واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: جمهوری اسلامی و آرمان های انقلاب ؛ هنوز راهی طولانی در پیش است رمز بقا و بالندگی نظامی به بزرگی نظام جمهوری اسلامی ایران که حاصل یک انقلاب بزرگ ملی و مدنی و اسلامی بوده ، در این است که این منشور منور همچنان تابش دهنده انوار گوناگون باشد و همه مردم همچنان بتوانند آرمان ها و آرزوهای خود را از این منشور بزرگ " منعکس " ببینند. عصر ایران – امروز سی و یک سال از روزی می گذرد که ملت ایران با شادمانی به خیابان های اطراف فرودگاه مهر آباد و مسیرهای منتهی به بهشت زهرای تهران ریختند تا از شخصیتی استقبال کنند که سال ها دور از وطن ندای استقلال خواهی ، حق طلبی و آزادگی سر داده بود .پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی با معماری و هدایت بنیانگذار کبیر آن " حضرت امام خمینی ( رضوان الله تعالی علیه) " و پایمردی و مبارزات و رشادت های یک ملت با هر عقیده سیاسی و مرام مذهبی و طبقه اجتماعی ، سرآغاز یک تحول بزرگ در ایران و منطقه و حتی جهان بود .این انقلاب عظیم به قدری شوک آور بود که نخست وزیر وقت اسراییل از آن با عنوان یک زلزله سیاسی بزرگ در منطقه نام برد و بسیاری دیگر از کشورهای جهان ( در شرق و غرب آن روز ) از خروش میلیونی توده های ملت در برابر استبداد و استعمار و ستم و ظلم ، به این انقلاب با دیده بهت و حیرت می نگریستند . گذشت 31 سال از آن روزهای شکوهمند ، بزرگ و تاریخی ، ما را به یادآوری و باز خوانی آرمان های آن انقلاب اصیل و عظیم وامی دارد و امروز مهم ترین مساله ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که این انقلاب و حکومت مستقر پس از این انقلاب که حکومت " جمهوری اسلامی " می باشد ، در این 31 سال چه چیزی به ملت داده است که شایسته آن همه رشادت ها و جان فشانی ها بوده است ؟یقینا انقلاب اسلامی ما دستاوردهای بزرگ و عظیمی داشته است و تلاش مردم در کنار هدایت های داهیانه امام خمینی در 10 سال نخست و سپس در مدت 20 ساله ولایت مقام معظم رهبری ، کشتی انقلاب را از امواج طوفانی و سهمگین 31 سال گذشته عبور داده و به فضل الهی همچنان به جلو خواهد برد .با این حال و در کنار دستاوردهای عظیم انقلاب برای ملت ، هنوز در میانه راه هم نیستیم و راه درازی در پیش است . باید اعتراف کنیم که آن چنان که باید و شاید خوب عمل نکردیم و آن چنان که شایسته است از همه توان و ظرفیت های ملی مان استفاده نکرده ایم .باید اعتراف کنیم که مردم ، امروز مشکل دارند و در بسیاری از موارد کمبودها و نقصان های شدیدی وجود دارد ، تندروی ها و کندروی هایی داشته ایم و فرصت هایی را از دست داده ایم که باید از آنها به بهترین وجهی استفاده می کردیم .ظرفیت یک جامعه اهل مدارا و آزاد را به نمایش نگذاشته ایم و نتوانسته ایم به طور کامل به آرمان های اصیل انقلاب که در شعار محوری " استقلال ، آزادی و جمهوری اسلامی " متبلور است جامه عمل بپوشانیم .از منظر استقلال به نظر می رسد باید یک باز تعریف جدید از این واژه متناسب با شرایط زمان صورت دهیم و استقلال را از تعریف سنتی آن که " تولید همه نیازمندی ها در درون مرزهای ملی است " به تعریفی جدید و متناسب با شرایط موجود در جهان که همانا " استفاده حداکثری از مزیت های ملی در کنار تعامل موثر با جامعه جهانی است " به روز کنیم .در زمینه آزادی ، باید توجه داشته باشیم که یکی از دلایلی که مردم را علیه استبداد نظام شاهنشاهی به غلیان و طغیان درآورد ، عدم وجود آزادی های سیاسی در شرایطی بود که در زمینه آزادی های اجتماعی و به عبارت بهتر " ولنگاری " نظام شاهی گذشته سخت گیری نداشت و حتی به صورتی سازماندهی شده جوانان را به سبک های زندگی غربی و ولنگاری در روابط اجتماعی فرامی خواند .