تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833246494
انقلاب فرهنگی و سیاسی در سیره امام صادق(علیه السلام)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: انقلاب فرهنگي و سياسي در سيره امام صادق(عليهالسلام)
امام صادق(عليهالسلام) هشتمين ستاره فروزان آسمان عصمت، و ششمين اختر تابانسپهر امامت و ولايت در هفدهم ربيعالاول سال83 ه.ق در مدينه چشم به جهان گشود، ودر 25 شوال سال 148 در 65 سالگي به دستور منصور دوانيقي (دومين طاغوت عباسي)مسموم شده و به شهادت رسيد. در زندگي سراسر افتخار او، دو موضوع همچون دو جريان هميشگي با پرتلاشترين شکل در راس موضوعات ديگر ديده ميشد، که هر دو در يک صراط قرار داشته و تکميل کننده همديگر بودند که عبارتاند از: طاغوت زدايي و نشان دادن چهره اسلام ناب؛ اسلام محمد(صلي الله عليه و آله) و علي(عليهالسلام). آن حضرت در وضعيتي قرار گرفت، که اسلام چهره حقيقي خود را از دست داده بود، و از قرآن و اسلام جز نامي باقي نمانده بود، چرا که مدتي با امويان و سپس با عباسيان درگير بود که بر کشور پهناور اسلامي حکومت ميکردند، و همه چيز را با ميل و هوسهاي نفساني خود رتق و فتق مينمودند، و اسلام را به دنبال اهداف شوم خود ميکشيدند و آن را پلي براي اجراي مقاصد طاغوتي خود قرار داده بودند. امام صادق(عليهالسلام) در طول 34 سال امامت خود (114 148 ه.ق) با پنج حکمران اموي؛ يعني هشام بن عبدالملک، وليد بن يزيد، يزيد بن وليد، ابراهيم بن وليد، مروان بنمحمد، درگير بود، پس از انقراض آنها با دو خليفه عباسي يعني عبدالله بن محمد،معروف به سفاح و منصور دوانيقي رو به رو گرديد. آن حضرت براي نجات اسلام و مسلمين چارهاي نميديد، جز اين که مانند پدرش امام باقر(عليهالسلام) دو موضوع را مساله اصلي زندگي خود قرار دهد؛ يعني همان دو موضوعي که از کلمه طيبه «لا اله الاالله» نشات ميگرفت، و تحقق عيني چنين کلمهاي که اساس اسلام محمد(صلي الله عليه و آله) و علي(عليهالسلام)را تشکيل ميداد، نياز به انقلاب سياسي و نفي طاغوتها، و انقلاب فرهنگي و آموزشبراي رشد و آگاهي بخشي جامعه داشت، تا با اين «نفي» و «اثبات» بتواند اسلامرا از زير حجابهاي جهل و غرور خودکامگان رهايي بخشد، و چهره ناب آن را به عمومنشان دهد. روشن است که چنين کار بزرگي، بسيار دشوار و طاقت فرسا بود، در عينحال امام صادق(عليهالسلام) که خود را وقف اسلام و قرآن نموده بود، با همتي بلند و ارادهايمحکم، به اين کار بسيار عميق و بزرگ دست زد، و تا آخر عمر همچنان با قاطعيتادامه داد و سرانجام در اين راه شهد شهادت نوشيد. بنابراين، آن حضرت همه وجودش را در مسير اين نفي و اثبات فدا نمود، و بهپيروان خود آموخت که اصليترين کار آنها بايد اين دو کار سياسي و فرهنگي باشد،که اساس رشد و تکامل همه جانبه در پرتو آن به دستخواهد آمد. تاسيس دانشگاه جعفري يا حوزه علميه شاگردان امام باقر(عليهالسلام) پس از درگذشت آن حضرت به گرد شمع وجود امام صادق(عليهالسلام) حلقه زدند. امام عليه السلام نيز با جذب شاگردان جديد به تاسيس يک نهضت عظيم فکري و فرهنگي و بالنده مبادرت ورزيد، بهگونهاي که طولي نکشيد مسجد نبوي در مدينه منوره و مسجد کوفه در شهر کوفه به دانشگاهي عظيم تبديل شد. درگيري شديد بين بنيعباس و بنياميه، آنان را آن چنان به خود مشغول کرده بود، که فرصتي طلايي براي امام صادق(عليهالسلام) و يارانش به دست آمد، آن حضرت با استفاده از اين فرصت به بازسازي و نوسازي فرهنگ ناب اسلام پرداخت و شيفتگان مکتب حق از اطراف و اکناف، از بصره، کوفه، واسط، يمن و نقاط مختلف حجازبه مرکز اسلام; يعني مدينه، سرازير شدند و چون پروانگاني دلباخته به گرد شمعوجود امام صادق(عليهالسلام) تجمع کردند. روز به روز به تعداد شاگردان ميافزود، به گونهاي که تعداد آنها به چهار هزارنفر رسيد. شيخ طوسي (وفات يافته 460 ه.ق) در رجال خود تعداد شاگردان امام صادق(عليهالسلام) را 3197 مرد و 12 زن نام ميبرد. «حسن بن علي بن زياد وشاء» که خود از اساتيد حديث، و از شاگردان امام رضا(عليهالسلام) است، ميگويد: «من در مسجد کوفه نهصد استاد حديث را ديدم که از امامصادق(عليهالسلام) نقل حديث ميکردند، و مکرر ميگفتند: قال الصادق، قال جعفر بن محمد(عليه السلام)». اين دانشگاه عظيم صدها مجتهد، استاد، دانشمند و محقق تربيتشدند، که هر کداماز شخصيتهاي بزرگ علمي به شمار ميآمدند، و گروهي از آنان داراي آثار علمي وشاگردان متعدد شدند. شيخ مفيد (وفات يافته413 ه.ق) مينويسد: «به قدري علوماز امام صادق(عليهالسلام) نقل شده که در همه جا پخش شده، و زبان به زبان به گردش درآمدهاست، و از هيچ يک از افراد خاندان رسالت، آن همه علم و حديث، نقل نشده است.» با توجه به اين که شاگردان امام صادق(عليهالسلام) به شيعيان انحصار نداشتند، بلکه ديگران نيز از خرمن فيض او خوشه ميچيدند. مالک، پيشواي فرقه «مالکي» در ضمن گفتاري گويد: «در علم و عبادت و پاکزيستي، برتر از جعفر بن محمد(عليهالسلام) هيچ چشمي نديده، و هيچ گوشي نشنيده و به قلب هيچ بشري خطور نکرده است.» ابوحنيفه پيشواي فرقه حنفي، دو سال شاگرد امام صادق(عليهالسلام) بود، به طوري که اين دو سال را اساس و سرمايهاصلي علوم خود دانسته و ميگويد: «لولا السنتان لهلک نعمان; اگر آن دو سال نبود،نعمان هلاک ميشد.» از گفتنيها اين که: روزي منصور دوانيقي طاغوت عصر امامصادق(عليهالسلام)، ابوحنيفه را احضار کرد و به او گفت: مردم شيفته جعفر بن محمد شدهاند واو داراي شاگردان بسيار شده است، يک سري مسائل دشواري را نزد خود در نظر بگير،تا در ملا عام از او بپرسي، تا او در پاسخ فروماند، و از نظر چشم مردم ساقط شود. «ابوحنيفه ميگويد: چهل مساله مشکل نزد خودم رديف کردم، و به مجلس منصوردوانيقي در «حيره» حاضر شدم، ديدم جعفر بن محمد(عليهالسلام) در سمت راست منصور نشستهاست، همين که چشمم به آن حضرت افتاد آن چنان تحت تاثير شکوه و جلال او قرارگرفتم که خود را باختم، سلام کردم و با اشاره منصور نشستم، منصور به امام رو کردو گفت: «اين ابوحنيفه است.» امام فرمود: آري او را ميشناسم. سپس منصور به منرو کرد و گفت: «اي ابوحنيفه! مسائل خود را از جعفر بن محمد(عليهالسلام) بپرس.» منسؤالهاي خود را مطرح کردم، هر سوالي که از آن حضرت ميپرسيدم، او بيدرنگ پاسخميداد، و ابعاد مساله را بيان ميکرد، و ميگفت: عقيده شما درباره اين مسالهچنين است، و به عقيده مردم مدينه چنان است و به عقيده ما چنين ميباشد، در بعضياز موارد نظر آن حضرت با عقيده من موافق بود و در بعضي موارد با نظر اهل مدينهتوافق داشت و گاهي با هر دو مخالف بود، و به اين ترتيب به چهل سؤال مطرح شده منپاسخ داد، آن گاه ابوحنيفه گفت: «اءليس ان اعلم الناس اعلمهم باختلاف الناس؛مگر نه اين است که دانشمندترين مردم آن کسي است که آگاهترين آنها به اختلاف مردم به فتواها و مسائل فقهي باشد.» از حوزه علميه امام صادق(عليهالسلام) شاگردان برجستهاي که خود بعدها به عنوان استاد و اسطوانه جهان تشيع به شمار ميآمدند و هر کدام موسس کلاسهاي بزرگ علمي، و صاحب تاليفات شدند بروز نمودند؛ مانند هشام بن حکم، جابر بن حيان، زراره بن اعين، ابان بن تغلب، مفضل بن عمر، هشام بن سالم، مؤمنالطاق و... هشام بن حکم علامه عصر خود بود و تعداد تاليفات او را که بيشتر در محور معارفو عقائد به ويژه درباره مساله مامتبود، تا 31 کتاب ذکر نمودهاند. جابر بن حيان که او را پدر علم شيمي ميخوانند، يکي از شاگردانامام صادق(عليهالسلام) بود که کتابي در هزار صفحه، شامل پانصد رساله در علوم مختلف تاليف نمود. کوتاه سخن آن که: تاريخنويس و تحليلگر مشهور «ابن