واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: همشهری :آزاده صادقي پسرم ناخواسته متولد شد. نه من و نه پدرش آمادگي داشتن فرزند جديد را نداشتيم. رفتارهاي عجيبش از هفت سالگي شروع شد. هر روز به خاطر خرابكاري هاي او مجبور هستيم، به مدرسه برويم. دعوا، خشونت و حتي آسيب هاي جدي در حد خفگي به همبازي ها و همكلاسي هايش دلايلي هستند كه هر روز ما را در برابر دوستانش و خانواده هايشان شرمگين مي كند. مدير مدرسه اش مي گفت: خودم ديدم كه حتي به گربه ها و گنجشك ها رحم نمي كند و به وحشيانه ترين شكل آنها را مي آزارد. مشاور مدرسه اش مشكل رفتاري(اختلال سلوك) را براي او تشخيص داده و از من خواسته براي درمان و رفع اين مشكل، پسرم را نزد يك متخصص روانشناس ببرم... اختلال سلوك به يك سري از رفتارهاي پايدار و تكراري اطلاق مي شود كه در آن حقوق اساسي ديگران و قوانين اصلي اجتماعي متناسب با سن ناديده گرفته مي شود. اختلال سلوك ممكن است بسيار زود و در حوالي 5 يا 6 سالگي شروع شود، ولي به طور معمول در اواخر كودكي و يا اوايل نوجواني آغاز مي شود. شروع اين اختلال پس از 16 سالگي نادر است. در بيشتر افراد اين اختلال با رسيدن به بزرگسالي تخفيف پيدا مي كند. بسياري از افرادي كه اختلال سلوك دارند، به ويژه از نوعي كه شروع آن در نوجواني است و كساني كه نشانه هاي كم و خفيفي دارند، در بزرگسالي به سازگاري اجتماعي و شغلي مناسب دست مي يابند. بايد در نظر داشت كه در ايجاد اختلال سلوك عوامل محيطي و ژنتيكي، هر دو دخالت دارند. در اين مقاله سعي بر اين است كه با يك طبقه بندي كامل و علمي، خوانندگان را نسبت به تشخيص احتمالي اين اختلال حدوداً آشنا كنيم: گروه اول: رفتار پرخاشگري كه موجب و يا تهديدي براي آسيب بدني به ساير اشخاص و يا حيوانات است كه كودكان و نوجواناني كه اين اختلال را دارند اغلب آغاز كننده رفتار پرخاشگري بوده و با پرخاشگري به ديگران واكنش نشان مي دهند. زد و خوردهاي مكرر راه مي اندازند، اسلحه يا وسيله اي مانند چماق، آجر، بطري شكسته، چاقو يا تفنگ به كار مي برند كه مي تواند آسيب جدي بدني ايجاد كند؛ نسبت به ديگران ستمكاري بدني مي كنند. با حيوانات با بيرحمي رفتار مي كنند. دست به سرقت مي زنند و با قربانيان درگير مي شوند (مانند جيب بري، قاپ زني، اخاذي يا سرقت مسلحانه). گروه دوم: رفتار غير پرخاشگري كه باعث اتلاف يا صدمه به اموال مي شود. يعني فرد مبتلا دست به آتش افروزي عمدي با هدف وارد آوردن خسارت جدي و يا شكستن شيشه هاي ماشين ها يا تخريب اموال مدرسه مي زند. گروه سوم: تقلب و سرقت كه در اين اختلال شايع است و امكان دارد، شامل ورود بدون اجازه به خانه، ساختمان يا اتومبيل ديگران باشد و يا دروغگويي مكرر يا بدقولي براي به دست آوردن اشيا يا جلب حمايت و توجه و يا براي خودداري از پرداخت بدهي يا انجام تعهدات (مثل جلب اعتماد مردم و فريب دادن آنها) و يا دزديدن اشيايي كه ارزش چندان كمي ندارند، بدون مواجهه با قرباني(مثل دزدي از فروشگاه ها، جعل و تقلب) گروه چهارم: تخلف جدي از قواعد و افرادي كه اين اختلال را دارند، به ويژه از قواعد و مقررات(مدرسه يا والدين) به طور جدي تخلف مي كنند. ممكن است. از لحاظ فرهنگي: اختلال سلوك تنها زماني مطرح مي شود كه رفتار مورد نظر نشان دهنده يك اشكال بنيادي در فرد بوده و صرفاً به عنوان عكس العملي در برابر بافت اجتماعي (مثلاً در برابر تهديد، فقر و...) نباشد. به علاوه مطرح كردن اختلال سلوك در مورد جواناني كه از كشورهاي جنگ زده مهاجرت كرده اند و سوابق رفتارهاي پرخاشگرانه داشته اند كه ممكن است، اين نوع رفتارها، براي زنده ماندن در محيط قبلي ضرورت داشته است، لزوماً مناسب به نظر نمي رسد. از لحاظ سني: نشانه هاي اختلال سلوك با افزايش سن، قدرت بدني و بلوغ جنسي تغيير پيدا مي كنند. رفتارهايي با شدت كمتر(مانند دروغگويي، دزدي از فروشگاه و نزاع و كتك كاري). از لحاظ جنسيت: اختلال سلوك به ويژه نوعي كه شروع آن در دوره كودكي است بين پسران بيشتر ديده مي شود. همچنين انواع خاصي از مشكلات سلوك در پسران و دختران متفاوت است. در پسران اغلب كتك كاري، دزدي و ويرانگري و مشكلات انضباطي در مدرسه مطرح است و در دختران مبتلا به اختلال سلوك بيشتر دروغگويي، گريز از مدرسه، گريز از خانه، مصرف مواد غيرقانوني و روسپي گري ديده مي شود. از نظر آماري: به نظر مي رسد كه شيوع اختلال سلوك در دهه هاي گذشته افزايش يافته است. معمولاً در محيط هاي شهري بيش از روستايي است. تحقيقات آماري نشان مي دهد كه در بين بچه هاي زير 18 سال، پسران حدود 10 درصد و دختران حدود 5 درصد با اين مشكلات روبه رو هستند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 307]