واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ایسکانیوز :موسیقی، به هر نوا و صدایی گفته میشود که شنیدنی و خوشآیند باشد و انسان یا موجودات زنده را دچار تحول کند. واژه موسیقی از واژه ای یونانی و گرفته شده از کلمه Mousika و مشتق از کلمه Muse می باشد که نام رب النوع حافظ شعر و ادب و موسیقی یونان باستان می باشد. موسیقی را هنر بیان احساسات به وسیله آواها گفته اند که مهمترین عوامل آن صدا و ریتم هستند و همچنین دانش ترکیب صداها به گونه ای که خوش آیند باشد و سبب انبساط و انقلاب روان گردد نامیده می شود. و آنچه ارسطو موسیقی را یکی از شاخه های ریاضی می دانسته و فیلسوفان اسلامی نیز این نظر را پذیرفته اند همانند ابو علی سینا که در بخش ریاضی کتاب شفا از موسیقی نام برده است ولی از آنجا که همه ویژگی های موسیقی مانند ریاضی مسلم و غیرقابل تغییر نیست، بلکه ذوق وقریحه سازنده و نوازنده هم در آن دخالت تام دارد، آن را هنر نیز می دانند. در هر صورت موسیقی امروز دانش و هنری گسترده است که دارای بخش های گوناگون و تخصصی می باشد. از دیر باز ، موسیقی حین مناسک مذهبی ، کار کردن ، آیین های درمانی ، جشن ها و مراسم اجتماعی به کار گرفته می شدو فقط در چند سده ی اخیر است که موسیقی به صورت یک فعالیت علمی مستقل در آمده است. استفاده از موسیقی در جهت تامین و ارتقاء سلامت آن هم در عصری که انسان بیش از همیشه نیاز به تامین هایی برای مقابله با استرس های بسیار متنوع و پیچیده ی جهان نو دارد ، راهی است برای پیوند دوباره موسیقی به نیازهای بنیادین و غنی تر نمودن سبک زندگی. رویکردهای گوناگون موسیقی درمانی مهم ترین عناصر تشکیل دهنده موسیقی عبارتند از:ریتم ( ضرباهنگ ) و ملودی( آهنگ)، که آهنگساز از طریق آنها ایده ها و احساسات خود را منتقل می کند . در انتخاب موسیقی مناسب برای هر فرد و هر جمعیت ، می توان به عناصر ساختاری موسیقی توجه کرد. در یک برخورد تحلیلی می توان به اثرات روان شناختی ریتم ها ، ملودی ها ، فرم و ارکستراسیون ( انتخاب سازها)موسیقی پرداخت. در برخی موسیقی های عوامانه و بازاری ممکن است تاثیرات برخی عناصر، متضاد برخی دیگر باشد. مثلا یک ریتم تند و انرژی زا با یک ملودی و آواز محزون همراه شده و از همین رو می تواند شنونده را دچار احساس سردرگمی و کلافه گی نماید. شیوه های موسیقی درمانی به طور کلی موسیقی درمانی به دو صورت فعال و غیر فعال انجام می گیرد. موسیقی درمانی غیرفعال از طریق شنیدن موسیقی های تجویز شده، براساس ویژگی های روانی یا جسمانی اعمال می شود، در حالی که در موسیقی درمانی فعال، فرد در تولید موسیقی، نواختن ساز، آواز، هم سرایی و یا آواگری نقش داردو یا حرکات موزون یا تصویرسازی روانی هدایت شده حین موسیقی (GIM) اجرا می کند. علاوه بر دو شیوه فوق، از موسیقی درمانی در ایجاد ارتباط موثر بین درمانگر و مراجع، به عنوان عامل تسهیل گر یا ساختاری در رویکرد های مختلف روان درمانی و نیز در بازخورد زیستی، استفاده می شود. در تجویز موسیقی به طور سنتی، شناخت طبع فرد که از نظم خارج شده و حتا طالع فرد در نظر گرفته می شود ولی در روش های جدید بیشتر از شرح حال بالینی، شناخت رگه های شخصیتی فرد و مشکلات جسمی و روانی اش استفاده می شود. برخی موسیقی ها ممکن است تداعی گر تجربیات و هیجانات خاصی برای فرد باشد و یا با برخی زمینه های فرهنگی ارتباطی عمیق داشته باشد ولی صرف نظر از این شرطی شدگی ها، موسیقی زبانی بسیار انتزاعی، جهانی و غیر شرطی برای ارتباط بالینی است، چرا که روش هایی که با زبان سروکار دارد- هر کلمه ایی، هر جمله ایی و هر متنی – تداعی ها و تاویل های خاص خود را در هر زبان، هر فرهنگ و هر فرد دارد. جایگاه علمی و عملی موسیقی درمانی در طبقه بندی های سازمان بهداشت جهانی WHO و انستیتو ملی سلامت آمریکا NIH از درمان های مکمل و جایگزین CAM، موسیقی درمانی به عنوان یکی از روش های هماهنگ سازی ذهن- بدن قرار گرفته است. ویژگی های این گروه از روش های درمانی : کل نگری ، درمان فرد – محور(و نه بیماری - محور)، تاکید بر شیوه زندگی ، ارتباط و یگانگی با طبیعت و توجه به ابعاد معنایی سلامت است. در پژوهش های علمی بسیاری اثر بخشی موسیقی در درمان اختلالات شناختی – رفتاری مانند اضطراب، افسردگی، بیش فعالی، اوتیسم، ناتوانی یادگیری، اختلالات گفتاری، روان پریشی و عقب ماندگی ذهنی و نیز مشکلات جسمانی مانند سردرد های میگرنی و تنشی، درد مزمن، ناراحتی های تنفسی، بیماری های عروق کرونر قلب، فشار خون بالا، تهوع ناشی از شیمی درمانی و همچنین در تسهیل زایمان و القاء بی حسی و بیهوشی، به اثبات رسیده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 239]