خلکان» مينويسد: «جعفر بن محمد (امام صادق) يکي از امامان دوازده گانه بر اساس مذهب شيعهاماميه، از بزرگان خاندان پيامبر(صلي الله عليه و آله) است که به خاطر راستي و درستي رفتار وکردار و گفتارش، او را صادق نامند، فضايل و کمالاتش مشهورتر از آن است که نيازبه توضيح باشد.» سپس به عنوان نمونه يکي از شاگردانش، جابر بن حيان را معرفي ميکند. مبارزه امام صادق(عليهالسلام) همان گونه که گفتيم امام صادق(عليهالسلام) دوش به دوش نهضت عظيمعلمي و انقلاب فرهنگي، در هر فرصتي به طاغوت زدايي پرداخت، او هرگز تسليمطاغوتهاي عصرش نشد، بلکه همواره با آنها در ستيز بود، و سرانجام در همين راستا،او را شهيد کردند. آن حضرت گرچه قيام مسلحانه بر ضد طاغوتهاي عصرش نکرد، ولي با شمشير زبان وقلم، در هر فرصتي به جنگ آنها رفت و آنها را محکوم کرد، و در مورد قياممسلحانه، به يکي از شاگردانش به نام سدير که در کنار چند عدد گوسفند توقف کردهبودند فرمود: «والله لو کان لي شيعه بعدد هذه الجداء ما وسعني القعود؛ سوگند به خدا اگر شيعيان(راستين) من به اندازه تعداد اين بزغالهها بودند، خانه نشيني برايم روا نبود، و قيام ميکردم.» وقتي که سدير آن بزغالهها را شمرد، هفده عدد بودند. امام صادق(عليهالسلام) همواره مساله ولايت را مطرح ميکرد، و ميفرمود: «ولايت از نماز، روزه، زکات و حج برتر است، و دليل آن را چنين ذکر ميکرد: «لانها مفتاحهنوالوالي هو الدليل عليهن؛ زيرا ولايت کليد همه آنها است، و حاکم و رهبر، راهنماي مردم به سوي همه آنها است.» و گاهي ميفرمود: «من مدح سلطانا جائرا و تخفف وتضعضع له طمعا فيه کان قرينه في النار؛ کسي که سلطان ستمگري را تمجيد کند، و دربرابر او فروتني و کرنش نمايد، تا در کنار او به نوايي برسد، چنين کسي همدم آنسلطان در ميان آتش دوزخ خواهد بود.» و زماني ديگر از رسول خدا(صلي الله عليه و آله) نقل ميکرد کهفرمود: «الفقهاء امناء الرسل ما لم يدخلوا في الدنيا; علماي دين نمايندگانامين پيامبران هستند تا هنگامي که وارد در دنيا نشدهاند.» شخصي از رسول خدا(صلي الله عليه و آله)پرسيد:نشانه ورود آنها در دنيا چيست؟ رسول خدا(صلي الله عليه و آله) فرمود: «اتباع السلطان، فاذا فعلوا ذلک فاحذروهم علي دينکم؛ پيروي سلطان، هرگاه دانشمندان چنين کنند، براي حفظ دينتان از آنها بپرهيزيد.» منصور دوانيقي، دومين طاغوت خشن عباسي در ضمن نامهاي به امام صادق(عليهالسلام) نوشت: «چرا مانند ساير مردم به مجلس ما نميآيي و جزء اطرافيان ما نميشوي تا از سويما بهرهمند گردي؟!» امام صادق(عليهالسلام) در پاسخ نوشت: «در نزد ما (از امور مادي)چيزي نيست که براي آن از تو بترسيم، و در نزد تو از نظر معنوي چيزي نيست که بهخاطر آن به تو اميدوار گرديم، در نزد تو نه نعمتي وجود دارد که به حضورت بياييمو به خاطر آن به تو تبريک گوييم، و نه تو خود را در بلا و مصيبت ميبيني کهبياييم و به تو تسليتبگوييم، بنابراين براي چه نزد تو بيايم و در مجلس تو شرکتکنم؟» منصور پس از دريافت اين پاسخ کوبنده، نوشت: نزد ما بيا و ما را نصيحت کن. امام صادق(عليهالسلام) در جواب نوشت: «کسي که دنيا خواه است تو را نصيحت نميکند(زيرادنيايش به خطر ميافتد) و کسي که آخرت خواه باشد، نزد تو نميآيد.» به اين ترتيبامام صادق(عليهالسلام) انقلاب سياسي خود را پيريزي ميکرد، و مردم را بر ضد حکومت طاغوتيانميشورانيد و از نزديک شدن به آنها برحذر ميداشت، و دو موضوع انقلاب فرهنگي وسياسي را در راس مسائل، و از مسائل اصلي قرار داده بود، پيروان راستين او نيزبايد در همين صراط مستقيم که همان صراط مستقيم قرآني است گام بردارند. "حجة الاسلام و المسلمين محمد محمدي اشتهاردي"گروه دين و انديشه تبيان، هدهدي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 221]
-
گوناگون
پربازدیدترینها