفتند و صداها، عشق را در دامنه کوه‏ها پژواک کردند.نارنج‏های شیراز، شاعر شدند و سنگ‏فرش‏ها ترانه‏خوان. عالمی را خبر کردی تا بی‏خبر نباشد کس که در عشق و مستی افتد.خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود بهر درش که بخوانند بی‏خبر نرود دلا مباش چنین هرزه گرد و هرجایی که هیچ‏کار ز پیشت بدین هنر نرود عاشقی می‏کنی و دل به لطف بی‏کران خداوند بسته‏ای؛ نه دنیای دون و مردمان خاکی؛ «لطف الهی بکند کار خویش فصل خدا بیشتر از جرم ماستبه برکت و اعجاز عشق، ایمان داری و همیشه از عشق می‏سرایی و می‏دانی که کلامت کیمیا خواهد شد. «در ازل پرتو حسنت ز تجلّی دم زد عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد»حکمت خویشتن‏شناسی را به نیکی دریافته بودی و نیک‏تر سرودی: سال‏ها دل طلب جام جم از ما می‏کرد و آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می‏کرد «بیدلی در همه احوال خدا با او بود او نمی‏دیدش و از دور خدایا می‏کرد به یگانه دلبسته بودی و می‏دانستی تنها اوست که لایق دوست داشتن است و دوستی؛ اوست که همیشه دوست خواهد بود. جان بی‏جمال جانان میل جهان ندارد هر کس که این ندارد، حقا که آن ندارد به خلق و خدمت به خلق، ایمان داشتی و وفای به عهد با خالقت را در خدمت بندگانش می‏دیدی: هر آنکه جانب اهل وفا نگه دارد خداش در همه حال از بلا نگه دارد وقتی که می‏سرودی، کلمات پرنده می‏شدند و پرنده‏ها عاشق. جهان را با کلماتت تغییر دادی؛ چنان‏که گفتی:بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم فلک را سقف بشکافیم و می در ساغر اندازیم در تب کلماتحمیده رضاییجهان، از دریچه نجوای گداخته‏ات می‏گذرد و سرشار می‏شود.می‏جوشی تا در تبِ کلمات، عطشِ ویران‏کننده خاک را فرو بنشانی ـ جاری‏تر از آب ـ با هیاهویی شگفت در کلمه تا کلمه‏ات. جهان، گرد سرت می‏چرخد. از هر چه خورشید گدازنده‏تر شده‏ای. کلمات، تاب نمی‏آورندت. بر مدار نظم پیچیده‏ای اندیشه‏ات را. تو را خاموشی نخواهد بود.بی‏خویشی و فرو ریخته در خویش. کوچه‏های غلیظ شیراز را با بوی نارنجستان‏های کهن قدم زده‏ای. کلمات، صفحه به صفحه، راز گلوی تو را به دنبال می‏کشند.دستم لای صفحات می‏چرخد. لب باز می‏کنی و صدایت تمامی‏ام را به شور می‏آورد.حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست باده پیش آر که اسباب جهان این همه نیست ایستاده‏ای و تمام ستاره‏ها بر مدار کلامت می‏چرخند. ایستاده‏ای و جهانی مقابل بزرگی نامت حیرانند که چگونه کلامت، خاک را مجذوب کرده و تا افلاک بال گرفته است. از لبانت جویباری از عشق جاری است. نامت را به آب‏های روان زده‏ای و به نسیم‏های گذرا. همه جا سخن از توست. هر صبح و شام، بیت بیت بر دهان شهر زمزمه می‏شوی؛ چون منشوری از رنگ‏های بدیعِ در حال تکثیر.تو فراموش نمی‏شوی. نسیم، صدایت را گسترده است. هیچ‏گاه بر لب طاقچه از یاد نمی‏روی. در پهنه روزها و ثانیه‏ها می‏تراوی ـ شیوا ـ هنوز ایستاده‏ای و ذهنت در عبور است. این راه را نهایت صورت کجا توان بست؟کش صد هزار منزل بیش است در بدایتدیدار آشناابراهیم قبله‏آرباطانبی‏عمر زنده‏ام من و این بس عجب مدار روز فراق را که نهد در شمار عمر حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان این نقش ماند از قلمت یادگار عمر و چرا چنین نباشد که واژه‏ها به طنّازی و کلمات به رعنایی از چشمه‏سار لبش می‏جوشند و این انفاس قدسی و نوای روحانی اوست که در جان شعر ریخته است؛ آن‏گونه که نه شب‏های یلدا که تمام شب‏های بی‏ستاره و سردمان را گرمابخش محفل می‏شود.واژه واژه غزلیاتش، روح آدمی را با خود می‏برد. او شعر می‏گوید و دلتنگی‏های ما سر بر شانه‏های آرامش می‏گذارند. او شعر می‏گوید و دریچه‏های باورمان به شهودها و اشراق‏ها گشوده می‏شود.منم که گوشه میخانه خانقاه من است دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است غرض ز مسجد و میخانه‏ام، وصال شماست جز این خیال ندارم، خدا گواه من است کلمات، گویی تداعی تکثیر نور و شفق است در شب‏های بی‏باران و بی‏ستاره آدمی. شاعر است و پیشانی ارادت به حضرت دوست. شاعر است و دنیایی از کلمات ناب و بکر برای سر کشیدن آب حیات و دیدار یار آشنا و شهریاری تمام سرزمین عشق و گاهی هم گوشه‏نشینی خانقاه. شاعر است و دنیای کلمه و واژه؛ که قصری می‏سازد از کلمات. باید که دیوان او را در دست گرفت و برای او غزل خواند که:گو شمع میارید در این جمع که امشب در مجلس ما ماه‏رخ دوست تمام‏ست از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکّر زان‏رو که مرا از لب شیرین تو کام‏ست حسّ زلالرقیه ندیریهنوز از غزلت حس و حال می‏گیرددلی که از تنش ماه و سال می‏گیردهنوز در نظر بعضی از غزل‏نوشانشراب کهنه و نابت ملال می‏گیردتو عطر عقده‏گشای بهار نارنجیکه با تو پنجره حسی زلال می‏گیردعزیز، «یوسف گمگشته» را که می‏خواندکبوترانه به هر شاخه بال می‏گیردولی به نوک زدن شاهدانه معتاد استپرنده‏ای که سر کوچه فال می‏گیردنمی‏شناسمت و می‏فریبی‏ام حافظ!دلم از این روش ایده‏آل می‏گیردسال‏های سالنفیسه محمدیباز هم شب و سکوت من فال حافظ و نگفته‏ها باز هم غم نبود تو سینه‏ای پر از نهفته‏ها باز می‏نشینم و دلم می‏سراید از تو و بهار می‏روم سراغ حافظ و می‏شوم دوباره بی‏قرار باز می‏کنم کتاب شعر را باز هم به نیت وصال این شده‏ست کار هر شبم ماه‏ها و سال‏های سال یعنی می‏شود ببینمت با همان نگاه آتشین؟ با صدای خنده‏های مست با سر و صدای دلنشین؟ وه! چه عالم عجیبی است با تو گفتن خیال‏های خویش با تو از وصال گفتن و از فراق سال‏های پیش حافظم بشارتی دهد می‏رسد زمان وصل او باز بی‏قرار می‏شوی باز می‏رسی به آرزو آری این همیشه حافظ است می‏دهد امید این وصال لیک این منم همیشه منتظر روزها و سال‏های سال... منبع: ماهنامه اشارات
#فرهنگ و هنر#





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 602]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


فرهنگ و هنر

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن