روایتی تاثیرگذار از سرنوشت تلخ انسان‌هایی که رویایی ندارند

واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تاریخ انتشار سه شنبه 28 تیر 1390 تعداد مشاهده : 4 روایتی تاثیرگذار از سرنوشت تلخ انسان‌هایی که رویایی ندارند سینمای ما- فیلم سینمایی «اینجا بدون من» به کارگردانی بهرام توکلی تصویری تراژیک از سرنوشت انسان‌هایی است که زندگیشان جایی برای رویا‌هایشان ندارد. «اینجا بدون من» سومین فیلم کارگردانی است که در میان نسل تازه سینماگران ایرانی موقعیتی ویژه دارد. کارگردانی که با نخستین فیلمش «پابرهنه در بهشت» نشان داد دلبسته روایت‌های ذهنی از دنیای آدم‌هایی ویژه است. فیلم «پابرهنه در بهشت» در اکران جشنواره‌ای مورد توجه قرار گرفت، فیلم در اکران عمومی‌‌ همان طور که انتظار می‌رفت مهجور ماند و اما بسیاری از آنهایی که «پابرهنه در بهشت» را دوست داشتند، منتظر فیلم دوم توکلی ماندند، توکلی در اولین گام فیلمسازی‌اش بسیار بیشتر از دیگر همنسلانش در روایت، بازی گرفتن از بازیگران و کارگردانی تسلط داشت. اما شخصیت و منش او مانع از آن می‌شد که با حاشیه سازی و خبرسازی درباره فیلمش خود را مطرح کند. این شیوه و منش را او همچنان و پس از سه فیلم حفظ کرده است، سلوکی که می‌تواند در طول زمان و به مرور به نفع او و کارنامه حرفه‌ای‌اش تمام شود. «پرسه در مه» دومین فیلم توکلی، نشانه‌های آشنای فیلم اول را داشت، اما فیلمی پخته و کامل‌تر بود، «پرسه در مه» روایت ذهنی یک هنرمند بود، در روزگاری دشوار و لحظه‌هایی که او نمی‌توانست اثری هنری خلق کند و در زندگی شخصی هم چالش‌های فراوان داشت. «پرسه در مه» تولدی تازه برای کارگردان جوانی بود که با «پابرهنه در بهشت» استعداد و توانایی‌اش را نشان داده بود، فیلم با طبف بیشتری از منتقدان و مخاطبان جدی سینما ارتباط برقرار کرد و اگر اکرانی حرفه‌ای و منصفانه داشت می‌توانست مخاطبان بیشتری داشته باشد، اما قربانی شرایط ناعادلانه اکران فیلم‌های فرهنگی شد. فیلمی که بازی درخشان شهاب حسینی را داشت در اکران مهجور واقع شد. فیلم سینمایی «اینجا بدون من» از چهارشنبه ۲۲ تیرماه روی پرده رفته، سومین فیلم توکلی اقتباسی از نمایشنامه معروف «باغ وحش شیشه‌ای» یکی از بهترین فیلم‌های سال ۸۹ و از بهترین‌های سال ۹۰ است، فیلمی ستایش شده درباره انسان‌هایی تنها و درگیر مشکلات مختلف. روایتی تاثیرگذار از سرنوشت تلخ و تراژیک انسان‌هایی که رویایی در زندگی ندارند. فیلم، اقتباسی هوشمندانه و ایرانی است، ردپای جامعه امروز ایران را می‌توان در آن دید، با این همه فیلم تاریخ مصرف ندارد، می‌توان در هر بار دیدن لایه‌هایی را در آن کشف کرد و به حقایقی درباره شخصیت‌ها، روابط و دنیایشان رسید. بازی‌ها و ترکیب بازیگران از امتیازهای فیلم است و فرم بازیگوشانه روایت به فیلم طراوت داده است. تماشای «اینجا بدون من» لذت‌بخش و امیدوارکننده است، می‌توان با دیدن رشد تکنیکی و مهارت‌های کارگردانی توکلی انتظار این را داشت که او در آینده جایگاهی ویژه در سینمای ایران داشته باشد، این روز‌ها او به عنوان یک کارگردان جوان سهم خود را در سینمای ایران دارد، دیدن فیلم‌های او امیدواری درباره سینمای فرهنگی ایران را هم بیشتر می‌کند. سینمایی که بدون چشمداشت به جوایز جشنواره‌های داخلی و خارجی، گیشه پررونق سینما‌ها یا حمایت‌های دولتی به کارش ادامه می‌دهد، به خاطر امتیاز‌ها و ارزش‌هایی که دارد دیده و تحسین می‌شود و اگر فرصت داشته باشد جوایز باارزشی به دست خواهد آورد، اما به خاطر استفاده از این مواهب ساخته نشده است. منبع : مهر

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: نیک صالحی]

[مشاهده در: www.niksalehi.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 135]

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب

صفحات پیشنهادی

روایتی تاثیرگذار از سرنوشت تلخ انسانهایی که رویایی ندارند
روایتی تاثیرگذار از سرنوشت تلخ انسانهایی که رویایی ندارند-تاریخ انتشار سه شنبه 28 تیر 1390 تعداد مشاهده : 4 روایتی تاثیرگذار از سرنوشت تلخ انسانهایی که ...

فرهنگ و هنر

پیش‌بینی آسمانی مهدی باکری؛ شبی که باران بر آتش دشمن بارید

تئاتر لبخند؛ جرقه‌ای برای روشن شدن دوباره چراغ‌های عصرجدید

رازی کهن در دل کویر: سفر به دل تاریخ

کاوش‌های باستان‌شناسی در دژ رشکان و تپه چشمه علی آغاز شد

شهادت، پایان راه نیست؛ آغاز جاودانگی است

توقف ۴۰ روزه «شیوه»؛ حاشیه‌ها بر سرنوشت برنامه سایه افکند

آیفونیسم؛ یک سبک زندگی یا یک مصرف کورکورانه؟

رازانی: اقتصاد خراب، تئاتر بیمار؛ وضعیت اسفناک تئاتر ایران

حسین کشفی اصل: تئاتر باید به زندگی مردم راه پیدا کند

آغاز برنامه‌های وزیر فرهنگ با دیدار جمعی از هنرمندان پیشکس...

تفریحی که طبیعت را می‌کشد؛ واکاوی عادت اشتباه رها کردن زبا...