اما با این وجود توده های عظیم میلیونی ملت با زدن دست رد بر سینه ولنگاری های اجتماعی و اباحی گری های فرهنگی ، برای کسب و نیل به آزادی حقیقی که همانا آزادی عقیده و بیان و آزادی فعالیت های سیاسی و اجتماعی بود ، به پا خاستند .با گذشت 31 سال از استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی باید توجه داشته باشیم که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با تاسی به منابع دینی و عرفی و با نظر خبرگان مورد وثوق ملت تنظیم شده است و به عنوان مهم ترین میثاق ملی بین حاکمیت و ملت ، تا حدود زیادی توانست آرمان های انقلاب مردمی – اسلامی را در درون خود جای دهد .در این قانون ، هم حدود دولت و هم حقوق ملت به خوبی مشخص شده است ، اما آیا ما امروز به صورت تام و کمال شاهد اجرای حدود قدرت و حقوق ملت ( که در قانون اساسی مان متبلور است ) هستیم ؟ و این درحالی است که قاعدتاً همه اصول قانون اساسی باید به مرود اجرا درآید و مشمول "نؤمن ببعض و نکفر ببعض" نشود.در پایان اشاره به این نکته واجب و ضروری به نظر می رسد که انقلاب شکوهمند اسلامی ما با حضور همه اقشار ملت شکل گرفت و به پیروزی رسید و رمز بقای آن نیز تداوم حمایت همه ( یا لااقل بخش اعظم ملت ) از آن است .در سی ویکمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مان که حاصل مجاهدت های پدران و مادر مان بوده است ، باید به این نکته توجه داشته باشیم که پاسداری از انقلاب تماما در مدح و نگاهداشت شرایط موجود خلاصه نمی شود و نقد وضعیت موجود علی رغم نگاه به دستاوردهای عظیم انقلاب اسلامی برای ملت مان ضرورتی اساسی تر است و دلسوزان انقلاب الزاما آنهایی نیستند که کاسبکارانه از نمد آن برای خود کلاهی بافته اند، بلکه کسانی نیز هستند که گهگاه بابت تیزی و تندی نقد های خود چوبی نیز خورده اند و این دسته اخیر حتی می توانند این ادعا را داشته باشند که دلسوزترند ، چرا که آنها بابت انذارها ، هشدارها ی خود حاضر شده اند فحش بخورند یا هزینه بدهند !در سی و یکمین سالگرد پیروزی انقلاب شکوهمند و عظیم اسلامی ، باید بر این نکته تاکید داشته باشیم که آنهایی که امروز خواب یکدست کردن قدرت و حکومت را می بینند و با نسخه پیچی های خود قصد دارند تا نشان دهند انقلاب اسلامی ملت ایران با طرد بخش قابل توجهی از نخبگان از درون بدنه خود ، قابل دوام بوده و حتی مستحکم تر خواهد شد ،دلسوز این انقلاب نیستند چرا که بر خلاف تجربه تاریخ می گویند و تجربه تاریخ به ما می گوید بزرگ تر کردن دایره دوستان و کاستن از دایره دشمنان رمز بقای تمامی حکومت ها در همه اعصار بوده است و هیچ حکومتی با تنگ تر کردن غربال های خود به سرانجام مطلوب نرسیده است .باید توجه کنیم که خط کشی های مصنوع سیاسی و اجتماعی زنگ خطری بزرگ برای انسجام ملی و وحدت مردم است و خط کشی های سیاسی تنها با رعایت اصول و قواعد قانون به نفع جامعه و کشور خواهد بود و اگر کسی یا کسانی تلاش دارند با تعطیل کردن قانون و انجام اعمال خودسرانه و قانون شکنانه منافع و اهداف سیاسی خاص خود را دنبال کنند ، این کار آنها به زیان انقلاب و مردم خواهد بود . و در پایان باید توجه داشته باشیم که رمز بقا و بالندگی نظامی به بزرگی نظام جمهوری اسلامی ایران که حاصل یک انقلاب بزرگ ملی و مدنی و اسلامی بوده ، در این است که این منشور منور همچنان تابش دهنده انوار گوناگون باشد و همه مردم همچنان بتوانند آرمان ها و آرزوهای خود را از این منشور بزرگ " منعکس " ببینند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 151]